ΜΟΝΑΧΟΣ: Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις, μπορεί και να μην συναντηθούμε εδώ, αλλά μας ξέρει και τους δυο, από μέσα και απ’εξω, ο ίδιος ο Θεός. Μπορεί να με απορρίψεις, γιατί σου μιλώ ευθύς εξ’αρχης για τον Θεό. Έτσι ήθελα να σου μιλήσω, δεν ήθελα να στο φέρω γύρω γύρω και με τρόπο.
Αυτό σου δίνω γιατί μόνο αυτό έχω, αυτό έχουμε όλοι, ακόμα και όταν δεν το ξέρουμε.
Περίμενε λίγο. Μη φοβάσαι δεν θα σου κάνω “κατήχηση”, αφ’υψηλού, ούτε “παρηγοριά στον άρρωστο”. Αυτά είναι για τους βολεμένους.
Και μην βιαστείς να σκίσεις αυτό το γράμμα, αλλά περίμενε, όπως περιμένεις αρκετό καιρό και γυροφέρνεις την επίμονη αυτή ιδέα στο μυαλό σου.
Όπως εσένα δεν θα σου άρεσε να σκίσουν και να πετάξουν το γράμμα μετά την αυτοκτονία σου, στα σκουπίδια, έτσι και εσύ, διάβασε εαν θέλεις, το παρακάτω. Από φιλότιμο και μόνο, που έκατσε κάποιος και σου έγραψε. Δεν σου γράφω από αγάπη, γιατί δεν έχω, αλλά από πόνο, που όλοι έχουμε.
Όπως βλέπεις είμαι απόλυτα ειλικρινής εως και κυνικός απέναντι σου. Έτσι πρέπει. Δεν θα σου χαϊδέψω τα αυτιά, ούτε θα σε μοιρολογήσω.
Η θέση μας, και η δική σου και η δική μου, απαιτεί απόλυτη, και καθαρή εξήγηση, χωρίς ημίμετρα και μασημένα λόγια. Αυτό το γράμμα γράφεται στον αέρα, σε πραγματικό χρόνο, χωρίς δεύτερη σκέψη, αυτό οφείλεις να το εκτιμησεις.
Θα σε πάω λίγο πίσω.
Θυμήσου πως ήρθες εδώ, όχι σε αυτή την κατάσταση, αλλά σε αυτή την ζωή.
Φαινομενικά, σε έφεραν οι γονείς σου, αλλά η αλήθεια είναι άλλη, και ίσως δεν την ξέρεις, η εαν την ξέρεις την έχεις καταχωνιάσει κάπου στην λήθη του μυαλού σου.
Ένας Παντοκράτορας Θεός, Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα, που όλα τα άπειρα σύμπαντα μαζί, όλες οι δυνάμεις και οι εξουσίες, μοιάζουν με στάχτη ενός αποτσίγαρου στο τασάκι Του, Αποφάσισε ενώπιον όλων των αμέτρητων Αγγέλων και Αγίων, το ΝΑΙ.
Για σένα ήταν αυτό το ΝΑΙ. Και ας μην το άκουσες, το ζεις, το’χεις έως τώρα αυτό το ΝΑΙ. Εκεί κρίθηκε η ύπαρξη σου, και όχι στην συνεύρεση των γονέων σου. Αυτή είναι το φυσικό επακόλουθο. Ένας Παντοδύναμος Θεός ασχολήθηκε ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, μαζί σου, είτε το πιστεύεις είτε όχι.
Μια στιγμή μοναδική και ανεπανάληπτη, για την ανθρώπινη ιστορία, ήταν η σύλληψη σου. Αυτά δεν είναι “ψυχολογικά ντοπαρίσματα”, αλλά αιώνιες και αναμφισβήτητες αλήθειες φίλε μου.
Γεννήθηκες για την αιωνιότητα, η οποία ξεκινά από εδώ και δεν έχει τέλος, και για να σε χαίρεται ο Θεός Πατέρας σου, που σε έφερε εδώ, για πάντα.
Και τώρα φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα. Γιατί μην νομίζεις ότι κάνω μονόλογο, μαζί σου μιλάω,
εν πνεύματι και αλήθεια, σαν να σε βλέπω.
