Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Τη Μεγάλη Τρίτη 19 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η μέν έχαιρε κενούσα τό πολύτιμον, ο δέ έσπευδε πωλήσαι τόν ατίμητον».

ΣχετικάΆρθρα

Δύο διαφορετικά πρόσωπα, δύο διαμετρικά αντίθετες συμπεριφορές μάς παρουσίασε κατά τή σημερινή εσπέρα η Εκκλησία μας. Από τή μία η αμαρτωλή γυναίκα. Από τήν άλλη ο μαθητής τού Χριστού, ο Ιούδας.

Η γυναίκα, έχοντας ομολογήσει τήν αμαρτωλότητά της καί έχοντας λάβει τήν άφεση από τόν φιλάνθρωπο Κύριο, τολμά νά αγνοήσει τίς προκαταλήψεις τής εποχής τόσο γιά τό φύλο της όσο καί γιά τήν προηγούμενη ζωή της, καί εισέρχεται στήν οικία τού Σίμωνος, όπου βρίσκεται ο Χριστός, γιά νά τού προσφέρει τό αντίτιμο τής ευγνωμοσύνης της.

Ο μαθητής, αντίθετα, ενώπιον τού Διδασκάλου του, δέν τολμά νά αποκαλύψει τό πάθος του, δέν τολμά νά ζητήσει συγχώρηση γιά τή φιλαργυρία του, πού τόν οδηγούσε νά υπεξαιρεί τά χρήματα από τό κοινό ταμείο τών μαθητών, καί καλύπτει τή φιλαργυρία μέ τήν υποκριτική φιλοπτωχία.

Η γυναίκα μέ χαρά πλύνει μέ τό πολύτιμο μύρο τά πόδια τού ευεργέτου της Χριστού, καί ο Ιούδας θρηνεί γιά τή δήθεν σπατάλη, υπολογίζοντας καί τό κέρδος από τά τριάκοντα αργύρια πού επρόκειτο νά λάβει από τήν προδοσία τού Κυρίου.

Δύο διαφορετικά πρόσωπα, δύο διαφορετικές συμπεριφορές. Η αμαρτωλή γυναίκα ανταποδίδει τήν αγάπη τού Χριστού μέ σεβασμό καί ευγνωμοσύνη. Ο μαθητής ανταποδίδει τήν αγάπη μέ υποκρισία καί προδοσία.

Άς μήν σπεύσουμε νά εκφράσουμε τήν έκπληξή μας. Άς μήν βιαστούμε νά επαινέσουμε τή γυναίκα καί νά κατακρίνουμε τόν μαθητή, αλλά άς σκεφθούμε πρώτα καί άς εξετάσουμε ο καθένας μας τόν εαυτό του.

Τά δύο πρόσωπα τά οποία εμφανίζονται ενώπιόν μας μέσα από τούς ύμνους καί τό Συναξάριο τής σημερινής εσπέρας κυκλοφορούν ανά τούς αιώνες μεταξύ τών ανθρώπων. Καί οι συμπεριφορές τους εκφράζουν τά συναισθήματα καί τή στάση τών ανθρώπων σέ κάθε εποχή.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι από σεβασμό καί ευγνωμοσύνη πρός τόν Χριστό είναι έτοιμοι νά τού προσφέρουν μέ χαρά τά πάντα. Επιθυμούν νά τού προσφέρουν ό,τι πιό πολύτιμο έχουν, χωρίς νά υπολογίζουν ούτε τό κόστος, ούτε τόν κόπο, ούτε τόν κόσμο, όπως έκανε καί η γυναίκα προσφέροντας στόν Χριστό τό πολύτιμο μύρο.

Υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι αναγνωρίζουν ότι οφείλουν στόν Χριστό ό,τι έχουν, ό,τι είναι, ό,τι επέτυχαν στή ζωή τους, ότι τού οφείλουν τά χαρίσματά τους, τά χρήματά τους, τήν κοινωνική τους θέση, τήν επαγγελματική τους εξέλιξη, τίς συνθήκες μέσα στίς οποίες ζούν καί τίς οποίες άλλοι στερούνται, έστω καί άν γιά όλα αυτά αγωνίσθηκαν καί τά απέκτησαν μέ πολλή προσπάθεια καί κόπο, διότι χωρίς τή δική του χάρη καί βοήθεια θά ήταν αδύνατο νά τά κατορθώσουν, όπως καί ο ίδιος ο Χριστός μάς διαβεβαιώνει λέγοντας: «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».

Υπάρχουν καί εκείνοι, πολλοί ίσως καί αυτοί, οι οποίοι, σάν τόν Ιούδα, όχι μόνον δέν αναγνωρίζουν τί οφείλουν στόν Χριστό καί δέν αισθάνονται τήν ανάγκη νά τού ανταποδώσουν τήν ευγνωμοσύνη τους, αλλά σπεύδουν νά κρίνουν καί νά κατακρίνουν καί νά θέσουν εμπόδια καί προσκόμματα καί σέ όσους θέλουν νά προσφέρουν στόν Χριστό.

Υπάρχουν εκείνοι, οι οποίοι όχι μόνο δέν θέλουν νά προσφέρουν οτιδήποτε στόν Χριστό, αλλά καί στό τέλος καταλήγουν νά τόν αρνούνται καί νά τόν προδίδουν.

Σέ ποιά από τίς δύο αυτές ομάδες άραγε ανήκουμε εμείς;

Είμαστε πρόθυμοι νά εκφράσουμε τήν αγάπη καί τήν ευγνωμοσύνη μας στόν Χριστό προσφέροντάς του ό,τι πολυτιμότερο έχουμε;

Καί δέν χρειάζεται νά είναι χρήματα ή υλικά πράγματα, αλλά μπορεί καί πρέπει νά είναι πρωτίστως η ψυχή μας καί η υπακοή μας στό θέλημά του. Τού τήν προσφέρουμε ή εφευρίσκουμε προφάσεις καί δικαιολογίες γιά νά μήν τό κάνουμε;

Άς εξετάσουμε τούς εαυτούς μας καί άς ελέγξουμε τή στάση μας έναντι τού Χριστού, πού πορεύεται πρός τό Πάθος γιά τή δική μας σωτηρία. Άς εξετάσουμε τούς εαυτούς μας καί άς δούμε άν βρισκόμαστε μαζί μέ τήν πρώην αμαρτωλή πού τίμησε ο ίδιος ο Χριστός, δίνοντας εντολή νά μνημονεύεται η πράξη της ανά τούς αιώνες, ή άν είμαστε μαζί μέ τόν Ιούδα πού έλαβε, δυστυχώς, τόν μισθό τής φιλαργυρίας καί τής προδοσίας του.