Ολοκληρώθηκε Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο «Υπομονή και καρτερία στη σύγχρονη εποχή κατά τον απόστολο Παύλο»(ΦΩΤΟ)

Ολοκληρώθηκε στη Βέροια το 21ο Τριήμερο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο «Υπομονή και καρτερία στη σύγχρονη εποχή κατά τον απόστολο Παύλο».

Έγιναν συνολικά 17 εισηγήσεις και πλούσιος επιστημονικός διάλογος.

Μετά την ολοκλήρωση των εισηγήσεων ο Πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής των Παυλείων ομ. Καθηγητής ΑΠΘ κ. Ιωάννης Καραβιδόπουλος ανακοίνωςσε στους συνέδρους το θέμα των ΚΒ΄Παυλείων του Ιουνίου 2016 που θα είναι «Απόστολος Παύλος και ΦΙλόσοφοι – 2400 χρόνια από τη γέννηση του Αριστοτέλους»

Ακολούθησαν απονομές τιμητικών διακρίσεων και τις εργασίες του συνεδρίου έκλεισε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κηρύσσοντας τη λήξη τους, ενώ παρουσίασε και τον τόμο των Κ΄Παυλείων.

Κήρυξη Λήξης από τον σεβασμιώτατο

«Συ δε παρηκολούθησάς μου τη διδασκαλία … τη υπομονή, τοις διωγμοίς, τοις παθήμασι» (2 Τιμ. 3.10)

Τούς λόγους αυτούς προς τον μα­θητή του επίσκοπο Εφέσου Τι­μο­θεο θα μπορούσε να επαναλάβει και προς εμάς σήμερα ο ουρανο­βα­μων απόστολος Παύλος, η αγά­πη του οποίου μας συνεκάλεσε αυ­τες τις ημέρες στο εικοστό πρώτο Διε­θνες Επιστημονικό Συνέδριο, το οποίο οργάνωσε και φέτος η Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναού­σης και Καμπανίας στο πλαίσιο των ΚΑ´ Παυλείων.

Mε τα KA´ Παύλεια εισήλθαμε χα­­ριτι Θεού στην τρίτη δεκαετία του κύκλου των εορταστικών και λα­τρευτικών εκδηλώσεων τις ο­ποί­ες καθιέρωσε υπό τον γενικό τίτλο «Παύλεια» η Ιερά Μητρό­πο­λη μας προς τιμήν του ιδρυτού της και καθηγεμόνος της εν τη πίστει, του αποστόλου των Εθνών και απο­στόλου των Βεροιέων Παύλου, θέλοντας να εκφράσει την ευγνω­μοσύνη της για τη ακέ­νωτη δωρεά της πίστεως που της προσέφερε ο μέγας απόστολος με την επίσκεψή του στην πόλη της Βεροίας και το κήρυγμά του στο Βήμα της πόλεως, αλλά και γιατί αιώνες τώρα δεν έπαυσε ποτέ νουθετών ημάς ως πνευ­ματικά του τέκνα και ενισχύ­οντάς μας ώστε να καρποφορούμε εν υπο­μο­νη στο γεώργιο της τοπι­κης Εκ­κλησίας το οποίο Εκείνος εφύτευ­σε διά του λόγου του και επότισε διά των ιδρώτων και των δακρύ­ων του.

Την επιθυμία μας να εκφράζουμε κατ᾽ έτος την ευγνωμοσύνη, τον σε­βασμό και την αγάπη μας προς τον απόστολο Παύλο μέσω των πολλαπλών εκδηλώσεων των Παυ­­λείων και ιδίως διά του ετη­σίου Διεθνούς Επιστημονικού Συ­νε­δρίου, προβάλλοντας τη ζωή και το αποστολικό του έργο ως υπόδειγμα ζωής και ως απλανή οδηγό στην πορεία του καθενός μας, ενίσχυσε η πρόσφατη βρα­βευση της Ιε­ρας μας Μητρο­πο­λεως από την Ακαδημία Αθηνών με την ευκαι­ρία της συμπληρώ­σεως εικο­σα­ετίας των Παυλείων και της εκδόσεως είκοσι τόμων Πρα­κτι­κων των Διεθνών μας Συνε­δρίων.

Αποδίδοντας ευγνωμόνως τον έπαινο αυτό στον μόνο αίτιο, στον ουρανοπολίτη απόστολο Παύλο, επιλέξαμε σε μία κρίσιμη εποχή, σαν αυτή που διερχόμεθα, να στρε­ψουμε τα βλέμματα της ψυ­χης μας στη δική του υπομονή και καρτερία, με τις οποίες αντιμετώ­πισε τις δυσκολίες και τις θλίψεις της αποστολικής του πορείας και να προβάλλουμε αυτές ως μέγιστο μάθημα και άριστο δίδαγμα για όλους μας.

