Ψάλλει ο αείμνηστος κορυφαίος Δημήτρης Χούπας -Αιωνία του η μνήμη – Το βίντεο παρακάτω
ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ: Κύριε, εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τή δικαιοσύνη σού καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου, εκάθισε μέ εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος καί ηκηδίασεν έπ εμέ τό πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου, εν ποιήμασι τών χειρών σου εμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χείράς μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρος σοί.
Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνεύμά μου μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ εμού, καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. ακουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μού εξελού μέ εκ τών εχθρών μου, Κύριε, ότι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ ει ο Θεός μού τό πνεύμά σου τό αγαθόν οδηγήσει μέ εν γή ευθεία. Ένεκεν τού ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, εν τή δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος ά΄. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με καί τό ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τό Τροπάριον.
Ήχος δ . Ό υψωθείς έν τώ Σταυρώ.
Τώ τού Σωτήρος ευκλεεί αθλοφόρω, καί τών Ροδίων ακραιφνεί πολιούχω, από ψυχής προσπέσωμεν κραυγάζονιες, Αγιε Φανούριε, από πάσης ανάγκης, λύτρωσαι τούς δούλους σου, τούς τιμώντας σε πόθω, σύ γάρ θεόθεν δέδοσαι ημίν, θείος προστάτης, καί φύλαξ σωτήριος.
Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσωμεν πότε Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ Σού, Σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός Σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών Σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις Σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί Σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον τό πρόσωπόν Σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από τού προσώπου Σου καί τό Πνεύμα Σου τό Άγιον μή αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου Σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς Σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία Σου τήν Σιών καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Και ο κανών ού η ακροστιχίς
Φρούρει με ταί σαίς Φανούριε πρεσβείες
Ωδή α. Ήχος πλ. δ . Ύγράν διοδεύσας.
Φωνής στεναγμού μου ώς συμπαθής, Φανούριε Μάρτυς, ενωτίσθητι ευμενώς, καί λύσον παθών τήν καταιγίδα, τήν επελθούσαν δεινώς τή καρδία μου.
Ρανίσι τών θείων σου πρεσβειών, ψυχής μου τά έλκη, εναπόπλυνον Άθλητά, καί σβέσον τού σώματος τήν νόσον, ταίς επομβρίαις τής σής αντιλήψεως.
Ολόσωμον δέδεγμαι τήν πληγήν, εχθρού ταίς βολίσι, καί νενέκρωμαι τήν ψυχήν, σύ ούν θεραπεύεις με Μάρτυς, πρός ζωηφόρους οδούς κατευθύνων με.
Υπάρχων ανάπλεως φωτισμού, Φανούριε Μάρτυς, ώς διάκονος τού φωτός, νόος μου απέλασον τό σκότος, καί αρετών τώ φωτί με καταύγασαν.
Θεοτοκίον.
Ρημάτων εξεπλήρωσας νομικών, ωράθης Παρθένε, ώς γεννήσασα τόν Θεόν, τόν πάλαι λαλήσαντα έν νόμω. δι αινιγμάτων καί τύπων Πανάμωμε.
Ωδή γ. Ουρανίας αψίδος.
Εμπεσών τώ πελάγει, τών πειρασμών ένδοξε, τώ τής απωλείας πυθμένι, ήδη καθέλκομαι, σύ μέ κυβέρνησον, πρός σωτηρίας λιμένα, οία κυβερνήτης μου, σοφέ πανάριστος.
Ιλασμός γενηθήτω, καί τών κακών λύτρωσις, ή μαρτυρική σου πρεσβεία, Μάρτυς Φανούριε, τοίς προσιούσι σοι, καί ολικώς αφορώσι, πρός τήν οξυτάτην σου, μάκαρ προμήθειαν.
