Ο πόλεμος και τα όπλα του χριστιανού

Στα χρόνια μας δεν γίνεται διωγμός των χριστιανών, όπως σε παλαιότερες εποχές, από ειδωλολάτρες αυτοκράτορες ή άλλους άπιστους ανθρώπους, και εύχομαι να μη γίνει ποτέ.

Διεξάγεται όμως, ένα πνευματικός πόλεμος ανάμεσα στους πιστούς και τους δαίμονες. Τώρα, όπως λέει ο απόστολος, «δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τους κυρίαρχους του σκοτεινού τούτου κόσμου, τα πονηρά πνεύματα που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό» (Εφ.6:12).

Ο πόλεμος αυτός είναι αδιάκοπος και ιδιόμορφος, καθώς γίνεται με τα πάθη και τις επιθυμίες -τη φιληδονία, τη φιλαργυρία, την οργή, το φθόνο, την κακία σε κάθε μορφή της-, γι’ αυτό απαιτεί ειδικό οπλισμό: «Σταθείτε σε θέση μάχης»… συνεχίζει ο απόστολος, «αφού ζωστείτε στη μέση σας σαν ζώνη την αλήθεια, αφού φορέσετε σαν θώρακα τη δικαιοσύνη, αφού στα πόδια σας βάλετε σαν υποδήματα την ετοιμότητα για την τήρηση του Ευαγγελίου της ειρήνης, αφού κρατήσετε σαν ασπίδα την πίστη, αφού δεχθείτε σαν περικεφαλαία την ελπίδα της σωτηρίας και αφού πάρετε στο χέρι τη μάχαιρα του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή το λόγο του Θεού» (πρβλ. Εφ. 6:14-17).

Να ποια είναι η θεϊκή πανοπλία του χριστιανού, η πανοπλία με την οποία αντιμετωπίζει τον πόλεμο του διαβόλου, αντιμάχεται τους δαίμονες, νικάει τα πάθη, κατακτά τις αρετές, μπαίνει νικητής και τροπαιοφόρος στη Βασιλεία των Ουρανών.

Σ’ αυτή τη Βασιλεία ας αποβλέπουμε, αδελφοί μου, θυσιάζοντας για χάρη της τα πάντα, ακόμα και τη ζωή μας αν χρειαστεί. Γι’ αυτή τη Βασιλεία ας πετάξουμε από πάνω μας την αμαρτία. Η αμαρτία είναι σκοτάδι, είναι ζόφος, είναι θάνατος. Όταν μας τυλίγει δεν βλέπουμε μπροστά μας. Έτσι, μολονότι βαδίζουμε σ’ έναν φαρδύ και ευρύχωρο δρόμο, το δρόμο της φιλαυτίας και των απολαύσεων, τελικά γκρεμιζόμαστε στο βάραθρο της ψυχικής απώλειας.

Η αρετή, απεναντίας, είναι φως, είναι λαμπρότητα, είναι ζωή. Όταν την αποκτούμε, οδηγεί τα βήματά μας με ασφάλεια. Έτσι, μολονότι βαδίζουμε σ’ έναν στενό και κακοτράχαλο δρόμο, το δρόμο της ταπεινοφροσύνης και των στερήσεων, τελικά φτάνουμε στον παράδεισο της αιώνιας τρυφής.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου – Από το βιβλίο «Θέματα Ζωής»