.jpg)
Οι Γερμανοί, πριν ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, έχοντας το αίσθημα του ηττημένου αλλά και του εμπάργκο από τον πρώτο πόλεμο στραφήκαν στην έρευνα νέων εναλλακτικών μορφών ενέργειας και πόρων…
Ένας άγνωστος χώρος που θα εξερευνούσαν ήταν και η Ανταρκτική.
Η πρώτη γερμανική αποστολή στην Ανταρκτική ήταν η Εκστρατεία Gauss το 1901 – 1903, με επικεφαλής τον βετεράνο στην Αρκτική και τη γεωλογία καθηγητή Erich von Drygalski, και ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε ένα αερόστατο για εναερία παρατήρηση στην Ανταρκτική.
Η δεύτερη γερμανική αποστολή στην Ανταρκτική ήταν το 1911-1912 με τον Wilhelm Filchner, που είχε στόχο την διέλευση της Ανταρκτικής για να μάθουν αν υπήρχαν κομμάτια γης χωρίς πάγο.
Η τρίτη ήταν η Νέα Σουηβία 1938 (Neuschwabenland), που άρχισε να εξερευνάται από τη Γερμανία στις 17 Δεκεμβρίου 1938. Για την προετοιμασία τους για την αποστολή, οι Γερμανοί κάλεσαν ένα Αμερικανό πολικό εξερευνητή και αξιωματικό του Ναυτικού, τον Ρίτσαρντ Ε. Μπερντ (Richard Ε. Byrd), που είχε εξερευνήσει μέρος του πόλου με στόχο να ιδρύσει μια αμερικανική βάση στην περιοχή το 1928-1930 με όνομα Little America.
Τότε ο Μπερντ είχε αναστατώσει τον παγκόσμιο Τύπο δείχνοντας ένα φιλμ και αναφέροντας ότι είχε ανακαλύψει περιοχές με ζεστό νερό με βλάστηση και άγνωστα ζώα. Ωστόσο, ο Μπερντ αρνήθηκε να συμμετάσχει στη γερμανική αποστολή.
Η νέα εκστρατεία των Γερμανών ξεκίνησε από το Αμβούργο για την Ανταρκτική με το πλοίο MS Schwabenland, το οποίο θα μπορούσε επίσης να εκτοξεύσει και αεροσκάφη με τη βοήθεια ενός καταπέλτη.
Στις 19 Ιανουαρίου 1939 το πλοίο έφθασε στην ανταρκτική σε μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια έχει ονομαστεί από την Νορβηγία ως Dronning Maud Land, αρχίζοντας τις πτήσεις, χαρτογραφώντας την περιοχή.
Η περιοχή ήταν μεταξύ του γεωγραφικού πλάτους 69 ° 10 ‘Ν και 76 ° 30′ Ν και γεωγραφικό μήκος 11 ° 30 Δ και 20 ° E 00 ‘, με συνολικό χώρο 600,000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αυτή η περιοχή ονομάστηκε Neuschwabenland.
Κατά τη διάρκεια των πτήσεων και των πεζοπόρων αποστολών, εκατοντάδες γερμανικές σημαίες έπεσαν για να συμβολίζουν την κατοχή της Γερμανίας στο έδαφος, αλλά όπως αναφέρουν σήμερα οι Γερμανοί ιστορικοί ήταν προκειμένου να αναιρεθούν τυχόν αξιώσεις της ιδιοκτησίας στη Νορβηγία.
Επιπλέον, η εκστρατεία δημιούργησε μια προσωρινή κατασκήνωση και ανέφερε ότι γύρω από την περιοχή τους υπήρχε κάποια βλάστηση, εξαιτίας των θερμών πηγών κοντά στη λίμνη.
Θα πρέπει να αναφέρουμε και την επίσημη θέση των γερμανικών απόψεων που δηλώνουν ότι η όλη αποστολή αποσκοπούσε στην βιομηχανία της φαλαινοθηρίας που προήχθη μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’30 σε ένα πολύ σημαντικό κλάδο της γερμανικής οικονομίας.
Περισσότερα από 50 πλοία φαλαινοθηρίας υπήρχαν την εποχή του 1938/39, με σχεδόν παράγωγη 500.000 βαρέλια πετρελαίου φάλαινας – εκτός από την Φαλαινοθηρία προβλέπονται επίσης για την παρασκευή εκρηκτικών γλυκερίνη.
