Το παράδειγμα των παιδιών και των Κοπτών μοναχών κρούει τη θύρα μας
Του Γιώργου Θεοχάρη
Εθελοντές και θυσία
Πριν λίγες ημέρες με ευχάριστη έκπληξη παρακολούθησα την 16χρονη μαθήτρια Γεωργία Πιτέλη να μιλά στο MEGA και να λέει:
«Την 25η Μαρτίου έστειλα email στον πρωθυπουργό, τον υπουργό Υγείας και την υπουργό Παιδείας, στο οποίο αναφέρω ότι επειδή γνωρίζω την δύσκολη κατάσταση που βρισκόμαστε, και απαντώντας στην έκκληση του υπουργού για εθελοντές, θα ήθελα να συμπεριλάβω τον εαυτό μου στους εθελοντές. Είμαι 16 χρονών και μαθήτρια της Β’ Λυκείου».
Στην ερώτηση του παρουσιαστή εάν φοβάται, απάντησε:
«Δεν θα φοβόμουν. Είναι το όνειρό μου αυτό. Να γίνω γιατρός και σε τέτοιες καταστάσεις να βοηθάω. Το όνειρό μου είναι να βοηθήσω τον συνάνθρωπό μου. Ό,τι και να μου έλεγαν να κάνω θα το έκανα», πρόσθεσε η νεαρή κοπέλα.
Πριν από λίγες ημέρες επίσης, κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο επιστολή που έστειλαν Κόπτες μοναχοί – ιατροί και νοσοκόμοι, που ζητούν να πάνε στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του κορωνοϊού.
Οι ειδήσεις αυτές χτυπούν την πόρτα της Εκκλησίας και του μοναχισμού, κυρίως του γυναικείου.
Μοναστήρια με πολυπληθείς αδελφότητες, στην συντριπτική τους πλειονότητα γυναικείες (οι μεγάλες ανδρικές αδελφότητες εκτός Αγίου Όρους είναι ελάχιστες), που διαθέτουν μεγάλο αριθμό μοναχών με τέτοιες γνώσεις, δηλαδή γιατρίνες, νοσοκόμες κ.λπ., μπορούν να προσφέρουν.
Οι αδελφότητες αυτές παραμένουν, για τον φόβο του κορονοϊού σε αυστηρό αυτοπεριορισμό, και καλά κάνουν. Διότι εάν μπει ο κορονοϊός στις μονές, θα θερίσει.
Όμως δεν μπορώ να πώ το ίδιο και για την έλλειψη ενδιαφέροντος από τις γυναικείες μονές μας για εθελοντική προσφορά, την στιγμή που οι ανάγκες της χώρας μας σε ειδικό προσωπικό είναι τεράστιες και το κράτος ζητά απεγνωσμένα εθελοντές.
Είναι αλήθεια ότι ο μοναχισμός της Ελλάδας δεν είχε ποτέ ως αυτοσκοπό την κοινωνική προσφορά, όπως στην Δύση.
Όμως, στις δύσκολες στιγμές του έθνους, οι μοναχοί και οι μοναχές έμπαιναν πάντοτε μπροστά, πρώτοι σε αυτοθυσία και προσφορά.
Αρκεί να θυμίσω ότι ο Ηγούμενος της Μονής Λογγοβάρδας Φιλόθεος Ζερβάκος ζήτησε από τον Γερμανό Διοικητή της Πάρου να εκτελεστεί μαζί με τους 125 νέους του νησιού, που ήθελαν να εκτελέσουν οι Γερμανοί, και κατάφερε έτσι να τους γλιτώσει.
Ο Ηγούμενος Διονύσιος, μετέπειτα Μητροπολίτης Λήμνου και Τρικάλων, απέρριψε τις κινήσεις χριστιανών για την απελευθέρωσή του και προτίμησε να ακολουθήσει τους συγκρατουμένους του στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Άλλοι πάλι άγιοι μοναχοί, όπως ο π. Αθανάσιος Χαμακιώτης, ο άγιος Ιερώνυμος της Αναλήψεως, άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες τους και πρόσφεραν ανυπολόγιστη βοήθεια στον λαό της Αττικής, στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, οργανώνοντας ολόκληρα «δίκτυα» εθελοντικής προσφοράς με πνευματικά τους τέκνα.
Τέλος να θυμίσουμε τί έγραψαν οι Κόπτες μοναχοί:
«Όταν ο Αββάς Αντώνιος, πατέρας των μοναχών σε όλο το κόσμο, άκουσε για την δοκιμασία που περνούσε ο λαός στην εποχή του, τότε αμέσως έφυγε από την έρημο και πήγε για να διακονήσει στον κόσμο. Πήγε για να στηρίξει τους ανθρώπους με το παράδειγμά του και το θάρρος του.
Και εμείς είμαστε τα ανάξια πνευματικά του τέκνα. Αφήσαμε τον κόσμο για να λατρεύουμε τον Θεό μας μέρα νύχτα και να προσευχόμαστε για την σωτηρία μας και την σωτηρία όλου του κόσμου.
Σήμερα λοιπόν θέτουμε τον εαυτό μας στην διάθεση της χώρας μας και του λαού μας. Εκφράζουμε την επιθυμία μας εμείς οι μοναχοί, που είμαστε γιατροί και φαρμακοποιοί, να πάμε για να διακονήσουμε στα πόδια των ασθενών είτε χριστιανών είτε μουσουλμάνων, στα νοσοκομεία και στα μέρη όπου υπάρχει καραντίνα και περιορισμοί υγιεινής.
Θέλουμε να πάμε για να βοηθήσουμε τους ήρωες γιατρούς μας και τους νοσοκόμους μας, με κάθε θυσία και αγάπη.
Δεν το ζητούμε αυτό για να λάβουμε στέφανο μαρτυρίου ή για ψεύτικη επίγεια καύχηση. Ούτε θέλουμε να γνωρίσετε τα ονόματά μας.
Ζητάμε να μας επιτρέψετε και να πάμε στα μέρη που δεν μπορούν να πάνε οι γιατροί ή οι νοσοκόμοι που έχουν οικογένειες και παιδιά.
Εμείς αφήσαμε τον κόσμο και τους δικούς μας και αφιερώσαμε τους εαυτούς μας στην διακονία του Θεού και των αδελφών μας.
Μπορούμε να πάμε οπουδήποτε θέλετε. Τέλος, ζητάμε τις προσευχές όλων σας για μας και εμείς προσευχόμαστε για σας, να φυλάξει ο Θεός εσάς και τους αγαπημένους σας, και να σώσει την πατρίδα μας από κάθε κακό».
Θα είναι λυπηρό, σε καιρό πανδημίας, 16χρονες μαθήτριες ή μοναχοί άλλων δογμάτων να δείξουν μεγαλύτερη ευαισθησία, αυτοθυσία και διάθεση προσφοράς από μοναχούς που αφιέρωσαν την ζωή τους στον Θεό.