Βεροίας Παντελεήμων: Τη Δευτέρα 4 Ιανουαρίου το απόγευμα το Γραφείο Ποιμαντικής Διακονίας της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας πραγματοποίησε την καθιερωμένη «Σύναξη Αναγνωστών και Ιεροπαίδων», με το πρόσφορο μέσο του διαδικτύου, καθώς καθίσταται αδύνατη η προσωπική επικοινωνία.
Παρά τα περιοριστικά μέτρα της πανδημίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, εμπνευστής αυτής της προσπάθειας, επιθυμεί να διατηρηθεί ζωντανή η επικοινωνία με το ποίμνιο της τοπικής Εκκλησίας και ιδιαίτερα με τους νέους.
Στην αρχή ο Σεβασμιώτατος ανέπτυξε το θέμα: «Κορωνοϊός και Θεία Κοινωνία», με αφορμή την πολεμική που ασκείται στις ημέρες μας εναντίον του μυστηρίου, ενώ στη συνέχεια το λόγο έλαβαν τα παιδιά, τα οποία μέσα από τρεις ομάδες θεματικής εργασίας αναφέρθηκαν στις εμπειρίες τους από την Θεία Λατρεία, στην σχέση τους με τον Ιερέα και τον Λειτουργό, στην στάση τους μέσα στον Ιερό Ναό και έθεσαν ερωτήματα προς τον Σεβασμιώτατο, πραγματοποιώντας με αυτόν τον τρόπο έναν γόνιμο διάλογο.
Τέλος τον λόγο έλαβε και πάλι ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος ευχαρίστησε τους συμμετέχοντες και όσους κοπίασαν για αυτή την πρώτη διαδικτυακή «Σύναξη Αναγνωστών και Ιεροπαίδων» και ευχήθηκε ο Πανάγαθος Θεός να μας απαλλάξει σύντομα από τον μεγάλο πειρασμό.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα η Ιερά Μητρόπολή μας είχε καθιερώσει καί πραγματοποιούσε μία συνάντηση μέ τούς πιό νεαρούς συνεργάτες της, όλους εσάς πού διακονείτε στό ιερό Βήμα ή στά ιερά αναλόγια τών ενοριών σας καί βοηθάτε τούς ιερείς μας στήν τέλεση τής θείας Λειτουργίας καί άλλων ιερών μυστηρίων καί ακολουθιών τής Εκκλησίας μας.
Δυστυχώς η πανδημία καί τά μέτρα πού εφαρμόζονται γιά τήν προστασία μας από αυτήν, δέν μάς επέτρεψαν φέτος τήν πραγματοποίηση τής συναντήσεως αυτής στούς φιλόξενους χώρους τής Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά, όπως συνέβαινε τά προηγούμενα χρόνια. Η τεχνολογία όμως μάς δίδει τήν ευκαιρία νά συναντηθούμε έστω καί μέ αυτό τόν τρόπο, μέσα από τό διαδίκτυο, νά ανταλλάξουμε ευχές γιά τόν νέο χρόνο καί επίκαιρες σκέψεις, ώστε νά αισθανθούμε ότι είμαστε καί πάλι όλοι μαζί καί νά αντλήσουμε δύναμη από αυτή τήν επικοινωνία μας.
Είναι αλήθεια ότι ο χρόνος πού αποχαιρετίσαμε πρίν από λίγες ημέρες ήταν ένας χρόνος μέ πολλές δυσκολίες, καθώς ένας μικρός καί άγνωστος στήν ανθρωπότητα καί στήν επιστημονική κοινότητα ιός άλλαξε τή ζωή μας καί τίς συνήθειές μας, μάς περιόρισε στά σπίτια μας, μάς στέρησε τή χαρά τής μεταξύ μας επικοινωνίας καί τής συμμετοχής μας στή λατρευτική καί μυστηριακή ζωή τής Εκκλησίας μας. Στέρησε ακόμη σέ σάς τό σχολείο σας, τίς παρέες σας, κάποιους μεγαλύτερους στήν ηλικία συγγενείς σας καί οδήγησε, δυστυχώς, πολλούς συνανθρώπους μας στό νοσοκομείο ή καί στόν θάνατο.
