Βεροίας Παντελήμων: “Ας εξετάζουμε τα δικά μας σφάλματα”

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή του Ασώτου 28 Φεβρουαρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Αγίου Ελευθερίου Διαβατού.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πάντα μοι έξεστιν αλλ’ ου πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν αλλ’ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τι­νος».

Μία ανεπανάληπτη διακήρυξη έκανε σήμερα στό αποστολικό ανά­γνωσμα ο ουρανοβάμων απόστο­λος Παύλος. Μία διακήρυξη ελευ­θερίας, τής απολύτου ελευθερίας πού χάρισε ο Θεός στόν άνθρωπο. Καί τί διακηρύσσει ο απόστολος; «Πάντα μοι έξεστιν αλλ’ ου πάντα συμφέρει». Όλα μού είναι επιτρε­πτά, όλα μπορώ νά τά κάνω, αλλά δέν μέ συμφέρουν όλα καί δέν μέ ωφελούν όλα.

Καί συνεχίζει: «Πάντα μοι έξεστιν αλλ’ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος». Όλα έχω δικαίωμα νά τά κάνω, αλλά δέν θά γίνω υποχείριο κανενός πράγματος.

Νά, λοιπόν, ο τέλειος ορισμός τής ελευθερίας, πού δέν μετατρέπεται σέ ασυδοσία, αλλά ελέγχεται καί κατευθύνεται από τή λογική, από τόν ηγεμόνα νού τού ανθρώπου. Γιατί ο Θεός δέν μάς έπλασε μόνο ελευθέρους, δέν χάρισε σέ εμάς τούς ανθρώπους μόνο τό δικαίωμα τής ανεξαρτησίας καί τής αυτοδια­θέσεως, τό συνόδευσε καί μέ τό δώρο τής λογικής καί τής συνέ­σεως, προκειμένου νά μήν κατα­ντή­σει ο άνθρωπος στό σημείο πού περιγράφει ο ψαλμωδός Δαβίδ λέγοντας: «άνθρωπος εν τιμή ών ου συνήκε· παρασυνεβλήθη τοίς κτήνεσι τοίς ανοήτοις καί ωμοιώ­θη αυτοίς».

Ο Θεός δέν μάς περιορίζει μέ τίς εντολές του, δέν μάς υποχρεώνει νά τίς ακολουθήσουμε καί νά τίς εφαρμόσουμε. Μάς τίς έδωσε γιά νά μάς προφυλάξει από τόν πει­ρασμό τής ασυδοσίας καί νά ενι­σχύσει τή σύνεση καί τή λογική μας νά κατευθύνει τή ζωή μας όχι πρός τήν καταστροφή μας αλλά πρός τό συμφέρον καί τήν ωφέλειά μας καί νά μάς κάνει πραγματικά ελευθέ­ρους καί όχι αγομένους καί φερο­μένους από τά πάθη καί τίς αδυ­ναμίες μας.

Δυστυχώς όμως οι άνθρωποι θεω­ρούμε συχνά τίς εντολές τού Θεού ή ακόμη καί τίς υποδείξεις τής λογικής περιοριστικές τής ελευθε­ρίας μας καί όχι μόνο τίς αγνοούμε, αλλά κάποιες φορές βαδίζουμε αντίθετα πρός αυτές, μέ αποτέλε­σμα νά αποτυγχάνουμε στίς επιλο­γές μας, καί αντί νά κερδίζουμε περισσότερη ελευθερία νά υποδου­λωνόμεθα στό κακό.

Αυτό έκανε καί ο νεώτερος υιός τής σημερινής παραβολής, ο γνωστός σέ όλους μας άσω­τος. Νόμισε ότι όλα επιτρέπονται, ότι όλα έχει δικαίωμα νά τά κάνει στή ζωή του. Καί τί κατόρθωσε; Αντί νά απολαμβάνει τήν ελευθε­ρία του καί τή στοργική φροντίδα τού πατέρα του, αναγκάσθηκε νά γίνει δούλος ξένων καί κυρίως δού­λος τών παθών του καί τών συνηθειών του.

