του Μανώλη Φ.
Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η επίσκεψη του Αλεξη Τσίπρα στο Άγιον Όρος, δεκάδες ειδικοί και ακόμα περισσότεροι “ειδικοί” ρίχτηκαν στη μάχη του σχολιασμού της κίνησης του επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Τρεις είναι οι “σχολές” στις οποίες θα μπορούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε τις αντιδράσεις που προκάλεσε η εν λόγω απόφαση.
Πρώτη και καλύτερη η “σχολή” των συστημικών Μέσων ενημέρωσης, ηλεκτρονικών και τηλεοπτικών. Για λόγους που κάθε νοήμων άνθρωπος κατανοεί, θέλησαν να προβάλουν την επίσκεψη Τσίπρα στην Αθωνική Πολιτεία ως μία κίνηση αμιγούς λαϊκισμού, που ως στόχο είχε να “υφαρπάξει” χριστιανικές ψήφους, αποσιωπώντας -φυσικά- το γεγονός ότι αυτή προέκυψε κατόπιν προσκλήσεως των μοναχών.
Η δεύτερη “τάση” αντιμετώπισε την άνοδο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο Άγιον Όρος ως μία προσβλητική ενέργεια, δεδομένου ότι ο Αλέξης Τσίπρας, είναι -κατά δήλωσή του- άθεος. Με αναχρονιστικές εκφράσεις και αφορισμούς, που κινούνται μίλια μακριά από τις χριστιανικές διδαχές περί αποδοχής των ανθρώπων με διαφορετικές αντιλήψεις, οι ένθερμοι υποστηρικτές αυτής της άποψης κατακεραύνωσαν τον ηγέτη της αριστερής παράταξης για το… “θράσος” του να βρεθεί στο περιβόλι της Παναγίας, παρόλο που ο ίδιος είναι ανύπαντρος και τα παιδιά του αβάπτιστα.
Στον αντίποδα βρέθηκε η τρίτη κατηγορία Μέσων, αυτών που πρόσκεινται στο αντιπολιτευόμενο κόμμα, σύμφωνα με τα οποία η μετάβαση του Αλέξη Τσίπρα στη χερσόνησο του Άθω και οι συνομιλίες του με τους μοναχούς είναι από μόνες τους επαρκείς για να καλύψει το αβυσσαλέο χάσμα ανάμεσα στις επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του και την Εκκλησία.
Και κάπου εκεί έρχεται η νημφάλια και ψύχραιμη φωνή του ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ, που, από την πρώτη στιγμή, έθεσε το ζήτημα στις σωστές του διαστάσεις. Αντίθετα με τις “κραυγές” των υπόλοιπων Μέσων, το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ αντιμετώπισε την επίσκεψη Τσίπρα ως μία πρώτη προσέγγιση που κινείται στο σωστό δρόμο, ανάμεσα σε δύο “κόσμους” που έχουν αρκετό έδαφος να καλύψουν μέχρις ότου βρουν σημείο επαφής. Χωρίς, ωστόσο να παραβλεφθεί ότι αυτοί οι “κόσμοι” έχουν έναν σημαντικό κοινό τόπο. Αυτός δεν είναι άλλος από την ανακούφιση του δοκιμαζόμενου -από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές- λαού.
Η διήμερη επίσκεψη του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στο Άγιον Όρος, υπό τις παρούσες πολιτικές και κοινωνικο-οικονομικές συγκυρίες, δεν θα έπρεπε παρά να ιδωθεί ως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να σμίξουν δύο χώροι στους οποίους η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού στηρίζει τις ελπίδες του. Από τη μία πλευρά στέκουν οι εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας και από την άλλη ο πολιτικός που ευαγγελίζεται την έξοδο της χώρας από την ανθρωπιστική κρίση.
Το ποιοι έχουν δίκιο και ποιοι άδικο θα το κρίνουν τα γεγονότα. Μέχρι τότε, οι καλύτεροι σύμβουλοι δεν είναι άλλοι από τη λογική και την πίστη…