ΚΟΜΟΤΗΝΗ – Σήμερα Κυριακή προ της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (11 Σεπτεμβρίου), τελέστηκε στον κατάμεστο Καθεδρικό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κομοτηνής, Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο ενώπιον της Ιεράς και Σεβασμίας Εικόνος της Παναγίας του «Άξιον Εστί» εκ του Πρωτάτου του Αγίου Όρους.
Στο λαμπρό Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων και συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, Μποτσουάνας κ. Γεννάδιος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας), ο οποίος χοροστάτησε και στον Όρθρο και ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων.
Την κοινή εφέστιο προστάτιδα Ιερά Εικόνα όλων των Αγιορείτικων Μονών, την Παναγία του «Άξιον Εστί» από τον Πανίερο Ιερό Ναό του Πρωτάτου των Καρεών του Αγίου Όρους, όπου φυλάσσεται, συνοδεύουν ο Οσιολογιώτατος Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους Γέροντας Χριστοφόρος Ιβηρίτης, μέλη της Ιεράς Κοινότητος και Εκπρόσωποι των Ιερών Μονών του Αγιωνύμου Όρους.
Στο τέλος, ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες τόσο προς τους Αγίους Αρχιερείς που συμμετείχαν, όσο και προς τον Οσιολογιώτατο Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους Γέροντα Χριστοφόρο Ιβηρίτη και τα μέλη της Ιεράς Κοινότητος για την μεγάλη ευλογία που κόμισαν στην ακριτική και ιστορική Ιερά Μητρόπολη.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε, την Θεοτόκον».
Με βαθύτατη συγκίνηση και άπειρο σεβασμό προς το ιερώτατο και πάνσεπτο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου επαναλαμβάνουμε και εμείς σήμερα «αναξίοις χείλεσιν» τον αρχαγγελικό ύμνο ενώπιον της χαριτοβρύτου και πανσεβάστου εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου του «Άξιον εστί».
Τον επαναλαμβάνουμε εξ όλης της ψυχής και εκ μέσης καρδίας, έχοντας απολαύσει τη μεγάλη ευλογία της μητρικής της αγάπης, όχι μόνο να προσκυνήσουμε για μία ακόμη φορά την ιστορική και θαυματουργό εικόνα της, την «εφέστιο των εφεστίων» εικόνα, όπως αποκαλείται η Παναγία του «Άξιον εστί», την εφέστιο εικόνα των Καρυών και του Πρωτάτου, αλλά και να τελέσουμε το πανηγυρικό αρχιερατικό συλλείτουργο, με τη συμμετοχή των Σεβασμιωτάτων Αγίων Αρχιερέων, εδώ στον ιερό καθεδρικό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής.
Εκφράζουμε γι᾽ αυτήν την υψίστη ευλογία και τη μεγάλη τιμή τη βαθυτάτη ευγνωμοσύνη της καρδιας μας πρωτίστως προς την Κυρία Θεοτόκο, της οποίας η μητρική αγάπη και πρόνοια μας συνεκέντρωσε εδώ, ως μητέρα τα τέκνα της, για να αντλήσουμε χάρη από την χάρη της, αλλά και προς τον Σεβασμιώτατο και αγαπητό εν Χριστω αδελφό, τον σεπτό ποιμεναρχη σας, κ. Παντελεήμονα, με πρωτοβουλία και μέριμνα του οποίου, και παρά τα εμπόδια τα οποία προέκυψαν, ήλθε στον τόπο σας η ιερά εικών της Κυρίας Θεοτόκου, για να ευλογήσει και να ενισχύσει τα εν Θράκη τέκνα της, σε μία εποχη κρίσιμη και δύσκολη.
Σας ευχαριστούμε, Σεβασμιώτατε Άγιε Μαρωνείας, για την ευγενή και φιλάδελφο πρόσκλησή σας να συνιερουργήσουμε και να τιμήσουμε την έλευση της ιεράς εικόνος της Παναγίας του «Άξιον εστί» στην πόλη και την Ιερά Μητρόπολη σας.
Η έλευση και η παρουσία της ιεράς και ιστορικής αυτής εικόνος, της Παναγίας του «Άξιον εστί», η οποία, όπως όλοι ασφαλώς γνωρίζετε, σε ελάχιστες περιπτώσεις εξήλθε των ιερών εν Αγίω Όρει σκηνωμάτων της και κατέλιπε αισθητως τον ιερό λειμώνα της για να επισκεφθεί τα εν τω κόσμω αγωνιζόμενα τέκνα της, αποτελεί όντως μία επιπλέον αφορμή για να μακαρίσουμε την «αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών», Παναγία Παρθένο, για να υμνήσουμε και να δοξάσουμε «την τιμιωτέραν των Χερουβείμ» και την «ασυγκρίτως ενδοξωτέραν των Σεραφείμ», «την τεκούσα των πάντων Αγίων αγιώτατον Λόγον», αλλά και πνευματική μητέρα πάντων των εις τον Υιόν της πιστευόντων, την προστάτιδα και σώτειρα και υπέρμαχο στρατηγο του ευσεβούς μας Γένους.
