Του πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Στην εποχή μας οι βλάσφημοι άνθρωποι έχουν αυξηθεί. Τό καταστροφικό τους έργο παίρνει διαστάσεις επιδημίας, καθώς συνεργούν σέ αυτό τά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καί οι εφημερίδες. Χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς ευγένεια καί μέ θρασύτητα ασχολούνται μέ θέματα τής θρησκείας καί μιλούν απαξιωτικά για ιερά πρόσωπα καί γιά τούς κληρικούς τής Εκκλησίας.

Καί τί δέν λένε οι άνθρωποι! Χρησιμοποιούν τίς χειρότερες εκφράσεις, τίς πιο χυδαίες καί τίς πιό βρωμερές. Άλλοτε τίς λένε κατ’ ιδίαν, άλλοτε μπροστά σέ μικρόφωνα καί κάμερες καί συχνότατα τίς περνούν στα κείμενά τους καί τά βιβλία. Καί κάποτε, όλως παραδόξως, οι άνθρωποι αυτοί αποκτούν καί φήμη, εξασφαλίζουν δωρεάν προβολή, εκλέγονται σέ διάφορα όργανα καί αποκτούν τή δυνατότητα νά διαβρώνουν αμέσως ή εμμέσως τά λαϊκά στρώματα, τά οποία πολλές φορές είναι ανυποψίαστα, αλλά καί ευκολόπιστα.

Η στάση τών χριστιανών απέναντι στούς βλασφήμους πρέπει να είναι σθεναρή καί όχι ανεκτική. Καί αυτό γιατί προσβάλλονται ιερά πρόσωπα και πλήττεται η Εκκλησία. Τό δικαίωμα τής ελεύθερης έκφρασης δέν μπορεί νά εκφυλίζεται σέ βλασφημίες καί αθλιότητες. Όλα τά δικαιώματα έχουν τά όριά τους. Όταν τό δικαίωμα τού ενός καταργεί τό δικαίωμα τού άλλου, χρειάζεται κάποιο σαφές όριο.

Ένα εντυπωσιακό περιστατικό, μέ πρωταγωνιστή τόν Γέροντα Παΐσιο, νομίζω ότι θά λύσει οποιοδήποτε προβληματισμό, πού μπορεί νά έχει κάποιος σύγχρονος καί μοντέρνος άνθρωπος μέ υπερβολικές δημοκρατικές ευαισθησίες. Κάποτε, λοιπόν, ένας κακόψυχος άνθρωπος βρέθηκε στό υπαίθριο αρχονταρίκι τής Παναγούδας και παρακολουθούσε τήν επικοινωνία τού Γέροντα μέ τούς επισκέπτες.

Τά όσα έβλεπε καί άκουγε τόν εξόργιζαν καί είχε πάρει τήν απόφαση να βλάψει τόν Γέροντα. Αργά τό απόγευμα, όταν είχαν φύγει όλοι, έκανε επίθεση στόν Γέροντα καί τόν έπιασε από τόν λαιμό, βγάζοντας βλάσφημες κραυγές.

Ο π. Παΐσιος μόλις άκουσε τις βλασφημίες, αγρίεψε καί μέ μια απότομη κίνηση τού ξέφυγε και τόν έσπρωξε απότομα. Ο βλάσφημος έπεσε κάτω καί μαζεύτηκε. Φοβισμένος σύρθηκε στην πόρτα καί χάθηκε. Ήταν μία δυναμική αντίδραση τού Γέροντα σέ ένα βλάσφημο άνθρωπο, πού είχε διεστραμμένο νού και άγριες διαθέσεις.

Οι χριστιανοί πρέπει νά είναι ευαίσθητοι στά θέματα τής πίστεως καί νά μή υπολογίζουν τις ενδεχόμενες αντιδράσεις τών κοσμικών καί αθέων ανθρώπων, οι οποίοι φτάνουν στό σημείο να επαινούν τό βλάσφημο καί να κατηγορούν τόν άνθρωπο τού Θεού, πού αντιδρά καί δέν ανέχεται νά περιφρονούνται τά ιερά καί όσια. Καί δέν σταματούν εκεί. Εμφανίζουν τό βλάσφημο ως καλλιεργημένο άνθρωπο μέ σπουδαία παιδεία και μακρά θητεία στήν τέχνη και τόν πολιτισμό καί άρα πρέπει όλοι νά τού αναγνωρίζουν τό δικαίωμα νά λέει ό,τι θέλει, ενώ στόν πιστό δέν αναγνωρίζουν το δικαίωμα νά υπερασπίζεται τά ιερά πρόσωπα τής θρησκείας του! Ένα ακόμα σημείο τών καιρών.