Με αφορμή τις αντιδημοκρατικές και φασίζουσες αναρτήσεις τόσο στον ιστοχώρο του διαδικτύου, όσον και στον έντυπο τύπο, με τις οποίες επικρίνεται μία απόλυτα προβλεπομένη από το δικαιϊκό μας σύστημα ενέργειά μου, να ζητήσω δηλαδή την εφαρμογή του νόμου για βάναυση και αίσχιστη προσβολή του προσώπου μου, που στοιχειοθετείται και θεμελιούται με την κακόβουλη βλασφημία της αμωμήτου ημών πίστεως από το χυδαίο θεατρικό έργο Corpus Christi του Αμερικανού συγγραφέα Τέρενς Μακ Νάλι, ο οποίος σε ηλικία 73 ετών στην Ουάσινγκτον «τέλεσε» ομοφυλοφιλικό «γάμο» με νεαρό «ζιγκολό»… και από την αφόρητη ψυχοπαθολογία του κινούμενος προέβαλε τον νοσηρό ψυχισμό του στο πανάσπιλο και υπερύμνητο πρόσωπο του αιωνίου και παναχράντου Θεού επάγομαι τα κάτωθι:
Συμφωνώ απολύτως με το θέμα της ημερίδας που διοργανώθηκε από την «Ελληνική Ένωση για τα δικαιώματα του ανθρώπου» στο αμφιθέατρο Δρακοπούλου στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών: «Ο Θεός δεν έχει ανάγκη εισαγγελέα», διότι πράγματι ο αληθής Θεός δεν έχει ανάγκη υπερασπίσεως και είναι αφέλεια ο μεγαλοϊδεατισμός του αυτοκλήτου σωτήρος της πίστεως.
Ανάγκη όμως υπερασπίσεως έχει ο πιστός και η αξιοπρέπειά του, ο οποίος συνάπτεται αρρήκτως και αναποδράστως με τον λοιδορούμενο και βλασφημούμενο Θεό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο που δυστυχώς ως εκ των δημοσιευμάτων (Καθημερινή 16 και 17/10) η ημερίδα απεσιώπησε τίθενται στον ποινικό μας Κώδικα τα άρθρα 198 και 199 υπό τον τίτλο «Προστασία της θρησκευτικής ειρήνης» και όχι προστασίας του Θεού διότι τα έννομα αγαθά είναι η κοινωνική συνοχή και η θρησκευτική ειρήνη που προσβάλλονται βάναυσα από την δημοσία γενομένη κακόβουλη βλασφημία του Θεού κάθε ανεκτής κατά το Σύνταγμα θρησκείας στη χώρα, δηλαδή θρησκείας που δεν έχει κρύφια δόγματα και η λατρεία της δεν αντίκειται στα χρηστά ήθη και την δημόσια τάξη (Άρθρο 13 του Συντάγματος).
Είναι εξόχως αποκαλυπτικό το γεγονός ότι κατά την συγκεκριμένη ημερίδα ούτε νύξη αυτών των προϋποτιθεμένων και αυτονοήτων νομικών εννοιών έγινε για την διερεύνηση του θέματος, ούτε υπεβλήθη αίτημα για την κατάργηση των αυτονοήτων ποινικών αδικημάτων της συκοφαντικής δυσφήμισης και της απλής δυσφήμισης και εξύβρισης των πολιτών, ώστε να υπάρχει τουλάχιστον ένα ισοδύναμο πρόσχημα γιατί δεν νομίζω να αποδέχονται οι μετέχοντες την προσωπική τους αποδόμηση και απομείωση με άλλοθι την δήθεν ελευθερία εκφράσεως, εφ’ όσον στην δημοκρατία η ελευθερία του ενός τελειούται εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.
Έχοντας πλήρη γνώση του θεατρικού «δρωμένου» που παρουσιάστηκε στο θέατρο «Χυτήριο» από δύο αυτόπτες μάρτυρες που το παρηκολούθησαν, διεπίστωσα ότι το χυδαίο αυτό δρώμενο είναι κακόβουλο διότι ο σκηνοθέτης του Λαέρτης Βασίλι που μεγάλωσε σαν γιος του πρώην αξιωματικού του στρατού του Χότζα Ηλία Βασίλι, μετέπειτα νεωκόρου του Ι. Ναού Αγίου Δημητρίου Πειραιώς και που το χριστιανικό του όνομα είναι Φώτιος γνωρίζει πολύ καλά ότι για την χριστιανική ευαγγελική ηθική η αρσενοκοιτία η ομοφυλοφιλία αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα που αποκόπτει και αποστερεί τον εμμένοντα αμεταμελήτως σε αυτό από την κοινωνία του αιωνίου Θεού (Α Κορ. Στ 9).