Και καθώς η αφορμή αυτή συμπίπτει με τα προεόρτια της Υψώσεως του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, μας δίδει την ευκαιρία να τιμήσουμε την πανσεβασμία μορφή της Υπεραγίας Δεσποίνης και Θεοτόκου, όπως την βλέπουμε αποτυπωμενη στο ιερό αυτό κειμήλιο της ευσεβείας και της πίστεως, στην ιερά εικόνα του «Άξιον εστί», ως τη Μητέρα της αγάπης αλλά και του πόνου.
Και εάν το πρώτο χαρακτηριστικό της Υπεραγίας Θεοτόκου, αυτό της αγάπης, φαίνεται σχεδόν αυτονόητο, γιατί η έννοια της αγάπης είναι απολύτως ταυτόσημη με την ιδιότητα της μητέρας, η αγάπη της Παναγίας Μητρός του Κυρίου μας και πνευματικής μητέρας όλων των χριστιανών, είναι αγάπη υπέρ νούν και έννοιαν.
Και τούτο διότι η αγάπη της δεν περιορίσθηκε μόνο στον Υιό της, ούτε ακόμη εις τον κατά θεία ανάθεση υιό της, τον ηγαπημένο μαθητη του Κυρίου μας, τον θεολόγο Ιωάννη, αλλά διευρύνεται και επεκτείνεται και αγκαλιάζει όλους τους ορθοδόξως πιστεύοντες στον Υιό της, όλους όσους προσφεύγουν στη χάρη της και επικαλούνται τη βοήθεια και την προστασία της.
Και ακόμη η αγάπη της Παναγίας μας προς εκείνους οι οποίοι την ευλαβούνται και την τιμούν υπερβαίνει, ας μου επιτραπεί να πω, τις προσδοκίες μας, διότι η Υπεραγία Θεοτόκος προτρέχει και στηρίζει και καλύπτει και προστατεύει τα ευσεβή τέκνα της, αγρυπνώντας και δεομένη πάντοτε ενώπιον του θρόνου του Υιού της, πριν ακόμη να της το ζητήσουμε, πριν ακόμη να προφθάσουμε να διατυπώσουμε ταπεινα το αίτημά μας.
Το βλέπουμε αυτό αλλά και το ζούμε με τα απειράριθμα θαύματά της και τις αναρίθμητες εμφανίσεις της ανά τους αιώνες σε εκλεκτούς δούλους της αλλά και σε απλούς ανθρώπους, οι οποίοι ειδαν ολοφάνερη την επέμβασή της στη ζωή τους.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό της Υπεραγίας Θεοτόκου, αυτό της Μητέρας του πόνου, είναι ίσως εκείνο που μας συγκινεί περισσότερο και αγγίζει τα μύχια της ψυχης του καθενός μας.
Η Παναγία μας γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τι σημαίνει πόνος, γιατί τον αισθάνθηκε από νωρίς, όταν ρομφαία διήλθε την ψυχή της, ακούοντας τους λόγους του πρεσβύτου Συμεών κατά την Υπαπαντή του Υιού της να προφητεύει για τη ζωή του. Και από τότε δεν αποχωρίσθηκε από τον πόνο, μέχρι την ημέρα που είδε τον Υιό της και Κύριό μας, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, να κρεμαται επί του Σταυρού, ταλαιπωρημένος και πονεμένος από την κακία και την αχαριστία των ανθρώπων.
Και παρότι η Υπεραγία Θεοτόκος πίστευε ακράδαντα στη θεία του φύση και στην ανάστασή του, ο πόνος της μητρικής της καρδιάς βλέποντας το σπλάγχνο της νεκρό, χωρίς είδος και χωρίς κάλλος, την κάνει ευαίσθητη για κάθε πονεμένη ύπαρξη, για κάθε αδικημένο, κατατρεγμένο και συκοφαντημένο άνθρωπο.
Γι᾽ αυτό και η Υπεραγία Θεοτόκος υπήρξε πάντοτε η προστάτις του Γενους μας, που αδικήθηκε πολλές φορές στην ιστορία του, που πόνεσε και δοκιμάσθηκε από καταστροφες και απώλειες, που αναγκάσθηκε σαν και Εκείνη, την Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας, να πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς, αφήνοντας πίσω τα πάντα και παίρνοντας μαζί τους, οι πατέρες και οι μητέρες μας, ελάχιστα πράγματα, αλλά ανάμεσα σ᾽ αυτά πάντοτε την ιερή εικόνα της Παναγίας μας.