Η επιδίωξη της ναζιστικής ηγεσίας ήταν να σταματήσει στο έπακρο η εξάρτηση από εισαγωγές με ένα τετραετές σχέδιο που προέβλεπε μια ολοκληρωμένη επέκταση του γερμανικού φαλαινοθηρικού στόλου και στην Ανταρκτική.
Η αποστολή επίσης είχε στόχο να ερευνήσει για ορυκτό πλούτο και πετρέλαιο αλλά και τη διερεύνηση χώρων για μια πιθανή βάση του Τρίτου Ράιχ.
Το επόμενο έτος, ένα μήνα μετά τις εχθροπραξίες που είχαν αρχίσει στην Ευρώπη, οι Γερμανοί επέστρεψαν στο Neuschwabenland για να τελειώσουν αυτό που είχαν ξεκινήσει, που υποδηλώνει ότι η βάση ήταν υπό κατασκευή.
Όπως προέκυψε, στη περιοχή που ερευνούσαν βρήκαν μια φυσική σήραγγα με πολλά χιλιόμετρα μήκος, που τελικά τους οδήγησε σε ένα κολοσσιαίο υπόγειο σπήλαιο που ήταν ασυνήθιστα ζεστό που ζεσταινόταν προφανώς γεωθερμικά. Στο τεράστιο σπήλαιο αρχικά βρήκαν μια υπόγεια λίμνη αλλά όπως αποδείχθηκε τα σπήλαια ήταν τόσο εκτεταμένα ώστε να έπρεπε να εξερευνηθούν χωριστά.
Οι Ναζί αρχικά κατασκεύασαν μια βάση σε ένα σπήλαιο με αποβάθρες για τα γερμανικά υποβρύχια και η ηλεκτρική ενέργεια που χρησιμοποιούσαν ήταν από την ηφαιστειακή δραστηριότητα, η οποία τους έδωσε τη θερμότητα και ατμό που βοήθησε στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Στις 18 Ιουλίου 1945, εφημερίδες σε όλο τον κόσμο επικεντρώθηκαν σε τίτλους με αναφορές στην Ανταρκτική. Οι New York Times, τότε δήλωσαν “Ο Χίτλερ είναι στο Νότιο Πόλο”.
Οι τίτλοι που συγκλόνισαν τον κόσμο βασίζονται, εν μέρει, σε γεγονότα. Τα γεγονότα ερχόταν και από από τον Γερμανό Ναύαρχο Karl Donitz, που αργότερα έζησε ελεύθερος στη Γερμανία, δηλώνοντας την πικρία του ως αξιωματικός όσον αφορούσε γενικά τους ιστορικούς που δεν τολμούσαν να γράψουν για την μεγάλη ναζιστική βάση με όνομα νέο Βερολίνο στην Ανταρκτική.
Ο Γερμανός ναύαρχος είχε αναφέρει ότι το γερμανικό ναυτικό είχε εκτελέσει ένα μεγάλο έργο. Το γερμανικό ναυτικό ξέρει κρυψώνες στους ωκεανούς και κατά συνέπεια είναι πολύ εύκολο να μεταφέρει τον Φύρερ σε ασφαλές μέρος που θα έχει την ευκαιρία να εργαστεί για τα τελικά του σχέδια.
Η ανακάλυψη ήταν ότι βρήκαν μια υποβρύχια τάφρο που τους πήγαινε κατ‘ ευθείαν μέσω της Ανταρκτικής σε ένα υπόγειο παράδεισο με ζεστές υπόγειες λίμνες, και βλάστηση και πάγο.
Το 1952, η κυβέρνηση της νέας Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ερεύνησε τις φήμες για την ναζιστική βάση προσπαθώντας να εντοπίσει τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής.
Μια πληθώρα από φήμες υποστηρίζει ότι η Neuschwabenland δεν είχε ποτέ εγκαταλειφθεί από τους Ναζί μετά την πρώτη αποστολή. Στην πραγματικότητα, μερικά μέλη του πληρώματος του “Schwabenland” δήλωσαν ότι θα έκαναν αρκετά ταξίδια στην Ανταρκτική για να εδρεύσουν μια απόρρητη αποικία των Ναζί, και θα χρειαζόταν την μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού και βαρέα εργαλεία εξόρυξης και κατασκευής σηράγγων.
