ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: Όταν ο Νέλσων Μαντέλα έμεινε μικρό παιδάκι ορφανός, η πρόνοια του Θεού τον προστάτεψε να γίνει ο σύγχρονος Μωϋσής του Λαού του να τον απελευθερώσει από τη δουλεία του Αχαρχάϊτ.
Ο πατέρας του ήταν ο αρχηγός του χωριού. Κάποια στιγμή ο θρησκευτικός αρχηγός του χωριού (ο μάγος), τον συκοφάντησε ότι έδειξε ασέβεια στους Θεούς των προγόνων τους ψευδόμενος ότι αρνήθηκε να πάει σε μια σύναξη που τον κάλεσε. Το αποτέλεσμα ήταν να του κατάσχουν όλη τη περιουσία του, από την αδικία και τη στενοχώρια του πέθανε. Η μητέρα του μικρού Μαντέλα, φοβούμενη για τη ζωή του ορφανού παιδιού της, (σκότωναν στις φυλές τα αγόρια για να μη εκδικηθούν αυτούς που αδικούσαν τους γονείς τους), μέσα στο χειμώνα έφυγε περπατητή σε άγνωστο μέρος που της έλεγε ο μακαριστός σύζυγος της ότι είχαν ένα μακρινό συγγενή πλούσιο που τους αγαπούσε πολύ, γιατί κάποτε που ήταν χωρίς παπούτσια και φαγητό
τον βοήθησε αυτός.
Πράγματι, ο συγγενής πλούσιος, υιοθέτησε το μικρό Μαντέλα ως υιό του και τον έστειλε σε εσσώκλειστο ακριβό σχολείο, αν και ο πιο μικρός, ήταν και ο πιο έξυπνος αλλά και ο πιο ευάλωτος για τους μεγαλύτερους μαθητές για να τον κακομεταχειρίζονται. Ο μεγαλύτερος μαθητής όμως του Σχολείου που έλεγχε και τους
μαθητές ήταν γιος του συγγενή του, ο μικρότερος του συγγενής ο Μαντέλας ήταν κατά κάποιο τρόπο ο θείος του.
Συνήθιζαν τότε στα εσσώκλειστα σχολεία να εκλέγουν σε κάθε τμήμα όπως σήμερα Πρόεδρο της τάξης. Όταν έγιναν οι εκλογές για τη τάξη του Μαντέλα, οι 22 από τους 42 μαθητές της τάξης του Μαντέλα συμμετείχαν σε απεργία για να βελτιώσουν το φαγητό τους. Οι είκοσι παρόντες εψήφισαν όλοι για Πρόεδρο τους τον Νέλσων Μαντέλα. Όταν όμως ο δάσκαλος τους ανακοίνωσε το αποτέλεσμα, ο Νέλσων Μαντέλα σηκώθηκε πάνω, λέγοντας στο δάσκαλο του ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί την εκλογή γιατί δεν εκλέγει από την πλειοψηφία των 42 μαθητών. Κι όταν έγινε πρώτος Πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής μετά την απελευθέρωση της το 1994 με τη μεγαλύτερη πλειοψηφία που πήρε Πρόεδρος σε Δημοκρατική Δημοκρατία, ήταν ο
πρώτος που ζήτησε πριν ακόμη λήξει η θητεία του να υποβάλει παραίτηση. Κι όταν το ρώτησαν οι δημοσιογράφοι μετά την εκλογή του για την οικογένεια του απάντησε ότι «η οικογένεια μου είναι πολύ μεγάλη, είναι όλο το Έθνος». Αυτό το πολιτικό ήθος το χρειάζεται η εποχή μας για να προστατέψουμε και τις χώρες μας και τους Λαούς μας και την Ανθρωπότητα και το Πλανήτη μας. Αυτό το πολιτικό ήθος της ευθύνης το χρειαζόμαστε όμως και στο χώρο της Εκκλησίας.
Με αυτή τη προσέγγιση τώρα που τέλειωσαν όλα με τη προεκλογική περίοδο των Αρχιεπισκοπικών εκλογών θα προσεγγίσω το θέμα της έννοιας της πλειοψηφίας στην εκκλησιαστική προοπτική κι όχι τη κοσμική, χωρίς να σημαίνει ότι δεν σεβόμαστε και την κοσμική. Οι σκέψεις μου εδώ είναι προσωπικές και κατά συνέπεια και πολύ υποκειμενικές και ουδείς είναι υποχρεωμένος να συμφωνεί μαζί μου. Η πρόθεση μου είναι τουλάχιστο στο χώρο της Εκκλησίας να κρατούμε για όλα τα θέματα χαμηλούς τόνους για να επηρεάζουμε και τη τοπική κοινωνία για ενότητα και συνεργασία κι όταν ακόμη διαφωνούμε με τις προτεινόμενες λύσει πολύπλοκων προβλημάτων. Άλλωστε η απουσία εθνικής ενότητας σε κάθε χώρα οδήγησε εν πολλοίς και στη σημερινή
τραγωδία που ζούμε να μη έχουμε ενότητα σε Διεθνές επίπεδο να δίνουμε λύσεις σε προβλήματα με το διάλογο, αλλά με το πόλεμο, που τελικά και οι νικητές χάνουν και όλοι μας.