Οι δύο αρετές, της υπομονής και της καρτερίας, προεβλήθησαν και μέσα από τις εισηγήσεις του εικο­στού πρώτου συνεδρίου των «Παυ­­λείων», το οποίο έφθασε ήδη στο τέλος του.

Η εναρκτήρια εισήγηση με τίτλο «Υπομονή και καρτερία στην Παύ­λεια θεολογία» καθόρισε το ευ­ρος της εννοίας και της σημα­σίας των δύο αρετών στο κήρυγμα και τη διδασκαλία του αποστόλου Παύλου.

Οι επόμενες δύο εισηγήσεις ανέ­δειξαν το νόημα της υπομονής και της καρτερίας, όπως παρουσιάζε­ται στα ιερά Ευαγγέλια, όπου ο Χριστός περιγράφεται ως ένσαρκη έκφραση της υπομονής του Θεού έναντι των τέκνων του, και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου, συμ­φω­να με την οποία το Εσφαγμένο Αρνίο διδάσκει και δωρίζει αντο­χη ελπίδα και γενναιοφροσύνη εν ανα­μονή της Κρίσεως και της εσχατολογικής δικαιώσεως όχι μο­νο της Εκκλησίας αλλά και κα­θε υπομείναντος εν αναμονή του Ερχομένου Ιησού, αλλά και ακού­σαμε σχετικά με τη έννοια της υπομονής στην Πα­λαιά Δια­θήκη, τόσο ως υπομο­νη του ανθρώπου όσο και ως υπο­μονή του Θεού, και την εξέλιξη της σημασίας της στα κείμενα της μεταιχμαλω­σια­κης εποχής, όπου η υπομονή αποτελεί χαρακτηριστικό του δι­καίου αν­θρω­που.

Μία δεύτερη ενότητα αποτέλε­σαν οι εισηγήσεις σχετικά με την υπομονή και την καρτερία στην υμνογραφία της Εκκλησίας μας και την αποτύπωσή τους στη Βυζα­ντι­νη τέχνη.

Στην υμνογραφία οι όροι υπο­μο­νη και καρτερία χρησιμοποιού­νται κυρίως για να περιγράψουν την ανοχή και την ψυχική και σωμα­τική αντοχή των δυσχερών, κυ­ρίως στην ώρα του πόνου, των β­α­σανισμών, της ομολογίας και του μαρτυρίου, ενώ στη βυζαντινή τέχνη εκφράζονται κυρίως μέσω της απεικονίσεως σκηνών από τη Σταύρωση, την Αποκαθήλωση και τον Επιτάφιο Θρήνο, καθώς και σκηνών από τη ζωή οσίων και αγίων, οι οποίοι δια­κρίθηκαν για την υπομονή και την καρτερία τους, όπως ο πολύ­α­θλος Ιώβ, οι ανα­χωρητές όσιοι, κυρίως οι δεν­δρίτες και οι στυλίτες, και βεβαίως οι μάρτυρες, και παρου­σιάσθηκε η εξέλιξη των εικονο­γρα­φικών αυ­των θεμάτων στο πέρασμα των αιώ­νων.

Μία τρίτη θεματική ενότητα απο­τελούσαν οι εισηγήσεις, οι οποίες παρουσιάσθηκαν σε διαφορετικές συνεδρίες, είχαν όμως ως θέμα την πρακτική άσκηση της υπομο­νης.

Έτσι ακούσαμε για τις αρετές της υπομονής και της καρτερίας στους Πατέρες της Εκκλησίας, για τη θε­ση της υπομονής και της καρ­τε­ρίας στη διδασκαλία του αγίου Νεο­φύτου του Εγκλείστου και την επίδραση σ᾽ αυτήν της διδασκα­λι­ας του αποστόλου Παύλου, για την άσκηση της υπομονής και της καρ­τερίας στη δύσκολη και σκο­τεινή για το ευσεβές Γένος μας πε­ρίοδο της Τουρκοκρατίας, και για τον ρόλο τους στη ζωή και τη δι­δα­σκα­λία συγχρόνων Οσίων και Γε­ρο­ντων, και τέλος για τη διά­στα­­ση της υπομονής και της καρ­τε­ρίας στο μαρτύριο.

Την τέταρτη τέλος θεματική ενότητα αποτε­λούσαν οι εισηγή­σεις οι ο­ποί­ες παρουσίασαν την υπομονή σε σχέση με τις θετικές επιστήμες και την υπομονή ως αντίδοτο του άγχους, όχι βεβαίως ως ένα αυ­το­δύναμο συμπεριφο­ρι­κο αντίδοτο αλλά στο πλαίσιο του υγιούς εκ­κλη­σιαστικού βίου.

