Ιεροσόλυμα: Την λειτουργικήν εκδήλωσιν ταύτην ηυλόγησεν ο Μακαριώτατος δια της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού :
την πρωίαν της Πέμπτης, 14ης/ 27ης Ιουλίου 2023, ετελέσθη θεία Λειτουργία εις τον ιερόν Ναόν του Γενεθλίου της Θεοτόκου της Κοινότητος Μπετζάλλας υπό των ιερέων αυτής, Προεξάρχοντος του ηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Ιγνατίου και προσευχομένων των ιερέων και των Κυριών (τριακοσίων περίπου τον αριθμόν) ένδεκα Κοινοτήτων του Πατριαρχείου της Δυτικής Όχθης της Παλαιστινιακής Αυτονομίας. την λειτουργικήν εκδήλωσιν ταύτην ηυλόγησεν ο Μακαριώτατος δια της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού :
«Ιδού δη τι καλόν η τι τερπνόν, αλλ η το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό», (ψαλμ. 132, 1), αναφωνεί ο ψαλμωδός. «ου γαρ εισι δύο η τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμι εν μέσω αυτών», (ματθ. 18, 20), λέγει Κύριος.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Αδελφοί και αδελφαί,
η εις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού σύναξις υμών εν τη ιστορική και αγιογραφική ταύτη πόλει Μπετζάλλα είναι όντως καλόν και τερπνόν. και τούτο, διότι εν τη αρχιερατική προσευχή ο Ιησούς Χριστός παρακαλεί τον Θεόν Πατέρα Αυτού υπέρ εαυτού, υπέρ των μαθητών του, δηλονότι των Αποστόλων και δι όσους θα πιστεύσουν εις Αυτόν, λέγων : «Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου, ο λόγος ο σος αλήθεια εστί και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμ ; ένοι εν αληθεία. ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ, ίνα πάντες εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας», (Ιωάν 17, 17-21).
Ερμηνεύοντες τους ανωτέρω Κυριακούς λόγους, ο μεν άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει : «Αγάπης και ομονοίας και ειρήνης σύνδεσμον απαιτεί, συγκομίζοντα προς ενότητα την πνευματικήν τους πιστεύοντας» [και απλούστερον : Ζητεί ο Χριστός τον σύνδεσμον της αγάπης και ομονοίας και ειρήνης δια να συναγάγη τους πιστεύοντας εις Αυτόν εις την εν «Αγίω Πνεύματι ενότητα. ο δε Ζιγαβηνός λέγει : «εκ της αγάπης τοίνυν και ομονοίας αρξάμενος ο Χριστός εις ταύτην πάλιν κατέκλεισεν τον λόγον, δεικνύς ότι θεοφιλές και περισπούδαστον (εστί) η αγάπη».
Αξιοσημείωτον ότι πρόκειται ουχί περί ενότητος ουσίας, όπως τούτο συμβαίνει εις τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος αλλ αγάπης. Πρόκειται περί της ενότητος του Πνεύματος, η οποία θα προέρχηται εκ του ότι θα είναι «εν σώμα και εν πνεύμα, καθώς εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών», έχοντες «ένα Κύριον, μίαν πίστιν, εν βάπτισμα, ένα Πατέρα» (Πρβλ εφ. 4, 4-6), ως κηρύττει ο θείος Παύλος. Κατά δε τον άγιον Ιωάννην τον Θεολόγον «ο Χριστός απέθανε, ίνα και τα τέκνα του Θεού τα διεσκορπισμένα συναγάγη εις εν», (Ιωάν. 11, 52).
την αγάπην ταύτην και δη την μητρικήν ταύτην επέδειξαν κατά τον σταυρικόν πάθος του Χριστού πρωτίστως και κυρίως η Μητέρα του Υιού και Θεού αυτής, η Υπερευλογημένη Θεοτόκος και αειπάρθενος Μαρία, ως επίσης και αι Μυροφόροι γυναίκες. την αγάπην ταύτην επέδειξαν αι αδελφαί του Λαζάρου Μάρθα και Μαρία, όταν υπεδέχθησαν τον Χριστόν εν τω οίκω αυτών εν Βηθανία, ένθα λαβών αφορμήν ο Ιησούς επέπληξε την Μάρθαν λέγων : «Μάρθα Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά ενός δε εστι χρεία Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ αυτής», (λουκ. 10, 41-42).
Ερμηνεύοντες τους λόγους τούτους του Κυρίου, ο μεν Θεοφύλακτος επισημαίνει λέγων : «Μέγα μεν το της φιλοξενίας αγαθόν, όπερ η Μάρθα επεδείκνυτο και ουκ απόβλητον μείζον δε το προσέχειν τοις πνευματικωτέροις λόγοις». ο δε Ζιγαβηνός λέγει : «την αγαθήν ουν μερίδα είπεν ο Ιησούς ουχ ως της άλλης πονηράς ούσης, αλλ αγαθήν ενταύθα την κρείττονα ωνόμασεν. Ενδέχεται γαρ δύο καλών, το εν είναι κάλλιον».