Μαρτυρίου τήν τρίβον, πανευκλεώς ώδευσας, όθεν πρός οδόν μαρτυρίου, τού σέ δοξάσαντος, κάμε οδήγησον, τόν έν αιρέσεσι Μάρτυς, πάσης παραβάσεως, περιπλανόμενον.
Θεοτοκίον.
Επουράνιε πύλη, δι ής ημίν έλαμψεν, ό Δημιουργός τών απάντων, καθάπερ άνθρωπος, πύλας μοι άνοιξον, τής αληθούς μετανοίας, καί πυλών με λύτρωσαι, τού Άδου Δέσποινα.
Διάσωσον από κινδύνων τούς δούλους σου Αθλοφόρε, ότι πάντες τή σή πρεσβεία προστρέχομεν, ίνα ρυσθώμεν Φανούριε πάσης βλάβης.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι τής ψυχής μου τό άλγος.
Αίτησις καί τό Κάθισμα.
Ήχος β. Πρεσβεία θερμή.
Πλεόντων σωτήρ, αδικουμένων σύμμαχος, πενθούντων χαρά, καί αιχμαλώτων λύτρωσις, δεικνύμενος Φανούριε, ώς ταχύς ορθοδόξων επίκουρος, μή διαλίπης ατρώτους τηρείν, εκ τών βελών τού αλάστορος τούς δούλους σου.
Όδή δ. Εισακήκοα Κύριε.
Τήν λιθώδη καρδίαν μου, καί πεπωρωμένην ψυχήν κατάνυξον, ό τών λίθων τά προσκρούματα, Μάρτυς υπομείνας ώσπερ άσαρκος.
Αναβλύζεις εκάστοτε, τά τών ιαμάτων θεία χαρίσματα, τοίς προστρέχσυσι τή σκέπη σου, καί τών νοσημάτων εξαιρείς καύσωνα.
Ιατήριον άμισθον, τοίς έν ασθενείαις γενού Φανούριε, καί τοίς πάσχουσιν αντίληψις, καί τοίς αιχμαλώτοις απολύτρωσις.
Σωτηρίας ιμάτιον, έν τή απεκδύσει σαρκός ημφίεσαι, όθεν ενδύσον Φανούριε, τήν γεγυμνωμένην ψυχήν μου χάριτι.
Θεοτοκίον.
Στάμνος έμψυχος πέφηνας, τής ζωής τό μάννα κόσμω πηγάσασα, τόν ζωώσαντα τόν άνθρωπον, καί τήν αμαρτίαν θανατώσαντα.
Ωδή έ. Φώτισον ημάς.
Άνωθεν ήμάς, εποπτεύεις εκλυτρούμενος, εκ παντοίων αναγκών καί συμφορών, τούς εν πίστει ευφημούντας σε Φανούριε.
Ιλεών ημίν, τή ενθέρμω μεσιτεία σου, τού έλέους Αθλητά τόν θελητήν, απεργάζου τοίς αφρόνως αμαρτάνουσι.
Σώματος πληγάς, ενεγκών στερρώς Φανούριε, ιατρεύεις τών σωμάτων καί ψυχών, αρρωστίας καί οδύνας Θείω Πνεύματι.
Θεοτοκίον.
Φέγγος αστραπής, τού υιού σου Κόρη έλαμψε, τούς έν σκότει καθημένους καί σκιά, καί ζωής τάς φωταυγείας εδωρήσατο.
Ωδή ς. Τήν δέησιν έκχεώ.
Ανάγκας σου τής ψυχής τόν έρωτα, ως λαμπάδα πρός Χριστόν Αθλοφόρε καταναλίσκεις τής πλάνης τήν Ύλην, καί καταθάλπεις πιστών τά φρονήματα, δις κατάφλεξον κάμού, τά σαθρά καί γεώδη νοήματα.
Νεκρώσεως τώ καρπώ εζώγρημαι, καί τού θείου απερρίφθην νυμφώνος, τά τής φθοράς περικείμενος φύλλα, καί τού θανάτου προφέρων τήν άκανθαν, σύ ούν με ζώωσον σοφέ, καί τής πρώην με δόξης άξίωσον.
