Της Νικολέττας Κολυβάρη
Σε κλίμα συγκίνησης έγινε χθες η βράβευση από το Δήμο Μεσσήνης του ιεράρχη Ευστάθιου για την προσφορά του στην κοινωνία και στην εκκλησία. Παρών στην τελετή ήταν και ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, με τον οποίο νωρίτερα το πρωί χοροστάτησαν στη λειτουργία του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας.
Ο καταγόμενος από τη Βαλύρα μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευστάθιος, με τη σεμνή παρουσία του και το μεστό του λόγο καθήλωσε όσους παραβρέθηκαν στη σεμνή τελετή προς τιμήν του. Δεν είναι τυχαίο ότι πολύς κόσμος μετά το τέλος της εκδήλωσης θέλησε να του φιλήσει το χέρι, να τον δει και να του μιλήσει, εκδηλώνοντας έτσι την εκτίμηση και την αγάπη που όλοι τρέφουν στο πρόσωπό του.
Τη ζωή και την προσωπικότητα του Ευστάθιου σκιαγράφησε στην ομιλία του ο δημοτικός σύμβουλος Τάσος Ηλιόπουλος, ο οποίος άνοιξε την εκδήλωση αποκαλύπτοντας άγνωστα στους πολλούς περιστατικά από τη ζωή του ιεράρχη.
Ο κ. Ευστάθιος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Σπηλιώτης, γεννήθηκε στα μαύρα χρόνια της Κατοχής. Η μαμή μη έχοντας τίποτε άλλο να τον τυλίξει μόλις είδε το φως της ζωής, έβγαλε τη μαύρη μαντίλα της και υψώνοντάς τον στον αέρα είπε: «Να ‘τος ο δεσπότης!».
ΑΠΟ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΟ ΒΟΥΛΚΑΝΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ
Λόγος προφητικός, καθώς στα χρόνια που ακολούθησαν ο Κωνσταντίνος Σπηλιώτης -κι αφού τελείωσε τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1963- διάλεξε τον μοναχικό δρόμο της καλογερικής και της ιεροσύνης. Από το μοναστήρι του Βουλκάνου, στη Μητρόπολη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως και μετά από πρόσκληση του δεσπότη Χρυσόστομου Θέμελη, στη Μητρόπολη Μεσσηνίας.
Ο αρχιμανδρίτης Ευστάθιος ως ιεροκήρυκας μάγευε τα πλήθη στην εκκλησία της Υπαπαντής στην Καλαμάτα, πριν ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ τον χειροτονήσει μητροπολίτη το 1980. Από το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου ο μητροπολίτης Ευστάθιος ενθρονίζεται στη Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης, αναφωνώντας προς το ποίμνιό του «δώστε μου τα χέρια σας και πάρτε την καρδιά μου». Και έδωσε την καρδιά του στους Λάκωνες προσφέροντας τεράστιο φιλανθρωπικό έργο, που το συνεχίζει έως σήμερα. Δεν ξέχασε όμως ποτέ την ιδιαίτερη πατρίδα του, την οποία υπεραγαπά, και τα εδώ πνευματικά του παιδιά, προστρέχοντας κοντά τους σε κάθε ευκαιρία.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ: «ΑΞΙΖΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΜΑΣ»
Με την αγαθοσύνη, το πράο και σεμνό ύφος που τον διακρίνει, ο μητροπολίτης Ευστάθιος στάθηκε στο βήμα και ανέφερε έναν προς έναν τους λόγους για τους οποίους αποδέχτηκε «αυτή την απρόσμενη για μένα τιμή», όπως είπε ο ίδιος. Με σπασμένη από τη συγκίνηση φωνή αναφέρθηκε στη γενέτειρά του Βαλύρα, στην οικογένειά του και στους δασκάλους του, που τιμώνται μέσα από αυτόν. Ανέφερε ακόμη γιατί η τιμητική διάκριση στο πρόσωπό του αντανακλά σε ολόκληρη την Εκκλησία – γιατί «όπως πληγώνεται από τα λάθη των εκπροσώπων της, έτσι τιμάται όταν τιμώνται στελέχη της».
Μιλώντας για τον εαυτό του ο κ. Ευστάθιος είπε πως «η διακονία είναι η αναπνοή μου – δεν κάνω τίποτα άξιο επαίνου, αλλά αθόρυβα το καθήκον και το χρέος μου». Και φέρνοντας ως παράδειγμα τη βροχή, ανέφερε: «Ποτέ δεν ευχαριστούμε τα σύννεφα για τη βροχή, αλλά τον Θεό που τη στέλνει».
Κλείνοντας την ομιλία του ο μητροπολίτης Ευστάθιος έδωσε τις ευχές του για τη νέα χρονιά, ενώ στρέφοντας το βλέμμα του στο ακροατήριο είπε: «Αξίζει αυτός ο τόπος τη θυσία μας».