ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: “Η προσευχή μου”, γράφεις, “είναι κάπως ψυχρή και αδύναμη”. Η ψυχρότητα και η αδυναμία δεν βρίσκονται στον προσευχή, αλλά σ’ εκείνον που προσεύχεται . Προσπάθησε να προσεύχεσαι όπως πρέπει, και η προσευχή θα πάει καλά.
Όταν ένας μαθητής γράφει απρόσεκτα , ο δάσκαλος τον μαλώνει και τον απειλεί με τιμωρία. Τότε συγκεντρώνεται και αρχίζει να γράφει σωστά.
ΣχετικάΆρθρα
Μάλωσε, λοιπόν, τον εαυτό σου και απείλησε τον με τη θεία τιμωρία, για να συγκεντρωθείς και ν’ αρχίσεις να προσεύχεσαι σωστά. Τις ανθρώπινες υποθέσεις μας τις χειριζόμαστε ευσυνείδητα και προσεκτικά, για να μη μας κατηγορήσουν οι άνθρωποι.
Τις υποθέσεις του Θεού, όμως, τις διεξάγουμε πρόχειρα, επειδή ο Κύριος σωπαίνει, μακροθυμεί και δίνει σ’ εμάς, τα παιδιά Του, που τόσο έχουμε ευεργετηθεί από την αγαθότητά Του, την ευκαιρία να Τον υπηρετήσουμε. Ω, πόσο πικρή θα είναι η ώρα της απολογίας μας στο φοβερό κριτήριό Του, όταν θ’ αναγκαστούμε να ομολογήσουμε την ενοχή μας για την αμέλειά μας!
Που πήγε η προσευχή σου; Γινόταν καλά μέχρι τώρα. Την ευεργετική της ενέργεια την ένιωθες ήδη στην καρδιά σου. Θα σου πω, λοιπόν, που πήγε. Αφού προσευχήθηκες μία-δύο φορές με προσοχή και θέρμη, έλαβες τόσο γρήγορη βοήθεια από τον άγιο Σέργιο. Νόμισες τότε ότι η προσευχή είχε εδραιωθεί κιόλας στην καρδιά σου και ότι θα προχωρούσε καλά μόνη της πιά. Έτσι άρχισες να προσεύχεσαι απρόσεκτα και βιαστικά.
Σταμάτησες, επίσης, να φυλάγεσαι από τους λογισμούς. Ο νούς σου παραδόθηκε στο ρεμβασμό και την περιπλάνηση. Αποτέλεσμα: Κάνεις προσευχή … χωρίς να προσεύχεσαι! Τώρα δεν έχεις παρά ν’ αρχίσεις πάλι τον αγώνα για την οικείωση της αληθινής προσευχής , ζητώντας γι’ αυτό και τη βοήθεια του Κυρίου.
Ποτέ μη θεωρείς ως εδραιωμένη και εξασφαλισμένη οποιαδήποτε πνευματική εργασία, ειδικά μάλιστα την προσευχή. Πάντοτε να προσεύχεσαι σαν να το κάνεις για πρώτη φορά. Βλέπεις, ο,τι γίνεται για πρώτη φορά , γίνεται με τον πιο θερμό ζήλο.
Φοβάμαι πως άρχισες να κάνεις τον καθημερινό σου προσευχητικό κανόνα βιαστικά και πρόχειρα, επιδιώκοντας τη συντομότερη δυνατή ολοκλήρωσή του. Αυτό να μην ξαναγίνει, γιατί θλίβει υπερβολικά τον Κύριο.
Είναι καλύτερο να λες ένα μέρος μόνο από τις καθορισμένες ευχές του κανόνα σου με φόβο Θεού και ευλάβεια, παρά να τις λες όλες όπως- όπως. Είναι καλύτερα ακόμα κι ένα μόνο “Κύριε ελέησον!” να λες μεσ’ από την καρδιά σου, πεσμένη στα γόνατα με συντριβή, παρά να προσεύχεσαι πολύ κι απρόσεκτα.