Ολόκληρον σεαυτόν προσήγαγες, τώ Δεσπότη προσφοράν καί θυσίαν, όθεν κάμε ένδυνάμωσον Μάρτυς· αύτω λατρεύσαι οσίως Φανούριε, καί θύσαι τούτω καθαρώς, καθαράς πολιτείας ακρότητα.
Θεοτοκίον.
Υψαύχενα δυσμενή υποτάξαν, ταίς ποσίν ημών Πανάμωμε Κόρη, ή τήν πεσούσαν υψώσασα φύσιν, τή υψηλή καί αρρήτω κυήσει σου, καί ταπεινώσασα εχθρού, επηρμένου μετέωρον φρόνημα.
Διάσωσον από κινδύνων τούς δούλους σου Αθλοφόρε, ότι πάντες τή σή πρεσβείαις προστρέχομεν, ίνα ρυσθώμεν Φανούριε πάσης βλάβης.
Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων τών ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις καί τό Κοντάκιον.
Ήχος β . Προστασία τών Χριστιανών.
Ύπερήφανον όμμα κατέβαλες, τή γενναία αθλήσει σου ένδοξε, έξ ου άπάλλαξον καί ημάς, τής ενεργείας Άθλητά, ίνα ησύχην ζωήν, έν όμονοία αγαστή, οί βοώντες διάγωμεν, πληρώσαν τάς αιτήσεις, καί εμπλήσον ευφροσύνης, τούς προσιόντας σοι πιστώς, ώ Φανούριε πανθαύμαστε.
Καί ευθύς τό Προκείμενον.
Δίκαιος ώς φοίνιξ ανθήσει, καί ωσεί κέδρος ή έν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Στίχος. Πεφυτευμένος έν τώ οίκω Κυρίου, έν ταίς αυλαίς τού Θεού ημών εξανθήσουσιν.
Ευαγγέλιον Εκ τού κατά Ματθαίον (Κεφ. ί 32 36 και ια 1) .
Είπεν ό Κύριος τοίς εαυτού μαθηταίς· πάς όστις ομολογήσει έν έμοι έμπροσθεν τών ανθρώπων, ομολογήσω καγώ έν αύτώ έμπροσθεν τού Πατρός μου τού έν ουρανοίς· όστις ο αν άρνήσημαί με έμπροσθεν τών ανθρώπων, αρνήσομαι αύτον καγώ έμπροσθεν τού Πατρός μου τού έν ουρανοίς. Μή νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην, άλλα μάχαιραν. Ήλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον κατά τού πατρός αύτού, καί θυγατέρα κατά τής μητρός αυτής, καί νύμφην κατά τής πενθεράς αύτής· καί εχθροί τού ανθρώπου οί οικιακοί αύτού· καί εγένετο, ότε ετέλεσεν ό Ίησούς διατάσσων τοίς δώδεκα Μαθηταίς αύτού, μετέβη εκείθεν, τού διδάσκειν καί κηρύσσειν έν ταίς πόλεσιν αυτών.
Δόξα Πατρί
Ταίς τού Αθλοφόρου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Καί νύν
Ταίς τής Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελεήμον, έλέησόν με, ό Θεός
Καί τό Προσόμιον.
Ήχος πλ. β. Ολήν αποθέμενοι.
Ρόδον ώς μυρίπνοον, καί θησαυρός ζωηφόρος έν Ρόδω κρυπτόμενος, Μάρτυς πεφανέρωσαι τοίς ικέταις σου, καί ζωής εμπνεύσας, τάς οσμάς έν κόσμω, καί οσμήν θανάτου ήλασας, καί απεδίωξας, τάς δυσώδεις νόσους Φανούριε, ών περ τής λύμης λύτρωσαι, τούς σοί προσιόντας εκ πίστεως, πάσης επηρείας, καί βλάβης καί μανίας απηνούς, διαφυλάττων μακάριε, τούς προσκαλουμένους σε.
