«Μαμούθ» παραγγελία από την Τουρκία για 109 ελικόπτερα εφόδου ο υπέγραψε το υφυπουργείο αμυντικής βιομηχανίας με την αμερικανική εταιρεία Sikorski. Η συγκεκριμένη αγορά πρόκειται να δημιουργήσει στην Τουρκία ένα πανίσχυρο Στόλο 190+ σύγχρονων ελικοπτέρων εφόδου τα οποία πρόκειται να αποτελέσουν κύρια απειλή για τα ελληνικά νησιά καθώς μέσω αυτών ο τουρκικός Στρατός θα μπορεί να εκτελεί μεγάλης κλίμακας αεραποβατικές επιχειρήσεις.
Η συγκεκριμένη παραγγελία μετατρέπει ουσιαστικά τον τουρκικό Στρατό σε μια πλήρως αεροκίνητη δύναμη πολλαπλασιάζοντας τις ήδη υψηλές δυνατότητες που διαθέτει και με την παρούσα διάρθρωση.
Η αεροκίνηση συνιστά το πλέον σύγχρονο δόγμα πολέμου σήμερα καθώς είναι αυτή που παρέχει ευερλ9ξία και δυνατότητα συνεχώς ελιγμών σε ένα στρατιωτικό σχηματισμό και είναι κάτι που άλλωστε εφαρμόζουν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν και εφάρμοσαν στο Ιράκ σε πλήρη κλίμακα.
Οι διαπραγματεύσεις για την αγορά των ελικοπτέρων κράτησαν τουλάχιστον 3 χρόνια ενώ το Δεκέμβριο του 2013 είχε ανακοινωθεί η απόφαση για την επιλογή του T-70 το οποίο αποτελεί μια βελτιωμένη έκδοση του S-70i της τουρκικής δηλαδή έκδοσης του αμερικανικού ελικοπτέρου Blackhawk. Το συνολικό ύψος του συμβολαίου ανέρχεται στα 3,5 δισ. $ και το πρώτο ελικόπτερο αναμένεται να παραδοθεί στον τουρκικό Στρατό το 2018 ενώ οι παραδόσεις αναμένεται να ολοκληρωθούν μετά από 10 χρόνια δηλαδή το 2028.
Φυσικά όπως σε όλα τα αμυντικά προγράμματα της Τουρκίας έτσι και σε αυτό αποδέκτης της παραγγελίας θα είναι τουρκικές εταιρείες επεκτείνοντας και εδραιώνοντας ακόμη περισσότερο το ρόλο της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Και τα 109 ελικόπτερα πρόκειται να κατασκευαστούν στις εγκαταστάσεις της κρατικής αεροναυπηγικής βιομηχανίας ΤΑΙ στα περίχωρα της Άγκυρας. Η συμφωνία περιλαμβάνει επιπλέον και την εγκατάσταση στο ελικόπτερο υποσυστημάτων τουρκικής ανάπτυξης και κατασκευής όπως το σύστημα προσγείωσης, αεροβοηθήματα, τα όργανα του πιλοτηρίου, το σύστημα μετάδοσης των κινητήρων και τον υπολογιστή πτήσης της Aselsan.
Πιο αναλυτικά η συμμετοχή των τουρκικών εταιρειών στο πρόγραμμα θα είναι: Η εταιρεία TAI όπως αναφέρθηκε θα είναι ο κύριος εργολάβος του προγράμματος και θα κατασκευάσει την άτρακτο, η εταιρεία Alp Havacilik σε συνεργασία με την Sikorsky η οποία θα μεταφέρει τη σχετική τεχνογνωσία θα κατασκευάσει το σύστημα μετάδοσης κίνησης και τουρκική εταιρεία κατασκευής αεροπορικών κινητήρων TEI την παραγωγή κατόπιν αδείας του κινητήρα T700-TEI-701 που αποτελεί έκδοση του αμερικανικού T700-GE-701C της General Electric ισχύος 1890 ίππων.
Επιπλέον η εταιρεία STM το λογισμικό του συστήματος σχεδιασμού αποστολής, η NETAS αεροβοηθήματα, η HEMA το υδραυλικό σύστημα του ελικοπτέρου, η κρατική ASELSAN το πιλοτήριο, ασύρματοι, αεροβοηθήματα και ολοκλήρωση των συστημάτων και η AYDIN μαζί με την θυγατρική της Fokker στην Τουρκία θα κατασκευάσει τις καλωδιώσεις.
Σύμφωνα με την αμερικανική εταιρεία το 67% του ελικοπτέρου και το 61% του κινητήρα θα κατασκευάζεται στην Τουρκία ενώ η Sikorsky έχει δεσμευτεί ότι θα αναθέσει στην τουρκική βιομηχανία εργασίες επισκευών ύψους 1 δισ δολαρίων και εργασίες υποκατασκευαστικού έργου αξίας 1,3 δισ δολαρίων τα επόμενα 20 χρόνια.
Ουσιαστικά η ΤΑΙ θα μετατραπεί σε περιφερειακό κόμβο συντήρησης των ελικοπτέρων αξιοποιώντας το δίκτυο της αμερικανικής εταιρείας.
Ο κίνδυνος αναμφισβήτητα από την νέα αυτή τουρκική εξοπλιστική «φρενίτιδα» για τα; Ελληνικά νησιά είναι σαφής.
Κάθε ελικόπτερο μπορεί να μεταφέρει 11 πλήρως εξοπλισμένους στρατιώτες και ένα Τάγμα μπορεί να μεταφερθεί από περίπου 60 ελικόπτερα. Γίνεται έτσι κατανοητή ότι η σημαντική ενίσχυση που θα φέρουν τα 100 νέα ελικόπτερα στις δυναντότητες αεροκίνησης του τουρκικού Στρατού.
Συν0λικά ο τουρκικός Στρατός εκτός της νέας παραγγελίας των ελικοπτέρων διαθέτει σήμερα 60 S-70 όλων των εκδόσεων, 25 AS-532 και περίπου 6 CH-47 χωρίς να προσθέσουμε στον αριθμό αυτό τις δεκάδες των ελικοπτέρων UH-1D/H τα οποία εξακολουθούν και υπηρετούν στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις
Από την άλλη πλευρά του Αιγαίου η εικόνα που επικρατεί είναι πλήρως καταθλιπτική. Η ισχνή παραγγελία των 20 ΝΗ-90 δεν μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες για επαρκή αεροκίνηση εκ μέρους του ΕΣ παραγγελία η οποία ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να μένει ανολοκλήρωτη.
Ταυτόχρονα το επιστρεφόμενο βιομηχανικό έργο για την ελληνική αμυντική βιομηχανία είναι επίσης ισχνό: Μια βιομηχανική μονάδα στην ΕΑΒ 18 ατόμων για την παραγωγή τμημάτων του ελικοπτέρου.
Την ίδια ώρα δεκάδες «αρχαία» UH-1 εξακολουθούν να αποτελούν τη βάση για τις αεροκίνητες επιχειρήσεις του ΕΣ μαζί με τα 15 ωCH-47DG/SD Chinook. Πρακτικά αεροκίνηση για τον ΕΣ δεν υφίσταται σήμερα και τα μέσα επαρκούν οριακά για αντίστοιχες εισχωρήσεις των Ειδικών Δυνάμεων και μόνο.
{youtube}IpWOwulGUNc{/youtube}
){kind=link}