Του Δημήτρη Πορφύρη
ΣχετικάΆρθρα
Ανταπόκριση: Βρυξέλλες για το ”Αγιορείτικο Βήμα”
Σύμφωνα με την ανταποκρίτρια του ειδησεογραφικού πρακτορείου REUTERS, Mαριάμ Kαρούνι, (18.05.2013) και που αναδημοσιεύει το ”Παρατηρητήριο για τον Πολιτισμικό και Θρησκευτικό Πλουραλισμό PHAROS” η χριστιανική μειονότητα της Συρίας φοβάται ότι η θρησκευτική της ελευθερία επαπειλείται αν τυχόν ανατραπεί το καθεστώς Άσσαντ.
Αν και η χώρα διοικείται για σχεδόν μισό αιώνα από την οικογενειοκρατία Άσσαντ η οποία θρησκευτικά ανήκει στην μειονότητα των αλεβιτών (σιιτικό παρακλάδι ) , οι σουνίτες μουσουλμάνοι (πλειοψηφούντες στη χώρα) , αλλά και ποικίλα θρησκευτικά σχήματα απολαμβάνουν το δικαίωμα στην πίστη και λατρεία τους. Στην πρωτεύουσα Δαμασκό, ορμητήριο του Αποστόλου Παύλου, διατηρείται η χριστιανική λατρεία εδώ και 2 χιλιετηρίδες και ας ηχούν ταυτόχρονα καμπάνες και μιναρέδες μαζί.
Οι Σύριοι χριστιανοί έχοντας καταγράψει τις ενδοισλαμικές συγκρούσεις στο γειτονικό Ιράκ μετά την πτώση του καθεστώτος, αλλά και τις βίαιες επιθέσεις και θανατώσεις των χριστιανών στη διπλανή Αίγυπτο, αναλογίζονται τους επικείμενους κινδύνους από ενδεχόμενη πτωση του Άσσαντ. Άλλωστε, όπως είχε δηλώσει πριν την απαγωγή του και ο Συρο-ορθόδοξος αρχιεπίσκοπος Χαλεπίου, Γιοχανα Ιμπραημ « κατηγορηματικά οι χριστιανοί της Συρίας στηρίζουν τον Μπασάρ Αλ ΄Ασσαντ και ελπίζουν ότι η καταιγίδα της αραβικής άνοιξης δεν θα εξαπλωθεί. Ο πρόεδρος του λιβανικού κόμματος της συριακης Λίγκας κ Χαμπίμπ Αφράμ δηλώνει ότι « οι χριστιανοί στη Συρία είτε είναι ορθόδοξοι ,είτε αρμένιοι, είτε μαρωνίτες, είτε ασσύριοι,είτε αγγλικανοί, είτε καθολικοί, αυτοκαθορίζονται πρωτίστως ως Συριοι πολίτες και γνωρίζουν ότι στη Συρία η θρησκευτική ελευθερία ειναι απολύτως κατοχυρωμένη ».
Στην ουσία οι χριστιανοί έχουν τα ίδια πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα με τους μουσουλμάνους αν εξαιρέσουμε το δεσμευτικό άρθρο του Συντάγματος που προβλέπει ότι ο πρόεδρος πρέπει να είναι απαραίτητα μουσουλμάνος.
Εκκλησιαστική πηγή αναφέρει στο REUTERS ότι « προτιμάμε να μας κυβερνά το στρατιωτικό πηλίκο παρά το θρησκευτικό τουρμπάνι ». Η Συρία παραμένει το σταθερό καταφύγιο για πολλούς χριστιανούς της περιοχής και ειδικά για τους Ιρακινούς που έγιναν στόχος μετά την επέμβαση των ΗΠΑ το 2003. Πηγή αναφέρει ότι « η αλλαγή έφεραν τα αμερικανικά στρατεύματα στο Iράκ δεν προστάτευσε σε τίποτα τους χριστιανούς όπως δεν προστάτευσε τους χριστιανους της Αιγύπτου αλλαγή του πρότερου καθεστώτος. »
Ιδιαίτερα διαφωτιστική και η δήλωση του κ.Σάμερ Λαχάμ , υπεύθυνου των Οικουμενικών Σχέσεων του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου στη Δαμασκό : « Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι όλες οι διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις στη Συρία ξεκινούσαν πάντα την Παρασκευή ( ημέρα αργίας και προσευχής για τους μουσουλμάνους) μετά τις θρησκευτικές τους συγκεντρώσεις. Αυτό το στοιχείο έδωσε αμέσως θρησκευτική ταυτότητα στην εξέγερση. Οι χριστιανοί Της Συρίας φοβούνται ότι υπάρχει μυστικό σχέδιο μετατροπής της Συρίας σε ένα σύστημα διακυβέρνησης θρησκευτικού τύπου που θα υπαγορεύεται από ανθρώπους που δεν διαθέτουν την κουλτούρα να δέχονται τον άλλον. »
