ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ- Πολλοί άνθρωποι της Εκκλησίας έχουν ένα προβληματισμό που αναφέρεται στο θέμα της υποχώρησης σε διάφορα θέματα, προκειμένου να προλαμβάνονται δυσάρεστες καταστάσεις και να αποφεύγονται προβλήματα που έχουν τραγικά αποτελέσματα.
Πότε λοιπόν πρέπει να υποχωρεί ο χριστιανός και ειδικότερα ο πνευματικός αγωνιστής; Και πότε πρέπει να είναι ανυποχώρητος υπερασπιζόμενος τις απόψεις του;
Προφανώς υποχωρητικός πρέπει να είναι σε προσωπικά ζητήματα, σε επιθυμίες, σε απαιτήσεις και εγωιστικές επιλογές, αλλά και απέναντι σε ανθρώπους που έχουν πνευματική καλλιέργεια και τους λείπει η στοιχειώδης παιδεία, που είναι αγενείς και δύσκαμπτοι και δύσκολα αναθεωρούν τις απόψεις τους, οι οποίες στηρίζονται στην ημιμάθεια, και γενικά απέναντι στους ιδιόρρυθμους ανθρώπους.
Ανυποχώρητος πρέπει να είναι ο χριστιανός σε θέματα αρχών. Ο γέροντας Επιφάνιος έλεγε: «Δεν θα υποχωρήσουμε σε θέματα αρχών, σε θέματα τηρήσεως του νόμου του Θεού, σε θέματα τηρήσεως των κανόνων της Εκκλησίας. Αλλά σε θέματα που έχουν σχέση με μας, με το άτομό μας, με τον εαυτό μας, με τον εγωισμό μας, με τη φιλοδοξία μας, με απαιτήσεις υλικών πραγμάτων, εκεί να υποχωρούμε. Η υποχώρηση αυτή είναι σωτήριος, ενώ η υποχώρηση από τις αρχές μας, από τις πεποιηθήσεις μας είναι ολέθριος».
Όταν υπερασπιζόμαστε χωρίς υποχωρήσεις τις αρχές μας και τις ηθικές αξίες της Εκκλησίας μας είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν άνθρωποι που θα αντιδράσουν με ποικίλους τρόπους. Όμως πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους. Ποτέ δεν θα θεωρήσουμε τους αντιφρονούντες πιο έξυπνους και πιο σοφούς. Κάθε άλλο. Επιβάλλεται, ωστόσο, ψυχραιμία, σταθερότητα στις απόψεις και προπαντός ανοχή και υπομονή, με την ελπίδα ότι κάποτε μπορεί να δούν την πνευματική αξία των όσων υποστηρίζουμε.
Ο χριστιανός πρέπει να είναι προσεκτικός στις υπερβολικές εκτιμήσεις και τις περιγραφές. Να βλέπει τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Να αποφεύγει προβλέψεις φοβερών δεινών και προφητικές διηγήσεις. Όλα αυτά είναι ανόητα και δεν έχουν καμιά σχέση με την αληθινή χριστιανική ζωή. Όποιος τα αποδέχεται και τα υπηρετεί η τα χρησιμοποιεί βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Ακολουθεί τον δρόμο της πλάνης. Αλίμονο, αν αυτά θεωρηθούν μέσα για την πνευματική αφύπνιση των ανθρώπων. Θα έχουμε υποβάθμιση της χριστιανικής ζωής και απομάκρυνση από την εν Χριστώ σωτηρία, η οποία είναι το ζητούμενο και το ποθούμενο.
Του πρωτ. π. Διονυσίου Τάτση
«Ορθόδοξος Τύπος»
