Βεροίας Παντελεήμων: Την Δευτέρα 11 Ιουλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου και κήρυξε το θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μουτσιάλης.
Ο Σεβασμιώτατος Βεροίας στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ούτος διάγων επί γής ως εν ουρανώ επολιτεύετο», ακούσαμε προηγουμένως στό Δοξαστικό γιά τόν μεγάλο καί σύγχρονο όσιο, τόν όσιο Παΐσιο, τού οποίου τή μνήμη τιμά η Εκκλησία μας καί πανηγυρίζει ιδιαιτέρως η Ιερά αυτή Μονή.
Ζούσε επί γής ο όσιος Παΐσιος, αλλά ζούσε ως πολίτης τού ουρανού. Ζούσε στή γή, σέ ένα ταπεινό καί φτωχικό κελλί, καί όμως εκεί βίωνε όλη τήν αίγλη καί τή μακαριότητα πού θά απολαύσουν οι δίκαιοι στόν ουρανό. Καί γι’ αυτό είχε καί όλα τά θεία χαρίσματα πού έβλεπαν οι άνθρωποι, οι οποίοι τόν πλησίαζαν καί τόν συναναστρέφοντο. Γι’ αυτό καί είχε τό προορατικό καί τό διορατικό χάρισμα αλλά καί τό χάρισμα τών θαυμάτων. Γιατί στόν ουρανό, τού οποίου πολίτης υπήρξε από αυτήν τή γή, δέν υπάρχουν οι περιορισμοί καί τά εμπόδια τής υλικής φύσεως καί τής ανθρώπινης σάρκας, δέν υπάρχουν οι περιορισμοί τού τόπου καί τού χρόνου, αλλά μπορεί ο άνθρωπος, ο οποίος έχει φθάσει στό πνευματικό αυτό ύψος καί διαθέτει καθαρό νού καί καρδία, νά βλέπει καί νά γνωρίζει ό,τι ο χοϊκός άνθρωπος δέν είναι σέ θέση νά αντιληφθεί.
Πώς όμως τό κατόρθωσε νά πολιτεύεται «ως εν ουρανώ» ο όσιος Παΐσιος «διάγων επί γής», καί πώς μπορούμε νά τό επιτύχουμε καί εμείς έστω καί κατ’ ελάχιστον;
Η απάντηση στό διπλό αυτό ερώτημα είναι απλή.
Ο Θεός έπλασε τόν άνθρωπο γιά νά ζεί στόν παράδεισο τής τρυφής, τόν οποίο δημιούργησε γιά χάρη του, μέ μία καί μόνη προϋπόθεση: νά υπακούει στήν εντολή του. Οι πρωτόπλαστοι όμως παρήκουσαν τήν εντολή του καί εκδιώχθηκαν, καί έτσι ζούμε όλοι πλέον στή γή.
Η αγάπη τού Θεού όμως δημιούργησε διά τού Υιού του, τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έναν επίγειο παράδεισο, τήν Εκκλησία του, γιά νά ζούμε μέσα σέ αυτόν καί νά βοηθούμεθα νά πολιτευόμεθα «ως εν ουρανώ», ώστε νά κερδίσουμε τόν ουρανό, εκπληρώνοντας τήν προϋπόθεση τού Θεού, τήν υπακοή, μέσα από τήν υπακοή μας στήν Εκκλησία.
Αυτόν ακριβώς τόν δρόμο ακολούθησε καί ο όσιος Παΐσιος, ο μέγας αυτός σύγχρονός μας άγιος, τόν οποίο τιμούμε. Καί είναι τόσο σύντομος ο δρόμος αυτός, γιά όποιον αποφασίσει νά τόν ακολουθήσει μέ όλη του τήν ψυχή, ώστε δέν χρειάζεται νά απορούμε καί νά διερωτώμεθα πώς κατόρθωσε ο όσιος σέ νεαρή ήδη ηλικία νά λάβει τόση χάρη από τόν Θεό καί νά διαθέτει τόσα ουράνια χαρίσματα.
Ο Θεός δέν θέλει νά μάς ταλαιπωρεί καί νά μάς παιδεύει μέ νηστείες, μέ αγρυπνίες καί μέ στερήσεις, θέλει μόνο τήν υπακοή μας, τήν υπακοή στήν Εκκλησία καί σέ εκείνους τούς οποίους έθεσε στήν Εκκλησία του, διότι ο Χριστός τούς θέτει «εις τύπον καί τόπον» του. Όλα τά υπόλοιπα, όσα καί άν κάνουμε, δέν μάς ωφελούν καί δέν μάς βοηθούν νά πολιτευόμεθα «ως εν ουρανώ», όπως ο όσιος Παΐσιος, εάν δέν τά συνδυάζουμε μέ τήν υπακοή μας στήν Εκκλησία.