Η πανδημία ήταν καί είναι μία δοκιμασία τήν οποία κανείς μας δέν είχε φαντασθεί καί κανείς δέν περίμενε, όμως ήρθε καί άλλαξε πολλά γύρω μας καί ίσως καί μέσα μας, γιατί κάποιοι προσπάθησαν εκμεταλλευόμενοι τούς περιορισμούς πού επέβαλλε η πανδημία νά θέσουν ερωτηματικά καί νά επιχειρήσουν νά αμφισβητήσουν τήν πίστη μας καί τόν σύνδεσμό μας μέ τήν Εκκλησία. Άλλοι κατηγόρησαν τήν Εκκλησία, η οποία μέ αίσθημα ευθύνης αλλά καί συναίσθηση τού χρέους της νά προστατεύσει τούς ανθρώπους από τήν πανδημία ακολούθησε τίς υποδείξεις τών ειδικών επιστημόνων καί τής πολιτείας. Άλλοι πάλι συκοφάντησαν τό ιερώτατο μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας, τό μυστήριο τών μυστηρίων γιά τήν Εκκλησία καί τήν πίστη μας, λέγοντας ότι δήθεν μεταδίδεται μέσω τής θείας Κοινωνίας ο κορωνοϊός, καί γι’ αυτό θά πρέπει νά απαγορευθεί η συμμετοχή τών πιστών στό μυστήριο.
Η Εκκλησία μας θεωρώντας τήν ανθρώπινη ζωή καί τήν υγεία δώρα τού Θεού, τά οποία ο άνθρωπος έχει υποχρέωση νά προστατεύσει τόσο γιά τόν εαυτό του όσο καί από αγάπη καί σεβασμό πρός τούς αδελφούς του, εφάρμοσε τά μέτρα προφυλάξεως γιά τήν εξάπλωση τού ιού καί σύστησε καί σέ όλους νά τά εφαρμόζουν, έστω καί άν, όπως είπα, κατηγορήθηκαν καί συκοφαντήθηκαν οι ιερείς καί οι Επίσκοποι ότι δήθεν κλείσαμε τίς εκκλησίες, επειδή δέν πιστεύουμε στόν Θεό πού προστατεύει όσους τόν πιστεύουν.
Ο Θεός, ασφαλώς, μάς προστατεύει μέ τή χάρη του, αλλά μάς δίνει καί τά μέσα γιά νά προφυλαχθούμε καί μόνοι μας, μάς δίνει καί τούς ιατρούς καί τά φάρμακα τά οποία πρέπει νά λαμβάνουμε γιά νά μήν ασθενούμε. Καί όπως ακολουθούμε τίς οδηγίες τών ιατρών γιά όλες τίς άλλες ασθένειες, τό ίδιο έπρεπε νά κάνουμε καί γι’ αυτήν τήν ασθένεια, τήν τόσο επικίνδυνη καί θανατηφόρα.
Άν αυτή ήταν μία υπεύθυνη στάση από πλευράς τής Εκκλησίας μας, εξίσου υπεύθυνη ήταν καί η αντίδρασή της απέναντι σέ εκείνους οι οποίοι είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα υποστήριζαν ότι τό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας καί η μετάδοσή του στούς πιστούς αποτελεί εστία μεταδόσεως τού κορωνοϊού. Η συκοφαντία αυτή έπληττε τήν ουσία τής πίστεώς μας, αμφισβητούσε τόν μυστηριακό χαρακτήρα τής θείας λατρείας, αγνοούσε τή χάρη τού Θεού καί τήν παρουσία τού αγίου Πνεύματος, τό οποίο επικαλείται ο Επίσκοπος ή ο λειτουργών ιερέας σέ κάθε θεία λειτουργία καί τό οποίο κατέρχεται καί μεταβάλλει καί μετουσιώνει τόν άρτο καί τόν οίνο σέ Σώμα καί Αίμα Χριστού. Διότι μετέχοντας στό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας δέν κοινωνούμε άρτο καί οίνο, τά οποία δέν αποτελούν απλώς καί μόνο σύμβολα τού Σώματος καί τού Αίματος τού Χριστού, αλλά τό ίδιο τό Σώμα καί τό Αίμα τού Χριστού, καί ενούμεθα μέ αυτά καί γινόμεθα «σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστού».
