π. Ανδρέας Αγαθοκλέους: Όσο και τα προβλήματα της ζωής να είναι τέτοια, ώστε κάποιες φορές να βρισκόμαστε σε οριακό σημείο αντοχής.
Όσο και ο θάνατος να καραδοκεί, αγνοώντας την ώρα και τον τρόπο που θα’ρθει·
Όσο και η κακία, οι αντιπαλότητες, τα πάθη και η αμαρτία να παρουσιάζονται κυρίαρχα μέσα μας και γύρω μας εν τούτοις:
Χρίστος Ανέστη!
Από τότε, τη μια των Σαββάτων επί Ποντίου Πιλάτου, νικήθηκε ο θάνατος, άλλαξε πορεία ο κόσμος, νέα ζωή άρχισε να υπάρχει ανάμεσά μας. Γιατί ο Ιησούς ο από Ναζαρέτ, περνώντας μέσα από τα μίση των ευεργετηθέντων από Αυτόν, την εγκατάλειψη των μαθητών, την εχθρότητα του λαού Του, τον πόνο του σώματος και της ψυχής Του «έως θανάτου», εξήλθε νικητής ως Θεός και μαζί Του έγιναν νικητές όλοι όσοι του δώσανε το χέρι για να τους οδηγήσει «εκ του θανάτου εις την Ζωήν».
Δεν είναι χωρίς δάκρυ που ήλθε η χαρά· ούτε χωρίς πόνο η ανάπαυση. Ο θάνατος και η Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου μας, βεβαιώνουν πως η επιτυχία στη ζωή περνά μέσα από την αποτυχία· η ζωή μέσα από το θάνατο. Όχι ως προϋπόθεση που δίνει αξία στα αρνητικά και στο θάνατο, αλλά ως γνώση πως τον τελευταίο λόγο στη ζωή μας τον έχει ο Νικητής του θανάτου και όχι ο διάβολος που μισεί τον άνθρωπο.
[irp posts=”343462″ name=”Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος Μαχαιριώτης: Πάσχα, ξεκίνημα νέας ζωής”]
Κανείς δεν θέλει τον πόνο, την αποτυχία, τον θάνατο. Γιατί δεν είναι στη φύση μας, ως εικόνες Θεού, που είμαστε. Όμως αυτά είναι στην πορεία της ζωής μας. Όπως έγιναν και για το Θεό μας. Να, γιατί μπορούμε, στηριγμένοι στην Ανάστασή Του, να προσδοκούμε «ανάσταση νεκρών», υπέρβαση του πόνου, επιτυχία στην αποτυχία μας. Όχι πως σταματούν να υπάρχουν, αλλά γίνονται πια, ένεκα της Ανάστασης του Κυρίου, μέσα που οδηγούν σε νέα ζωή «της αιωνίου απαρχής».
Να γιατί, ό,τι και να είμαστε, ό,τι και να συμβαίνει στη ζωή μας, το Πάσχα ως «εορτή των εορτών» φέρνει σε μας και σε όλο τον κόσμο τη χαρά του Χριστού.
Ας αφήσουμε λοιπόν τον όποιο εαυτό μας, τα όποια προβλήματα, τις όποιες φοβίες μας και ας πιαστούμε από το τρυπημένο χέρι του εκ νεκρών Αναστάντος Κυρίου μας και ας πούμε πάλι και πολλάκις, σε εχθρούς και φίλους, σε πιστούς και απίστους, σε δικαίους και αδίκους:
Χρίστος Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη!