Πολύ ενδιαφέρουσα η ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Δ΄ κατά τη Χριστουγεννιάτικη Συναυλία του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου «Αληθώς».

Αναλυτικά: 
(Μπανάτο, 10 Δεκεμβρίου 2016)

Αγαπητοί Φίλοι του «Αληθώς»,
Μυστήριον ξένον και παράδοξον υπήρξε, είναι και θα παραμένει στους αιώνες, η κατά σάρκα γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος, αΐδιος και υπερούσιος, από άκρα φιλανθρωπία, κατήλθε στον κόσμο αυτόν και αχώρητος εχώρησε στον θρόνο της αμολύντου μήτρας της Παρθένου Μαρίας.
«Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος εξ αυτής» ανεβλάστησε ο Χριστός εκ της Παρθένου. Βλαστός αγάπης και ανθός ελπίδας, αιώνιο και παντοτινό μήνυμα νίκης της χαράς κατά της λύπης, της αφθαρσίας κατά της φθοράς, της ζωής κατά του θανάτου. Διττή αναγέννησις της ψυχής και του σώματος, κατάλυσις του κράτους του πνευματικού σκότους, οδός σωτηρίας και υπόσχεσις αναστάσεως.
«Η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου», διακήρυξε ο Χριστός μας επάνω στη γη. Αλλά αυτό δεν έγινε, ούτε έχει γίνει κατανοητό από πολλούς. Ξένο και παράδοξο παρέμεινε το βασίλειο του Χριστού μας για τον Ηρώδη, που κατέσφαξε δύο χιλιάδες αθώα νήπια, για να υπερασπισθεί το κοσμικό βασίλειό του απέναντι στον υπερκόσμιο βασιλέα.
Ξένο και παράδοξο παρέμεινε το μυστήριο της καινής εντολής της αγάπης γι’ αυτούς που αργότερα, νομίζοντας ότι προσφέρουν ευάρεστη υπηρεσία στον Θεό Πατέρα, εσταύρωσαν τον αγαπητό Υιό Του.
Ξένη και παράδοξη εξακολούθησε να φαίνεται και να ηχεί η πνευματική διδασκαλία του Ευαγγελίου. Που εξύψωνε τον άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εθνικότητος και καταγωγής, απέναντι στους εσκοτισμένους οφθαλμούς και τα κλειστά ώτα της τότε εθνικής κοσμικής εξουσίας, η οποία εξαπέλυσε τους φοβερούς διωγμούς κατά των Χριστιανών.

Ξένο και παράδοξο μυστήριο εξακολουθεί να παραμένει η γέννηση του Χριστού μας για όσους δεν επιθυμούν να αναγεννηθούν πνευματικά και να ατενίσουν τον κόσμο, όχι μόνο με τους σωματικούς οφθαλμούς, αλλά και με τους νοητούς οφθαλμούς της ψυχής.
Ο Χριστός γεννήθηκε πριν από δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια στο φτωχικό σπήλαιο της Βηθλεέμ. Αλλά ζητεί κάθε χρόνο, κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή να γεννηθεί μέσα στη φάτνη της καρδιάς μας, για να ζεστάνει Εκείνος εμάς και όχι εμείς Εκείνον.
Χριστούγεννα δεν είναι μόνον ο στολισμός και ο φωτισμός των δένδρων, τα παραδοσιακά φαγητά και γλυκά ή τα δώρα και τα παιχνίδια. Αυτά, όταν υπάρχουν, συμπληρώνουν τη μεγάλη εορτή.
Χριστούγεννα είναι ο στολισμός και ο φωτισμός της ψυχής, την οποία πρέπει να προσπαθούμε να διατηρούμε καθαρή, κρυστάλλινη, διαυγή, θερμή και φιλόξενη, παλάτι και θρόνο του πνευματικού βασιλιά της καρδιάς μας, του μικρού μας Χριστού.
Ο Χριστός μας δεν προβάλλεται, ούτε επιβάλλεται. Είναι όπως τον βλέπουμε στη φάτνη, ένα αθώο νήπιο, ένα μικρό παιδί, που έρχεται όταν το καλούμε και φεύγει όταν το διώχνουμε. Έλκεται από την αγάπη, τη συμπόνια, τη φιλανθρωπία, την ελεημοσύνη, την ανιδιοτέλεια, τη συγχωρητικότητα, την παρηγορία, την ταπείνωση, την αυταπάρνηση και τη θυσία. Απωθείται από τον εγωισμό, την υπερηφάνεια, την ιδιοτέλεια, το μίσος, την ζήλια, τον φθόνο και την κατάκριση.

Προσκαλείται να εισέλθει μέσα μας, όποτε το θελήσουμε, μέσα από το μυστήριο της θείας εξομολογήσεως, που καθαρίζει την καρδιά. Ενθρονίζεται στην ψυχή και το σώμα και σε όλη μας την ύπαρξη μέσα από το ιερό Μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως, το οποίο φέρνει την καλή αλλοίωση και μας καθιστά δοχεία του Αγίου Πνεύματος.

Μυστικά και αθόρυβα ζητεί και σήμερα ο Χριστός να γεννηθεί μέσα στον καθένα μας προσωπικά. Να γίνει Πατέρας και Μητέρα και Αδελφός και Φίλος. Να ενστερνιστεί τις λύπες μας και να χαρεί στις χαρές μας, να μας στηρίξει στις δύσκολες στιγμές μας και να μας βοηθήσει στον προσωπικό αγώνα μας. Να μας υπενθυμίσει ότι ο ευαγγελισμός, δηλαδή η καλή είδηση της προαναγγελίας της γεννήσεως δεν παρέμεινε στη Σταύρωση, αλλά οδήγησε στην Ανάσταση.
Υπό αυτές, αγαπητοί μου, τις προϋποθέσεις προσεγγίζεται βιωματικά το Μυστήριο της Θείας Γέννας! Μακάρι να καταστούμε και φέτος μέτοχοι! Με το καλό!