Αυτή είναι η πίστη τής Εκκλησίας μας γιά τό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας. Γιά εμάς τούς Ορθοδόξους η θεία Κοινωνία πού μεταλαμβάνουμε είναι αυτό τό Σώμα καί τό Αίμα τού Χριστού, δέν είναι άρτος καί οίνος, ψωμί καί κρασί. Μπορεί νά μήν είμαστε σέ θέση νά τό συλλάβουμε μέ τόν ανθρώπινο νού μας, αλλά υπάρχουν πολλές καί θαυμαστές μαρτυρίες ότι είναι ακριβώς έτσι. Καί αυτό συμβαίνει κατά θεία οικονομία, γιά νά μήν διστάζουμε νά πλησιάσουμε στό μυστήριο, όπως θά συνέβαινε, εάν βλέπαμε πράγματι Σώμα καί Αίμα Χριστού.
Ο Θεός καλύπτεται κάτω από τόν άρτον καί τόν οίνον γιά νά εξυπηρετήσει τήν αδυναμία τού ανθρώπου νά δεί μέ γυμνό μάτι καί φάγει τή σάρκα τού Θεού.
Ο όσιος Αρσένιος, πού έζησε τόν 5ο αιώνα, διηγήθηκε στούς μαθητές του τήν ακόλουθη ιστορία.
Κάποτε ένας αναχωρητής πού ήταν ευλαβής αλλά αμαθής δέν ήθελε νά παραδεχθεί πώς ο Άρτος είναι Σώμα τού Κυρίου. Επιχείρησαν πολλοί γέροντες νά τού εξηγήσουν τήν ορθή πίστη τής Εκκλησίας γιά τό Μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας, αλλά εκείνος παρέμενε στήν πλάνη του καί δέν ήθελε νά τούς ακούσει. Μιά Κυριακή, λοιπόν, ο αναχωρητής έτυχε νά παρακολουθεί τή θεία Λειτουργία μέσα τό Άγιο Βήμα. Τή στιγμή, λοιπόν, πού ο ιερεύς πήρε τό πρόσφορο στά χέρια του γιά νά προσκομίσει, ο ασκητής είδε κατάπληκτος ένα βρέφος ξαπλωμένο επάνω στήν Αγία Τράπεζα. Καί όταν άρχισε ο λειτουργός νά διαμελίζει τόν Άρτο, τότε φάνηκε επάνω από τό Θυσιαστήριο ένας Άγγελος Κυρίου, πού κρατούσε μία μάχαιρα στά χέρια του καί διαμέλιζε καί αυτός μαζί μέ τόν ιερέα τό θείο Βρέφος καί έχυνε τό Αίμα στό Άγιο Ποτήριο.
Ταράχτηκε ο αναχωρητής καί τρόμαξε από τό φρικτό θέαμα πού εκτυλισσόταν ενώπιόν του. Δέν μπορούσε νά μιλήσει καί νά αντιδράσει γιά όσα έβλεπε, αλλά άρχισε νά υποψιάζεται γιά ποιόν λόγο συνέβαιναν όλα αυτά.
Όμως ο Θεός είχε καί άλλες αποκαλύψεις γιά τόν αναχωρητή. Πηγαίνοντας στή συνέχεια νά κοινωνήσει είδε στό Άγιο Ποτήριο ανθρώπινη σάρκα βαμμένη μέ τό αίμα. Συγκλονίστηκε τότε ακόμα περισσότερο καί κλαίγοντας ομολόγησε τήν πλάνη του καί παρακάλεσε τόν Θεό νά σκεπάσει μέ τή Χάρη του τά θεία Μυστήρια, ώστε νά κοινωνήσει. Καί όταν έγινε αυτό, τότε μέ δάκρυα στά μάτια καί μετανιωμένος ζήτησε συγχώρηση από τόν Χριστό, όχι μόνο γιά τήν απιστία του αλλά καί γιατί τού αποκάλυψε μέ τόσο φανερό τρόπο τό μυστήριό του.
