Ευαγγέλιο: ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 5 – 15 – 5 Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού. και εν τώ σπείρειν αυτόν ο μέν έπεσε παρά την οδόν, και κατεπατήθη, και τα πετεινά του ουρανού κατέφαγεν αυτό·
6 και έτερον έπεσεν επί την πέτραν, και φυέν εξηράνθη διά το μη έχειν ικμάδα· 7 και έτερον έπεσεν εν μέσω των ακανθών, και συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό. 8 και έτερον έπεσεν εις την γην την αγαθήν, και φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα. ταύτα λέγων εφώνει· Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. 9 Επηρώτων δε αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες· Τίς είη η παραβολή αύτη;. 10 ο δε είπεν· Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, τοις δε λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη συνιώσιν.
11 Έστι δε αύτη η παραβολή· ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού· 12 οι δε παρά την οδόν εισιν οι ακούσαντες, είτα έρχεται ο διάβολος και αίρει τον λόγον από της καρδίας αυτών, ίνα μη πιστεύσαντες σωθώσιν. 13 οι δε επί της πέτρας οί όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ῥίζαν ουκ έχουσιν, οί προς καιρόν πιστεύουσι και εν καιρώ πειρασμού αφίστανται. 14 το δε εις τας ακάνθας πεσόν, ούτοί εισιν οι ακούσαντες, και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι. 15 το δε εν τη καλή γή, ούτοί εισιν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσιν εν υπομονή.
Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 5 – 15
5 Εβγήκεν αυτός, που σπέρνει έξω εις το χωράφι, διά να σπείρη τον σπόρον του. Και καθώς αυτός έσπερνεν, άλλο μέν μέρος του σπόρου έπεσε κοντά εις τον δρόμον του χωραφιού και κατεπατήθη από τους διαβάτας, και τα πετεινά του ουρανού το κατέφαγαν. 6 Και άλλο μέρος έπεσεν επάνω εις την πέτραν, και αφού εφύτρωσεν, εξηράνθη, επειδή δεν είχεν υγρασίαν. 7 Και άλλο μέρος έπεσε μέσα εις έδαφος γεμάτον από σπόρους αγκαθιών. Και εβλάστησαν μαζί τα αγκάθια και το έπνιξαν τελείως. 8 Και άλλο μέρος του σπόρου έπεσε μέσα εις την γην την μαλακήν και εύφορον και όταν εφύτρωσεν, έκαμε καρπόν εκατόν φοράς περισσότερον από ό,τι ο σπόρος. Ενώ δε έλεγεν αυτά, διά να δώση μεγαλύτερον τόνον εις τους λόγους του και διεγείρη την προσοχήν των ακροατών του, εφώναζε δυνατά· Αυτός που έχει αιτιά πνευματικά και ενδιαφέρον πνευματικόν διά να ακούη και εγκολπώνεται αυτά που λέγω, άς ακούη. 9 Τον ερωτούσαν δε οι μαθηταί του και έλεγαν· Ποία είναι η έννοια και η σημασία αυτής της παραβολής;
10 Αυτός δε είπεν· Εις σάς, που έχετε ενδιαφέρον και καλήν διάθεσιν, εδόθη από τον Θεόν ως χάρις να μάθετε τας μυστηριώδεις αληθείας της βασιλείας του Θεού, εις τους άλλους όμως ομιλώ με παραβολάς. Αυτοί δεν έχουν ενδιαφέρον διά να γνωρίσουν και να δεχθούν τας πνευματικάς αληθείας. Και ο νούς των είναι παχυλός και ανίκανος διά πνευματικήν διδασκαλίαν. Δι’ αυτό διδάσκω με τον τρόπον αυτόν, διά να μη ημπορούν να ίδουν βαθύτερον και καθαρώτερον, ενώ βλέπουν με τους οφθαλμούς του σώματος, διά να μη ημπορούν να καταλάβουν, ενώ άκουουν την διδασκαλίαν, που τους εξηγεί τα μυστήρια. Και πράττω τούτο όχι μόνον κατά λόγον δικαιοσύνης, αλλά και εξ αγαθότητος, ίνα μη ούτοι διά της περιφρονήσεως της αληθείας επιβαρύνουν την θέσιν των και σκληρυνθούν περισσότερον. 11 Είναι δε η έννοια της παραβολής αυτή. Ο σπόρος σημαίνει τον λόγον του Θεού. 12 Εκείνοι δε που ομοιάζουν προς το έδαφος, το οποίον είναι πλησίον εις τον δρόμον, είναι αυτοί που ήκουσαν απλώς και μόνον τον λόγον. Έπειτα έρχεται ο διάβολος και αφαιρεί τον λόγον από τας καρδίας των, διά να μη πιστεύσουν εις τον λόγον και σωθούν.
13 Εκείνοι δε που εδέχθησαν τον σπόρον, ο οποίος έπεσεν επί της πέτρας, είναι αυτοί, οι οποίοι, όταν ακούσουν, δέχονται με χαράν και ενθουσιασμόν τον λόγον. Δεν έχει όμως εις αυτούς ρίζαν βαθείαν ο λόγος, ώστε να στερεώση μέσα τους. Ως εκ τούτου αυτοί δι’ ολίγον χρόνον πιστεύουν και όταν έλθη καιρός πειρασμού η διωγμού απομακρύνονται από την πίστιν. 14 Το δε μέρος του σπόρου, που έπεσεν εις τα αγκάθια, σημαίνει εκείνους, οι οποίοι ήκουσαν τον λόγον του Θεού και αρχίζουν με καποίαν προθυμίαν να βαδίζουν εις τον δρόμον της πίστεως. Πνίγονται όμως από τας αγωνιώδεις φροντίδας προς απόκτησιν πλούτου, και από τας απολαύσεις βίου σαρκικού, εις τον οποίον τα αποκτηθέντα πλούτη διευκολύνουν, και έτσι δεν προκόπτουν, ούτε βγάζουν πέρα μέχρι τέλους τον καρπόν. 15 Το δε μέρος του σπόρου, που έπεσεν εις την εύφορον γήν, σημαίνει τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι με καρδίαν καλοπροαίρετον, ευθείαν και αγαθήν ήκουσαν και κατενόησαν τον λόγον και τον κρατούν σφικτά μέσα των, και καρποφορούν τας αρετάς δεικνύοντες υπομονήν και καρτερίαν εις τας θλίψεις και τους πειρασμούς και εις όλα τα προσκόμματα, που συναντούν εις την άσκησιν της πνευματικής ζωής.
