ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ: Ποίημα του εν Αγίοις Πατρός ημών Νικόδημου του Αγιορείτου
Τους συν ανθρώποις πριν φανέντας αγγελόφρονας,
και συν Αγγέλοις Θεούς ήδη χρηματίζοντας,
Αγγελικοίς άσμασι και θεοπρεπέσιν,
Αποστόλων τους εξάρχους ευφημήσωμεν,
Ώς σωτήρας των ψυχών ημών υπάρχοντας,
Χαίρε κράζοντες, Πέτρε, Παύλε Απόστολοι.
Άναρχος ών τω χρόνω, αρχήν είληφε χρόνου, ο χρόνων Ποιητής Θεός
Λόγος· και πεμφθείς ημίν προς του Πατρός, Απόστολος άκρος σε Πέτρε δείκνυσι, πρωτόθρονον Απόστολον δι’ ο προσαγορεύομέν σε.
Χαίρε, χορού μαθητών ακρότης
χαίρε, Χριστού απορρήτων μύστης.
Χαίρε, Θεολόγων απάντων υπέρτατε
χαίρε, οικονόμων του Πνεύματος πρώτιστε.
Χαίρε, ότι απεκάλυψεν ο Πατήρ σοι τον Χριστόν
χαίρε, ότι ανεκήρυξας Τούτον αληθή Θεόν.
Χαίρε, αρραγεστάτη πέτρα της Εκκλησίας·
χαίρε, βασιμωτάτη κρηπίς ομολογίας.
Χαίρε, αρχή στοιχειώδης Πίστεως·
χαίρε, φωστήρ Ουρανίου γνώσεως.
Χαίρε, δι’ ού ο Χριστός εδοξάσθη·
χαίρε, δι’ ου ο Σατάν κατησχύνθη
Χαίρε Πέτρε Απόστολε.
Βλέμμα το νοερόν σου εκκαθάρας, εισέδυς εις κόλπους τους πατρώους
ώ θαύμα! και είδες εν αυτοίς τον Χριστόν, ανομμάτως Πέτρε
Θεόν συνάναρχον, Πατρί τε και τω Πνεύματι, κηρύττων Τούτον και κραυγάζων
Αλληλούια.
Γνώσεως απροσίτοις, ελλαμφθείς φρυκτωρίαις*, φωτός εν Ουρανώ
σοι οφθέντος, και νικώντος ηλίου φώς, ανειλκύσθης Παύλε προς Πίστιν
ένθεον και σκεύος εχρημάτισας της εκλογής· δι’ ο ακούεις·
Χαίρε, φωτός απλέτου διόπτρα
χαίρε, Χριστού μυστηρίων μύστα.
Χαίρε, Εκκλησίας ο ρήτωρ ο εύλαλος·
χαίρε, οικουμένης ο κήρυξ ο πάνσοφος.
Χαίρε, ώ Κόσμος εσταύρωται, ότι εν σοι ζη Χριστός·
χαίρε, ός Κόσμω εσταύρωσαι, οτι συ ζεις εν Χριστώ.
Χαίρε, ότι ανέβης Ουρανού έως τρίτου·
χαίρε, ότι ηρπάγης εις πλάτος Παραδείσου.
Χαίρε, Εθνών ο μέγας Διδάσκαλος·
χαίρε, πιστών Πατήρ δια Πνεύματος.
Χαίρε, δι’ ου ο Κόσμος εφωτίσθη·
χαίρε, δι’ ού το σκότος απηλάθη
Χαίρε Παύλε Απόστολε.
Διαβάς την των όντων φύσιν πάσαν ώ Παύλε, Χριστώ τω εραστώ
εκολλήθης, και ώφθης μετ’ Αυτού Πνεύμα εν, Χριστώ ζών μόνω, Χριστού
ερών, Χριστόν ηγούμενος πνοήν και φώς και έρωτα, και ψάλλων Τούτω
Αλληλούια.
