Saturday, 29th December 2012 17:43
By Georgios Theoharis
“Persecution” of coenobitic monasticism?
The recent events, which took place in the days before Christmas at the Bishopric of the Holy See of Nafpaktos, on the occasion of the episcopal ‘trial’ of a Monk have been broadcast internationally.
Once again, the affairs of the famous and vibrant large communal brotherhood of the Monastery of the Transfiguration have been placed under the microscope.
The long-standing problem has already been evaluated by many monastic, ecclesiastical and political circles and especially by the Athonite fathers as a new kind of “persecution of coenobitic monasticism”, within the bosom of the State Church of Greece.
The recent – unprecedented in orthodox canonical regulations – action/decision of the Standing Holy Synod to “decide” unilaterally and “delete” monks from the monks’ records of each monastery is now proof that the modern church history of Greece risks passing in a phase of full “secularisation” of the State Church of Greece.
The consequences of this “practice’, if it prevails, are expected to be devastating for coenobitic monasticism, despite the pretexts invoked by the “governing” Church.
The proposed “dissolution” of a monastery, when proposed by the enemies of the Church, does not cause the shock caused by the above decision of the Bishop of Nafpaktos, the Archbishop and the Holy Synod, which was accompanied by a simultaneous “ban” on the performance of Services, the imposition of the “penance of excommunication” and the deletion – expulsion of monks from their Monastery, where the Church swore them in to remain “until their death.”
A very contradictory and unanswered question is how the “administration” proposes the “dissolution” of the monastery while imposing “penances” and administrative “penalties”?
The strategy of the Bishop of Nafpaktos
The current problems and impasse are the result of a long-term “strategy” of the Bishop, Mr. Ierotheos Vlachos. As already denounced publicly, there are many events that eventually led the Monks to a full failure to perform what the Bishop Mr Ierotheos “demanded.” Deposition of the founder of the Monastery, Archimandrite Mr. Spyridon Logothetis, from the position of Abbot.
Successive elections to elect a new Abbot and members of the Monastic Council, pressures for illegal cash “withholdings” and percentages (translate: commissions) for implemented projects, administrative penalties and penances of all kinds, involvement of the Holy Synod, “blackmailing” of the monks to leave the monastery, illegal deprivation of any salary to the priest monks, false and defamatory circulars, accusatory documents and slanderous reports of the Bishop in every direction, etc.
Thus, a long-standing false accusation of “defiant” and “unruly” monks was studiously created, which continues to be presented every time to any competent church or other authority, the justice, services etc., reaching the unprecedented proposal-decision of the local Bishop Ierotheos, the Archbishop and the Holy Synod for the “dissolution” of the monastery!
The political dimension of the problem
The Athonite Fathers are concerned with what they see and are watching with great interest the developments of the unprecedented persecution of the coenobitic Brotherhood of the Transfiguration Monastery in Nafpaktos.
The whole issue has now assumed clearly political dimensions, especially since His Beatitude, the Archbishop Ieronymos, has already been involved on an institutional level, as President of the SHS, but also because journalists present the Bishop of Nafpaktos as the key person in the close environment of the Archbishop. The responsibilities for any developments now lie personally with the First in command, the Archbishop Ieronymos.
Moreover, the “pressure” to the Ministry of Education, which has exclusive political responsibility to perform the “desires” of the Greek Church as the institutional stakeholder of the Greek State, have been incredibly annoyed the Minister, Mr. Con. Arvanitopoulos, who in no case seems to personally want take such a historical decision on the “dissolution” of a populous and internationally famous monastery and that for a “personal whim”, as heard in the corridors of the Ministry of Education.
The fact that, during the ministership of Ms Anna Diamantopoulou, the issue of the “dissolution” was put on hold is attributed by journalists to the personal and political “refusal” of Ms Diamantopoulou, which certainly has been politically approved by the now Minister, Mr Con. Arvanitopoulos.