Πράγματι τα εναπομείναντα μητρώα των γερμανικών ναυτικών βάσεων αναφέρουν, μαζικές μετακινήσεις τεχνικών υλικών για άγνωστη περιοχή και ότι αρκετά γερμανικά υποβρύχια γέμισαν με υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί που εγκατέλειψαν την Ευρώπη, βρίσκοντας καταφύγιο σε ένα μυστικό δίκτυο σε υπόγεια καταφύγια στην Neuschwabenland.
Γερμανοί επιστήμονες που αιχμαλωτίστηκαν από τους συμμάχους, ενώ το Βερολίνο βομβαρδιζόταν, αποκάλυψαν πως υπήρχαν απόρρητα έγγραφα, σχεδιαγράμματα και χάρτες που αφορούσαν πτητικά άγνωστα μηχανήματα σε σχήμα δίσκου και εγκαταστάσεις μια απόρρητης βάσης στην Ανταρκτική με όνομα Νέο Βερολίνο.
Η επιχείρηση Ηigh Jump
Οι Σύμμαχοι το 1947 θορυβήθηκαν ακόμη περισσότερο όταν πληροφορήθηκαν τις φήμες που ήθελαν τη βάση της Ανταρκτικής να λειτουργεί τουλάχιστον από το 1935, χάρη στις ενέργειες της ομάδας Βριλ που ήταν μια ανεξάρτητη ομάδα με τεράστια κεφάλαια που ασχολούταν με τις νέες τεχνολογίες αλλά και την εξέλιξη επαναστατικών φουτουριστικών εναέριων οχημάτων σε σχήμα δίσκου.
Σε μικροφίλμ, που εντοπίστηκαν σε γερμανικό υποβρύχιο με προορισμό της νότιες θάλασσες, αποκαλύφθηκε η ανωτερότητα των Γερμανών σε θέματα τεχνολογίας δηλώνοντας ότι ήταν τουλάχιστον 50 χρονιά μπροστά.
Οι Αμερικανοί οργάνωσαν μια ναυτική εκστρατεία με 48 πλοία, μεταξύ αυτών ήταν υποβρύχια, ένα αεροπλανοφόρο και ένα πλοίο που μετέφερε 200 αεροσκάφη. Επίσης συμμετείχαν 4.080 στρατιώτες υπό την ηγεσία του Ναυάρχου Ρίτσαρντ Μπερντ (Richard Byrd), του γνωστού εξερευνητή, με πρόφαση την εξερεύνηση της Ανταρκτικής. Στην πραγματικότητα ήθελαν να βρουν και να καταστρέψουν τη γερμανική βάση.
Η επίσημη ονομασία της εκστρατείας ήταν Highjump (OpHjp). Η αποστολή έφτασε τον χειμώνα του 1946-1947, και έληξε στα τέλη Φεβρουαρίου 1947.
Επισήμως η αποστολή Highjump ήταν να επεκταθεί η ανταρκτική ερευνητική βάση Little America. Ο Μπερντ είχε στη διάθεσή του οκτώ μήνες για να φέρει εις πέρας την αποστολή του, αλλά σε οκτώ εβδομάδες αναγκάστηκε να επιστρέψει με πολλές απώλειες σε μαχητικά αεροπλάνα! Τι είχε συμβεί;
Σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν από άντρες της αποστολής, το Αμερικανικό Ναυτικό βρέθηκε αντιμέτωπο με ομάδα πραγματικών ιπτάμενων δίσκων. Στις αερομαχίες που ακολούθησαν με την άφιξη στην Ανταρκτική, καταστράφηκαν τέσσερα αεροπλάνα και αλλά 12 χάθηκαν.
Καθώς υστερούσαν σημαντικά από τη δύναμη πυρός των Γερμανών, οι αμερικανικές υπηρεσίες ανακάλεσαν την αποστολή.
Στις επίσημες αναφορές που κατατέθηκαν, τα τέσσερα αεροπλάνα που καταστράφηκαν φαίνεται να “παρουσίασαν τεχνικά προβλήματα και έπεσαν πάνω σε παγόβουνα”.