Εισελθών θεωρίας τον υπέρφωτον γνόφον, ενέβαψας τα χείλη σου, Πέτρε·
και θεώσεως πρώτος πλησθείς, του ενθέου δώρου ημίν μετέδωκας,
σοίς θεογράφοις ρήμασι δι’ ο σοι προσφωνούμεν ταύτα·
Χαίρε, Θεέ Θεώ ηνωμένε·
χαίρε, Φωτός ανεσπέρου γόνε.
Χαίρε, αλιεύ των αλιέων όρχαμε
χαίρε, Ουρανέ των Ουρανών ανώτερε.
Χαίρε, ότι θείας φύσεως ανεδείχθης κοινωνός·
χαίρε, οτι θεούς έδειξας των ανθρώπων τούς υιούς.
Χαίρε, της Εκκλησίας σύμβουλε αναγκαίε
χαίρε, της Χριστού Ποίμνης προστάτα γηραλέε.
Χαίρε, νοών τερπνότατον ήδυσμα·
χαίρε, βροτών το θείον εντρύφημα.
Χαίρε, δι’ ου η Πίστις εφηπλώθη·
χαίρε, δι’ ού η πλάνη κατηργήθη·
Χαίρε Πέτρε Απόστολε.
Ζωής ρήματα έχεις αιωνίου ο Πέτρος, τη Πέτρα της ζωής ανεβόα·
και ημείς προς τίνα εκτός Σού, απελευσόμεθα και ζησόμεθα; το φίλτρον ενδεικνύμενος το περί τον Δεσπότην, κράζων
Αλληλούια.
Ηρπάγης εις τα ύψη αιωνίων ορέων, και έξω πάντων γέγονας Παύλε,
αισθητών ομού και νοητών, ουκ εν διανοία άλλ’ εν τω Πνεύματι συν
ύλη η ως άϋλος, ο Θεός οίδε· δι ο κράζω·
Χαίρε, Χριστού ο μανικός έρως·
χαίρε, Θεού ο γνήσιος φίλος.
Χαίρε, αρπαγής ο γνωρίσας μυστήριον
χαίρε, σιωπής νοεράς εργαστήριον.
Χαίρε, ότι πάντα σκύβαλα ήγησαι δια Χριστόν
χαίρε, οτι πάντα γέγονας, ίνα σώσης τους πολλούς.
Χαίρε, Θεού σοφίας πολυχώρητον σκεύος
χαίρε, κύκλον εν κύκλω δείξας Χάριν εν Νόμω.
Χαίρε, πυκνόν Χριστού αδολέσχημα·
χαίρε, γλυκύ Ιησού μελέτημα.
Χαίρε, οις μεν οσμή ζωηφόρος
χαίρε, οις δε οσμή του θανάτου·
Χαίρε Παύλε Απόστολε.
Θεουργεί καθ’ εκάστην τους ανθρώπους ώ Παύλε, σεπτών επιστολών
σου τα φώτα· δι’ ών οι γνωστικοί αληθώς, μεταμορφούμενοι προς
ξένην θέωσιν, την δόξαν, ως τις έφη, κατοπτρίζονται Θεού, βοώντες·
Αλληλούια.
Ίδιον ουκ εκτήσω επί γης Σίμων Πετρε, χρυσόν ουκ άργυρον εις την
ζώνην. Ιησού δε Όνομα φρικτόν έχων διεδίδως προίκα μακάριε, και
δι’ Αυτού τα θαύματα ενήργεις τοίς βοώσι τάδε
Χαίρε, ψυχής ξένη αμβροσία
χαίρε, σαρκός νεκταρώδες πόμα.
Χαίρε, αβλεπτούντων το θείον κολλούριον*·
χαίρε, ασθενούντων ξενήκουστον φάρμακον.
Χαίρε, ότι ζώσαν ήγειρας την θανούσαν Ταβιθάν
χαίρε, οτι νεκράν έδειξας την Σάπφειραν παραυτά*.