Επομένως η απόδοση στον Πανάγιο Θεό αυτού του πάθους εκφράζει την δολία βούληση απομειώσεώς του στις συνειδήσεις των ανθρώπων.
Είναι βλάσφημο διότι διαστρέφει πλήρως και χυδαίως την ευαγγελική αλήθεια, την πίστη της Εκκλησίας και την Χριστιανική ηθική εμφανίζοντας ως μέθυσο τον δίκαιο Ιωσήφ, ως υποψήφιο θύμα βιασμού την Υπεραγία Θεοτόκο, ως ομοφυλοφίλους τους δώδεκα Αποστόλους και τελικώς ως εμφορούμενο από αυτό το φρικώδες πάθος τον Πανάσπιλο και Πανάγιο Λόγο και Υιό του Θεού, τον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο της ζωής και του θανάτου.
Είναι δημοσία γενόμενο διότι διαδραματίζεται σε χώρο που το κοινό έχει πρόσβαση ασχέτως αν υπάρχει η όχι εισιτήριο, δεν γίνεται ιδιωτικώς δηλαδή και διαφημίζεται δια του διαδικτύου.
Η φαιδρά, ανεπέρειστος και ατυχής απόπειρα των συντελεστών της παραστάσεως να αποσείσουν την ποινική τους ευθύνη προβάλοντας ότι το έργο δήθεν δεν αφορά στον ιστορικό Χριστό καταρρίπτεται από το σενάριο του έργου, όπου ταυτοποιούνται πλήρως τα πρόσωπα του ιερού Ευαγγελίου και η δράση τους, με τους χαρακτήρες του έργου και ειδικώτερα ο πρωταγωνιστής Joshua «βαπτίζεται» Ιησούς.
Μάλιστα στην ελληνική εκδοχή ψάλλεται το «Χριστός γεννάται δοξάσατε», απαγγέλεται η Κυριακή προσευχή «Πάτερ ημών» και περιφέρονται τα σύμβολα του πάθους.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους υπήρξε διεθνής κατακραυγή σε κάθε πρεμιέρα του έργου και μάλιστα μετά τις απειλές που δέχθηκε ο Μακ Νάλι η πρεμιέρα στην Ν. Υόρκη αναβλήθηκε από το 1997 για τον Οκτώβριο του 1998.
Το 1999 στο Λονδίνο η Μουσουλμανική Οργάνωση Shari’ ah Court εξέδωσε «Φάτουα» για την θανάτωση του ομοφυλόφιλου συγγραφέα διότι στο Ισλάμ ο Κύριος θεωρείται «προφήτης».
Το ίδιο συνέβη στο Σίδνευ της Αυστραλίας καθώς και σε άλλες χώρες.
Κατόπιν των ανωτέρω ενεργώντας όχι ως Μητροπολίτης αλλά ως πολίτης όπως είχα κάθε έννομο δικαίωμα στην δημοκρατική χώρα που θέλω να πιστεύω ότι ζούμε μετέβην στο αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας, στην περιοχή ευθύνης του οποίου διαπράττεται τα ανωτέρω αδίκημα το απόγευμα της Πέμπτης 11 Οκτωβρίου ε.ε. και κατέθεσα μήνυση για την αυτεπαγγέλτως διωκομένη εγκληματική ενέργεια της κακόβουλης βλασφημίας των θείων.
Υπό της εισαγγελικής Αρχής μου εζητήθησαν συμπληρωματικά στοιχεία και το απόγευμα της επομένης προσήλθα για να καταθέσω τα συγκεκριμένα στοιχεία.
Μάρτυρες επρότεινα τον ελλογιμώτατο κ. Κωνσταντίνο Χολέβα, Πολιτικό Επιστήμονα και τον Ραδιοφωνικό παραγωγό κ. Λυκούργο Μαρκούδη, αυτήκοο και αυτόπτη μάρτυρα του θεατρικού έργου.
