Εκκλησία της Ελλάδος: Το μήνυμα προς τους μαθητές για την εορτή των Τριών Ιεραρχών

Εκτύπωση

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ: Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, επ’ ευκαιρία του εορτασμού της μνήμης των Τριών Ιεραρχών (Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου) και προστατών των Ελληνικών Γραμμάτων και της Παιδείας, απευθύνει εόρτιο Μήνυμα προς τους μαθητές και τις μαθήτριες όλων των βαθμίδων:

Αναλυτικά το μήνυμα:

ΣχετικάΆρθρα

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ: Εκδήλωση για την Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου

23 Μαρτίου, 2023

Στο Πατριαρχείο Αντιοχείας ο Ιερώνυμος – Θα συναντηθεί με τον Ιωάννη

20 Μαρτίου, 2023

Ιερά Σύνοδος: «Σήμερα προβάλλονται οι Ιερατικές Κλήσεις – Οι πιστοί να αναλογισθούν την στάση τους απέναντι στην Ιερωσύνη»

19 Μαρτίου, 2023

Α­γα­πητά μας παι­διά,

Στις 30 Ι­α­νου­α­ρίου τι­μάμε, όπως κάθε χρόνο, τους Τρεις Ι­ε­ράρ­χες, δη­λαδή τον Μέγα Βασίλειο, Αρ­χι­ε­πίσκοπο Και­σα­ρείας, τον Άγιο Γρηγόριο τον Θε­ο­λόγο, Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, και τον Άγιο Ι­ω­άννη τον Χρυσόστομο, Αρ­χι­ε­πίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως. Από τον 11ο μ.Χ. αι­ώνα έχει κα­θι­ε­ρω­θεί ο κοι­νός ε­ορ­τα­σμός τους την 30η Ι­α­νου­α­ρίου για να προβάλλεται ο συν­δυ­α­σμός χριστιανικής θε­ο­λο­γίας και ελληνικών γραμμάτων, πνευματικής ζωής και κοινωνικής δράσης, τον ο­ποίον επέτυχαν. Ο πρώτος ε­ορ­τα­σμός τους ως Προ­στα­τών της Παι­δείας έ­γινε το 1826 στην Κέρκυρα, στην Ι­ό­νιο Α­κα­δη­μία, την πρώτη πα­νε­πι­στη­μι­α­κού επιπέδου ελ­λη­νική σχολή στην ι­στο­ρία της νεοελληνικής εκ­παί­δευ­σης. Στο ε­λεύ­θερο Ελ­λη­νικό Κράτος τιμώνται από το 1842 ως Προστάτες των Γραμμάτων, των διδασκόντων και των μαθητών.

Η Ελληνορθόδοξη Παι­δεία, την ο­ποία καλλιέργησαν οι τρεις αυ­τοί άγιοι Ι­ε­ράρ­χες και διδάσκαλοι, παραμένει και σήμερα επίκαιρη, δι­ότι προσφέρει πρότυπα στους νέους. Η πνευ­μα­τική κρίση της εποχής μας ο­φεί­λε­ται κυ­ρίως στην έλλειψη προτύπων ή μάλλον στην προ­βολή λανθασμένων προτύπων. Οι νέοι δι­ψάτε για α­γώ­νες που οδηγούν σε έναν καλύτερο κόσμο και θεέλετε από ε­μάς τους μεγαλύτερους να σας δώσουμε τα κατάλληλα ε­φόδια. Όταν, όμως, εμείς δεν ανταποκρινόμαστε επαρκώς σ’ αυτήν την προσδοκία, τότε ό­λοι δρέ­πουμε τους πι­κρούς καρ­πούς. Πα­ρα­τη­ρούμε αν­τι­κοι­νω­νική συμ­πε­ρι­φορά από νέους και νέες, βλέπουμε περιστατικά βίας με­ταξύ συμμαθητών, θλιβόμαστε για φαινόμενα ασεβείας προς τους διδάσκοντες.

Ο π. Γεώργιος Με­ταλ­λη­νος, σπου­δαίος Πα­νε­πι­στη­μι­α­κός διδά­σκα­λος, έ­λεγε σχε­τικά με την παι­δεία των Τριών Ι­ε­ραρ­χών, ότι: Δεν είναι α­πλή εκ­παί­δευση, μύηση δη­λαδή του ανθρώπου σε μία α­να­πα­ρα­γό­μενη γνώση, που τον καθιστά γρα­νάζι της κρατικής μηχανής (ον πα­ρα­γω­γικό). Στην επίπτωση αυτή το κύ­ριο ενδιαφέρον είναι για την τε­λει­ο­ποί­ηση των μηχανών και ΟΧΙ του ανθρώπου. Η χρι­στι­α­νική παι­δεία είναι α­γωγή του ανθρώπου με μορ­φω­τικό πρότυπο όχι τον «κα­λόν κα­γα­θόν» άνθρωπο, αλλά τον Θεάνθρωπο.

