Κάποτε ζούσε ένας άνθρωπος που του άρεσε να ακούει τη διδασκαλία κάποιου σοφού, ποτέ όμως δεν έμπαινε στον κόπο να κάνει πράξη τα όσα άκουγε.
Όταν ο παπαγάλος του, ο οποίος μπορούσε να μιλάει καλά, τον ρώτησε πού πήγαινε κάθε μέρα, εκείνος απάντησε ότι επιθυμούσε να μάθει περισσότερα για τον Θεό και την ελευθερία. Αυτός ήταν και ο λόγος που πήγαινε να ακούσει τα λόγια του σοφού.
Ο παπαγάλος τότε τον έβαλε να ρωτήσει τον σοφό πώς θα μπορούσε κι εκείνος να απελευθερωθεί.
Ο άνθρωπος λοιπόν έκανε την ερώτηση του παπαγάλου στον σοφό, ο οποίος αμέσως έπεσε κάτω στο έδαφος σαν να λιποθύμησε ξαφνικά. Όσοι ήταν μαζεμένοι τριγύρω θύμωσαν πολύ μαζί του που τόλμησε να κάνει μια τέτοια ερώτηση και του ζήτησαν να φύγει αμέσως.
Όταν επέστρεψε στο σπίτι, διηγήθηκε στον παπαγάλο όλη την ιστορία. Το επόμενο πρωί βρήκε τον παπαγάλο ακίνητο μέσα στο κλουβί του. Ο άνθρωπος υπέθεσε ότι ήταν νεκρός και άνοιξε το κλουβί για να τον βγάλει έξω.
Ο παπαγάλος πέταξε αμέσως στο κλαδί ενός δέντρου και του είπε: «Ακολούθησα τα λόγια του σοφού και τώρα είμαι ελεύθερος. Καλό θα ήταν να εφαρμόζεις κι εσύ τις οδηγίες του».
Πολλές φορές ακολουθούμε ένα μονοπάτι και το μόνο που κάνουμε είναι να αποθηκεύουμε ως πληροφορίες τα όσα μαθαίνουμε “παπαγαλίζοντας” τη θεωρία του.
Κανένα μονοπάτι όμως δεν έχει νόημα εάν αυτά που μαθαίνουμε δεν τα εφαρμόζουμε στην πράξη.