Προσωπικά πιστεύω ότι και οι τρεις Αρχιερείς του τριπροσώπου είναι άξιοι, όπως από την αρχή ήσαν και οι έξι υποψήφιοι και φυσικά όπως άξιοι ήσαν κι όλα τα Μέλη της Αγίας Ιεράς Συνόδου. Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από κοσμικά κριτήρια στο χώρο της Εκκλησίας. Μέλη της Εκκλησίας είναι όλο ο Λαός του Θεού, δεν είναι μόνο όσοι είναι σ’ ένα εκλογικό κατάλογο της Πολιτείας, ούτε μόνο αυτοί που πάνε και ψηφίζουν. Ο Λαός του Θεού στην Κύπρο είναι πάνω από 800,000 κόσμος. Αν λάβουμε υπόψιν μας και τις 800,000 των ελληνοκυπρίων που ζουν σε χώρες του εξωτερικού σέ όλες τις χώρες του Πλανήτη μας που ποτέ τους δεν έπαψαν να ζουν και να αισθάνονται κι ως Μέλη του Σώματος της Εκκλησίας μας, το πραγματικό ποσοστό του αγίου Λεμεσού είναι μόνο 1%, ναι ένα τοις εκατό, δεν κάνω λάθος στο ποσοστό, αν φυσικά δούμε τα αποτελέσματα μέσα στη προοπτική της φωνής των Μελών της Εκκλησίας κι όχι όπως βλέπουμε την εκλογή ενός δημάρχου ή ενός κοινοτάρχη με τα κοσμικά κριτήρια. Αυτό φυσικά ισχύει για όλους τους υποψηφίους και ζητώ συγνώμη που αναφέρομαι στο ποσοστό του αγίου Λεμεσού, τον οποίο σέβομαι όλως ιδιαιτέρως για πολλούς λόγους, όπως επίσης και τους υπολοίπους άγιους αδελφούς.
Πρέπει επομένως να υπολογίσουμε το ποσοστό του με βάση και τον αριθμό των ψηφοφόρων που έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν για την ανάδειξη του τριπροσώπου, το σύνολο των ψηφοφόρων είναι 548,973. Ο άγιος Λεμεσού πήρε εξ αυτών 165,688 ψήφους, πήρε δηλαδή από το σύνολο του Λαού που τους δώσαμε το δικαίωμα να ψηφίσουν το 10,6%. Αν προσθέσουμε στο σύνολο του Λαού της Εκκλησίας και τις 350,000 που δεν ψηφίζουν και είναι κάτω των 18 ετών (εδώ έχουμε εκκλησιαστικές εκλογές που μετέχουν όλοι , δεν είναι πολιτικές, και επομένως έχουμε εκκλησιαστικά κριτήρια, τότε το ποσοστό που πήρε ο άγιος Λεμεσού πέφτει κάτω από 5%). Αν λάβουμε και το ποσοστό των Αποδήμων, το ποσοστό του πέφτει μέχρι και 1%.
Για να μη παρεξηγηθώ, επίσημα δέχομαι και αναγνωρίζω όπως όλοι μας το αποτέλεσμα που μας ανακοίνωσε επίσημα ο κ. Χαριλάου ότι πήρε πάνω από 35%.
Η προσέγγιση μου είναι εκκλησιαστική και πνευματική και ποιμαντική για να μη φανατίζεται ο Λαός μας στο χώρο της Εκκλησίας. Δεν πρέπει να είμαστε φανατικοί στις αναλύσεις μας. Αν τώρα αυτοί που πήραν 18%, (δύο εξ αυτών) και ένας εξ αυτών στηριχθεί από τους τρεις που ήταν στο ψηφοδέλτιο (14%, 9% και 4%). Αυτό
σημαίνει ότι αν στηρίξουν ένα που πήρε 18% σημαίνει ότι στηρίζεται από 18%+14%+9%+4% =45%. Το ίδιο μπορούμε να πούμε όμως και για τον άγιο Λεμεσού, αν στηριχθεί δηλαδή από τους υπόλοιπους που ήταν υποψήφιοι τότε και το ποσοστό του ανεβαίνει περισσότερο, ανάλογα με τη στήριξη των αδελφών του.
