Ο νέος Ποινικός Κώδικας (N. 4619/2019), ο οποίος τέθηκε σε εφαρμογή από την 1η Ιουλίου του 2019, επέφερε μεταξύ πολλών άλλων και ορισμένες αλλαγές, που αφορούν στο άρθρο 304 με τίτλο: «διακοπή της κύησης», καθώς και στο συναφές άρθρο 305.
ΣχετικάΆρθρα
Οι εν λόγω τροποποιήσεις διατηρήθηκαν και με την ακόμα πιο πρόσφατη (Νοέμβριος 2019) προσπάθεια βελτίωσης (;) του Ποινικού Κώδικα (Ν. 4637/2019), και μολονότι είναι εξαιρετικά κρίσιμες για την προστασία της ζωής του αγέννητου παιδιού, δεν έχουν γίνει ευρύτερα γνωστές λόγω της έμφασης που δόθηκε σε άλλες τροποποιήσεις που εξυπηρετούσαν την πολιτική–κομματική αντιπαράθεση.
Μέχρι πρότινος το ποινικό αδίκημα της «διακοπής της κύησης» τιμωρούνταν, κατά την πρώτη (1η) παράγραφο του άρθρου 304, με ποινή πέντε έως είκοσι (5–20) χρόνια κάθειρξης, ως κακούργημα. Με τη νέα διάταξη το πλαίσιο ποινής του συγκεκριμένου αδικήματος περιορίζεται αισθητά στα πέντε έως δέκα (5–10) έτη. Είναι βασική αρχή του Ποινικού Δικαίου ότι το ύψος της ποινής για κάθε αδίκημα καθορίζεται από τον νομοθέτη βάσει της σπουδαιότητας του εννόμου αγαθού, το οποίο κάθε ποινική διάταξη αποσκοπεί να προστατεύσει. Διαφορετικής βαρύτητας ποινές επέρχονται στα εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας, σε σχέση με αυτά κατά της σωματικής ακεραιότητας ή της ζωής λόγω της διαφορετικής ιεράρχησης τους ως, προστατευτέα έννομα αγαθά από τον νομικό μας πολιτισμό. Συνεπώς, από τη μεγάλη αυτή διαφοροποίηση του πλαισίου ποινής του αδικήματος της «διακοπής της κύησης», συμπεραίνουμε ότι πλέον για τον νομοθέτη η ζωή του αγέννητου εμβρύου έχει υποτιμηθεί βάναυσα.
[irp posts=”539321″ name=”Το θαύμα της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού και οι αιώνιοι συμβολισμοί του”]
Ακόμη μεγαλύτερης σημασίας είναι η επέκταση του χρονικού ορίου για την μη άδικη τεχνητή διακοπής κύησης, με την νέα τέταρτη (4η) παράγραφο περίπτωση γ’ του άρθρου 304. Κατά το προϊσχύσαν ρυθμιστικό καθεστώς, δεν θεωρούνταν άδικη η πράξη της διακοπής της εγκυμοσύνης σε περίπτωση που είχαν διαπιστωθεί με τα σύγχρονα μέσα προγεννητικής διάγνωσης ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου, που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού, αν δεν είχαν παρέλθει έξι (6) μήνες εγκυμοσύνης (24 εβδομάδες). Με τη νέα ρύθμιση εξαλείφθηκε το χρονικό όριο των έξι (6) μηνών και, επομένως, η τεχνητή διακοπή κύησης, υπό τις ίδιες με τις ανωτέρω προϋποθέσεις, μπορεί να λάβει χώρα μέχρι και τον ένατο (9ο) μήνα της εγκυμοσύνης (ως «late-term abortion» αναφέρεται στη διεθνή ορολογία)!
Τέλος, καταργείται πλέον το αδίκημα της πρώτης (1ης)παραγράφου του άρθρου 305 του προγενέστερου Ποινικού Κώδικα, βάσει του οποίου τιμωρούνταν με φυλάκιση έως δύο (2) ετών όποιος δημόσια ή με την κυκλοφορία εγγράφων, εικόνων ή παραστάσεων ανήγγειλε ή διαφήμιζε φάρμακα ή άλλα αντικείμενα ή άλλους τρόπους ως κατάλληλους να προκαλέσουν τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης ή προσέφερε με τον ίδιο τρόπο υπηρεσίες δικές του ή άλλου για την εκτέλεση ή την υποβοήθηση της διακοπής της εγκυμοσύνης.
Από όλα τα ανωτέρω καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι ο νέος Ποινικός Κώδικας με τις αλλαγές που εισήγαγε, επιφέρει μια πιο ζοφερή σε σχέση με πριν την ισχύ του πραγματικότητα για τα αγέννητα έμβρυα και γι’ αυτό απαιτείται μια εκ βάθρων συζήτηση σε θεσμικό επίπεδο για την πραγματική νομική προστασία τους.