Θα μου πεις και θα έχεις χίλια δίκαια και εγώ είμαι μαζί σου:
“Αφού με έφερε ο Θεός εδώ και θέλει να με χαίρεται, γιατί άφησε να φτάσω σε αυτό το χάλι, και γιατί αυτούς που με έφεραν εδώ, τους έχει μια χαρά, και εγώ δεν έχω διέξοδο Ούτε καν Τον βλέπω;”
Eχω απαντήσεις πολλές, διαθέσιμες, με θεολογίες, ρητορείες, φιλοσοφίες, και άλλα, αλλά δεν θα στις δώσω. Δεν σε ενδιαφέρουν τώρα, ούτε μπορούν να σε βοηθήσουν αδελφέ.
Θα σου δώσω μια απάντηση όσο μπορώ πιο ξεκάθαρη και βιωματική.
Αυτήν που μου έδωσε ο Θεός και σε εμένα, όταν είχα φτάσει σε παρόμοια κατάσταση με εσένα, και σκεφτόμουν διάφορες ανοησίες, και έψαχνα “διεξόδους” διαφυγής.
Απλά Τον φώναξα. Στράφηκα μέσα στην απόγνωση μου, και Τον φώναξα.
Έπαιξα το τελευταίο μου χαρτί, πόνταρα επάνω Του. Τί είχα να χάσω; Έτσι είναι ο τζόγος.
Του είπα: “Εγώ έχω τερματίσει, έλα, εάν θέλεις, και σώσε με”.
Έτσι απλά, ήρεμα και ειλικρινά, χωρίς πολλά “κορδελάκια”. Σαν φίλος προς φίλο που έχει ανάγκη. Έλα ρε Φίλε και σώσε με.
Και ήρθε. Ήρθε και έβαλε τάξη, και έδωσε όραμα και διέξοδο, χωρίς να το πάρω είδηση, απαλά, σιγά και λεπτά, με αρχοντιά και με στυλ.
Λοιπόν γι’αυτό δεν Τον βλέπεις πουθενά.
Δεν Τον έχεις φωνάξει πραγματικά. Μπορείς να το σκέφτηκες αλλά δεν το πίστεψες σοβαρά. Εαν Τον φωνάξεις έστω και στο παρά ‘5, ακόμα και στο παρά ‘1, θα έρθει.
Μην περιμένεις να έρθει κανείς άλλος. Η εποχή μας, είναι ο καθένας μόνος του, και όποιον πάρει ο χάρος.. Μην ψάχνεις το γιατί.
Αυτός μόνο, θα έρθει. Έχεις αμφιβολία; Καλά κάνεις. Και εγώ είχα. Δοκίμασε όμως. Απλά χωρίς βία, χωρίς φτιασιδώματα, και μελοδράματα.
Φώναξε Τον. Εάν δεν έρθει, στείλε γράμμα, και θα <<αυτοκτονήσω>> εγώ στην θέση σου, από ντροπή γιατί σου είπα ψέμματα. Έτσι ξερά ξερά σου βάζω στοίχημα την ζωή μου, ότι θα έρθει.
“Που είναι τώρα;” θα μου πεις.
Κάθεται μαζί σου, και περιμένει, να δει τι θα κάνεις, όχι μακριά, μην πλανάσαι, δίπλα σου είναι. Σε Βλέπει. Κάθε σκέψη σου, ακόμα και αυτή που θα σχηματίσεις σε λίγο, την ξέρει. Και περιμένει.
Θέλεις να του δώσεις μια ευκαιρία; Δωστην Του. Αυτός Σταυρώθηκε για σένα, για να σου δώσει την ευκαιρία,
να ζήσεις για πάντα. Δεν αυτοκτόνησε, αλλά πέθανε με κάθε ειδους βάσανα για σένα. Μόνο για σένα, αποκλειστικά, όπως για κάθε μοναδικό άνθρωπο. Να το θυμάσαι αυτό.
Όπως βλέπεις δεν σου μίλησα καθόλου για τα προβλήματα που σε έφεραν εδώ.
Τα σέβομαι, αλλά δεν μπορώ να σε καταλάβω. Κανείς δεν μπορεί να νιώσει πραγματικά, τον άλλον,
εαν δεν έχει την ίδια στιγμή τα ίδια προβλήματα. Αλλιώς κοροϊδεύει, όχι με πρόθεση αλλά από άγνοια,
και απλά παρηγορεί με οίκτο, και κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Γι’αυτό θα σου πω για ένα πολύ μεγαλύτερο και άλυτο πρόβλημα, που θα αποκτήσεις εάν κάνεις αυτό που σκέφτεσαι.
Αυτόν τον Θεό, που σε αγαπά το ίδιο με τον Υιό Του, που έδωσε να σταυρωθεί για να ζήσεις για πάντα,
θα Τον προδώσεις, τόσο πολύ, όσο δεν σε πρόδωσε εσένα κανένας.
