Όσο και να θέλουν μερικοί να μειώσουν τη συμβολή της Εκκλησίας στη συνοχή ενός γένους, η ιστορία τους διαψεύδει γιατί έχει αποδειχθεί ότι όσο η Εκκλησία είναι ενωμένη τόσο το έθνος είναι δυναμικό και ενωμένο. Και όταν η Εκκλησία διχάζεται και ταράσσεται, τότε και το έθνος μπαίνει σε περιπέτειες και εθνικές τραγωδίες.
Αυτή την αλήθεια εγνώριζε καλά ο άθεος στρατάρχης Τίτο της Γιουγκοσλαβίας, ο οποίος στο σχέδιο των επεκτατικών στόχων του ίδρυσε την ψευδομακεδονική αυτοκέφαλη Εκκλησία, με σκοπό να αντιπαραθέσει στην ισχυρή σερβική εθνότητα μία άλλη, την οποία εβάπτισε Μακεδονική. Με την ίδρυση της Μακεδονικής Εκκλησίας θέλησε να περάσει στους πολίτες της περιοχής των Σκοπίων ότι αποτελούν μία ξεχωριστή εθνότητα.
Η Σερβική Εκκλησία, από την οποία αποσχίσθηκε, μέχρι σήμερα δεν έχει αναγνωρίσει την ψευδομακεδονική Εκκλησία, το δε Οικουμενικό Πατριαρχείο την ονομάζει σχισματική και δεν έχει καμιά σχέση και κοινωνία μαζί της.
Σε τελεία απομόνωση ευρισκόμενη η σχισματική αυτή Εκκλησία άνοιξε τις πόρτες της στο Βατικανό, το οποίο θεώρησε μοναδική ευκαιρία να εισχωρήσει στο Βαλκανικό Ορθόδοξο χώρο. Δεν ήταν τυχαίες οι ευχές του Πάπα στη Μακεδονική διάλεκτο κατά την ημέρα του Πάσχα στη μεγάλη πλατεία του Αγίου Πέτρου, ούτε επίσης οι εκθέσεις εικόνων της Ελληνικής Μακεδονικής τέχνης ως έργα τέχνης της Μακεδονικής εθνότητος και Εκκλησίας.
Αυτές και άλλες ενέργειες αποκαλύπτουν τα αισθήματα του Βατικανού για τη δημιουργία φιλικών σχέσεων με τη Μακεδονική Εκκλησία και την προώθηση της Ουνίας. Αυτές τις διαπιστώσεις έκαμε στις 17 Ιανουαρίου του 1993 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Παντελεήμων, πρόεδρος τότε της μονίμου Συνοδικής Επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος και των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών σχέσεων, τις οποίες διαπιστώσεις δημοσίευσε στην εφημερίδα «Το Βήμα» με τίτλο: «Η ψευδομακεδονική Αυτοκέφαλος Εκκλησία».
Η ψεύτικη αυτή Εκκλησία έχει βάλει σε μεγάλες περιπέτειες τον πιστό Ορθόδοξο λαό της περιοχής της σημερινής Δημοκρατίας των Σκοπίων, ο οποίος αισθάνεται αποκομμένος από τον κορμό της Εκκλησίας και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πέσει στα δίχτυα προπαγανδών και παραθρησκειών που δρούν στην περιοχή. Τις σκοτεινές δυνάμεις που θέλουν να προωθήσουν ανθελληνικά σχέδια δεν τους ενδιαφέρει η θρησκευτική τύχη των ανθρώπων. Απεναντίας ενισχύουν τους πνευματικούς ηγέτες να μείνουν αμετακίνητοι στις μωροφιλόδοξες θέσεις τους και με κάθε τρόπο προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες του κρατιδίου ότι αποτελούν ξεχωριστό λαό, ξεχωριστό έθνος, ξεχωριστή Εκκλησία.
Μετά πενήντα χρόνια με την συνεχή προπαγάνδα στα σχολεία έχει αρχίσει η νέα γενεά να πιστεύει σ’ αυτό που έντεχνα, ύπουλα και μεθοδευμένα εισήγαγε μέσω της Εκκλησίας ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της Γιουγκοσλαβίας, ο Κροάτης Τίτο.
Η αυθαίρετη ανακήρυξη της Αυτοκέφαλου Μακεδονικής Εκκλησίας αποτελεί μία σοβαρή πτυχή του Μακεδονικού, ίσως την πιο σοβαρή και επικίνδυνη για την εκκλησιαστική ομοιομορφία των Βαλκανίων. Τον θρησκευτικό παράγοντα της περιοχής των Σκοπίων εχρησιμοποίησαν οι προπαγανδιστές κατά της Ορθοδόξου Ελλάδος και το 1924, όταν κατά την κρίση λόγω της αλλαγής του ημερολογίου εδημιούργησαν αντιπαράθεση των Παλαιοημερολογιτών Σλάβων και των Νεοημερολογιτών Ελλήνων.
Για την εκμετάλλευση της εμπεριστάτου αυτής εκκλησιαστικής περιοχής από το Βατικανό, για την προώθηση της Ουνίας στα Βαλκάνια έχουν ακουσθεί και έχουν γραφεί πολλά. Το βάρος όμως της ευθύνης πέφτει στο ελληνικό κράτος, που από τότε, από την πρώτη δειλή εμφάνιση του θρησκευτικού προβλήματος, δεν έλαβε τα απαραίτητα μέτρα για την ενημέρωση των χωρών του εξωτερικού και ενίσχυση των ακρίτων κατοίκων της ελληνοσερβικής μεθορίου. Οι προπαγανδιστές έκαναν καλά τη δουλειά τους. Και τώρα συνάγουν τους καρπούς των κόπων τους, ενώ εμείς δεν μπορούμε πιά να σταματήσουμε τους μύθους και τα όνειρα των Σλάβων, στα οποία οι εχθροί της πατρίδας μας προσπαθούν να δώσουν ιστορική οντότητα.
Σπουδαίος παράγων για τη συνοχή μίας κοινωνίας, ενός λαού, είναι η θρησκευτική συνείδηση. Την εκμετάλλευση αυτής της αλήθειας βλέπουμε στην ψευδομακεδονική εθνότητα.
Το κείμενο αυτό δεν θα προτείνει λύσεις, απλά και πάλι θα υπογραμμίσει την ανάγκη ενισχύσεως της εκκλησιαστικής ενότητας του λαού μας. Όταν οι άλλοι προσπαθούν να δημιουργήσουν εθνική συνείδηση ενισχύοντας την Εκκλησία τους, τι πρέπει να κάνουμε εμείς που όχι μόνο Μάνα και τροφός του έθνους μας είναι η Εκκλησία, άλλα ακόμα και ο ιστορικός στυλοβάτης της φυλής μας.
† ο Φθιώτιδος Νικόλαος