Το μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ρεντίνας είναι κτισμένο σε πλαγιά των Αγράφων στην Πίνδο, στη συμβολή των νομών Καρδίτσας, Φθιώτιδας και Ευρυτανίας. Απέχει 7 χιλιόμετρα από το χωριό Ρεντίνα, έδρα του ομώνυμου Δήμου και σε παλαιότερες εποχές έδρα της Επισκοπής Λιτής και Ρενδίνης.
Σύμφωνα με την παράδοση, κτίστηκε κατά τον 9ο ή 10ο αιώνα, ενώ υπάρχουν ακριβείς μαρτυρίες για ανακαίνιση ολόκληρης της Μονής το 1579 και μόνο του Καθολικού το 1640.
Η αρχιτεκτονική της Μονής έχει φρουριακό χαρακτήρα με τέσσερις πτέρυγες κελιών γύρω από το Καθολικό, από τις οποίες σώζονται σήμερα μόνο η Ανατολική και η Δυτική.
Ο ναός είναι αθωνικού τύπου και είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες του 1662 ιστορημένες από το ζωγράφο, Ιωάννη και το γιο του, που ήταν από τους σπουδαιότερους συνεχιστές της Μακεδονικής σχολής, σύμφωνα με τον Π. Βασίλειο.
Βόρεια και Νότια του Νάρθηκα βρίσκονται τα παρεκκλήσια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και Αγίου Νικολάου και του Τιμίου Προδρόμου αντίστοιχα, ενώ στη Δυτική πτέρυγα υπάρχει παρεκκλήσι του Τιμίου Σταυρού με κρύπτη για τα κειμήλια ή σύμφωνα με την τοπική παράδοση <<Κρυφό Σχολειό>>.
Μεγάλη πνευματική αλλά και υλική ακμή γνώρισε η Μονή κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Ήταν σταυροπηγιακή με επικυρωμένα προνόμια από πατριαρχικό σιγίλλιο του 1764.
Υπήρξε σπουδαίο εκκλησιαστικό κέντρο και διατηρούσε στενούς δεσμούς με το Φανάρι και το Άγιον Όρος καθώς με τη Ρωσία, όπου συντηρούσε μετόχι το οποίο και προσέδωσε στο Μοναστήρι ”το Ρωσικόν”.
Στο χώρο της Μονής επίσης λειτουργούσε νοσοκομείο για απόρους των γειτονικών χωριών, ενώ στα μέσα του 18ου αιώνα σχολή Ελληνικών γραμμάτων που εξελίχθηκε σε ανωτέρα και διατηρούσε σημαντική βιβλιοθήκη.
Κατά την διάρκεια της Επανάστασης, υπήρξε κέντρο αγώνων και κινημάτων, όπως αυτών του 1848, του 1854, του 1867, οπότε υπέστη σημαντικές καταστροφές κατά τις συγκρούσεις με τους Τούρκους.
Το 1881, όταν απελευθερώθηκε η Θεσσαλία, είχε 7 μοναχούς.
Από το 1930 έως και το 1947 ηγούμενος της Μονής διετέλεσε ο Ιερομόναχος Αβράμιος Ρούσκας που εκτελέστηκε και βρήκε μαρτυρικό θάνατο κατά την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου.
Σήμερα λειτουργεί (από το 2000), ως γυναικεία πλέον Μονή, της οποίας η αδελφότητα συνεχίζει τη μοναστική παράδοση των Πατέρων μας και μεριμνά για τη συντήρηση των κτισμάτων της.
Στην Ιερά Μονή βρίσκεται αποθησαυρισμένο τμήμα της κάρας του Αγίου Ιερομάρτυρος Βασιλείου πρεσβυτέρου της Εκκλησίας της Αγκύρας, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 22 Μαρτίου και είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους κατοίκους των γύρω χωριών.
Ο Άγιος έζησε τον 4ο αιώνα και μαρτύρησε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας το 362 μ. Χ. από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.
Η λειψανοθήκη φέρει χρονολογία 1780 και είναι άγνωστο το πως κατέληξε στην Μονή.
Η Ι. Μ. ανήκει στην Ι. Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδας και Φαναριοφερσάλων και πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου και στις 22 Μαρτίου.
Ι.Μ. ΡΕΝΤΙΝΗΣ
43068
ΡΕΝΤΙΝΑ
Τηλ. 24430 – 71206
-120x86.jpg)