Γι’ αυτό καί ο όσιος Παΐσιος όχι μόνο είχε διαρκές καί μόνιμο βίωμά του τήν υπακοή στήν Εκκλησία καί τούς επισκόπους, άν καί ο ίδιος ήταν άγιος καί πολλοί ήταν οι κληρικοί καί οι επίσκοποι πού τόν συμβουλευόταν, αλλά καί τόνιζε πάντοτε στούς ανθρώπους, πού τόν ρωτούσαν, τήν αναγκαιότητα τής υπακοής στήν Εκκλησία καί μάλιστα συνιστούσε: «Νά προσέχουμε νά μήν δημιουργούμε θέματα στήν Εκκλησία, ούτε νά μεγαλοποιούμε τίς μικρές ανθρώπινες αταξίες πού γίνονται, γιά νά μήν δημιουργούμε μεγαλύτερο κακό καί χαίρεται ο πονηρός». Καί νά μήν ξεχνούμε, έλεγε, ο Επίσκοπος είναι ο εγγυητής τής ενότητος τής Εκκλησίας, γι’ αυτό καί είναι ανάγκη νά ακούμε αυτόν καί μόνο. Καί όπως μέσα στήν οικογένεια τίποτε δέν επιτυγχάνεται χωρίς τήν υπακοή τών παιδιών πρός τούς γονείς καί τών συζύγων μεταξύ τους, έτσι καί μέσα στήν Εκκλησία τίποτε δέν μπορούμε νά επιτύχουμε χωρίς τήν υπακοή στόν Επίσκοπο.
Η Εκκλησία, έλεγε ο όσιος, είναι ένα καράβι, καί μένεις σέ αυτό μόνο μέ τήν υπακοή. Άν αρχίσεις νά εξετάζεις καί νά κρίνεις αυτά πού λέει πρός όλους μας η Εκκλησία διά τών επισκόπων της, τότε, χωρίς νά τό καταλάβεις, φεύγεις από τό καράβι καί επιβιβάζεσαι στή δική σου βάρκα, η οποία, καθώς είναι μικρή, είναι επικίνδυνο νά ανατραπεί καί νά βουλιάξει καί νά σέ οδηγήσει στήν απώλεια.
Αντίθετα, άν μέ τήν υπακοή στήν Εκκλησία παραμένεις μέσα στό καράβι, μπορεί νά κουραστείς, νά νυστάξεις, νά κοιμηθείς, όμως αυτό θά σέ πάει απέναντι. Αρκεί νά μπείς καί νά παραμένεις.
Άς ακούσουμε, λοιπόν, καί εμείς απόψε τόν λόγο τού οσίου Παϊσίου, τόν οποίο ήρθαμε νά τιμήσουμε, καί άς μάθουμε νά κάνουμε υπακοή στήν Εκκλησία, όπως έκανε καί εκείνος. Γιατί δέν αρκεί μόνο νά σεμνυνώμεθα ότι αξιωθήκαμε νά γνωρίσουμε αυτόν τόν μεγάλο όσιο τής Εκκλησίας μας, χρειάζεται νά ακολουθούμε τίς συμβουλές καί τίς υποθήκες του καί πολύ περισσότερο τό παράδειγμα τής ζωής του.
Ο Θεός μάς έδωσε σέ κάποιους από εμάς τήν ευλογία νά τόν γνωρίσουμε, νά μιλήσουμε μαζί του καί νά τόν ακούσουμε γιά τήν πνευματική μας ωφέλεια καί τή σωτηρία μας, διότι κατά τόν λόγο τού Κυρίου μας δέν θά σωθούν οι λέγοντες «Κύριε, Κύριε», αλλά οι ποιούντες τό θέλημά του. Καί τό θέλημά του, αυτό τό οποίο αγίασε καί χαρίτωσε καί τόν τιμώμενο όσιο Παΐσιο, είναι η υπακοή στήν Εκκλησία, καί αυτήν άς αγωνιζόμεθα νά τήν ζούμε καθημερινά, πολιτευόμενοι καί εμείς από αυτή τή ζωή ως διάγοντες εν ουρανώ, όπως καί ο άγιος Παΐσιος, η χάρη καί η ευλογία τού οποίου εύχομαι ταπεινά νά μάς συνοδεύει όλους καί πρωτίστως τήν ιερά αυτή Αδελφότητα, πού τόν ευλαβείται ιδιαιτέρως.