In no case does the Ministry appear to lightly choose to become politically aligned with “the administration” and “against” Monasticism nationwide, because the issue is now threatening to expand into a rampant “pogrom”, if the abrupt “dissolution” of coenobitic monasteries unilaterally by any ecclesiastical leadership is applied by virtue of a kind of ‘res judicata’.
The probable real causes of the proposed “dissolution”
But what is really happening behind this “persecution” against the Monastery of Nafpaktos? The claim that this “persecution” represents a new beginning, so that the “Administrative Church” as a legal entity of public law can “dissolve” all large and active monasteries in Greece is likely.
It has already been heard, and was recently published, that the causes of the “conflict” in Nafpaktos are primarily economic, but also that the Monks of Nafpaktos could not “meet these demands”, be they legal or illegal.
The many judicial cases, which will obviously weigh down the overall ecclesiastical climate for a long time yet, favour this explanation. But they do not explain at all the fixation and involvement of the central “administrative Church” and the Archbishop and not give an explanation that would satisfy an experienced analyst.
Is it possible that the issue has arisen because the Bishops, the Archbishop and the Standing Holy Synod see that the time of separation of the Church from the State is approaching and that they will lose their lucrative income from the Greek government?
Do certain senior church stakeholders believe that by trying to “tear apart” the Monasteries, this will mean they that they will later “appropriate” their properties?
On the other hand, in the case of the scientist monks of the Monastery of the Transfiguration in Nafpaktos, there is another remarkable dimension.
The continuous presence of many young people in the Monastery, the intense spiritual and social charitable activities of its monks, the operation of an International Conference Centre, a radio station, a youth camping etc. showed the spirit of modern Orthodox Monasticism, which, besides traditional monastic duties, did not “fear” scientific dialogue with scientists of international recognition, with European and other universities, students, clergy of other denominations and even other religions. Perhaps this missionary method of modern Orthodox Monasticism was what most annoyed the “official administrative Church”?
Many would like to hear today officially the opinion of the Archbishop, as President of the Holy Synod, on these disputed questions… The anachronistic excommunications and penances unacceptably issued ‘behind closed doors’, cannot convince anyone in twenty-first century society.
The responsibility of the Holy Synod (SHS) of the Church of Greece
Even without being based on canonical regulations, the policy on the issuing of decisions by the non-competent Standing Holy Synod (SHS) on matters of the internal administration of sees is completely inexplicable.
The issues with the Transfiguration Monastery in Nafpaktos assume particular importance because they have already been publicly associated with “economic” demands by the Bishop, and therefore one cannot invoke “spiritual” reasons for the issuance by the SHS of “penalties” and “penances” with the pretext of intellectual issues, such as “obedience”, “excommunication” and such.
All credibility and trust is compromised and lost when the decisions are made by the administration of the Church in “closed” sessions, without consultation or presence of representatives of the monks of the monastery, without any hearing and apology, without observance of procedure, without even informing the Christian people of the region of what is discussed, who suggests what and how a decision is taken.
The Archbishop of Athens today is the first and only one in history who commits the “crime” to propose to legally “dissolve” a large Orthodox coenobitic Monastery of such nationwide and international renown.
Likewise, the Holy Synod of Bishops is unique in modern history in suggesting to a government the legal “dissolution” of a large Orthodox coenobitic Monastery, which not even conquerors of a different religion did. Even the monasteries that “closed” during the Bavarian rule were just those that numbered less than five monks or nuns.
The solution to the problem
1. To set aside any “promises” and “commitments” for personal favours, and directly withdraw from the Ministry of Education the request of the SHS for the “dissolution” of the Transfiguration Monastery, a monastery already “vindicated” by one hundred and fifty (150) Judiciary Decisions and to immediately cease the “persecution” of the Monastery of the Transfiguration in Nafpaktos.
2. The Archbishop and the Standing Holy Synod should immediately withdraw the “penances of excommunication” imposed on the Monks and not interfere with their worship of the Lord Jesus Christ and God in monastic services and masses.