Χαίρε, ο Ανανίαν νεκρόν άφνω ποιήσας·
χαίρε, ο λόγω μόνω τον παράλυτον σφίγξας.
Χαίρε, πηγή υγείαν προχέουσα.
χαίρε, κρουνέ βλυστάνων ιάματα.
Χαίρε, σκιά ο νόσους απελάσας
χαίρε, ευχή ο Σίμωνα νεκρώσας·
Χαίρε Πέτρε Απόστολε.
Κατεθέλχθης τω κάλλει, της Θεότητος, Πέτρε, Χριστού της αστραψάσης
εν όρει δι’ ό εστολισμένην ορών νυμφικώς απείρου φωτός
ελλάμψεσι, καλόν έστιν ώδε μένειν, εκστατικώς εβόας, ψάλλων.
Αλληλούια.
Λόγους τους αποκρύφους των υψίστων δογμάτων, Χριστού οικονομίας
ω Παύλε, εκ των αδύτων προενεγκών, ερμηνεύεις τούτους
υπερφυέστατα, τους πιστούς διεγείρων, συν θαύματι αναβοάν σοι
Χαίρε, κλεινόν θαύμα Αποστόλων
χαίρε, Καινής Γραφής καλλιστείον.
Χαίρε, θεοπνεύστων λογίων η άβυσσος·
χαίρε, θεοσόφων νοημάτων πέλαγος.
Χαίρε, θείας ενσαρκώσεως υψηγόρε ερμηνεύ·
χαίρε, βίβλε θεοχάρακτε δυσαντίβλεπτε νοϊ.
Χαίρε, θείε ταμία θησαυρών Ουρανίων
χαίρε, η αναγκαία ύλη των Διδασκάλων.
Χαίρε, λαβών τα Έθνη εις σχοίνισμα*·
χαίρε, πυκνά τελέσας τεράστια.
Χαίρε, Χριστού Όνομα ο βαστάσας
χαίρε, σκηνής αρχιτέκτων της νέας
Χαίρε Παύλε Απόστολε.
Μέγα θαύμα ωράθη, εν τω τέλει της θείας ζωής σου ώ μακάριε Παύλε·
τμηθείσα γάρ σου η κεφαλή, τρισσάκις εις ύψος ήλατο, τοις άλμασιν
ως άσμασιν, αινούσα την Τριάδα ούτως·
Αλληλούια.
Νέον λαόν ειργάσω, διά Πνεύματος θείου, λαόν τον παλαιόν Ιουδαίων,
θεογενεσίας τω λουτρώ, εγκαινίσας τούτους Πέτρε αοίδιμε, και
οίκους ενδειξάμενος της Χάριτος, ούτω βοώντας·
Χαίρε, σκιάς Νόμου καθαιρέτα·
χαίρε, στερρά στήλη αληθείας.
Χαίρε, Ισραήλ ο εκστήσας του γράμματος·
χαίρε, ο Χριστώ τούτον δήσας εν Πνεύματι.
Χαίρε, ότι της Θεότητος το φως είδες εν Θαβώρ·
χαίρε, ότι άλλος γέγονας ήλιος ολολαμπής.
Χαίρε, φωτός νεφέλης ένδον ο εισχωρήσας·
χαίρε, φωνής Πατρώας ακουστής χρηματίσας.
Χαίρε, λαβών τον Νόμον του Πνεύματος· ·
χαίρε, κληθείς προς Χριστού μακάριος.
Χαίρε, πλούτων αυθεντίαν εν λόγοις·
χαίρε, πιστούς εν υπομονή σώσας
Χαίρε Πέτρε Απόστολε.
Ξένως επί του όρους, διπλούν έπαθες πάθος, κατ’ αίσθησιν και νόησιν
Πέτρε· νικηθέντων γάρ φωτός τη προσβολή, σών φυσικών μόνος
Θεός εφαίνετο, δια ψυχής και σώματος· ‘Ω και πρηνής εβόας ένθους·
Αλληλούια.