Επομένως, αυτό που έχουμε να κάνουμε στο παρόν στάδιο είναι να γίνει το αυτονόητο που είπε κι ο Αρχηγός του Κράτους , ο Πρόεδρος μας κ. Αναστασιάδης, “εύχομαι εκ των καλών να εκλεγεί ο καλύτερος”, αυτή είναι μια ευχή ενός λαϊκού. Ένας κληρικός, ένας θεολόγος, ένας θρησκευόμενος άνθρωπος έχει διαφορετική
προσέγγιση, θα πεί, “τώρα είναι ώρα να προσευχηθούμε όλοι μας με φόβον Θεού το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου να εκλέξουν αυτό που θα μας ενώσει και θα ανταποκριθεί εις την υψηλή Αποστολή του διά την εν Χριστώ σωτηρίαν μας και την προστασία της Πατρίδος μας”. Γι’ αυτό και στην κοινή
καθημερινή μας προσευχή λέμε όλοι μας «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς….γεννηθήτω το Θέλημα Σου…..». Ας αφήσουμε προτεραιότητα λοιπόν στο Άγιο Πνεύμα να φωτίσει τους αγίους Αρχιερείς μας να εκλέξει ένα εκ των τριών άξιων Αρχιερέων μας που ήδη ο Λαός μας έχει στείλει συμβολικά ενώπιον των. Μπορούμε στο στάδιο αυτό να βοηθήσουμε μόνο με τις προσευχές μας να γίνει το Θέλημα του Θεού και όχι να παρασυρόμαστε από κοσμικά κριτήρια ακόμη και στο χώρο της Εκκλησίας μας πουπάντοτε παραμένει Μία, Αγία, Αποστολική και Καθολική, έχοντας ως Κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό που την καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα διά του Συνοδικού Θεσμού των αγίων Αρχιερέων μας. Με τις συνεχείς προσευχές μας, τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου μπορούν να γίνουν και η φωνή του 70% των ψηφοφόρων που δεν πηγαν να ψηφίσουν, αλλά και η φωνή όλων εκείνων που δεν ήταν στο κατάλογο των ψηφοφόρων λόγω ηλικίας και που είναι όμως ισότιμα μελη της Εκκλησίας, όλων εκείνων που είναι κάτω από 18 ετών, κι ο αριθμός αυτών είναι διπλάσιος από τον αριθμό από εκείνους που πήγαν να ψηφίσουν. (‘έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν”.
Προσωπικά ως Κυκκώτης, γνωρίζοντας την όλη παράδοση της Ιστορικής Ιεράς Μονής Κύκκου και το σεβασμό του Λαού μας στη Παναγία του Κύκκου, και στην Κύπρο και στο Πανελλήνιο και Πανορθόδοξα και σ’ όλες τις χώρες του Κόσμου που κατοικούν Απόδημοι μας που έχουν ως Προστάτιδα τους την Παναγία του Κύκκου, εύχομαι να εκλεγεί ο νεώτερος εξ αυτών για να οδηγεί το Λαό μας μετά των αγίων Αδελφών του προς την εν Χριστώ σωτηρία μας, αλλά και προς απελευθέρωση εκ των βαρβάρων μουσουλμάνων τούρκων εισβολέων κατακτητών, όπως συνέβει και με τον νεαρότατο τότε αειμνηστον Εθνάρχη μας Αρχιεπίσκοπον Μακάριο Γ’ Κυκκώτη που μας οδήγησε εις την απελευθέρωση από την αποικιοκρατία των Βρεττανών. Η καρδία του αδελφού μου Ησαϊα είναι ο χώρος της καθημερινής παρουσίας του Βρέφους της Βηθλεέμ που μας
χωράει όλους μας με την αγάπη του, την καλοσύνη του, την ευγένεια του, τη δικαιοσύνη του, την ορθόδοξη θεολογία του, τη πνευματικότητα του, με την προτεραιότητα του και την υπακοή του στην Εκκλησία και τον ιδιαίτερο σεβασμό του στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και τον εκάστοτε Παναγιώτατον Προκαθήμενο του.
Το έτος 2023 θα συμπληρώσω 50 έτη που πήγα μικρός στην Ιερά Μονή Κύκκου και το μονο που θα μπορούσα να πω για το νεαρό Σπυρίδωνα (τον μετέπειτα Ταμασού Ησαϊα) που ήρθε δόκιμος στη Μονή Κύκκου όταν ήμουνα διάκονος, είναι η φράση του Αποστόλου Φίλιππου προς τον Απόστολο Ναθαναήλ «έρχου και ίδε». Η καρδία του μας χωράει όλους.
Ως κληρικός όμως προσεύχομαι με τον Αγνό Λαό μας, με τη βοήθεια του Θεού, το Άγιο Πνεύμα να φωτίσει τους Αγίους μας Αρχιερείς να εκλέξουν αυτό που μαζί τους θα μας Ηγηθεί ως άλλος Μωϋσής να μας οδηγήσει ενωμένους από τη «δουλεία της αμαρτίας εις την οδόν της μετανοίας» διά να μπορέσουμε πλέον με πνευματικά όπλα και τη γενεά μας να προστατέψουμε και όλο το ‘Αγιο Σώμα της Εκκλησίας σ’ όλο το κόσμο με την δικαίωση μας και την επικράτηση της ειρηνικής συνύπαρξης των Λαών χωρίς συγκρούσεις και πολέμους και με κοινωνική αλληλοστήριξη για την ευμερία των Λαών και την προστασία των άπορων και ορφανών παιδιών που είναι και τα θύματα της απομάκρυνσης μας από τη φιλανθρωπία του Θεού και την οδό της ειρήνης και της Δικαιοσύνης.
-120x86.jpg)