Ο ναύαρχος Byrd είχε δώσει μια αναπάντεχη, συνέντευξη στην ισπανική εφημερίδα El Mercurio, στο Σαντιάγο, Χιλή στις 5 Μαρτίου 1947. Το δημοσίευμα έγραφε ότι “…ο Ναύαρχος Μπερντ (Byrd) δήλωσε σήμερα ότι ήταν επιτακτική ανάγκη για τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξεκινήσει άμεσα μέτρα άμυνας κατά άγνωστων εχθρικών περιοχών. Ο ναύαρχος δήλωσε επίσης ότι δεν ήθελε να φοβίσει κανέναν, αλλά ήταν μια πικρή πραγματικότητα ότι σε περίπτωση ενός νέου πολέμου, οι ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αμυνθούν από ιπτάμενα αντικείμενα, που έρχονται από τον πόλο με απίστευτες ταχύτητες.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο ναύαρχος ανέφερε επίσης ότι σε ένα ταχέως συρρικνούμενο κόσμο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούσαν πλέον να αντλήσουν κανένα αίσθημα ασφάλειας από την απομόνωσή της ή τη γεωγραφική απόσταση από ωκεανούς. Ο ναύαρχος επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά την πεποίθησή του ότι ολόκληρη η ήπειρος της Ανταρκτικής πρέπει να παρακολουθείται στενά”.
Όσο αφορά τον Ναύαρχο Μπερντ, όταν έφτασε στις ΗΠΑ πέρασε αρκετές εβδομάδες στα ανακριτικά γραφεία.
Όλα τα έγγραφα και το ημερολόγιό του εξαφανίστηκαν περιέργως. Ως ημερομηνία θανάτου του, στη Wikipedia, αναφέρεται η 11η Μαρτίου του 1957.
Τότε ο Αϊζενχάουερ είχε δηλώσει: ”Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα” και επιβεβαιώνεται από την ανησυχητική φράση του ναυάρχου Μπερντ, “στην περίπτωση ενός νέου πολέμου”.
Τα τελευταία Τάγματα του Χίτλερ περιμένουν για τη χρυσή ευκαιρία τους
Ήδη από τη δεκαετία του 1950, φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν ανάμεσα στους γερμανικούς εθνικιστικούς κύκλους που ήταν βέβαιοι ότι τα μεταπολεμικά ιπτάμενα οχήματα τύπου δίσκου που πετούσαν σε όλο των κόσμο ήταν στην πραγματικότητα γερμανικά υπερ-όπλα που ήταν υπό ανάπτυξη κατά τη διάρκεια του Τρίτο Ράιχ. (Τότε ας μη ξεχνάμε συνέβη και το περιστατικό του Roswell).
Μέχρι τα τέλη του 1970, νεοναζί συγγραφείς ισχυρίζονταν ότι η το θρυλικό Τελευταία Τάγμα, που είχε σκοπό να διαφυλάξει τα απόρρητα των ναζί μετά τον πόλεμο, ήταν σε ένα τεράστιο υπόγειο παράδεισο στην Ανταρκτική.
Οι William και Landig, δύο νέο-ναζί εκδότες και συγγραφείς, αναφέρουν με γεγονότα, ιστορίες και υποδείξεις την ναζιστική αναβίωση. Ορισμένοι αναφέρουν ότι, όταν οι Αμερικανοί απέτυχαν να χτυπήσουν την υπόγεια βάση των Γερμανών “Neuberchtesgarden” στην Ανταρκτική πραγματοποιήθηκαν χτυπήματα το 1958 υπό το πρόσχημα πυρηνικών δοκιμών.
Αυτό που επίσημα γνωρίζουμε είναι ότι, το 1958 ως μέρος της Επιχείρησης “Argus” έγιναν τρεις ατμοσφαιρικές πυρηνικές εκρήξεις. Οι δοκιμές αυτές ήταν πράγματι στο νότιο ημισφαίριο μεταξύ 2.300 και 3,500 χιλιόμετρα βόρεια της Maud Land. Φυσικά, άλλα αυτά μπορούν να είναι προϊόντα αχαλίνωτης φαντασίας αλλά κανένας δεν έχει αρνηθεί την παταγώδη αποτυχία της αποστολής Ηigh Jump και τις μαρτυρίες των πληρωμάτων ότι αντιμετώπισαν ανώτερα ιπτάμενα αντικείμενα στην Ανταρκτική.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2006 και ισχυρίζεται ότι είναι μια έξοδος γερμανικών ιπτάμενων δίσκων στην Ανταρκτική.
Δείτε ένα ενδιαφέρον ρωσικό ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους:
{youtube}VqnRjkm__1c{/youtube}
.jpg&description=Η μυστική βάση των Ναζί στην Ανταρκτική (video)){kind=link}