Ουρανός ανεδείχθης νοητός, Θεού δόξαν τοις πάσι διηγούμενος Παύλε·
και φθόγγος σου εις πάσαν γην εξήλθε, κηρύττων Τριάδα άκτιστον,
και Θεού Υιόν τον Χριστόν, τοις Έθνεσιν, ούτω βοώσι·
Χαίρε, πλούτων Πνεύματος τα βάθη·
χαίρε, αύχών* την άληστον γνώσιν*.
Χαίρε, της Τριάδος ο οίκος ο πάνσεπτος·
χαίρε, της δυάδος των φύσεων τέμενος.
Χαίρε, πλάτος απερίληπτον της αγάπης της διπλής·
χαίρε, μήκος προαιώνιον του θείου Προορισμού.
Χαίρε, θεολογίας το απρόσιτον ύψος·
χαίρε, οικονομίας αθεώρητον βάθος.
Χαίρε, βουλών Θεού τηλεσκόπιον
χαίρε τραχύ όρος αποκαλύψεων,
Χαίρε, το πυρ όλης της θεοπτίας
χαίρε, βαθύ φρέαρ θεοσοφίας·
Χαίρε Παύλε Απόστολε.
Πόθω τους απυθμάντους ψηλαφήσας κευθμώνας, βυθού του ανωτάτω
ώ Παύλε, εύρες μαργαρίτας εν αυτοίς, σιγήν νοεράν έκπληξίν τε
έκστασιν, κατάπαυσιν, ανάτταυσιν, χαράν μετά του υποψάλλειν ούτως·
Αλληλούια.
Ρήτορας κενολόγους, και σοφούς ως ασόφους έδειξεν ο ιδιώτης Πέτρος,
τη θεοσοφία στομωθείς, και πυρίνη γλώσση του Θείου Πνεύματος·
εγείρων τους πιστεύοντας, βοάν αυτώ από καρδίας·
Χαίρε, σεπτόν Παρακλήτου στόμα·
χαίρε, πυρί στομωθείσα γλώσσα.
Χαίρε, της σοφών σοφίας η κατάργησις·
χαίρε, συνετών συνέσεως αθέτησις.
Χαίρε, Πέτρε χαριέστατε, η λευκή περιστερά·
χαίρε, πίναξ θεομόρφωτε, πάντων των μακαρισμών.
Χαίρε, της Βασιλείας Ουρανών ο κλειδούχος·
χαίρε, των Μυστηρίων του Χριστού ταμιούχος.
Χαίρε, πιστών το πολιόν φρόνημα·
χαίρε, κλεινόν της Χάριτος άγαλμα.
Χαίρε, πυρός έξαλμα* ουρανίου·
χαίρε, φωτός μύημα αδιδάκτου·
Χαίρε Πετρε Απόστολε.
Σύμβολον της αγάπης, ο Χριστός της ιδίας, νομήν την των προβάτων
δεικνύων, ει φιλείς με Πέτρε έφη σοι, ποίμαινε προθύμως τα εμά πρόβατα·
ά και χαίρων εποίμανας, δι’ αγάπησιν θείαν, κράζων.
Αλληλούια.
Τί μοι πλούτος και δόξα, και τρυφή φθειρομένη; βοά η του Χριστού
Εκκλησία· εμοί πλούτος και δόξα και τρυφή, ο Παύλος υπάρχει ηδύ
φθεγγόμενος, και ρητορεύων ύψιστα· όν και κατασπαζομένη κράζω·
Χαίρε, η σάλπιγξ της αληθείας·
χαίρε, κιθάρα θεολογίας.
Χαίρε, αηδών ουρανού η ηδύλαλος·
χαίρε, χελιδών του Χριστού ή πολύφωνος.
Χαίρε, λύρα μελωδήσασα Ευαγγέλιον Λουκά
χαίρε, όργανον πνεόμενον Παρακλήτου ταίς πνοαίς.
Χαίρε, γλώσσα πυρίπνους, ή τα θεία βροντώσα
χαίρε, νάβλα* κιννύρα*, και του Πνεύματος Μούσα.
