Κατά της Δημοκρατίας, και υπέρ της Μοναρχίας, τάσσεται η μεγάλη Δούκισσα, Μαρία Ρομάνοβα, που «ονειρεύεται» επανάκαμψη των Ρομανόφ στη Ρωσία.

Η συνέντευξή της στην RBTH είναι λείαν «διαφωτιστική» των επιθυμιών της.
RBTH:

-Το 2013 ο Οίκος των Ρομανόφ εορτάζει την επέτειο των 400 του χρόνων.Ποιά είναι, κατά τη γνώμη σας, η σημασία αυτού του εορτασμού;
Μαρία Ρομάνοβα: Για μένα η επέτειος αποτελεί μια από τις πολλές στιγμές της μεγάλης εθνικής επετείου του τέλος των Αναστατώσεων, της Αβεβαιότητας, αλλά και της αποκατάστασης του Ρωσικού κράτους. Η δυναστεία μας προσκλήθηκε απ’ όλο το έθνος, στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση, το 1613. Τότε, με τις αποφάσεις που ελήφθησαν, εδραιώθηκαν τα αποτελέσματα του απελευθερωτικού αγώνα. Αυτό το γεγονός δεν διαγράφεται από την ιστορία. Όμως, η νίκη υπήρξε καρπός πολλών θυσιών και γενναίων πράξεων εκπροσώπων όλων των κοινωνικών στρωμάτων της Ρωσίας.

Γι’ αυτό τον λόγο, είμαι σίγουρη πως ο εορτασμός των 400 χρόνων από το τέλος των Αναστατώσεων θα πραγματοποιηθεί σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο. Ομως, πρώτα απ’ όλα, πρέπει να σηματοδοτήσουμε αυτό το γεγονός με προσευχή, φιλανθρωπία και πράξεις διαφώτισης.

ΕΡ.Γεννηθήκατε στη Μαδρίτη, σπουδάσατε στην Οξφόρδη, και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σας το ζήσατε στην Ισπανία. Εντούτοις έχετε αναφέρει σε πολλές συνεντεύξεις ότι η Ρωσία είναι το πραγματικό σας σπίτι. Τι σας εμποδίζει να επιστρέψετε;

ΑΠ.Εάν ήμουν ένας απλός ιδιώτης, θα μπορούσα να επιστρέψω οποιαδήποτε στιγμή. Αλλά έχω την υποχρέωση να διασφαλίσω τη θεσμική υπόσταση του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Οίκου, του οποίου είμαι επικεφαλής. Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, οι αρχηγοί των Δυναστειών έχουν επιστρέψει οριστικά μόνον όταν το κράτος προσδιόρισε με σαφήνεια το νομικό τους καθεστώς. Το παράδειγμα της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας, της Σερβίας, του Μαυροβουνίου, της Αλβανίας, του Αφγανιστάν και πολλών άλλων χωρών, απ’ όπου είχαν κάποτε εκδιωχθεί οι βασιλικοί οίκοι, και όπου αυτοί έχουν επιστρέψει, δείχνει ότι το νομικό καθεστώς μιας Δυναστείας που δεν βασιλεύει είναι εφικτό στα πλαίσια μιας Δημοκρατίας και δεν συγκρούεται με το Σύνταγμα και τους νόμους.
Δεν έχω καμία πολιτική αξίωση, δεν ζητώ να μου επιστραφεί κάτι από τις ιδιοκτησίες, δεν προσδοκώ προνόμια και οφέλη. Δικαιούμαι όμως, ώστε τη διαδικασία της επανένταξης της Δυναστείας στη σύγχρονη ρωσική ζωή να έχει την ίδια μοίρα μ’ εκείνην σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και να γίνει ο νόμος που θα προστατεύει τον Ρωσικό Αυτοκρατορικό Οίκο ως αντικείμενο ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς, σύμφωνα με το άρθρο 44 του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Δεν έχω αμφιβολίες, ότι όλα τα νομικά ζητήματα θα λυθούν μια μέρα, και θα επιστρέψουμε στη Ρωσία για πάντα.

ΕΡ. Έχετε συναντηθεί πολλές φορές με την ηγεσία της χώρας, αλλά όλες αυτές οι συναντήσεις είχαν ανεπίσημο χαρακτήρα. Υπάρχει πιθανότητα συνάντησής σας με τον Πρόεδρο της Ρωσίας στο άμεσο μέλλον;

ΑΠ. Αυτό εξαρτάται πλήρως από τον Πρόεδρο. Είμαι όμως βέβαιη ότι μια τέτοια συνομιλία θα αποτελέσει ορόσημο αμοιβαίου σεβασμού. Εάν, ως αποτέλεσμα της συνάντησης, δρομολογηθεί η θεμελίωση μιας σχέσης μεταξύ του σύγχρονου κράτους και των ιστορικών θεσμών που διατηρούν δεσμούς και συνέχεια με το ένδοξο παρελθόν, το όφελος για την χώρα και για την εικόνα της θα είναι μεγάλο.