Τό περιστατικό όμως αυτό δέν είναι τό μόνο πού μάς παραδίδεται σχετικά μέ τό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας. Ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, πάπας τής Ρώμης τόν 6ο αιώνα, περιγράφει ένα παρόμοιο θαυμαστό γεγονός.
Κάποια γυναίκα στή Ρώμη ετοίμασε πρόσφορα καί τά έφερε στόν άγιο Γρηγόριο τόν Διάλογο, στόν ναό πού θά λειτουργούσε. Όταν έφθασε η ώρα τής θείας Κοινωνίας η γυναίκα αυτή πλησίασε νά μεταλάβει. Τή στιγμή πού ο άγιος Γρηγόριος θά τήν κοινωνούσε, εκείνη γέλασε. Ο Άγιος σταμάτησε καί τήν ρώτησε: «Γιά ποιόν λόγο γέλασες;» «Πώς νά μή γελάσω», απάντησε η γυναίκα, «αφού εγώ η ίδια, μέ τά χέρια μου, έψησα αυτόν τόν άρτο καί εσύ λές ότι αυτό είναι αληθινό Σώμα Χριστού;»
Τότε ο άγιος Γρηγόριος σήκωσε τά μάτια του στόν ουρανό καί προσευχήθηκε στόν Θεό νά πείσει αυτή τή γυναίκα ότι μεταλαμβάνει τό αληθινό Σώμα καί Αίμα τού Χριστού. Καί μέ τήν προσευχή του ο άρτος καί ο οίνος μετατράπηκαν ξαφνικά σέ αληθινό ανθρώπινο Σώμα καί Αίμα. Καί βλέποντας αυτό η γυναίκα άρχισε νά τρέμει από φόβο. Τότε ο άγιος Γρηγόριος προσευχήθηκε πάλι, καί μέ τήν προσευχή του τό σώμα καί τό αίμα μετατράπηκαν ξανά σέ άρτο καί οίνο καί η γυναίκα μπόρεσε νά μεταλάβει. Από τότε ποτέ πλέον δέν σκέφθηκε ότι δέν ήταν Σώμα καί Αίμα Χριστού αυτό πού μεταλάμβανε, καί ευχαριστούσε τόν Χριστό πού τής έδειξε τήν αλήθεια μέ αυτό τό θαύμα.
Θά ήθελα όμως νά σάς αφηγηθώ καί δύο ακόμη παρόμοια περιστατικά πού είναι πολύ χαρακτηριστικά γιά τό θαύμα πού συντελείται στό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας.
Ζούσε στή χώρα τών Αλαμανών ένας ιερέας πολύ ενάρετος, ο Πελάγιος, ο οποίος είχε μεγάλη ευλάβεια στήν Υπεραγία Θεοτόκο. Ο διάβολος όμως τόν φθόνησε καί τού έβαλε λογισμό απιστίας γιά τή θεία Κοινωνία. «Πώς είναι δυνατόν», σκεφτόταν, «νά γίνονται τό ψωμί Σώμα καί τό κρασί Αίμα Χριστού;»
Από αυτόν τόν λογισμό έπεφτε σέ μεγάλη θλίψη, αλλά δέν τολμούσε νά συμβουλευθεί κανέναν άνθρωπο. Γι’ αυτό καί προσέτρεξε στήν Παναγία καί τήν παρακάλεσε νά τόν πληροφορήσει.
