ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: Το τελευταίο γεγονός στο επίγειο ταξίδι της Θεοτόκου, τότε που περνά από την ιστορία στην αιωνιότητα, είναι η Κοίμησή Της. Εδώ το κεντρικό θέμα είναι η δόξα της Αναστάσεως και η Θεομητορική αντινομία ισχύει με τρόπο ιδιαιτέρως προφανή: μοναδική αλλά και πρότυπό μας.
Από μια άποψη, ο δοξασμός του σώματός Της είναι ασφαλώς μοναδικός. Μόνον αυτή μεταξύ όλων των μελών της Εκκλησίας έχει ήδη περάσει πέραν του θανάτου και της κρίσεως. Αυτή μόνη από όλη την Εκκλησία κατοικεί ήδη στη δόξα του μέλλοντος Αιώνος με ακέραιο το πρόσωπό της, δηλαδή με το σώμα και την ψυχή. Μόνο στη δική Της περίπτωση έγινε σε πρότερο χρόνο η εσχατολογική ανάσταση του σώματος. Μεταξύ πρώτης και δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, σε κανέναν άλλο δεν παραχωρήθηκε ο σωματικός δοξασμός.
Από μια άλλη οπτική, όμως, δεν είναι μόνο μοναδική, αλλά και παράδειγμα για μας. Η ανάσταση του σώματος, η οποία στην περίπτωσή Της έγινε νωρίτερα, είναι κάτι που αναμένει κι εμάς όλους, με το έλεος του Θεού, κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Είναι η κοινή μας κλήση. Στη δόξα αυτή στην οποία η Θεοτόκος κατοικεί από τώρα –με το σώμα και την ψυχή Της– ελπίζουμε κι εμείς τελικά να μετάσχουμε, με το σώμα και την ψυχή μας. Εκείνη δείχνει τον δρόμο που όλοι μας έχουμε κληθεί να ακολουθήσουμε. Αυτή είναι η απαρχή των καρπών, εμείς καλούμαστε να γίνουμε η συγκομιδή.
Προλέγοντας την Ανάληψή Του, ο Ιησούς, κατά τον Μυστικό Δείπνο, είπε στους Μαθητές Του: «Πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν» (Ιω. 14:2). Μετά τον Χριστό, και η Μαρία επιβεβαιώνει το ίδιο πράγμα με τη δική Της Μετάσταση στον ουρανό: πορεύεται και Εκείνη για να ετοιμάσει τόπο για μας.
Στο δοξασμένο πρόσωπό Της, συγκεφαλαιώνει τη μέλλουσα ελπίδα της ανθρωπότητας. Αν ρωτήσουμε, «ποιο είναι το τέλος του ταξιδιού μου;»,
η απάντηση είναι σαφής: κοίταξε τη Θεοτόκο.*
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!
Του Μητροπολίτου Διοκλείας Κάλλιστου Ware
Mετάφραση: Πολυξένη Τσαλίκη-Κιοσόγλου
Εκδόσεις Εν Πλω
Discussion about this post