Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: Η Ευαγγελική Περικοπή αυτής της Κυριακής (Λουκά 14, 16 – 24 Ματθ. 22,14) αναφέρεται στη παραβολή του Μεγάλου Δείπνου όπου ο Οικοδεσπότης καλεί όλους αυτούς που υποτίθεται ότι έπρεπε να προσκληθούν.
Κι όμως αντί να ανταποκριθούν άμεσα για τη μεγάλη τιμή που τους κάνει ο Οικοδεσπότης να παραβρεθούν στο Μεγάλο Δείπνο, είναι προσκολλημένοι στις καθημερινές ενασχολήσεις τους. Αδιαφορούν και αρνούνται να παραβρεθούν στο Μεγάλο Δείπνο.
Τότε ο Οικοδεσπότης εξοργισμένος στέλλει τους υπηρέτες του να καλέσουν όχι πλέον αυτούς που είχαν προτεραιότητα, αλλά εκείνους που η κοινωνία τούς περιφρονούσε. Άρχισαν να καλούν τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά, τους περιφρονημένους της κοινωνίας.
Το νόημα της Ευαγγελικής Παραβολής είναι ότι αυτοί που υποτίθεται ότι έπρεπε να ανταποκριθούν στη κλήση του Θεού να γίνουν μέλη της Βασιλείας του Θεού αρνούνται αυτοί τη δυνατότητα με τη προσκόλλησή τους στις ανθρώπινες κι υλικές ενασχολήσεις τους.
Έτσι συνέβη στο παρελθόν με τους Εβραίους που όχι μόνο αρνήθηκαν τον Χριστό, αλλά μάλιστα τον κατηγόρησαν με συκοφαντίες και τον καταδίωξαν και τον σταύρωσαν με τη βοήθεια των Ρωμαίων κατακτητών. Όταν η Πολιτική εξουσία είναι διεφθαρμένη και αμαρτωλή, όλες οι μορφές κοινωνικής αδικίας μπορούν να συμβούν σ’ ένα Λαό, μέχρι να τον οδηγήσουν στην αυτοκαταστροφή.
Με τη Παραβολή του Δείπνου της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μας καλεί όλους μας, όπως εμάς που γεννηθήκαμε Χριστιανοί, να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού. Κι όμως πολλές φορές παραμένουμε αδιάφοροι και ξένοι προς το μεγαλείο της κλήσεως του Θεού για την εν Χριστώ σωτηρία μας. Προσκολλημένοι στις υλικές μας ενασχολήσεις μένουμε μακριά από την κλήση του Θεού.
Πως απαντούμε στη κλήση του Θεού για τη σωτηρία μας
Η θετική μας απάντηση στη κλήση του Θεού εκφράζεται με τον τακτικό εκκλησιασμό μας, με την συμμετοχή μας στο έργο της Εκκλησίας μας κι ιδιαίτερα με τη συμμετοχή μας στο διδακτικό, το κατηχητικό, το φιλανθρωπικό και το ιεραποστολικό της έργο.
Υπάρχουν άνθρωποι που όταν πρόκειται να πάνε για διασκέδαση, σταματούν να βλέπουν το ρολόι τους, όταν όμως πρόκειται να πάμε να εκκλησιασθούμε είτε αμελούμε είτε προτιμούμε τον ύπνο είτε προτιμούμε κάτι άλλο που έχει σχέση με τις υλικές μας ενασχολήσεις, όπως τα παραδείγματα που αναφέρονται στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή όπου ένας αρνήθηκε τη κλήση του Δείπνου γιατί αγόρασε χωράφι κι έπρεπε να πάει να το οργώσει, κάποιος άλλος είχε βόδια που ήθελε να τα περιποιηθεί, άλλος αρνήθηκε τη κλήση του Δείπνου γιατί ήταν νιόπαντρος.
Μερικές οικογένειες μένουν στο σπίτι και δεν πάνε Εκκλησία γιατί πρέπει να μαγειρέψουν για τους επισκέπτες τους και άλλες πολλές δικαιολογίες για να απορρίψουν τη κλήση του Θεού για την Βασιλεία των Ουρανών.