Κάποια ημέρα, λοιπόν, ενώ λειτουργούσε, όταν έφθασε στό «Εξαιρέτως τής Παναγίας αχράντου » εξαφανίσθηκε από τό δισκάριο ο άγιος Άρτος. Ερεύνησε ο Πελάγιος τριγύρω, αλλά δέν τόν βρήκε. «Παναγία μου!» φώναξε τρομαγμένος «γνωρίζω ότι γιά τήν ολιγοπιστία καί τήν αμφιβολία μου μέ σιχάθηκε ο Χριστός κι έφυγε από μπροστά μου γιά νά μήν κοινωνήσω ο ανάξιος. Εσύ όμως παρακάλεσέ τον νά μέ συγχωρήσει».
Βλέπει τότε μπροστά στήν Αγία Τράπεζα τήν Παναγία μέ τό θείο Βρέφος στήν αγκαλιά της νά τού λέει. «Αυτό τό Βρέφος είναι ο Ποιητής τής οικουμένης, ο Υιός καί Λόγος τού Θεού, τέλειος Θεός καί τέλειος άνθρωπος. Αυτός πέθανε στόν Σταυρό γιά τή σωτηρία τού κόσμου καί αναστήθηκε. Αυτός καί τώρα καθημερινά συγκαταβαίνει μέ θαυμαστό τρόπο στό σχήμα τού ψωμιού καί τού κρασιού, γιά τήν πολλή του αγάπη στούς ανθρώπους, καί προσφέρεται σ’ αυτούς γιά τόν αγιασμό τής ψυχής τους. Ψηλάφισέ τον λοιπόν καί ερεύνησε άφοβα γιά νά διαπιστώσεις ότι πρόκειται γιά αληθινή θεωρία, ότι είναι σώμα πραγματικό μέ σάρκα καί αίμα, όπως τόν γέννησα.
Έτσι ακριβώς γίνονται ο άρτος καί ο οίνος, όταν λειτουργείς. Επειδή όμως η ανθρώπινη φύση δέν μπορεί νά φάει σάρκα ωμή καί νά πιεί αίμα, γι’ αυτό μέ πάνσοφο τρόπο ο παντοδύναμος Θεός προσφέρεται μέ τή μορφή τού ψωμιού καί τού κρασιού, ώστε νά μπορεί ο καθένας νά τόν μεταλαμβάνει μέ λαχτάρα καί πόθο. Κοινώνησε, λοιπόν, καί σύ μέ ευλάβεια καί πίστη, γιατί όποιος τόν παίρνει μέσα του άξια, γίνεται μέτοχος τής θείας δόξης του».
Μέ αυτά τά λόγια η Παναγία απέθεσε τό Βρέφος στήν Αγία Τράπεζα καί, αφού τό προσκύνησε ταπεινά, έγινε άφαντη. Τότε ο ιερέας πήρε μέ φόβο καί χαρά στά χέρια του τό θείο Βρέφος, τό ασπάσθηκε ευλαβικά καί διαπίστωσε ότι ήταν πράγματι ένα ζωντανό βρέφος μέ αληθινή σάρκα. Ύστερα τό ακούμπησε στήν Αγία Τράπεζα, έπεσε στή γή καί προσευχήθηκε μέ δάκρυα: «Πιστεύω, Κύριε, καί ομολογώ πώς Εσύ είσαι ο Υιός τού Θεού πού γεννήθηκες από τήν αειπάρθενη Μαρία. Σέ ευχαριστώ γιά τή χάρη πού αξιώθηκα σήμερα ο ανάξιος καί παρακαλώ νά μού συγχωρήσεις τήν παλιά μου δυσπιστία. Καί τώρα αξίωσέ με νά Σέ κοινωνήσω όχι σάν βρέφος αλλά σάν άρτο».
Αφού προσευχήθηκε μέ πίστη, σηκώθηκε καί είδε μπροστά του τόν άγιο Άρτο όπως καί πρίν. Μετέλαβε μέ ευφροσύνη καί συνέχισε σέ όλη του τή ζωή νά ιερουργεί τά θεία Μυστήρια μέ μεγάλη ευλάβεια.