με άλλα λόγια, αγαπητά εν Κυρίω τέκνα, η διακονία εν προκειμένω των δύο αδελφών Μάρθας και Μαρίας διακρίνεται εις δύο τρόπους : αφ ενός μεν εις την φροντίδα του σώματος, δηλονότι των πρακτικών αναγκών και αφ ετέρου εις την μέριμναν της ψυχής, τουτέστιν των πνευματικών αναγκών. Αμφότεροι οι τρόποι διακονίας των αγαπώντων την Εκκλησίαν, τουτέστιν τον αμπελώνα του Κυρίου, οφείλουν να αποβλέπουν, να αποσκοπούν εις την δόξαν του Κυρίου κατά την ιδίαν εκάστου και εκάστης κλήσιν.
«Έκαστος ίδιον χάρισμα έχει εκ Θεού, ος μεν ούτως, ος δε ούτως», (α κορ. 7, 7) «Διαιρέσεις δε χαρισμάτων εισί, το δε αυτό Πνεύμα και διαιρέσεις διακονιών εισι, και ο αυτός Κύριος και διαιρέσεις ενεργημάτων εισίν, ο δε αυτός εστι Θεός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν», (α κορ. 12 4-6) κηρύττει ο σοφός Παύλος.
Τούτο σημαίνει ότι η γυναίκα εις ουδέν υστερεί εις τους αγώνας της πίστεως, ως διδάσκει ο ιερός Χρυσόστομος λέγων «εν Χριστώ Ιησού ουκ ενι άρσεν και θήλυ, ότι ούτε φύσις ούτε σώματος ασθένεια, ούτε ηλικία, ούτε άλλο ουδέν των τοιούτων εμποδίσαι δύνατ αν τοις των της ευσεβείας τρέχουσι δρόμον, εάν προθυμία γενναία και φρόνημα διεγηγερμένον και φόβος Θεού θερμός και διάπυρος ερριζωμένος ημών εν ταις ψυχαίς η» [και απλούστερον : δια τον Ιησούν Χριστόν δεν υπάρχει αρσενικόν η θηλυκόν φύλον ούτε το φυσικόν του ανθρώπου ούτε αδυναμία σώματος ούτε ηλικία ούτε τίποτε άλλο παρόμοιον που θα μπορούσε να εμποδίση εκείνους που βαδίζουν τον δρόμον της ευσεβείας, εάν υπάρχη προθυμία γενναία και φρόνημα άγρυπνον και φόβος Θεού θερμός και φλογερός, ριζωμένος εις τας ψυχάς μας].
τους λόγους τούτους του Ιερού Πατρός ημών Χρυσοστόμου επιμαρτυρούν και επιβεβαιούν η πλειάδα των αγίων γυναικών, προφητίδων, ισαποστόλων, οσίων, μεγαλομαρτύρων και ομολογητριών, μνημονευομένων τόσον εν τη Αγία Γραφή Παλαιά τε και Καινή Διαθήκη, όσον και εν τω ιστορικώ βίω της επί γης και εν τω κόσμω στρατευομένης Εκκλησίας. και πάλιν ο Ιερός Χρυσόστομος τονίζει το γεγονός ότι όσον αφορά εις τους αγώνας του Θεού και τους κόπους υπέρ της Εκκλησίας, η γυναίκα είναι εκείνη, η οποία επιδίδεται εις τους καλούς αγώνας και κόπους με περισσοτέραν από τον άνδρα τόλμην. «Επί δε των του Θεού αγώνων και των υπέρ της Εκκλησίας πόνων ουκ ένι τούτο, αλλ εστί και γυναίκα ανδρός ερρωμενέστερον των καλών τούτων αντέχεσθαι αγώνων και πόνων».
Καθίσταται σαφές ότι η αποστολή της Χριστιανής γυναικός σήμερον «ως πάλαι ποτέ και των αγίων γυναικών», (α πετρ. 3, 5) εν τω κόσμω της συγχύσεως, της αποστασίας, της ανομίας και του παραπικρασμού (εβρ. 3, 8) είναι απολύτως αναγκαία όσον ποτέ άλλοτε. διο και καλούμεθα να ακούσωμεν εις το παράγγελμα του αποστόλου Πέτρου λέγοντος :
«Ταπεινώθητε ουν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, ίνα υμάς υψώση εν καιρώ πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επ αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών, νήψατε, γρηγορήσατε ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη», (α πετρ. 5, 6-8)
η αγία ημών των Ιεροσολύμων Εκκλησία, τεθεμελιωμένη ούσα επί του σταυρικού αίματος του Αναστάντος Χριστού συνεχίζει την σωτηριώδη αυτής αποστολήν, στοιχούσα εις την Αποστολικήν και Αγιοπατερικήν παράδοσιν αυτής, ενισχυομένη και ενθαρρυνομένη υπό του Κυριακού λόγου : «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», (ματθ. 16-18).
Τέλος, θέλομεν να ευχαριστήσωμεν πάντας όσους συνέβαλον εις την διοργάνωσιν της θεαρέστου ταύτης συνάξεως των Ρωμαιορθοδόξων Σωματείων (Τζαμαίγιε) γυναικών, ιδιαιτέρως δε τον λαβόντα την πρωτοβουλίαν ταύτην Αιδεσιμώτατον Πρεσβύτερον Πατέρα Ηλιάς και τους αγαπητούς Ημίν συμπρεσβυτέρους αυτώ μπουλ0ς και Ιωσήφ.
η Χάρις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού είη μετά πάντων υμών. Αμήν».