Όπως όταν έχουμε ραντεβού με το γιατρό μας ή το δικηγόρο μας, πάμε ακόμη και μερικά λεπτά ενωρίτερα, το ίδιο, πρέπει αφού γνωρίζουμε τι ώρα θα ξεκινήσει μια Ιερή Ακολουθία να είμαστε εκεί πριν ακόμη να ξεκινήσει και να μένουμε μέχρι το τέλος, κι ακόμη, καλό είναι να κάνουμε και μια προετοιμασία ως οικογένεια, να κοιτάζουμε από πριν τα κείμενα που θα χρησιμοποιηθούν για να μπορούμε να συμμετέχουμε.
Και στο Ναό, ας τα αφήσουμε όλα στα χέρια του Θεού, να προσευχηθούμε για όλα τα καλά που μας έχει δώσει, να το παρακαλέσουμε να μας βοηθήσει να είμαστε δίκαιοι με τους ανθρώπους, να προσευχηθούμε να μας δίνει δύναμη να έχουμε ηρεμία και υπομονή στις καθημερινές δύσκολες στιγμές στην οικογένεια, στο χώρο της εργασίας και με τους ανθρώπους που συναντούμε, και μάλιστα αυτούς που είναι αγνώμονες, νευρικοί, απρεπείς και παλιοχαρακτήρες, χυδαίοι και παλιάνθρωποι.
Ο Ιησούς Χριστός μας είπε ότι ανάγκη ιατρού έχουν οι ασθενείς, και κατά συνέπεια πρέπει, παίρνοντας το Φώς του Χριστού με τον εκκλησιασμό μας και την πνευματική μας προετοιμασία, πρέπει να βοηθούμε με πολύ αγάπη και κατανόηση αυτούς τους ανθρώπους που μας στενοχωρούν με την εκ μέρους μας μιας διαφορετικής ανταπόκρισης με καλοσύνη, με συμπάθεια, ακόμη και με τη σιωπή μας, χωρίς αντιπαραθέσεις και καυγάδες και φωνές, απλώς να λέμε σιωπηλά μέσα μας μια προσευχή γι’ αυτούς κι ο Θεός θα μεταμορφώσει τα πάντα. Να μη ξεχνούμε ότι «το Άγιο Πνεύμα είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών»
Στην Ευαγγελική Περικοπή αυτής της Κυριακής με την Παραβολή του Μεγάλου Δείπνου ο Ιησούς Χριστός θέλει να μας πει ότι δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία που μπορούμε να επικαλεσθούμε στην άρνηση μας στη κλήση του Θεού να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού.
Εκκλησιασμός και μέτρα για την Πανδημία
Αφορμή, βοήθα με, τώρα με την Πανδημία, όσοι για διάφορους λόγους, δεν συνηθίζουν να εκκλησιάζονται, δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Για εκείνους όμως που προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τις εντολές του Ιησού Χριστού και να προσεύχομαι για τις οικογένειες τους και για όλους μας και για όλο τον κόσμο να ζει ειρηνικά, νοιώθουν χωρίς εκκλησιασμό όπως τα ψάρια έξω από νερό.
Γι’ αυτό χρειάζεται η χρυσή τομή Πολιτείας και Εκκλησίας, η ομαλή λειτουργία των Ναών μας για το καλό όλων μας. Ταυτόχρονα πρέπει να τηρούνται όλα τα προληπτικά μέτρα για τη μη διάδοση του κορωνοϊού, αλλά να μη σταματήσει και η ομαλή λειτουργία των Ναών μας.
Άλλωστε σε τέτοιες κρίσεις, όπως η Πανδημία του κορωνοϊού που αποτελεί κοινή απειλή για όλους μας, στην Ορθόδοξη Παράδοση, επιβάλλεται πραγματική μετάνοια και πνευματική ζωή με πιο πολλές ιερές ακολουθίες και μάλιστα καθημερινές, όπως προβλέπει και το Τυπικό της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Μεσονυκτικό, Όρθρος, Ώρες, Θεία Λειτουργία, Ώρες, Εσπερινός, Χαιρετισμοί της Παναγίας μας, Παράκκληση και Απόδειπνο).