Αυτό είχε κατά νου ο ι­ε­ρός Χρυ­σό­στο­μος, όταν έλεγε: «Η μέριμνα για τα παιδιά μας πρέπει να έχει την πρώτη θέση»[1]. Αυτή η παι­δεία συνδέεται άμεσα πρώτα με τον χώρο της οικογένειας. Οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες γνώρισαν στα πρόσωπα των γο­νέων τους, και μάλιστα των μητέρων τους, απαράμιλλα πρότυπα αγωγής. Ο ίδιος ο­ Μέγας Βασίλειος ο­μο­λο­γεί ότι η διαμόρφωση της προσωπικότητάς του δεν ήταν παρά ε­ποι­κο­δομή στις καταβολές που έθε­σαν η μη­τέρα του Εμ­με­λεια και η γιαγιά του Μα­κρίνα[2]. Στο ση­μείο αυτό συναντώνται οι Πατέρες μας με τον τρα­γικό Ευ­ρι­πίδη: «Και της γενιάς όταν δεν μπει καλό θεμέλιο, ανάγκη είναι οι απόγονοι να δυστυχούν»[3].

Α­γα­πητά μας παι­διά,

Είναι εν­τυ­πω­σι­ακή η ευρύτατη παι­δεία των Τριών Ι­ε­ραρ­χών και τρανό παράδειγμα η πο­ρεία της ζωής τους. Αν και οι τρεις ήταν γό­νοι ευ­κα­τά­στα­των οι­κο­γε­νειών, στο απόγειο της στα­δι­ο­δρο­μίας τους εγ­κα­τα­λεί­πουν τα πάντα πίσω τους, αξιώματα, πλούτο, δόξα και ε­ξου­σία, και γίνονται φτω­χοί. Επιλέγουν τη σκληρή άσκηση στην έρημο, ό­που μορφώνονται πνευ­μα­τικά στην α­γάπη του Θεού. Και επιστέφουν κα­τό­πιν στον κό­σμο μοιράζοντας αυτήν την α­γάπη που με πολύ κόπο μάζεψαν. Στις μέρες μας θα μπορούσε να θεωρηθεί ακατανόητη η επιλογή τους και οι ίδιοι …αποτυχημένοι. Αν και δάσκαλοι, γίνονται διά βίου μαθητές, που μαθητεύουν με ταπείνωση στον πόνο, την ανέχεια και τη θλίψη των ανθρώπων.

Ας γνω­ρί­σουμε καλύτερα το πνευ­μα­τικό, εκ­παι­δευ­τικό και κοι­νω­νικό έργο των Τριών Ι­ε­ραρ­χών για να έχουμε και ε­μείς σήμερα φω­τει­νούς ο­δο­δεί­κτες στη ζωή μας. Για να μάθουμε να πι­στεύ­ουμε, να ελπίζουμε, να α­γα­πάμε. Για να είμαστε α­νοιχ­τοί, όχι στο πα­λιό ή το νέο, αλλά στο α­λη­θινό. Για να συναντήσουμε τον Τρι­α­δικό Θεό και να αγαπήσουμε την ει­κόνα Του, τον συνάνθρωπο. Τότε όλοι μας ‒και πρώτιστα ε­σείς‒ θα δικαιούμαστε να ατενίζουμε το μέλλον με την αι­σι­ο­δο­ξία των παι­διών που έχουν Πα­τέρα τον Χρι­στό, με την αι­σι­ο­δο­ξία δη­λαδή ε­κεί­νων που γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι Α­γάπη και ότι το μέλλον τους είναι στα χέ­ρια Του. Τότε, και μόνο τότε, θα μπο­ρούμε όχι μόνο να είμαστε υπερήφανοι για το παρελθόν, αλλά και να ελπίζουμε βάσιμα για το μέλλον.

Σας ευ­χό­μα­στε να έχετε, με τη βοήθεια του Θεού, καλή Πρόοδο!

Με πατρική στοργή και αγάπη

Ο Αρχιεπίσκοπος

† Ο Αθηνών ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρόεδρος

και τα μέλη της Δι­αρ­κούς Ι­ε­ρας Συ­νο­δου

[1] «Πάντα δεύ­τερα ε­στω της προ­νοίας των παί­δων» (ΡG 62, 151)

[2] «ην εκ παι­δος ε­λα­βον εν­νοιαν περί Θεού παρά της μα­κα­ρίας μη­τρος μου και της μαμ­μης μου Μα­κρι­νης, ταύ­την αυ­ξη­θεί­σαν έσχον εν εμαυτώ» (ΡG 32, 825)

[3] «αν κρη­πις μη κα­τα­βληθή γε­νους ορ­θως, α­νάγκη δυ­στυ­χείν τους εκ­γο­νους» (Η­ρα­κλης μαι­νο­με­νος, 1261)