ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: Εγώ σας έχω πει ότι κάποτε με πλησίασε μια Γερόντισσα εκεί και λέει:
– Θέλω να εξομολογηθώ.
– Μα εγώ δεν εξομολογώ τους καλογήρους, θα εξομολογήσω καλογριές;
– Όχι, θέλω να πω τον λογισμό μου, λέει.
– Ε, πες τον λογισμό σου.
Αφού είπε κι εκείνη τα βάσανά της -γιατί πάντα βάσανα θα σου πει, δεν θα σου πει χαρές- λέει:
Είδα σαν ένα όραμα, ότι πάνω σ’ ένα βουναλάκι καθόντουσαν οι Πατριάρχαι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.
Και λέω:
– Οι Πατριάρχαι είσαστε;
– Ναι, λένε, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.
– Να ‘ρθω κι εγώ εκεί;
– Έλα.
– Από πού να ‘ρθω;
– Να, από ΄κει, απ’ τον δρόμο.
– Δεν βλέπω κανέναν δρόμο.
– Εκεί είναι, ψάξε να τον βρεις.
– Μα, δεν βλέπω δρόμο.
– Ψάξε, βρε ευλογημένη, ψάξε και θα τον βρεις.
– Μα, αυτός ο δρόμος είναι δεκαπέντε πόντους, πώς θα περάσω; Όλο αγριοπούρναρα και αγκάθια. Θα σχίσω τα φορέματά μου, θα ματώσω τα ποδάρια μου.
– Α, κι εμείς από ‘κει περάσαμε και ήρθαμε εδώ πάνω.
Το πράγμα θέλει να πει ότι διά μέσου των θλίψεων, δια μέσου των στενοχωριών, διά μέσου του αίματος, ο άνθρωπος θ’ ανέβει στον ουρανό. Με αμεριμνία και με άνεση, με αυτοκίνητο δεν πάμε, πάτερ, στον Παράδεισο.
Θα δώσεις αίμα, να πάρεις πνεύμα. Έξω αυτή η Γερόντισσα, να πούμε, δεν αναφέρω τ’ όνομά της. Καρκίνο, εγχειρήσεις, τούτο, εκείνο, αυτό κι όμως προσευχομένη είδε την Παναγία στο θρόνο της. «Περάστε οι όσιοι», λέει. Όλοι οι όσιοι πέρασαν μπροστά σαν παρέλαση, στην Παναγία.
«Περάστε οι μεγαλομάρτυρες»
Αυτή καθότανε εκεί, Γερόντισσα ήταν, Ηγουμένη. Και στο τέλος πήγε, έβαλε μετάνοια φίλησε το χέρι της Παναγίας, ήταν ένα βελούδο! Και η Παναγία της είπε: «Υπομονή, υπομονή, υπομονή», και ξύπνησε, να πούμε.
Δηλαδή αν θέλεις να είσαι μαθήτρια και μαθητής του Χριστού, θ’ ανέβεις κι εσύ απάνω στο Σταυρό.
Απαλλαγή κανένας Άγιος δεν εζήτησε από τον Θεό. Υπομονή να χαρίσει. Αν κάνεις υπομονή θα ‘χεις και λιγάκι μισθό, αν θα ‘χεις απαλλαγή, δεν έχεις τίποτες, μισθό δεν έχεις…!
