Ο αείμνηστος Ξενοφών Ζολώτας, παγκόσμιος σοφός νους της οικονομίας, συνήθιζε να τονίζει, ότι ο άνθρωπος (ως μονάδα) είναι ο βασικός εκείνος παράγοντας, που διαμορφώνει μία κοινωνία και κατ’ επέκταση μία οικονομία.
Κάτι ανάλογο είχε πει και ο Γέροντας Παΐσιος, αναφερόμενος στην Εκκλησία ως κοινωνία: «…διόρθωσε τον εαυτό σου, και αμέσως διορθώνεται ένα κομματάκι της Εκκλησίας. Εάν, φυσικά αυτό το έκαναν όλοι, η Εκκλησία θα ήταν διορθωμένη».
Σε μια χώρα, λοιπόν, όπου το πολιτικό κατεστημένο μαζί με το αλλοδαπό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο εργάζονται σκληρά, για να αποσαθρώσουν κοινωνικούς θεσμούς και υποδομές (και στην συνέχεια να τους «χαρίσουν» σε «ημετέρους»), πολλές δομές της ζοφερής καθημερινότητάς μας σώζονται χάρη στο φιλότιμο του ανθρώπινου δυναμικού που τις διαχειρίζεται. Θα σας διηγηθώ ένα πρόσφατο περιστατικό, για να καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ.
Ένα παιδί 15 ετών τραυματίσθηκε από ελαφρά πτώση στις Καρυές του Αγίου Όρους. Κι ενώ ήταν αργά το βράδυ, το Κέντρο Υγείας Καρυών έστειλε αμέσως το νοσοκομειακό να παραλάβει τον τραυματία. Διαπιστώθηκε ότι έπρεπε να μεταφερθεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο και αμέσως ενήργησαν τα δέοντα. Ο ιατρός συνόδευσε παιδί και κηδεμόνα στο λιμάνι της Δάφνης με το υπερσύγχρονο νοσοκομειακό μικρό όχημα, το οποίο είναι πρόσφατη δωρεά ενός ιδιώτη.
Στο λιμάνι το σκάφος του Λιμενικού περίμενε με αναμμένες μηχανές και φώτα. Όλοι μαζί τακτοποίησαν τον τραυματία, τον σκέπασαν καλά κι ο γιατρός του παρέσχε συμπληρωματική αγωγή για το ταξίδι. Ως εδώ όλα ακούγονται ωραία κι όμορφα. Όμως, το ταχύπλοο είναι ανοικτού τύπου και το 50λεπτο ταξίδι έγινε μέσα στην κρύα και ομιχλώδη χειμωνιάτικη νύχτα. Βλέπετε, αυτό το αρπακτικό πολιτικό σύστημα, που διαθέτει εκατομμύρια για βουλευτικές και υπουργικές μερσεντές, δεν μπορεί να βρει ένα κονδύλιο, για να σκεπάσει με κουκούλα ένα ανοικτό ταχύπλοο, που υπηρετεί ευσυνείδητα σε μια τόσο ιδιαίτερη και δύσκολη περιοχή. Μολαταύτα, οι λιμενικοί με φιλότιμο και αυταπάρνηση έφεραν στο δύσκολο έργο τους σε πέρας και έφεραν τον νεαρό τραυματία στο λιμάνι της Ουρανούπολης.
Εκεί περίμενε με αναμμένες τις μηχανές το σύγχρονο ασθενοφόρο του Γενικού Νοσοκομείου Χαλκιδικής (που εδρεύει στον Πολύγυρο). Σε λιγότερο από μία ώρα, μέσα από μια διαδρομή σε επαρχιακές ημι-κατεστραμμένες οδούς (άλλες εγκαταλελειμμένες υποδομές), ο ασθενής ήταν στα Επείγοντα Περιστατικά. Για την ιστορία πρέπει να αναφέρουμε ότι το όχημα αυτό είναι δωρεά της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών.
Σε λιγότερο από 1 ώρα, οι εφημερεύοντες ιατροί έκαναν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, διαπιστώθηκε μια ελαφρά διάσειση και ο ασθενής οδηγήθηκε στον θάλαμο νοσηλείας για να αναπαυθεί, ώστε το πρωί να γίνουν συμπληρωματικές εξετάσεις. Στο σημείο αυτό πρέπει λίγο να περιγράψουμε το Νοσοκομείο αυτό: Σύγχρονο κτήριο με χρηστικές δομές που εξακολουθούν να λειτουργούν, μόνον χάρη στο φιλότιμο, την φιλοπονία και την ευρεσιτεχνία του προσωπικού. Ακόμη και η έλλειψη ουροδοχείων, αντιμετωπίζεται με μικρές σκουπιδοσακούλες γεμισμένες με χαρτί υγείας, ευρεσιτεχνία η οποία αντέχει τρεις τουλάχιστον χρήσεις! Τελικά, κατά το 24ώρο παραμονής του παιδιού στο Νοσοκομείο, διαπιστώθηκε ότι η τήρηση κι η λειτουργία της υγείας «επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων», όπως ανάλογα υπογραμμίζει άρθρο του Συντάγματος μας.
Μέσα από την σύντομη αυτήν περιπέτεια ενός 15χρονου διαπιστώνεται ότι, πέρα από κάθε οικονομική κρίση και ληστρική διάθεση των κρατούντων, οι κοινωνικές δομές εξακολουθούν να λειτουργούν χάρη στις άοκνες προσπάθειες των απλών ανθρώπων και χάρη στην επαγγελματική τους ευσυνειδησία, ενώ εξακολουθούν να υπάρχουν «έχοντες και κατέχοντος», οι οποίο δεν ξεχνούν τους ενδεείς συνανθρώπους τους. Όμως, αυτή η διαπίστωση παραπέμπει σε παραδοσιακές αξίες (όπως στον κοινοτισμό και τους ευεργέτες), αξίες οι οποίες αναδύονται από τον λαϊκό μας πολιτισμό ως αμυντικός μηχανισμός απέναντι στην παρατεταμένη κρίση. Συνεπώς, όσο υπάρχουν άνθρωποι και ανθρωπιά κανείς δεν μπορεί να μας λυγίσει.
Τέλος, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» οφείλουν οι πρωταγωνιστές του ανωτέρω περιστατικού σε όλους εκείνους τους ανώνυμους βιοπαλαιστές που διεξάγουν το λειτούργημά τους με ευσυνειδησία και ανθρωπιά.
Καρυές, 18 Οκτωβρίου 2014.
Νικόλαος Θ. Κωνσταντινίδης