——————————————————————–
«Διωγμός» του Κοινοβιακού Μοναχισμού ;
Το γύρο του κόσμου διεθνώς, έκαναν τα στιγμιότυπα των τελευταίων ημερών, που διαδραματίστηκαν παραμονές Χριστουγέννων, στο επισκοπείο της Ι. Μητροπόλεως Ναυπάκτου, με αφορμή επισκοπική «δίκη» κατά Ιερομονάχου.
Στο μικροσκόπιο μπαίνουν για μια ακόμη φορά τα όσα αφορούν στην πασίγνωστη και δραστήρια πολυμελή κοινοβιακή Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Το μακροχρόνιο πρόβλημα, ήδη αξιολογείται από πολλούς μοναστηριακούς, εκκλησιαστικούς και πολιτικούς κύκλους και ειδικά και από τους αγιορείτες πατέρες, ως ένα είδος νέου «διωγμού του κοινοβιακού μοναχισμού», μέσα στους κόλπους της κρατικής Εκκλησίας της Ελλάδος.
Η τελευταία μάλιστα πρωτοφανής για τα ορθόδοξα νομοκανονικά δεδομένα, ενέργεια – απόφαση της Διαρκούς Ι. Συνόδου, να «αποφασίζει» μονομερώς και να «διαγράφει» μοναχούς από τα βιβλία – μοναχολογίου της κάθε Μονής, έπεισε πλέον ότι ήδη η νεώτερη εκκλησιαστική ιστορία στην Ελλάδα κινδυνεύει να περάσει σε φάση πλήρους «εκκοσμίκευσης» της ελλαδικής κρατικής Εκκλησίας.
Οι συνέπειες αυτής της «πρακτικής», αν τελικά επικρατήσει, αναμένονται ως λίαν καταστρεπτικές, για τον κοινοβιακό μοναχισμό, παρά τα όσα προσχηματικά επικαλείται η «διοικούσα» Εκκλησία.
Η προτεινόμενη «διάλυση» μιας Μονής, όταν προτείνεται από στόμα εχθρών της Εκκλησίας, δεν προκαλεί το σοκ που προκάλεσε η σχετική ως άνω απόφαση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου, του Αρχιεπισκόπου και της Ιεράς Συνόδου, που συνοδεύτηκε παράλληλα από ταυτόχρονη «απαγόρευση» τελέσεως Θείας Λατρείας, από επιβολή «επιτιμίου ακοινωνησίας» και από διαγραφή – αποπομπή Μοναχών από τη Μονή της μετανοίας τους, όπου η Εκκλησία τους «όρκισε» να παραμείνουν «έως θανάτου».
Αναπάντητο επίσης και λίαν αντιφατικό το γεγονός, πώς η «διοίκηση» από τη μια πλευρά προτείνει «διάλυση» Ι. Μονής και ταυτόχρονα επιβάλλει «επιτίμια» και διοικητικές «ποινές»;
Η στρατηγική του Μητροπολίτη Ναυπάκτου
Η σημερινή εμπλοκή και το αδιέξοδο είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου «τακτικής» του Μητροπολίτη κ. Ιερόθεου Βλάχου. Όπως ήδη καταγγέλλεται και δημοσίως, δεν είναι λίγα τα γεγονότα εκείνα, που οδήγησαν τελικά τους Μοναχούς σε πλήρη αδυναμία, στο να μπορούν να «εκτελέσουν» τα όσα ο κ. Ιερόθεος ως Μητροπολίτης «απαιτούσε». Αποκαθήλωση του ιδρυτή της Μονής Αρχιμ. κ. Σπυρίδωνα Λογοθέτη, από τη θέση του Καθηγουμένου.