Τό δεύτερο περιστατικό συνέβη στή Συρία. Τόν 8ο αιώνα ο αμηράς τής Συρίας έστειλε τόν ανηψιό του στή Διόσπολη γιά κάποιες εργασίες. Εκεί συνάντησε ένα θαυμάσιο ναό τού αγίου Γεωργίου. Αμέσως πρόσταξε τούς υπηρέτες του νά μεταφέρουν τά πράγματα του επάνω στά κατηχούμενα τού ναού, όπου εγκαταστάθηκε καί ο ίδιος. Ύστερα είπε νά βάλουν μέσα στόν ναό καί τίς δώδεκα καμήλες του, παρά τίς διαμαρτυρίες καί τίς παρακλήσεις τών ιερέων. Μόλις όμως οι καμήλες μπήκαν στήν εκκλησία, έπεσαν στό έδαφος νεκρές, ενώ ο ανηψιός τού αμηρά έμεινε νά θαυμάζει τήν ακαταμάχητη δύναμη τού αγίου Γεωργίου.
Τήν επόμενη ημέρα, καθώς ο ιερέας τελούσε τή θεία λειτουργία ο Σαρακηνός τόν παρακολουθούσε από τά κατηχούμενα. Τότε ο φιλάνθρωπος Θεός τού άνοιξε τά μάτια τής ψυχής καί τί βλέπει; Βλέπει τόν ιερέα νά σφάζει ένα μικρό παιδί καί νά χύνει τό αίμα του στό άγιο ποτήριο, ενώ τό σώμα του νά τό κόβει καί νά τό τοποθετεί στό ιερό δισκάριο!
Όταν τελείωσε τό Κοινωνικό, παρατηρούσε ο Σαρακηνός απορημένος τόν ιερέα νά μεταδίδει στόν λαό τίς σάρκες καί τό αίμα τού παιδιού.
Μετά τή λειτουργία πήρε ο ιερέας τά καλύτερα πρόσφορα καί τά πήγε φιλοδώρημα στόν Σαρακηνό. Τί είναι αυτά; ρώτησε εκείνος. Αυτά, αφέντη μου, είναι ψωμιά πού προσφέρουν οι πιστοί. Μέ αυτά λειτουργούμε στήν Εκκλησία μας.
«Από αυτά πήρες καί λειτούργησες σήμερα;» ρώτησε θυμωμένος εκείνος. «Δέν σέ είδα εγώ πού έσφαξες τό παιδί καί έδωσες τή σάρκα καί τό αίμα του στόν λαό; Νομίζεις πώς όλα αυτά δέν τά έβλεπα, κακούργε καί φονιά;»
Ο ιερέας τρόμαξε, δόξασε όμως τόν Θεό καί είπε: «Πιστεύω, αφέντη μου, πώς ο Θεός σ’ έχει κατατάξει στή χορεία τών σωζομένων, αφού σέ αξίωσε νά δείς τέτοιο φρικτό μυστήριο. Αυτή τή θεωρία ποτέ δέν αξιώθηκα νά τήν δώ εγώ, αλλά πάντα βλέπω μπροστά μου ψωμί καί κρασί. Εμείς πιστεύουμε πώς ο άρτος καί ο οίνος πού προσφέρουμε στή λειτουργία μας είναι Σώμα καί Αίμα Χριστού, μά τούτο τό θαυμάσιο δέν τό βλέπει ο καθένας».
Ακούοντας τήν εξήγηση ο Σαρακηνός θαύμασε καί αποφάσισε νά γίνει χριστιανός. Βαπτίστηκε, πήγε στό Σινά, έγινε μοναχός καί αργότερα επισφράγισε μέ τό μαρτύριο τήν ορθόδοξη πίστη του.
