Ευαγγέλιο: ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΙΖ´ 18 – 26 – 18 καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, καγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον· 19 και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμένοι εν αληθεία.
20 Ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων διά του λόγου αυτών εις εμέ, 21 ίνα πάντες εν ώσιν, καθώς σύ, πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοί, ίνα και αυτοί εν ημίν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι σύ με απέστειλας. 22 καγώ την δόξαν ην δέδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμέν,
23 εγώ εν αυτοίς και σύ εν εμοί, ίνα ώσιν τετελειωμένοι εις έν, και ίνα γινώσκη ο κόσμος ότι σύ με απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας. 24 Πάτερ, ούς δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ’ εμού, ίνα θεωρώσιν την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με πρό καταβολής κόσμου. 25 πάτερ δίκαιε, και ο κόσμος σε ουκ έγνω, εγώ δέ σε έγνων, και ούτοι έγνωσαν ότι σύ με απέστειλας, 26 και εγνώρισα αυτοίς το όνομά σου και γνωρίσω, ίνα η αγάπη ην ηγάπησάς με εν αυτοίς η καγώ εν αυτοίς.
Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΙΖ´ 18 – 26
18 Είναι δε απόλυτος ανάγκη να τους καταρτίσης και να τους καθιερώσης. Διότι όπως σύ απέστειλας εμέ εις τον κόσμον, έτσι και εγώ σύμφωνα με την εξουσίαν, που μού έδωκες, απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον διά να συνεχίσουν το έργον μου. 19 Και χάριν αυτών εγώ αφιέρωσα ολόκληρον την ζωήν μου εις σε και προσφέρω και τώρα τον εαυτόν μου ως θύμα και σφάγιον ιερόν, διά να είναι και αυτοί διά της συμμετοχής των εις την θυσίαν μου αυτήν αγιασμένοι, εγκολπούμενοι πρωτίστως τον λόγον της αληθείας. 20 Δεν σε παρακαλώ δε μόνον δι’ αυτούς τους ένδεκα, αλλά και δι’ εκείνους, που θα πιστεύουν διά του κηρύγματός των εις εμέ. 21 Σε παρακαλώ δι’ όλους αυτούς, διά να είναι όλοι ένα διά της αγάπης και ομοφροσύνης, που θα κυριαρχή μεταξύ των. Καθώς σύ, Πάτερ, είσαι ενωμένος με εμέ και εγώ είμαι ενωμένος μετά σού, λόγω του ότι έχομεν και οι δύο την αυτήν ουσίαν και φύσιν, έτσι, σε παρακαλώ, να είναι και αυτοί εν διά της κοινωνίας και ενώσεώς των με ημάς, διά να πιστεύση ο διηρημένος και διχασμένος μεταξύ του κόσμος, που θα βλέπη το καταπληκτικόν αυτό θαύμα της δι’ εμού ενότητος και συμφωνίας των, ότι σύ με απέστειλας.
22 Με εδόξασες και ως άνθρωπον, αφού και διά της ανθρωπίνης φύσεώς μου εφανέρωσας την θείαν φύσιν μου ως Υιού σου μονογενούς γεμάτου χάριν και αληθείαν. Και εγώ την δόξαν αυτήν της υιότητος, την οποίαν και εις την ανθρωπίνην μου φύσιν έδωκες, την έδωκα και εις αυτούς· εχάρισα και εις αυτούς την υιοθεσίαν και τους κατέστησα συμμετόχους της θείας και ενδόξου ζωής μας, διά να είναι μεταξύ τους ένα, καθώς και ημείς είμεθα ένα. 23 Θα συντελεσθή δε η ενότης αυτή, με το να ζώ εγώ μέσα εις ένα έκαστον από αυτούς και να τους ενώνω εις ένα ηθικόν σώμα, καθ’ όν χρόνον θα υπάρχης και σύ ως φυσικός Πατήρ μου μέσα μου. Έτσι θα είναι τελειοποιημένοι εις ομόνοιαν και αγάπην και ένωσιν μεταξύ των, διά να γνωρίζη ο κόσμος, που θα ελκύεται και θα καταπλήττεται από την πρωτοφανή αυτήν και μοναδικήν ενότητα, ότι σύ με απέστειλες. Όσοι δε από τους ανθρώπους του κόσμου θα προσελκύωνται εις την πίστιν, 0ά αισθάνωνται εκ πείρας ότι ηγάπησας αυτούς, οι οποίοι είναι ενωμένοι μαζί μου, όπως ηγάπησας εμέ.
24 Πάτερ, εκείνοι τους οποίους μού έχεις δώσει, θέλω, όπου είμαι εγώ, να είναι και αυτοί μαζί μου, διά να βλέπουν και απολαμβάνουν την δόξαν μου, την οποίαν μού έδωκες αϊδίως, διότι με ηγάπησας προτού να θεμελιωθή ο κόσμος, και η αγάπη σου αυτή αποτελεί συγχρόνως και την δόξαν μου. 25 Πάτερ δίκαιε, αν και ο κόσμος δεν σε εγνώρισε λόγω της θεληματικής του τυφλώσεως, εγώ όμως και ως άνθρωπος έχω την αληθή γνώσιν περί σού, εις βαθμόν που κανένας άλλος δεν την έχει. Και αυτοί, που είναι μαθηταί μου, εγνώρισαν, ότι σύ με απέστειλας και δι’ αυτό κατέστησαν άξιοι της αγάπης σου και των δωρεών, τας οποίας δι’ αυτούς δικαίως σου ζητώ. 26 Και κατέστησα γνωστόν εις αυτούς το όνομά σου και θα τους το καταστήσω γνωστότερον εις το μέλλον διά της εκχύσεως του Αγίου Πνεύματος, ώστε να γίνουν ακόμη περισσότερον άξιοι της αγάπης σου. Και έτσι η αγάπη, με την οποίαν με ηγάπησες αϊδίως, να είναι μέσα εις τας καρδίας των και να αισθάνωνται εις τα βάθη τους, ότι τους αγαπάς, ως μέλη ιδικά μου, αφού διά της νέας ζωής, την οποίαν θα ζούν, θα είμαι μέσα τους και εγώ και θα συναποτελούν εν σώμα μετ’ εμού.