Και θα δώσεις την ψυχή σου, δώρο και χάρισμα στον άλλον τον μισάνθρωπο που γελάει με τα προβλήματα σου και το ενδεχόμενο τέλος σου.
Γελάει πιο πολύ και από αυτούς, που σε έφεραν εδώ, γιατι αυτός είναι πίσω από αυτούς, αυτός είναι το αφεντικό τους, μαζί θα πληρωθούν όλους τους “κόπους” τους τοις μετρητοίς..
Αυτός περιμένει να εισπράξει τις ψυχές, χωρίς να κουραστεί, και να τις πάρει από τον Δημιουργό τους.
Λοιπόν. Μην κάνεις χατίρια σε μισάνθρωπους.
Όπως δεν θα δεχόσουν να σου πάρει το παιδί ο χειρότερος εχθρός σου και ο πιο άχρηστος ξένος ψευτοπατέρας, που τάχα ενδιαφέρεται γι’αυτό, αλλά θα έδινες μάχη, να τον διώξεις και να το κρατήσεις κοντά σου, έτσι πρέπει να βλέπεις και το μοναχοπαίδι σου, την ψυχή σου, την ίδια την ύπαρξη σου την αιώνια και την μοναδική. Στο Θεό ανήκει, δεν θα πας να την δώσεις στον ανθρωποκτόνο διάβολο. Σκέψου το λίγο αυτό.
Στην ουσία αδερφέ, πας να αυτοκτονήσεις απο εγωισμό. Μην γελιέσαι. Έτσι σκεφτόμουν και εγώ. Πίσω από όλα, και πάνω από όλα, είναι ο εγωισμός μας. Και αυτό το ξέρει ο διάβολος. Εκεί ποντάρει..
Σε κούρασα. Το ξέρω, αλλά όλοι κουρασμένοι είμαστε. Χορτάσαμε από λόγια, και από ψέμα.
Γι’αυτό δεν θα σου πω αλλά, εαν δεν σε αγγίξουν αυτά, -να σε πείσω ποτέ δεν σκέφτηκα, ούτε και θέλω- θα είναι δική μου η ευθύνη γιατί δεν θα σου έχω δώσει βίωμα, αλλά θεωρία.
Όμως τα έχω ζήσει, και γι’αυτό στα λέω. Υπάρχει μόνο μια λύση.
Φώναξε Τον. Διώξε τον άλλον, και φώναξε τον Πατέρα σου, να σε βοηθήσει.
Έτσι κάνουν τα τρομαγμένα παιδιά, το θυμάσαι;
Μόλις έρθει και αρχίσει να σου γύρνα τα πάντα τούμπα, Όπως ποτέ δεν πίστευες και δεν φανταζόσουν, τώρα όπως είσαι, εαν θέλεις, κάνε μου μια χάρη.
Στείλε ένα γράμμα. Όχι σε εμένα.
Στείλε μια ευχαριστήρια επιστολή, σε Εκείνον, και μια υπόσχεση.
Από εδώ και πέρα, να ζεις μόνο για χάρη Του, όπως ο Ίδιος ο Χριστός, ζει και αναπνέει μόνο για σένα,
και όλα τα άλλα θα λύνονται με την βοήθεια Του.
Καλή συνεργασία, σου εύχομαι να έχετε και θα την έχετε εάν θέλεις εσύ πρώτος.
Γιατί Αυτός θέλει, εκατομμύρια φορές, ενώ εσύ το πολύ μια.
Δεν θα περιμένω νέα σου, αλλά θα σε περιμένω νικητή, και “μάγκα”, για το Όνομά του Θεού, και την αγάπη Του, να παλέψεις και να νικήσεις.
Μην περιμένεις, σκίσε αυτό το γράμμα, ξεχνά εμένα, και ξεκινά.
Ξεκινά γιατί σε περιμένει, και είναι ντροπή να Τον αφήνεις, Μόνο Του, αγαπώντας σε μυστικά και κρυφά,
Αυτόν Τον μοναδικό και μόνιμο Φίλο σου, όπως δεν θα έκανες για κάποιο αληθινό σου φίλο.
Δεν κάνουν έτσι οι φίλοι..
Σήκω και προχώρα να Τον βρεις…
Κύριε Ιησού Χριστέ Υιε του Θεού, Ποιμήν και Αμνέ ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου Ελέησον και σώσων ημάς…Αμήν…!!!