Κατά τη διαδικασία της καταθέσεως ομάδα βουλευτών προσήλθε αυθορμήτως και μου εδήλωσε συμπαράσταση.
Τους συνεχάρην και τους ευχαρίστησα όπως θα ευχαριστούσα οιονδήποτε επώνυμο η ανώνυμο έσπευδε να εκφράση την συμπαράστασή του. Με ποία λογική θα έπρεπε να αποπέμψω τους συγκεκριμμένους βουλευτές.
Μήπως λάμβανε χώρα στο αστυνομικό τμήμα κομματική εκδήλωση η μετείχα σε προεκλογική εκστρατεία υπέρ κόμματος;
Δυστυχώς για το πολιτικό μας σύστημα και τους κομματικούς του σχηματισμούς η βάναυση καταπάτηση του ποινικού νόμου που εξωραΐζεται ως δήθεν ελευθερία εκφράσεως η ελευθερία της τέχνης ουδόλως τους αφύπνισε και τους διέγειρε με αποτέλεσμα η να αερολογούν στα τηλεπαράθυρα η να τυρβάζουν περί άλλα απομειώνοντας την εγκληματική και κακόβουλη βλασφημία εις βάρος του Παναγίου Θεού, της αμωμήτου ημών πίστεως και του ευσεβούς Γένους που θρησκεύεται και λατρεύει τον υβριζόμενο Θεό.
Θα ήμουν αναπολόγητος εάν συνέπραττα με οποιαδήποτε κομματική σημαία η εάν δεν εδεχόμην την συμπαράσταση οποιουδήποτε προστρέχοντος.
Δεν έδειξαν ενδιαφέρον βουλευτές άλλων κομμάτων ούτε ο χώρος υποβολής μηνύσεως ήταν ιδιωτικός. Έχει δε απόλυτη εφαρμογή ο λόγος του αειμνήστου Γέρου της Δημοκρατίας: «Εμείς λειτουργούμε και όποιος θέλει προσέρχεται».
Η μνημειώδης και θεολογικά αρτία τοποθέτηση του Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ιερεμίου, Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, έδωσε ηχηρό ράπισμα σε αδολεσχούντες εκκλησιαστικούς που ρίχνουν αφρόνως νερό στο νεοεποχίτικο μύλο προσφέροντας άλλοθι σε εξωνημένους του πολιτικού μας συστήματος να επαναλάβουν το στρατήγημα του Ιμπραήμ Πασά για την δημογραφική αλλοίωση του λαού και την καταστροφή του Γένους και ασυνέτως στρεβλώνουν τα πράγματα ηθελημένως «λησμονούντες» και την γεωστρατηγική θέση της χώρας και την φρικώδη ρήση, το δόγμα, του αλήστου μνήμης Τουργκούτ Οζάλ: «Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από δω μεριά και να τελειώνουμε μ αυτούς»!
Ο Ελληνικός λαός όπως αποδεικνύεται διϊστορικώς υπερασπίζεται την ανεξιθρησκεία και την ελευθερία θρησκευτικής συνειδήσεως.
Την στιγμή αυτή στο Λεκανοπέδιο ελεύθερα ασκούν την λατρεία τους αντιτριαδικές θρησκευτικές παραδοχές, που αρνούνται το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου όπως το Ισλάμ και η φυλλαδική εταιρεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά και οι αμερικανοκίνητοι Μορμόνοι, παρ’ όλον που στον Ελλαδικό χώρο δεν υπάρχουν τεμένη που να είναι στάβλοι η δημόσιοι χώροι υγιεινής όπως σε Μουσουλμανικά Κράτη συμβαίνει με τους χριστιανικούς ναούς (Β. Κύπρος, Τουρκία).
Η λοιδορία όμως και η χυδαιότητα σε βάρος του παναγίου και παναχράντου Κυρίου της πίστεώς μας μας κινεί να ενεργήσουμε ειρηνικώς και νομίμως μη φειδόμενοι ούτε της ιδίας μας της ζωής και εδώ ανιδρύεται το παράδοξο για εκείνους τους συνέλληνες που δικαίως συμπαρατάσσονται με τους διαμαρτυρομένους μουσουλμάνους για την απομείωση της θρησκευτικής των παραδοχής αλλά αντιθέτως δεν πράττουν το ίδιο με τους συνέλληνες και κατά τεκμήριο ομοπίστους των συντασσόμενοι με τους βιαστές της αλήθειας.
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