Αλλεπάλληλες εκλογές για ανάδειξη νέου Ηγουμένου και μελών Ηγουμενοσυμβουλίου, πιέσεις για παράνομες χρηματικές «κρατήσεις» και ποσοστά (μετάφραζε προμήθειες) από εκτελούμενα έργα, διοικητικές ποινές και επιτίμια κάθε είδους, εμπλοκή της Ι. Συνόδου, «εκβιασμοί» μοναχών να εγκαταλείψουν τη Μονή, στέρηση παρανόμως κάθε μισθοδοσίας προς τους Ιερομονάχους Κληρικούς, ψευδείς και δυσφημιστικές εγκύκλιοι, καταγγελτήρια έγγραφα και συκοφαντικά δημοσιεύματα του Μητροπολίτη προς κάθε κατεύθυνση κλπ.
Έτσι, με επιμέλεια «στήθηκε» η μόνιμη ψευδής κατηγορία των «ανυπάκουων» και «απείθαρχων» μοναχών, η οποία συνεχίζει να προβάλλεται επιμελώς σε κάθε αρμόδια εκκλησιαστική ή άλλη Αρχή, στη δικαιοσύνη, στις υπηρεσίες κλπ. φθάνοντας ως την πρωτάκουστη πρόταση απόφαση του επιχώριου Μητροπολίτη Ιεροθέου, του Αρχιεπισκόπου και της Ιεράς Συνόδου, για «διάλυση» της Μονής!
Η πολιτική διάσταση του προβλήματος
Αγιορείτες Πατέρες, εκφράζουν την ανησυχία τους με τα όσα βλέπουν να γίνονται και παρακολουθούν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις όποιες εξελίξεις, του πρωτοφανούς σκληρού διωγμού της κοινοβιακής Αδελφότητος της Ι. Μονής Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ναυπάκτου.
Το όλο ζήτημα ήδη έχει λάβει πλέον και καθαρά πολιτική διάσταση, από τη στιγμή μάλιστα που το πρόσωπο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, ήδη «αναμείχθηκε» θεσμικά, ως Προέδρου της Δ.Ι.Σ., αλλά και διότι ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου εμφανίζεται από δημοσιογραφικούς κύκλους, ως άνθρωπος κλειδί, του στενού περιβάλλοντος του Αρχιεπισκόπου Οι ευθύνες πλέον για τις όποιες εξελίξεις, βαρύνουν προσωπικά τον Πρώτο τη τάξει, Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο.
Εξ άλλου, οι «πιέσεις» προς το Υπουργείο Παιδείας, που έχει θεσμικά από πλευράς Ελληνικής Πολιτείας, την αποκλειστική πολιτική ευθύνη, να εκτελέσει τις όποιες «επιθυμίες» της Ελλαδικής Εκκλησίας, έχουν ενοχλήσει αφάνταστα τον Υπουργό, κ. Κων. Αρβανιτόπουλο, ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν φαίνεται να επιθυμεί προσωπικά την ανάληψη τέτοιας ιστορικής απόφασης «Διάλυσης» ενός πολυάνθρωπου και πασίγνωστου διεθνώς Μοναστηριού και μάλιστα, για ένα «προσωπικό καπρίτσιο», όπως έχει ακουστεί στους διαδρόμους του Υπουργείου Παιδείας.
Το γεγονός μάλιστα ότι επί των ημερών της κ. Άννας Διαμαντοπούλου, είχε «κολλήσει» το θέμα της «διάλυσης», αποδίδεται δημοσιογραφικά, σε προσωπική πολιτική επιλογή και «άρνηση» της κας Διαμαντοπούλου, η οποία βέβαια και έχει πολιτικά αξιολογηθεί δεόντως και από τον νυν Υπουργό κ. Κων. Αρβανιτόπουλο.
Σε καμία περίπτωση το Υπουργείο δεν φαίνεται, ότι αβασάνιστα επιλέγει πολιτικά να συνταχτεί «υπέρ της διοίκησης» και «εναντίον» του Μοναχισμού πανελλαδικά, γιατί το ζήτημα κινδυνεύει να πάρει πλέον διαστάσεις «πογκρόμ» με ανεξέλεγκτες διαστάσεις, αν εφαρμοστεί ως ένα είδος «δεδικασμένου», η τηλεγραφική «διάλυση» των κοινοβιακών Μοναστηριών, μονομερώς, από την όποια εκκλησιαστική ηγεσία.
