ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΧΟΣ Α΄

Του λίθου σφραγισθέντος υπό των Ιουδαίων, και στρατιωτών  φυλασσόντων το άχραντον σου σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τω κοσμώ την ζωήν. Δια τούτο αι δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τη αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τη βασιλεία σου, δόξα τη οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ
Του Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε το Χαίρε, συν τη φωνή εσαρκούτο ο των όλων Δεσπότης, εν σοι τη αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα των ουρανών, βαστάσασα τον Κτίστην σου. Δόξα τω ενοικήσαντι εν σοι, δόξα τω προελθόντι εκ σου, δόξα τω ελευθερώσαντι ημάς δια του τόκου σου.

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΧΟΣ Β΄

Ότε κατήλθες προς τον θάνατον,  η ζωή  η αθάνατος,  τότε τον άδην ενέκρωσας, τη αστραπή της θεότητος, ότε δε και τους τεθνεώτας,  εκ των καταχθόνιων ανέστησας, πάσαι αι δυνάμεις των επουρανίων εκραύγαζον Ζωοδότα Χριστέ, ο Θεός ημών, δόξα σοι.

ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τα σα Θεοτόκε μυστήρια, τη αγνεία εσφραγισμένη, και παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, αυτόν ικέτευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΧΟΣ Γ΄

Ευφραινέσθω τα ουράνια, αγαλλιάσθω τα επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος, επάτησε τω θανάτω τον θάνατον πρωτότοκος των νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς, και παρέσχε τω κόσμω το μέγα έλεος.

ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ

Σε την μεσιτεύσασαν την σωτηρίαν του γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τη σαρκί γαρ τη εκ σου προσληφθείση, ο Υιός σου και Θεός ημών το δια Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΧΟΣ Δ΄

Το φαιδρόν της αναστάσεως κήρυγμα, εκ του αγγέλου μαθούσαι αι του Κυρίου μαθήτριαι, και την προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοις αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, εσκύλευται ο θάνατος,   ηγέρθη Χριστός ο Θεός,  δωρούμενος τω κόσμω το μέγα έλεος.

ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ

Το απ’ αιώνος απόκρυφον, και Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, δια σου Θεοτόκε τοις επί γης πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, και Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι’ ου αναστήσας τον πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΧΟΣ ΠΛ. Α΄

Τον συνάναρχον Λόγον Πατρί και Πνεύματι, τον εκ παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί και προσκυνήσωμεν  ότι   ηυδόκησε  σαρκί, ανελθείν  εν τω Σταυρώ,  και θάνατον υπομείναι,  και  εγείραι τους τεθνεώτας,   εν  τη  ενδόξω αναστάσει αυτού.

ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ

Χαίρε πύλη Κυρίου η αδιόδευτος, χαίρε τείχος και σκέπη των προστρεχόντων εις σε, χαίρε αχείμαστε λιμήν και Απειρόγαμε, η τεκούσα εν σαρκί τον Ποιητήν σου και Θεόν, πρεσβεύουσα μη ελλείπης, υπέρ των ανυμνούντων, και προσκυνούντων τον Τόκον σου.

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΧΟΣ ΠΛ. Β΄

Αγγελικαί δυνάμεις επί το μνήμα σου, και οι φυλάσσοντες,  απενεκρώθησαν και ίστατο Μαρία εν τω τάφω, ζητούσα το άχραντον σου σώμα. Εσκύλευσας τον άδην, μη πειρασθείς υπ’ αυτού, υπήντησας τη παρθένω, δωρούμενος την ζωήν. Ό αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ

Ο την ευλογημένην καλέσας σου Μητέρα ήλθες επί το πάθος εκουσία βουλή, λάμψας εν τω Σταυρώ, αναζητήσαι θέλων τον Αδάμ, λέγων τοις Αγγέλοις. Συγχάρητέ μοι, ότι ευρέθη η απολομένη δραχμή, ο πάντα σοφώς οικονομήσας, δόξα σοι.

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ

Κατέλυσας τω Σταυρώ σου τον θάνατον   ηνέωξας τω ληστή τον παράδεισον, των μυροφόρων τον θρήνον μετέβαλες, και τοις σοις αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος.

ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ

Ως της ημών Αναστάσεως θησαύρισμα, τους επί σοι πεποιθότας Πανύμητε, εκ λάκκου και βυθού πταισμάτων ανάγαγε, συ γαρ τους υπευθύνους τη αμαρτία, έσωσας τεκούσα την σωτηρίαν, η προ τόκου Παρθένος, και εν τόκω Παρθένος, και μετά τόκον πάλιν ούσα Παρθένος.

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΗΧΟΣ ΠΛ. Δ΄

Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθέρωσης των παθών.   Η ζωή και η ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.

ΘΕΟΤΟΚΙΟΝ

Ο δι’ ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, και σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τον θάνατον σκυλεύσας, και Έγερσιν δείξας ως Θεός, μη παρίδης ους έπλασας τη χειρί σου, δείξον την φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι την τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών και σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

 

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ: Σύντομα τροπάρια που περιγράφουν περιληπτικά την υπόθεση της εορτής. Λέγονται απολυτίκια διότι ξεκινούν ψαλλόμενα από τον Εσπερινό πριν την Απόλυση και μετά τη φράση του πρεσβύτη Συμεών που επαναλαμβάνει ο ιερεύς: «Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα…».Συνήθως είναι τρία: Το πρώτο είναι του Ήχου της ημέρας αναφερόμενο στην Ανάσταση , το Δεύτερο στον Άγιο που εκείνη την ημέρα εορτάζει και το τρίτο στη Θεοτόκο.