Θέλει αναβίωση της Μοναρχίας

ΕΡ. Πιστεύετε στην αναβίωση της μοναρχίας στη Ρωσία;

ΑΠ. Η ιδέα της μοναρχίας μπορεί να διέρχεται περιόδους ανόδου και παρακμής, αλλά θα είναι υπαρκτή πάντα. Μπορεί κανείς να αναφέρει χιλιάδες επιχειρήματα κατά της μοναρχίας και να αναδείξει πολλά μειονεκτήματά της. Όμως η δημοκρατία, άραγε, μας έχει απαλλάξει απ’ αυτά; Κατά τη γνώμη μου, μόνον τα επιδείνωσε. Η διάδοση του δημοκρατικού καθεστώτος ανά τον κόσμο δεν απάλλαξε την ανθρωπότητα από τους πολέμους, την τρομοκράτηση του ίδιου του λαού μιας χώρας, τις μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις, για να μην αναφερθούμε και  σε κρίσεις πνευματικές και ηθικές.
Στη Ρωσία, η οποία κατοικείται από πολλά έθνη με διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτισμικές παραδόσεις, ενδέχεται να αναζητηθεί ένα ενωτικό σύμβολο, όπως αυτό του νόμιμου κληρονομικού μονάρχη.

ΕΡ. Ποιά είναι η γνώμη σας για την εκλογή του εκθρονισμένου το 1946 βασιλέα Συμεών του Β’ στη θέση του Πρωθυπουργού της Βουλγαρίας; Θα θέλατε να συμμετέχετε πιο ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας;

ΑΠ. Αγαπώ και σέβομαι τον βασιλέα Συμεών τον Β’. Όμως ένας μονάρχης και Αρχηγός της Δυναστείας οφείλει να βρίσκεται εντελώς εκτός του πολιτικού αγώνα. Το καθήκον του είναι να ενώνει όλο το έθνος. Δεν πρέπει να συνδέει το όνομά του με κανένα από τα κόμματα, ακόμη και αν κάποιο του είναι προσφιλές.

Ούτε εγώ, ούτε ο γιος μου, πρόκειται να λάβουμε κάποτε μέρος σε κομματικό αγώνα. Αυτή είναι η αρχή μας. Είμαστε πλήρως εκτός κομμάτων. Εάν ο ρωσικός λαός θελήσει να αναβιώσει τη μοναρχία, εμείς ή οι νόμιμοι κληρονόμοι μας θα εκπληρώσουμε το καθήκον μας. Όμως εάν αυτό συμβεί, ο νόμιμος μονάρχης σε καμία περίπτωση δε θα επιστρέψει στον αποκαταστημένο θρόνο ως αρχηγός ενός κόμματος, αλλά ως αρχηγός της ιστορικής δυναστείας, κάποιος που βρίσκεται το ίδιο κοντά σ’ όλους τους πολίτες και είναι ικανός να ακούσει τις γνώμες όλων των κομμάτων και ομάδων, μην ανήκοντας όμως σε καμία απ’ αυτές.

ΕΡ. Σε πολλές συνεντεύξεις σας έχετε δηλώσει ότι δεν έχετε αξιώσεις για την περιουσία της δυναστείας των Ρομανόφ στη Ρωσία. Θεωρείτε ότι η αυτή η αποκατάσταση δεν χρειάζεται γενικώς;

ΑΠ. Έχω τοποθετηθεί οριστικά κατά της αποκατάστασης και δε ζητώ τίποτε για τον εαυτό μου, όπως επίσης και δεν συμβουλεύω σε κανέναν να το πράξει. Μια εκ νέου αναδιανομή της περιουσίας θα προκαλέσει ατέρμονες συγκρούσεις και θα γεννήσει βία, πόνο και θυμό.
Τη μοναδική εξαίρεση αποτελούν Ορθόδοξα μοναστήρια και εκκλησίες, όπως και ναοί άλλων θρησκειών. Χτίστηκαν για την προσευχή στον Θεό, και η κάθε άλλη τους χρήση συνιστά ιεροσυλία και προσβολή για τους θρησκευόμενους. Κατά βάση, όλα τα ιερά έχουν επιστραφεί. Παραμένουν όμως ακόμη κάποια προβλήματα. Ελπίζω ότι θα επιλυθούν με γνώμονα τους νόμους και το δίκαιο.