Τα πιθανά πραγματικά αίτια της προτεινόμενης “διάλυσης”
Τι μπορεί να συμβαίνει στην πραγματικότητα, πίσω απ’ τα γεγονότα, με τον «διωγμό» αυτό, εναντίον του Μοναστηριού της Ναυπάκτου;
Ο ισχυρισμός ότι τάχα, ο «διωγμός» αυτός, είναι μία νέα αρχή, ώστε να μπορέσει η «Διοικούσα Εκκλησία», ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, να «διαλύσει» όλα τα μεγάλα -δραστήρια και πολυμελή Μοναστήρια της Ελλάδος, είναι πιθανός.
Ήδη ακούστηκε, αλλά και δημοσιεύτηκε πρόσφατα, ότι τα αίτια της «διαμάχης» στην Ναύπακτο είναι πρώτιστα οικονομικά, αλλά και ότι οι Μοναχοί της Ναυπάκτου δεν μπορούσαν «να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις» αυτές, νόμιμες ή παράνομες.
Προς την εξήγηση αυτή πράγματι, μπορεί να οδηγούν οι πολλές δικαστικές αναμετρήσεις, που προφανώς θα βαρύνουν πολύ το γενικό εκκλησιαστικό κλίμα για πολύ καιρό ακόμη. Δεν εξηγούν όμως καθόλου, την εμμονή και «εμπλοκή» της κεντρικής «διοικούσας Εκκλησίας» και του Αρχιεπισκόπου και δεν δίνουν την εξήγηση που θα ικανοποιούσε ένα έμπειρο αναλυτή των γεγονότων.
Μήπως άραγε, επειδή βλέπουν οι Μητροπολίτες, ο Αρχιεπίσκοπος και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, ότι εγγίζει η ώρα να χωρίσει η Εκκλησία από την Πολιτεία και ότι θα «χάσουν» πλέον τα υψηλά έσοδα που είχαν από τις ελληνικές κυβερνήσεις;
Μήπως θεωρούν κάποιοι, ανώτατοι εκκλησιαστικοί παράγοντες, ότι με το να προσπαθούν να «διαλύσουν» τα Μοναστήρια, αυτό θα σημαίνει αργότερα και το ότι θα «οικειοποιηθούν» τις όποιες περιουσίες τους;
Από την άλλη πλευρά, στη συγκεκριμένη περίπτωση των επιστημόνων μοναχών της Μονής Μεταμορφώσεως στη Ναύπακτο, υπάρχει και μια άλλη, αξιοπρόσεκτη διάσταση.
Η συνεχής παρουσία πλήθους νέων στο Μοναστήρι, η έντονη πνευματική αλλά και κοινωνική παρουσία των φιλανθρωπικών δράσεων των Μοναχών της Μονής, η λειτουργία Διεθνούς Συνεδριακού Κέντρου, Ραδιοφωνικού Σταθμού, κάμπινγκ νεολαίας κλπ, έδειξαν ένα σύγχρονο ορθόδοξο Μοναχισμό, που πέρα από τα παραδοσιακά μοναχικά καθήκοντα, δεν «φοβήθηκε» τον επιστημονικό διάλογο, με επιστήμονες διεθνούς αναγνώρισης, με ευρωπαϊκά και άλλα πανεπιστήμια, με φοιτητές, με κληρικούς των άλλων δογμάτων, ακόμη και των άλλων θρησκειών. Μήπως πιο πολύ «ενόχλησε» την «επίσημη διοικούσα Εκκλησία» αυτός ο τρόπος ιεραποστολής του σύγχρονου Ορθόδοξου Μοναχισμού;
Πολλοί θα ήθελαν σήμερα να ακούσουν επίσημα πλέον την άποψη του Αρχιεπισκόπου, ως Προέδρου της Ι. Συνόδου, πάνω στα επίμαχα αυτά ερωτήματα… Οι αναχρονιστικοί αφορισμοί και τα απαράδεκτα επιτίμια πλέον, που εκδίδονται «κεκλεισμένων των θυρών», στην Κοινωνία του εικοστού πρώτου αιώνα (21) δεν μπορούν να πείσουν κανένα απολύτως.