Χωρίς την πνευματική μας τροφή την Θεία Κοινωνία είναι ως να νεκρώνουμε τη ψυχή μας κι αποκόβουμε την κοινωνία μας με το Θεό. Απλώς χρειάζεται καλή θέληση και σεβασμός στις υγειονομικές προδιαγραφές από όλους. Οι κληρικοί μας μπορούν να λειτουργούν κάθε μέρα.
Στις καθημερινές τόσα χρόνια, ποτέ μου δεν είδα στην Εκκλησία περισσότερους από δέκα μέχρι είκοσι άτομα. Τις Κυριακές , τα Σάββατα και τις Μεγάλες Γιορτές, μπορούν να γίνονται διπλές λειτουργίες. Οι πιστοί που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες μπορούν να προσεύχονται στα σπίτια τους διαβάζοντας όλες τις σχετικές προσευχές όπως προνοεί το καθημερινό Τυπικό της Εκκλησίας μας με τη βοήθεια των εφημερίων τους.
Με τον ίδιο τρόπο με πολύ προσοχή μπορεί να οργανωθεί και η ποιμαντική επίσκεψη του εφημερίου τους για να λάβουν την Θεία Κοινωνία. Η Εκκλησία δεν πρέπει να διεκδικεί προνομιούχα μεταχείριση στα θέματα της υγείας του Λαού. Πρέπει όμως να επιμένει για ίση μεταχείριση.
Ο ύψιστος αριθμός ατόμων που επιτρέπεται σε κλειστό χώρο να επιτρέπεται και για την Εκκλησία. Όταν πάλι υπάρχουν κέρφιου κάποιες βραδυνές ώρες μπορούν να προγραμματιστούν και οι αγρυπνίες και άλλες ιερές Ακολουθίες τις ώρες που δεν υπάρχουν κέρφιου.
Απλώς χρειάζεται η χρυσή τομή, η καλή θέληση και η συνεργασία για να υπερβούμε με τη βοήθεια του Θεού και την συνεργασία όλων μας τον αόρατο κοινό μας εχθρό που όπως φαίνεται θα τον έχουμε μπροστά μας χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε με σιγουριά πότε θα τον εξαλείψουμε.
Τελικά και αβίαστα φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι σε κοινωνίες που η πλειοψηφία είναι θρησκευόμενοι άνθρωποι, καλό είναι να υπάρχει και μια κοινή Επιτροπή να ρυθμίζει αυτά τα θέματα χωρίς να δημιουργούνται αχρείαστες αντιπαραθέσεις και διχασμοί.
Και φυσικά στη δική μας περίπτωση μια Κοινή Επιτροπή της Πολιτείας και της Εκκλησίας για τα θέματα αυτά θα βοηθήσει πολύ για τη χρυσή τομή και τη συνεργασία. Κάποια στιγμή για να πάμε μπροστά πρέπει να σταματήσουμε να τσακωνόμαστε για όποιο θέμα και πρόβλημα μας απασχολεί και να επιλέγουμε τη σύνεση του διαλόγου και της συνεργασίας χωρίς αφορισμούς και ακρότητες.
Η Ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής αποτελεί για όλους μας ευκαιρία να προβληματισθούμε αν έχουμε ανταποκριθεί στη κλήση του Θεού να μετάσχουμε στη Βασιλεία των Ουρανών. Όπως μας λέει ο Απόστολος των Εθνών σοφός Παύλος «Ο Θεός πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».
Το θέλημα του Θεού είναι η δική μας σωτηρία, η οποία όμως για να πραγματοποιηθεί χρειάζεται κι η δική μας ελεύθερη συγκατάθεση να ανταποκριθούμε με συνέπεια στη τήρηση των εντολών του Θεού. Οι εντολές του Θεού αποβλέπουν στη προστασία μας και στη σωτηρία μας, του εαυτού μας, του διπλανού μας, της τοπικής κοινωνίας κι όλης της Ανθρωπότητας και όλου του Πλανήτη μας. Αυτό ακριβώς που έκανε και ο άγιος Σπυρίδωνας, που σήμερα η Εκκλησία μας τιμά, και όλες οι άγιες μορφές που φέρουμε το όνομα τους.