Χαίρε, σεμνόν ωτίων μου ήδυσμα
χαίρε, εμών κροτάφων ανάπαυλα.
Χαίρε, δι’ ου των ειδώλων ερρύσθην
χαίρε, δι’ ου τω Χριστώ προσηρμόσθην
Χαίρε Παύλε Απόστολε.
Υπερβάς την της ύλης ατακτούσαν δυάδα*, Δυάδα Χριστού φύσεως
έγνως· καθαρθείς δε ψυχής το τριμερές, της Τριάδος ώφθης επόπτης
άϋλος, αϋλως συγγινόμενος, και ψάλλων Παύλε εκ καρδίας ταύτη·
Αλληλούια.
Φως το πρώτον σε Πέτρε, εκ Παρθένου εκλάμψαν, φως δεύτερον ανέδειξε
κόσμω, ταις φαεινοτάταις αστραπαίς της θεογνωσίας, αυγάζον
άπαντας, και διεγείρον ύμνοις σε χαριστηρίοις αναμέλπειν
Χαίρε, το φως των εσκοτισμένων
χαίρε, οδός των πεπλανημένων.
Χαίρε, των θαυμάτων Χριστού κήρυξ πρώτιστε·
χαίρε, Παθημάτων Αυτού μάρτυς άριστε.
Χαίρε, ότι άδου κάθοδον σαφηνίζεις μόνος σύ·
χαίρε, ότι την Ανάστασιν πρώτος ήγγειλας λαοίς.
Χαίρε, δημηγορήσας την χύσιν Παρακλήτου·
χαίρε, υπαγορεύσας Ευαγγέλιον Μάρκου.
Χαίρε, λαμπτήρ Εθνών ο πρωτόφωτος·
χαίρε, Χριστού ίππος ο αγιόλεκτος.
Χαίρε, λαμπρέ παρήλιε Ηλίου
χαίρε, Θεού μίμημα αμιμήτου·
Χαίρε Πετρε Απόστολε.
Χαίρεις ανεκλαλήτως εν υψίστοις ώ Πέτρε, Χριστώ τω ποθητώ Διδασκάλω,
οία Θεός αμέσως Θεώ, τω φύσει ο θέσει νυν παριστάμενος,
και δόξης εμφορούμενος θεαρχικής, βοών απαύστως·
Αλληλούια.
Ψάλλεις παναρμονίως τω Θεώ τη Τριάδι, τον ύμνον τον Τρισάγιον
Παύλε και πνεύματι λόγω και νοϊ ηνωμένοις βλέπεις Νουν Λόγον
Πνεύμα τε, εικόνι το Αρχέτυπον, θεός θεόν δι’ ο ακούεις·
Χαίρε, εικών αρχετύπου κάλλους
χαίρε, Θεού δογμάτων το κράτος.
Χαίρε, νοητοί κόσμου η ανακάλυψις·
χαίρε, νοερών Ταγμάτων η φανέρωσις.
Χαίρε, στόμα το Χριστόλαλον, Χρυσοστόμου η πνοή
χαίρε, νου θεοειδέστατε, Διονυσίου αυγή
Χαίρε, των αθεάτων θεατά θεαμάτων
χαίρε, των ανηκούστων ακουστά ακουσμάτων.
Χαίρε, καρπών του Πνεύματος έμπλεως
χαίρε, Αυτού Χαρίτων ανάμεστος.
Χαίρε, οι ου η Τριάς εκηρύχθη·
χαίρε, δι’ ου η Μονάς εδοξάσθη·
Χαίρε Παύλε Απόστολε.
Ω γλυκύτατε Πέτρε, και παμφίλτατε Παύλε, Πατέρες της ημών
ευσεβείας (εκ γ’) εφύμνιον τούτο το βραχύ, ως μικρών νηπίων
ψελλισμόν δέξασθε, και δόξης αιωνίου αξιώσατε, τους μελωδούντας·
Αλληλούια.