Στην ίδια ενό­τητα ακούσαμε ει­σηγήσεις σχετικά με τη σημασία της υπομονής και της καρτερίας ως απάντησεως στις εποχές κρι­σεως, σαν αυτή που διερ­χόμεθα τα τελευταία χρόνια, για τον ρόλο των δύο αρετών τόσο στη μονα­χι­κη ζωή όσο και μέσα στον έγγαμο βίο και την οικο­γε­νεια, εφόσον και οι δύο επιλογές έχουν ένα κοι­νο παρονομαστή, την κλήση καρ­τε­ρίας και υπομο­νης, και τέλος την υπομονή ως την ξεχασμένη εκείνη αρετή της συγχρόνου επο­χης που αποτελεί μίμηση του Χρι­στού και απάντηση του ανθρώπου στη σιωπή του Θεού, ο οποίος όμως δεν αφήνει τον άνθρωπο να δοκιμασθεί πε­ρισ­σότερο από όσο μπορεί να αντέξει.

Το εικοστό πρώτο συνέδριο των «Παυ­λείων» ολοκληρώθηκε ήδη. Η φωνή του «στόματος του Χρι­στού», του αγίου ενδόξου αποστό­λου Παύλου, ήχησε και πάλι υπεν­θυμίζοντάς μας ότι «υπομονής χρεί­αν έχομεν», διότι η υπομονή και η καρτερία αποτελούν συστα­τικό στοιχείο της πνευματικής ζω­ης και αδιαπραγμάτευτη οδό η οποία οδηγεί στην αγιότητα και τη σω­τηρία.

Με τη λήξη του συνεδρίου έχου­με τη χαρά να παρουσιάζουμε κα­τα τα ειωθότα τον τόμο των Πρα­κτικών του Κ´ Συνεδρίου με θέμα: «Απόστολος Παύλος και πολιτι­σμος», ευχαριστώντας όλους όσους συνέβαλαν με κάθε τρόπο στην επιτυχή ολοκλήρωσή του.

Ευχαριστίες όμως ανήκουν και σε πολλούς άλλους.

Έκφραση ευγνώμονος ευχαρι­στι­­ας οφείλεται στον Παναγιώ­τατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και τους Μακαριω­τάτους προκαθημέ­νους των λοι­πων πρεσβυγενών και νεωτέρων Πατριαρχείων και των Αυτοκε­φα­λων Εκκλησιών, οι οποίοι τίμη­σαν το Συνέδριό μας με την απο­στολή των Σεβασμιω­τα­των εκπρο­σω­πων τους και των μη­νυμάτων τους.

Ευχαριστίες οφείλουμε στα μέλη της Επιστημονικής και της Ορ­γα­νωτικής Επιτροπής αλλά και της Γραμματείας του Συνεδρίου, τα ο­ποία συνέβαλαν στην επιτυχή διορ­γάνωση και πραγματοποίηση του Συνεδρίου μας. Ιδιαιτέρως ευ­χαριστούμε τους εκλεκτούς και δια­κεκριμένους εισηγητές, χωρίς τη συμμετοχή των οποίων δεν θα ήταν δυνατή η οργάνωση και η επιτυχία του Συνε­δρίου.

Ευχαριστίες ανήκουν και σε όσους τίμησαν με την παρουσία τους το συνέδριό μας και μέσω αυτής τον άγιο ένδοξο απόστολο Παύλο και τις προς τιμήν του εκ­δη­λώσεις: τις πολιτικές και στρα­τιωτικές αρχές της πόλεως και του νομού μας, τον ιερό κλήρο, τους ευ­λαβείς μο­να­χούς και τις μο­να­χες, τον ευ­σεβή λαό της επαρχίας μας και όλους τους παρεπι­δη­μούντες.

Είναι αυτονόητο, βεβαίως, ότι η μεγαλύτερη ευχαριστία και ευ­γνω­­­μοσύνη μας ανήκει στον πνευ­ματικό αμφιτρύωνα αυτού του Συνεδρίου, στον ουρανοβάμονα από­στολο Παύλο, ο οποίος μας συνεκάλεσε, μας συνεκέντρωσε, μας ενίσχυσε και μας εστήριξε όλες αυτές τις ημέρες. Τού είμεθα ευγνώμονες και τον παρακαλούμε ταπεινά να μας ενισχύει πάντοτε διά των ευχών του «ίνα δι᾽ υπο­μο­νης τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα αφορών­τες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τε­λειω­την Ιησούν».