Και καθώς φέτος μνημονεύουμε τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατικη καταστροφή και τις χιλιάδες των προγόνων μας που αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν με βίαιο και άδικο τρόπο τις εστίες τους και να αναζητήσουν μια σανίδα σωτηρίας στα κύματα της θάλασσας και στην τρικυμία της ζωής τους και της ιστορίας, η Υπεραγία Θεοτόκος, η Μητέρα της αγάπης και πόνου, ήρθε και πάλι αρωγός και αντιλήπτωρ στην ανάγκη τους.
Ανάμεσα στα πολλά που προσέφερε στους πατέρες και τις μητέρες μας, που έφθασαν πρόσφυγες στη μητροπολιτική Ελλάδα από τις αλησμόνητες πατρίδες, που έφθασαν κι εδώ στη Θράκη και τη Μακεδονία μας, προσέφερε η Κυρία Θεοτόκος διά των Ιερών Μονών και των μοναχών του Περιβολιού της, του Αγιωνύμου Όρους, το μεγαλύτερο μέρος των αγιορειτικών μετοχίων προς αποκατάσταση των ακτημόνων προσφύγων της Μικρασιατικης καταστροφής. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι στην επίσημη ομολογία αυτού του εθνικού αγιορειτικού δανείου, το οποίο συνήφθη το 1931, τυπώθηκε η εικόνα της Παναγίας του «Άξιον εστί», ενώπιον της οποίας οι Αγιορείτες πατέρες είχαν υπογράψει προ 25 περίπου ετών κοινή απόφαση προς τον τότε βασιλέα της Ελλάδος δηλωνοντας ότι επιθυμούν να ανήκει το Άγιον Όρος στην ελληνική επικράτεια.
Ο σύνδεσμος αυτός της εφεστίου εικόνος του Αγιωνύμου Όρους αποδεικνύεται τρανώτατα και από το γεγονός ότι η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους, συγκατένευσε στην έξοδο της ιεράς εικόνος της Παναγίας του «Άξιον εστί» από τον Άθωνα μόνο εξ αφορμής πολύ σημαντικών γεγονότων διά το Γενος μας. Εν εξ αυτών ήτο και η επέτειος των 100 ετών από την απελευθέρωση και ενσωμάτωση της Θράκης μας στο Ελληνικό κρατος. Η επισυμβάσα όμως πανδημία μετέθεσε την έλευση της σεβασμιας εικόνος στην πόλη σας, η οποία ήλθε προ ολίγων ημερών, για να απαλύνει τον πόνο και τις πληγές από τον σύγχρονο αυτόν λοιμό, ο οποίος ταλαιπώρησε όχι μόνο την πατρίδα μας αλλά και όλον τον κοσμο, αλλά και για να μας ενισχύσει στις κρίσιμη αυτή συγκυρία για τη χώρα μας και την οικουμένη.
Η μητρική αγάπη της Υπεραγίας Θεοτόκου θέλησε με την επίσκεψή της αυτή να μας υπενθυμίσει ότι είναι πάντοτε δίπλα μας, πάντοτε παρούσα στη ζωή μας, πάντοτε παρούσα στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας, στις ώρες του πόνου και της δοκιμασίας, όπως ήταν δίπλα στους πατέρες μας, όταν ξεριζωνόταν άδικα από την πατρώα γη.
Είναι δίπλα μας, όταν παραμένουμε και εμείς κοντά της με την ευλάβειά μας στο ιερό πρόσωπό της και με εμπιστοσύνη ότι η χάρη της και η κραταιά προστασία της δεν θα μας εγκαταλείψουν ποτέ.
Είναι δίπλα μας, όταν και εμείς μιμούμεθα το παράδειγμά της και προσφέρουμε την αγάπη μας στους αδελφούς μας και ιδιαιτέρως σε όσους πονούν και σε όσους δοκιμάζονται.
Κλίνοντας ευλαβώς και με κατάνυξη το γόνυ της ψυχής και του σωματος ενώπιον της ιεράς εικόνος της Παναγίας του «Άξιον εστί» και ευχαριστώντας εκ πρόσωπου και των Σεβασμιωτάτων συλλειτουργούντων αγίων αρχιερέων τον πανοσιολογιώτατο Πρωτεπιστατη του Αγιωνύμου Όρους και σύμπασα την Ιερά Κοινότητα, για τη μεγάλη ευλογία την οποία μας μετέφεραν, αλλά και τον Σεβασμιώτατο Άγιο Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονα, για την πρόσκλησή του, αναπέμπουμε και εμείς προς την Παναγία Παρθένο και Κυρία Θεοτόκο «όλη ψυχή και διανοία και καρδία και χείλεσι» τον αρχαγγελικό ύμνο, μεγαλύνοντας την όντως Θεοτόκον και ικετεύοντάς την να πρεσβεύει για την πατρίδα μας και για όλους ανεξαιρέτως τους δεομένους της βοηθείας της, να μας σώζει και να μας διαφυλαττει από παντός ορατού και αοράτου εχθρού και να μας αξιώσει και της ουρανίου βασιλείας του Υιού της.