Η ευθύνη της Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ), της Εκκλησίας της Ελλάδος
Παντελώς ανεξήγητη κρίνεται και χωρίς νομοκανονικά ερείσματα, η τακτική έκδοσης αποφάσεων, από την μη αρμόδια Διαρκή Ιερά Σύνοδο, (ΔΙΣ) για ζητήματα, εσωτερικής διοίκησης των Ιερών Μητροπόλεων.
Ειδική βαρύτητα λαμβάνουν τα ζητήματα με τη Μονή Μεταμορφώσεως στη Ναύπακτο, γιατί έχουν ήδη δημόσια συνδεθεί με «οικονομικές» απαιτήσεις εκ μέρους του Μητροπολίτη, και άρα δεν μπορεί κάποιος να επικαλείται «πνευματικό» λόγο, ώστε να εκδώσει η ΔΙΣ, «ποινές» και «επιτίμια» με πρόσχημα τα πνευματικού χαρακτήρα ζητήματα, όπως π.χ. «υπακοή», «ακοινωνησία» και τα παρόμοια.
Κινδυνεύει και χάνεται κάθε αξιοπιστία και κάθε εμπιστοσύνη, όταν η έκδοση αποφάσεων, γίνεται από τήν Διοίκηση της Εκκλησίας «κεκλεισμένων» των θυρών, χωρίς διάσκεψη, με παρουσία και εκπροσώπων των Μοναχών της Μονής, χωρίς ακρόαση και απολογία, χωρίς τήρηση της δικονομίας, χωρίς, καν, να γνωρίζει ο χριστιανικός λαός μιας περιοχής, τι ακριβώς συζητείται, ποιος εισηγείται και πώς λαμβάνεται μια απόφαση.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών σήμερα, είναι ο πρώτος και μοναδικός στην Ιστορία που διαπράττει το «έγκλημα» να προτείνει και να «διαλύει» νομικά, ένα Ορθόδοξο πολυμελές Κοινόβιο Μοναστήρι με τέτοια πανελλαδική και διεθνή ακτινοβολία.
Το ίδιο και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος των Σεβ. Μητροπολιτών, μοναδικοί στην νεότερη ιστορία που προτείνουν σε μια κυβέρνηση την νομική «διάλυση, για ένα Ορθόδοξο Κτητορικό πολυμελές Κοινόβιο Μοναστήρι, πράγμα που ούτε “αλλόθρησκοι” κατακτητές δεν το έπραξαν. Ακόμη και όσα μοναστήρια “έκλεισαν” επί Βαυαροκρατίας, ήταν μόνο τα όσα αριθμούσαν κάτω των πέντε, μοναχούς ή μοναχές.
Η λύση του προβλήματος
1. Να παραμεριστούν,οι όποιες «υποσχέσεις» και «δεσμεύσεις» για προσωπικές εξυπηρετήσεις, και να αποσυρθεί άμεσα από το Υπουργείο Παιδείας, το αίτημα της Δ.Ι.Σ. για «διάλυση» της Μονής Μεταμορφώσεως, ενός Μοναστηριού που ήδη «δικαιώθηκε» με εκατόν πενήντα (150) Αποφάσεις Δικαστικών Αρχών και να παύσει άμεσα, ο «διωγμός» της Ι. Μονής Μεταμορφώσεως στη Ναύπακτο.
2. Αρχιεπίσκοπος, και Διαρκής Ιερά Σύνοδος, να ανακαλέσουν άμεσα τα «επιτίμια ακοινωνησίας» από τους Μοναχούς και να μη τους«παρενοχλούν» στο να Λατρεύουν τον Κύριο Ιησού Χριστό και Θεό, με τις Μοναχικές Ιερές Ακολουθίες και Θ. Λειτουργίες.