Σώσον ό Θεός τόν λαόν σου
Ωδή ζ. Παίδες Εβραίων.
Ρείθροις τών θείων σου θαυμάτων, αποξήρανον βυθόν τών παθημάτων, καί πρός Ύδωρ τροφής, έξ αυχμηράς ερήμου, οδηγήσαν Φανούριε, τούς πιστώς σε ανυμνούντας.
Ίδοιμι ώρα τής ανάγκης, σε συλλήπτορα καί θείον αρωγόν μου, τά λυπούντα ταχύ, σκεδάζοντα παμμάκαρ, καί θείαν μοι δωρούμενον, λύτρωσιν καί ευφροσύνην.
Έλαμψας Μάρτυς έν τή Ρόδω, ώς νεόφωτον καί φωτοφόρον άστρον, ιαμάτων αυγάς, καί φέγγος χαρισμάτων, αστράπτον τοίς καθεύδουσιν, έν τώ σκότει τής απάτης.
Θεοτοκίον.
Πίον καί σύσκιον ώράθης, καί αλάξευτον καί φωτοφόρον όρος, οίς έν τύποις ποτέ, ελάλησεν ό λόγος, ών βλέποντες τήν έκτασιν, ευφημούμεν σε Παρθένε.
Ωδή η. Τόν έν Όρει αγίω.
Ρυπτική σου πρεσβεία εκκαθαίρεις, τών ψυχών τάς ουλάς, καί καρδιών τά βάρη, καί αλγηδόνας παύεις τάς τού σώματος, καί βραβεύεις πάσι, κατ άμφω ευρωστίαν Φανούριε, θεόφρον.
Έν καμίνω βληθείς ού κατεφλέχθης, τής ζωής γάρ ώς πύρ, εκέκτησο τό Ύδωρ, άλλα κάμού κατάφλεξον Φανούριε, τάς δεινάς προλήψεις καί τάς ενθυμήσεις, ώσπερ αγρού καλάμην.
Στρατευθείς τώ καλέσαντι σε λόγω ηγωνίσω λαμπρώς, κατά τής ανομίας, όθεν κάμε τής κλήσεως ή κέκλημαι, άξιον εργάτην, άνάδειξον παμμάκαρ, ευχαίς σου ευπροσδέκτοις.
Θεοτοκίον.
Βασιλείας οικήτορας με δείξον, τής αλήκτου Αγνή, ώς τέξασα ασπόρως, τόν βασιλέα πάντων καί Δεσπόζοντα, ού ή βασιλεία, βασιλεία πύλη, απάντων τών αιώνων.
Ώδη θ . Εξέστη επί τούτω.
Έλαίω τών αγώνων σου Άθλητά, ιλαρύνεις ημών τήν διάνοιαν, καί ψυχικά, έλκη τε καί μώλωπας χαλεπούς, ανακαθαίρεις πάντοτε, καί τά τών σωμάτων οδυνηρά, νοσήματα ίασαι, ώς χάριν κεκτημένος, παρά θεοϋ Μάρτυς Φανούριε.
Ισχύϊ αριστεύσας παντουργική, τού εχθρού εις ανίσχυρον φρύαγμα, τό καθ ημών, σβέσον Αθλοφόρε ολοσχερώς, καί σθένος καί κραταίωμα, καί ισχύος πύργος διαπαντός, γενού τοίς σοίς ικέταις, Φανούριε παμμάκαρ, τών αθλοφόρων εγκαλλώπισμα.
Ακοίμητος προστάτης καί αρωγός, αντιλήπτωρ γενού καί υπέρμαχος, καί βοηθός, τοίς προσκαλουμένοις ειλικρινώς, τό ιερόν σου όνομα, Μάρτυς Άθλοφόρε θαυματουργέ, εξ έριδος καί φθόνου, απάτης τε καί δόλου, ημάς ρυόμενος Φανούριε.