Να επιπλήξεις αυστηρά τον εαυτό σου γι’ αυτή σου την απροσεξία, που εξαιτίας της η προσευχή σου είναι άκαρπη. Όποιος προσεύχεται προσεκτικά και φιλόπονα, απολαμβάνει πάντα τους ευεργετικούς καρπούς της προσευχής. Ω, τι αγαθά στερούμαστε, όταν προσευχόμαστε απρόσεκτα!
Πως συμβαίνει και που οφείλεται η βιασύνη στην προσευχή; Δεν είναι ξεκάθαρο. Σε άλλα έργα ξοδεύουμε ώρες, και νομίζουμε πως ο χρόνος τρέχει. Στην προσευχή, απεναντίας νομίζουμε πως ο χρόνος στέκεται. Δεν έχουμε καλά καλά αρχίσει να προσευχόμαστε, και μας φαίνεται πως έχουν περάσει ώρες. Παρασυρόμαστε, λοιπόν, απ’ αυτήν την αυταπάτη και βιαζόμαστε να τελειώσουμε όσο μπορούμε πιο γρήγορα. Από τέτοια προσευχή , όμως, δεν υπάρχει ωφέλεια.
Τι πρέπει να γίνει τότε; Να τι κάνουν μερικοί: Ορίζουν ένα χρονικό διάστημα για προσευχή, λ.χ. ένα τέταρτο, μισή ώρα η μία ώρα, φροντίζοντας ώστε, μόλις συμπληρωθεί ο προκαθορισμένος αυτός χρόνος να χτυπάει το ρολόι.
Όσο, λοιπόν, προσεύχονται, δεν νοιάζονται για τον αριθμό των ευχών που θα πούν, αλλά μόνο για την απερίσπαστη και εγκάρδια κοινωνία τους με τον Κύριο. Άλλοι, πάλι, κάνουν το εξής: Καθορίζουν ένα χρόνο προσευχής και υπολογίζουν πόσα κομποσχοίνια κάνουν στη διάρκεια αυτού του χρόνου, τραβώντας τους κόπους δίχως βιασύνη.
Έπειτα, την ώρα της προσευχής, κάνουν αργά και προσεκτικά ισάριθμα κομποσχοίνια. Υπάρχουν και άλλοι που τόσο έχουν εξοικειωθεί με την προσευχή, φλογισμένοι καθώς είναι από τον θείο έρωτα, ώστε, όταν προσεύχονται δε νιώθουν παρά τέρψη και χαρά. Γι’ αυτό σπάνια κάνουν μόνο τον καθορισμένο προσευχητικό τους κανόνα συνήθως τον διπλασιάζουν και τον τριπλασιάζουν.
Διάλεξε τη μέθοδο που σε ικανοποιεί περισσότερο και εφάρμοσε την με προθυμία , ακρίβεια και συνέπεια. Δεν μπορείς να κάνεις πνευματική προκοπή δίχως συγκεκριμένο κανόνα προσευχής. Οι ζηλωτές της προσευχής βέβαια, δεν έχουν ανάγκη από κανόνες.
Σου έχω γράψει ήδη να μάθεις απέξω τις συνήθεις καθημερινές προσευχές και να τις λες χωρίς ν’ ανοίγεις κάθε φορά το Προσευχητάρι. Όταν προσεύχεσαι αγκάλιαζε κάθε λέξη όχι μόνο με τη σκέψη αλλά και με το συναίσθημα. Κι αν καμιά φορά από κάποια λέξη ψαλμού η προσευχής ξεπηδήσουν αυθόρμητα δικές σου ικεσίες, μην τις καταπνίξεις.
Άφησε τες να βγούν ελεύθερα. Μη νοιάζεσαι για το αν θα τις προλάβεις να ολοκληρώσεις τον κύκλο των καθορισμένων ψαλμών και προσευχών∙ φτάνει να έρθεις σε ουσιαστική κοινωνία με τον Κύριο. Τι θα βγεί, αν πείς βιαστικά και απρόσεκτα όλες τις προσευχές; Στην ώρα που διαθέτεις, πες μία μόνο προσευχή η έναν μόνο ψαλμό, αλλά με νήψη, προσοχή, ευλάβεια και
