Του Χρίστου Τελίδη 

Ηταν ο πρώτος ιεράρχης που τον περασμένο Οκτώβριο βγήκε δημόσια και πήρε θέση κατά της Χρυσής Αυγής, χαρακτηρίζοντάς τη «μαύρη νύχτα» και αντιχριστιανική οργάνωση, με αφορμή τη σκοταδιστική φιέστα που οργάνωσε εναντίον των συντελεστών της παράστασης «Corpus Christi».

Ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος άνοιξε τον δρόμο για να ακολουθήσουν κι άλλοι, μέχρι η Εκκλησία να πάρει και δημοσίως θέση, δια του Αρχιεπισκόπου, κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Ο Παύλος έσπειρε τον σπόρο… Κι αυτός ήταν ο λόγος που μητροπολίτες γνωστοί για τις ακραίες τους αντιλήψεις, όπως ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος, τον αντιμετωπίζουν πάντοτε σαν κόκκινο πανί ή για το γεγονός ότι στο Διαδίκτυο στήθηκε ένας χορός ύβρεων και επιθέσεων εναντίον του, με χαρακτηρισμούς του τύπου «αριστερός μητροπολίτης», «ανθέλληνας» και άλλα συναφή.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2013, ο τολμηρός ιεράρχης συμμετείχε στο συνέδριο που έγινε στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης με θέμα «Εκκλησία και Αριστερά», διατυπώνοντας τις θέσεις του για το μεταναστευτικό. «Τον Χριστό η Χρυσή Αυγή τον διώκει, τον προσβάλλει και τον ευτελίζει καθημερινά και το πράττει στα πρόσωπα των προσφύγων, των μεταναστών, ακόμα και των παιδιών», είχε πει, για να υπογραμμίσει ότι «η Εκκλησία είναι του Χριστού και όχι μια Εθνική Εκκλησία».
Η συμμετοχή του σ’ εκείνο το συνέδριο έχει γίνει έκτοτε αντικείμενο άγριας πολεμικής από τον μητροπολίτη Καλαβρύτων, ο οποίος, όπως δημόσια σημείωνε πρόσφατα ο Παύλος, τον κατηγορεί για «αριστερόστροφες απόψεις» και υπογραμμίζει με… κόκκινο μελάνι ότι τον θεωρεί Αριστερό.

«Τι να περιμένω εγώ για τον εαυτό μου που τόλμησα και έθιξα τα όσια και τα ιερά, δηλαδή τα ανόσια και τα ανίερα της Χρυσής Αυγής, αυτής της γλυκιάς ελπίδας του μητροπολίτη Καλαβρύτων» αναφέρει, για να προσθέσει ότι «δεν υπήρξα ποτέ Αριστερός, όπως δεν υπήρξα ποτέ και Δεξιός»…

Στο πλευρό των αδύναμων

Ο μητροπολίτης Παύλος γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1947 και βρέθηκε ως αρχιερατικός εκπρόσωπος κοντά 25 χρόνια στο Μαντούδι Ευβοίας, σε μια περιοχή με εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα και πολύμηνους εργατικούς αγώνες. Στάθηκε δίπλα στους μεταλλωρύχους, στους αδύναμους, τους ανέργους, τους πάσχοντες. «Ηταν μια μοναδική εμπειρία για μένα, γιατί γνώρισα από πρώτο χέρι και την ειλικρίνεια αλλά και την καλπιά όσων φορούσαν τον μανδύα του «προδευτισμού»» είχε τονίσει στο συνέδριο.