Ποιά σημασία έχουν όμως όλες αυτές οι θαυμαστές αποκαλύψεις; Αποδεικνύουν ότι η Εκκλησία μας ορθώς πιστεύει ότι η θεία Μετάληψη δέν είναι μετάληψη άρτου καί οίνου πού συμβολίζει τό Σώμα καί τό Αίμα τού Χριστού, αλλά είναι τό ίδιο τό Σώμα καί τό Αίμα του, καί ως τέτοιο, ως Σώμα καί Αίμα τού Χριστού, ο οποίος όχι μόνο είναι η ζωή τών ανθρώπων, αλλά καί θυσιάσθηκε γιά νά έχουμε ζωή, καί προσωρινή καί αιώνια, δέν είναι δυνατόν νά μεταδίδει τόν θάνατο ή τήν οποιαδήποτε ασθένεια. Η θεία Κοινωνία, τό Σώμα καί τό Αίμα τού Χριστού είναι «φάρμακον αθανασίας, αντίδοτον τού μή αποθανείν». Είναι επομένως αδύνατο νά μεταδίδει οτιδήποτε αντίθετο πρός τή ζωή, βλαπτικό ή επικίνδυνο γιά τόν άνθρωπο καί τή ζωή του.
Μέ αυτή τήν πίστη η Εκκλησία μας δέν είναι δυνατόν νά συνδέσει ποτέ τό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας μέ τή μετάδοση οποιασδήποτε ασθενείας. Άλλωστε έχει τή ζωντανή μαρτυρία είκοσι αιώνων, στή διάρκεια τών οποίων εμφανίσθηκαν καί εξαπλώθηκαν διάφορες λοιμώδεις ασθένειες πού εξελίχθηκαν σέ πανδημίες καί θανάτωσαν χιλιάδες ανθρώπους. Δέν μαρτυρείται όμως καμία περίπτωση μεταδόσεως τής νόσου μέσω τής θείας Κοινωνίας. Αιώνες τώρα οι ιερείς μεταδίδουν τή θεία Κοινωνία όχι μόνο σέ υγιείς πιστούς, αλλά καί ασθενείς μέ λοιμώδεις ασθένειες σέ νοσοκομεία καί ιδρύματα, σέ σανατόρια καί λεπροκομεία, καί στή συνέχεια καταλύουν οι ίδιοι από τό Άγιο Ποτήριο, χωρίς ποτέ νά συμβεί κάτι, χωρίς ποτέ νά αρρωστήσει κάποιος από αυτούς, αλλά ούτε καί κάποιος άλλος λαϊκός.
Η θεία Κοινωνία είναι, εφόσον προσερχόμεθα καί μεταλαμβάνουμε «μετά φόβου Θεού, πίστεως καί αγάπης», «φάρμακο αθανασίας», κοινωνία τού ίδιου τού Χριστού καί δέν είναι δυνατόν νά μεταδίδεται μέσω αυτής οποιοσδήποτε ιός. Η πίστη τής Εκκλησίας μας στό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας είναι ακράδαντη καί αναλλοίωτη.
Η Εκκλησία μας δέχεται τήν επιστημονική γνώση καί δέν αμφισβητεί τίς απόψεις ή τίς οδηγίες όσων είναι εντεταλμένοι γιά τή δημόσια υγεία. Γι’ αυτό άλλωστε εφάρμοσε από τήν πρώτη στιγμή τίς οδηγίες τών ειδικών ιατρών καί τών υπευθύνων τής πολιτείας καί συνεχίζει νά τίς εφαρμόζει καί νά συστήνει καί στούς πιστούς τήν εφαρμογή τους, προκειμένου νά αποφευχθούν οι οδυνηρές συνέπειες τής πανδημίας, γιά τίς οποίες όλοι στεναχωρηθήκαμε ή καί θρηνήσαμε.
Καί θά πρέπει καί σείς πού διακονείται μέσα στόν ναό, μέσα στό ιερό Βήμα, νά είστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί καί νά τηρείτε τίς οδηγίες, ώστε νά μήν θέσετε ούτε τή δική σας υγεία ούτε τήν υγεία καί τή ζωή τών κληρικών καί τών άλλων πιστών, ιδιαιτέρως τών μεγαλυτέρων στήν ηλικία, καθώς είναι χρέος μας νά προστατεύουμε τά δώρα τού Θεού, όπως είναι η υγεία καί η ζωή μας.