Ίλύος κάμε ύψωσον εμπαθούς, καί πίκρας συνηθείας Φανούριε, ή εκ παιδός, εΐκων εγεώργησα τούς καρπούς, τής αμαρτίας Άγιε, ψυχή τε καί σώματι ρυπωθείς, μή με παρίδης Μάρτυς, σή γάρ τών έν ανάγκαις, ό ετοιμότατος επίκουρος.
Θεοτοκίον.
Σκηνή ή πολυώνυμος τού Θεού, ή περίδοξος πόλις τού Κτίσαντος, έν ή Χριστός, είργασται θαυμάσια φοβερά, τόν γάρ Αδάμ ανέλαβε, τούτον αναπλάσας εκ τής αράς, σύ εί Παρθενομήτορ, διό μή στερηθείην, τής προστασίας σου ό άθλιος.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφίμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν τήν όντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
καί τό παρόντα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις τών Μαρτύρων ή καλλονή, καί τών ιαμάτων ό χειμάρρους ό δαψιλής, χαίροις τών Ροδίων, ό μέγας πολιούχος, Φανούριε αξίως άντιδεδόξασαι.
Τίς τών πταισμάτων σου τήν πληθύν, εξείπη αξίως καί τών πόνων τό καρτεράν σύ γάρ τών βασάνων, τά είδη καθυπέστης, ώς άσαρκος νεκρώσας τόν παναλάστορα.
Ώς άστρον έν Ρόδω αρτιφανές, Φανούριε ωφθής, εί καί ήθλησας πρό πολλού, καί καταφωτίζεις πιστών τάς διανοίας, βολαίς τών σών απείρων θαυμάτων ένδοξε.
Πυρός ακμαιότερος αληθώς, καί σιδήρου Μάρτυς, ευτονώτερος όραθείς, τήν οικονομίαν έτράνωσας τού λόγου, τοίς έργοις βεβαιώσας ό ανεκήρυξας.
Πάντας τούς προστρέχοντας ευλαβώς, τώ σεπτώ ναώ σου, καί αιτούντας από ψυχής, λύσιν οφλημάτων, καί ρώσιν καί υγείαν, μή παύση εποπτεύων, παραμυθούμενος.
Πάσαι τών Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ημάς.
Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υιώ, καί αγίω Πνεύματι,
καί νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματος σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομα σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.
Ότι σού εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομα Σου επικεκλήμεθα.
Καί νύν.
Τής ευσπλαγχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων, Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.
καί τό έξής Τροπάριον.
Ήχος δ. Βασίλειον διάδημα.
Ουράνιον εφύμνιον έν γή τελείται λαμπρώς, επίγειον πανήγυριν νύν εορτάζει φαιδρώς, Αγγέλων πολίτευμα, άνωθεν ύμνωδίαις, ευφημούσι τούς άθλους, κάτωθεν Εκκλησία, τήν ουράνιον δόξαν, ήν εύρες πόνοις καί άθλοις τοίς σοίς, Φανούριε, ένδοξε.
Εκτενής καί Απόλυσις, μεθ ήν ψάλλομεν τά εξής
Ήχος β. Ότε εκ τού ξύλου.
Ώφθης ώσπερ λύχνος φαεινός, Μάρτυς έναθλήσας νομίμως, υπέρ Χριστού τού Θεού, όθεν σού δεόμεθα, μακράν απέλασον, έξ ημών ταίς πρεσβείαις σου, παθών τήν ομίχλην, καί τών περιστάσεων, πικράν σκοτόμαιναν, φέγγος δέ ανάτειλον πάσι, θείας θυμηδίας καί δόξης, αξιομακάριστε Φανούριε.
Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων Σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως
Τήν πάσαν ελπίδα μου εις Σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην Σου.
Δι ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ιησού Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
Αμήν.