Πόσο τραγικό λάθος έκανε μέ τήν επιλογή του, τό κατάλαβε από τίς συνέπειες πού είχε αυτή η επιλογή τής δήθεν ελευθερίας.

Πόσο τραγικό λάθος έκανε, τό απο­δεικνύει η μετάνοιά του καί η απόφασή του νά επιστρέψει στό σπίτι τού πατέρα του καί νά τόν παρακαλέσει νά τόν αποκαταστή­σει όχι ως υιό του αλλά «ως ένα τών μισθίων» του.

Δέν είναι όμως μόνο ο νεώτερος υιός πού αστοχεί νομίζοντας ότι τά πάντα επιτρέπονται. Είναι καί ο πρεσβύτερος, ο οποίος φαινομε­νικά κυβερνά τήν ελευθερία του μέ τή λογική καί ακολουθεί τό θέ­λημα τού πατέρα του. Καί όμως καί αυτός πέφτει στήν ίδια παγίδα, γιατί νομίζει ότι, επειδή είναι ο πι­στός καί αφοσιωμένος υιός, μπορεί νά κάνει τά πάντα. Μπορεί ακόμη νά κατακρίνει καί νά καταδικάζει τίς πράξεις τού αδελφού του, μπορεί νά κρίνει τίς πράξεις τού πατέρα του, μπορεί νά διεκδικεί προνόμια έναντι τού αδελφού του.

Όμως καί αυτός κάνει τό ίδιο τραγικό λάθος μέ τόν νεώτερο αδελφό του, γιατί δέν κατανοεί πώς τό ότι μπορεί νά τά κάνει όλα αυτά, δέν είναι πρός τό συμφέρον του, δέν είναι επιβεβαίωση τής ελευθερίας του, γιατί τελικά τού στερεί αυτό τό οποίο επεδίωκε, τού στερεί νά απολαμβάνει τή χαρά τού πατέρα του.

«Πάντα μοι έξεστιν αλλ’ ου πάντα συμφέρει· πάντα μοι έξεστιν αλλ’ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος».

Άς ακούσουμε καί εμείς προσε­κτι­κά σήμερα τή διακήρυξη τού αποστόλου Παύλου καί άς εξετά­σουμε τόν εαυτό μας. Καί εάν δέν τόν βρούμε νά ομοιάζει μέ τόν άσωτο υιό, ο οποίος έγινε δέσμιος τών παθών του, άς δούμε μήπως ομοιάζουμε μέ τόν πρεσβύτερο, ο οποίος, άν καί φαινομενικά ήταν ευσεβής καί πιστός, έγινε από τήν απροσεξία του δέσμιος τού πάθους τής κρίσεως καί τής κατακρίσεως τού αδελφού του αλλά καί τού πατέρα του.

Καί εάν ο άσωτος υιός μέ τή μετάνοιά του απηλλάγη από τήν εξουσία τής αμαρτίας, ο πρεσβύ­τερος πού δέν συνειδητοποίησε τό σφάλμα του, πού δέν κατανόησε τήν παγίδα στήν οποία έπεσε εξαι­τίας τής υψηλοφροσύνης του, πα­ρέμεινε τελικά εξουσιαζόμενος από τό πάθος τής κατακρίσεως.

Άς εξετάσουμε καί άς ελέγξουμε όλοι μας τόν εαυτό μας καί άς περιορι­σθού­με στό νά εξετάζουμε τά δικά μας σφάλματα καί όχι τών άλλων· άς περιορισθούμε νά κρίνουμε καί νά κατακρίνουμε τόν εαυτό μας μόνο, γιά νά αξιωθούμε καί εμείς νά απολαύσουμε τή συνεύρεσή μας μέ τόν Θεό καί τή χαρά τής αιωνίου βασιλείας του, εκεί όπου ο Πατέρας όλων μας μάς περιμένει μέ ανοικτές τίς αγκάλες, γιά νά μάς αποκαταστήσει στό σπίτι του, πού είναι η βασιλεία τών ουρανών.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