Βεβαίως τό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας δέν είναι αντικείμενο επιστημονικής εξετάσεως ούτε μπορεί νά γίνει κατανοητό μέ τή λογική. Είναι μυστήριο, είναι δείπνο μυστικό, όπως ψάλλουμε, στό οποίο ζητούμε από τόν Χριστό νά μάς προσλάβει ως κοινωνούς, υποσχόμενοι ότι θά διατηρήσουμε τόν μυστικό χαρακτήρα του καί δέν θά τόν αποκαλύψουμε σέ όσους δέν τόν πιστεύουν, γιατί αυτοί δέν μπορούν νά τόν κατανοήσουν. «Τού δείπνου σου τού μυστικού», λέμε, «σήμερον Υιέ Θεού κοινωνόν με παράλαβε. Ου μή γάρ τοίς εχθροίς σου τό μυστήριον είπω».
Τό μυστήριο, άλλωστε, τής θείας Ευχαριστίας είναι μόνο γιά τούς πιστούς, γι’ αυτούς πού προσπαθούν νά ζήσουν σύμφωνα μέ τίς εντολές τού Χριστού, γι’ αυτούς πού μετανοούν γιά τά σφάλματά τους καί ζητούν συγχώρηση, γι’ αυτούς πού ποθούν νά ενωθούν μέ τόν Χριστό καί προσέρχονται προετοιμασμένοι στό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας. Αυτούς καλεί ο ιερέας λέγοντας «Τά άγια τοίς αγίοις». Όλοι οι άλλοι, όσοι δέν πιστεύουν στήν πραγματικότητα τού μυστηρίου, όσοι δέν ενδιαφέρονται νά κοινωνήσουν «Σώμα καί Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών», αυτοί δέν μπορούν νά κατανοήσουν τό μυστήριο ούτε μπορούν όμως καί νά μιλούν γι’ αυτό ή νά τό αμφισβητούν. Άρα ό,τι καί νά λένε, ό,τι καί νά ισχυρίζονται δέν έχει καμία αξία καί καμία βαρύτητα, γιατί είναι αμύητοι καί άγευστοι τού μυστηρίου καί θέλουν απλώς νά τό συκοφαντήσουν.
Αντίθετα οι σοβαροί επιστήμονες δέν έχουν κανένα πρόβλημα νά παραδέχονται μέ ειλικρίνεια ότι δέν υπάρχουν ιατρικές μελέτες πού νά αποδεικνύουν ότι μολύνθηκε κάποιος από οποιαδήποτε ασθένεια διά τής συμμετοχής του στή θεία Κοινωνία. Καί ακόμη δηλώνουν ότι η επιστήμη τους δέν τούς δίδει τή δυνατότητα νά αναμειγνύονται σέ ένα τόσο ιερό γεγονός. Πολλοί μάλιστα δηλώνουν ευθαρσώς ότι οι ίδιοι θά κοινωνούσαν χωρίς κανένα φόβο ή υποψία ότι μπορεί νά μολυνθούν από τόν κορωνοϊό ή οποιονδήποτε άλλο ιό, καθώς η θεία Κοινωνία δέν αποτελεί αιτία διασποράς του.
Έχοντας όλα αυτά υπόψη μας άς μήν επηρεαζόμαστε από όσους δέν γνωρίζουν καί συκοφαντούν τό ιερώτατο αυτό μυστήριο τής πίστεώς μας, αλλά άς προσερχόμαστε μέ πίστη καί φόβο Θεού καί κυρίως προετοιμασμένοι πάντοτε γιά νά κοινωνούμε «εις άφεσιν αμαρτιών καί εις ζωήν τήν αιώνιον» καί νά γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστού, ώστε νά αντιμετωπίζουμε μέ τή δύναμη καί τή χάρη του όλα τά εμπόδια καί όλους τούς πειρασμούς πού θά συναντούμε στή ζωή μας καί τή νέα χρονιά καί σέ όλη μας τή ζωή.