Το μήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου για την Πεντηκοστή. «Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιω. ιστ΄ 13)

Το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, έχει σαν προορισμό Του να φανερώνει τον Θεό στην ιστορία και στην Εκκλησία, να Τον φανερώνει στην αιώνια βασιλεία Του, παράλληλα δε να φανερώνει το μυστήριο του ανθρώπου, τον εικονισμένο Θεό στον άνθρωπο.

Ο λόγος, λοιπόν, που ο Κύριος μας στέλνει το Άγιο Πνεύμα είναι για να μπορέσουμε κι εμείς να ζήσουμε τη δική μας μεταμόρφωση και τη φανέρωση του δικού μας προσώπου, και έτσι να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίον βλέπουμε τον Θεό και τον κόσμο.

Στην Αγία Γραφή υπάρχουν τρεις μεταμορφώσεις προσώπων πολύ εντυπωσιακές. Η μία είναι η μεταμόρφωση του Κυρίου πάνω στο Όρος Θαβώρ, όπου, όπως περιγράφεται από τους τρεις ευαγγελιστές, «εγένετο το είδος του προσώπου αυτού έτερον» (Λουκ. θ΄, 29). Η εικόνα την οποία είχαν οι μαθητές για το πρόσωπο του Χριστού, εικόνα εντελώς ανθρώπινη, εικόνα εντελώς αισθητή, άλλαξε και μετεμορφώθη και φανερώθηκε για λίγο η λάμψη της θεότητός Του.

Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει και μια άλλη μεταμόρφωση προσώπου. Αναφέρεται στο τέλος του βιβλίου της Εξόδου. Ο Μωϋσής, αφού παρέλαβε τις Δέκα Εντολές, αφού διεμήνυσε από μακρυά προς τον λαό τα όσα ο Κύριος του επηγγέλθη, κατεβαίνοντας από το Όρος δοξάσθηκαν, λαμπρύνθηκαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, επειδή του είχε μιλήσει ο Θεός. «Δεδόξασται η όψις του χρώματος του προσώπου αυτού εν τω λαλείν αυτόν αυτώ» (Εξ. λδ΄ 29). Τέτοια αλλοίωση υπέστη το πρόσωπό του από την λάμψη και την δόξα, ώστε οι Ιουδαίοι από μακρυά τον έβλεπαν και δεν άντεχαν να τον αντικρύζουν, πολλώ μάλλον να τον πλησιάσουν.

Και η τρίτη μεταμόρφωσις προσώπου είναι η αλλοίωσις την οποία έβλεπαν ακόμη και ακάθαρτα μάτια στο πρόσωπο του διακόνου Στεφάνου όταν απελογείτο ενώπιον του συνεδρίου. «Άπαντες οι καθεζόμενοι εν τω συνεδρίω είδον το πρόσωπον αυτού ωσεί πρόσωπον αγγέλου». (Πραξ. Στ΄ 15). Έλαμψε το πρόσωπο του και δεν ήταν αυτό το ανθρώπινο πρόσωπο, αυτό που είχαν συνηθίσει να βλέπουν, αλλά ήταν ένα αγγελικό πρόσωπο.

Και το δικό μας πρόσωπο μπορεί να αλλάξει. Κι όχι απλώς μπορεί, αλλά πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να υποστεί αυτήν την μεταμόρφωση, ώστε να βλέπουμε τον Θεό διαφορετικό, αναστημένο, όχι με ανθρώπινα μάτια. Αντιστοίχως, πρέπει να βλέπουμε τα γεγονότα έξω από τον χρόνο, έξω από τις αισθήσεις, έξω από τον εγωισμό μας, έξω από την στενότητά μας. Πρέπει να βλέπουμε τη ζωή έξω από τη παροδικότητά της και από την εφημερότητά της, πέρα από την μικρότητά της. Και τέλος πρέπει να βλέπουμε τον εαυτό μας, όχι όπως είμαστε, αλλά όπως θα είμαστε στη δόξα του Θεού.

Είναι μεγάλες αλήθειες αυτές. Πολλές φορές πηγαίνουμε στους πνευματικούς μας και τους μιλάμε τόσο ανθρώπινα και θέλουμε κι αυτοί να μας μιλήσουν ανθρώπινα. Κάνουμε την προσευχή μας και αυτή είναι πεζή, κουραστική, προκλητικά φτωχή και ανθρώπινη. Κι ο Θεός μας απαντά πνευματικά και δεν Τον αναγνωρίζουμε. Εμείς Τον θέλουμε για υπηρέτη αυτής της ζωής. Θέλουμε την Εκκλησία για βόλεμα του συναισθήματός μας, της μικράς και στενής αντιλήψεώς μας και δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό το άνοιγμα. Να ανοίξουμε τα μάτια μας από αυτόν τον κόσμο στον άλλον, από τον χρόνο λίγο στην αιωνιότητα. Να ανοίξει η καρδιά μας και να γευθεί το φως του Χριστού, να δεχθεί την χάρι του Αγίου Πνεύματος.

Οι μέρες αυτές είναι μέρες που μας καλούν σε μεταμόρφωση σαν την μεταμόρφωση των αποστόλων. Κι αυτοί δειλοί άνθρωποι ήταν• όχι μόνον δειλοί πριν από την Ανάσταση, αλλά και μετά την Ανάσταση. Και όμως μετεμορφώθησαν και οδηγήθησαν στο μαρτύριο όλοι τους, με εξαίρεση τον απόστολο Ιωάννη. Αυτοί που η γλώσσά τους ήταν δεμένη, εκήρυξαν σ᾿ όλη την οικουμένη. Ψαράδες ήταν και σαν σοφοί μιλούσαν. Αυτοί οι οποίοι δεν μπορούσαν καν να ομολογήσουν τον Χριστό στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής, στην πιο κρίσιμη στιγμή της χάριτος, αυτοί οι ίδιοι ακριβώς άνοιξαν τα στόματά τους και Τον ομολόγησαν σ᾿ όλη την οικουμένη. Αυτοί που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τον λόγο Του, απεκάλυψαν στον κόσμο και στην ιστορία το μυστήριό Του.

Αυτό είναι το θαύμα της Εκκλησίας, το μυστήριο της Εκκλησίας, η Πεντηκοστή. Ας μην την γιορτάσουμε σαν ένα γεγονός που κάποτε συνέβη, αλλά ας το μεταμορφώσουμε σε μια προσωπική εμπειρία ο καθένας μας. Χωρίς αυτήν την εσωτερική μεταμόρφωση δεν μπορούμε να ζήσουμε πνευματικά, δηλαδή εν Αγίω Πνεύματι. Μπορεί η ζωή μας να έχει μια ηθική υπογραφή, μπορεί να έχει την ποιότητα του καλού ανθρώπου, μπορεί να έχει τον αγώνα της ευτυχίας η και της επιτυχίας σ᾿ αυτόν τον κόσμο. Την θέα όμως του ουρανού, της άλλης ζωής, της αιωνιότητας, και πολύ περισσότερο του προσώπου του Θεού, και τη γεύση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος δεν θα την αποκτήσουμε. Η Εκκλησία μας επαναλαμβάνει το προσκλητήριό της. Το επαναλαμβάνει και σε μας.

Να δώσει ο Θεός αυτό να γίνει, όχι σαν αποτέλεσμα κάποιας δικής μας προσπάθειας, κυρίως όμως σαν καρπός της ταπεινώσεως της δικής μας διαθέσεως και της φανερώσεως του Αγίου Πνεύματος στην ταπεινή καρδιά μας. Αμήν».