Στην νοτιοανατολική Μεσόγειο Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονται αντιμέτωπες και στρατιωτικά. Είναι χρήσιμο να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και να δούμε ποια ακριβώς είναι η ισορροπία δυνάμεων. Ο διεθνολόγος ειδικευμένος στα Βαλκάνια Νικόλαος Παούνης έχει κάνει μια εξαιρετική και κυρίως ειλικρινή ανάλυση, η οποία δημοσιεύθηκε και στο ehamedya.com στην Τουρκία.

Τι γράφει για τα στρατιωτικά πλεονεκτήματα Ελλάδας και Τουρκίας στην αναμέτρηση ανοιχτά της Κύπρου στο κείμενο που δημοσιεύει το Militaire.gr:
• Επισημαίνει ότι μετά από την απόσυρση μεγάλων πλοίων όπως των αντιτορπιλικών Adams και των φρεγατών Knox “ το ελληνικό ναυτικό δεν διαθέτει σημαντικές επιχειρησιακές ικανότητες στην ανοιχτή θάλασσα της ανατολικής Μεσογείου (η κατάσταση στο Αιγαίο αλλάζει προς το παρόν). Το ελληνικό ναυτικό υπερέχει του τουρκικού ναυτικού, μόνο στα μικρά ταχέα πλοία της (χρησιμοποιούνται για αιφνιδιαστικές επιθέσεις από σημεία απόκρυψης, επομένως δεν έχουν σημαντική επιχειρησιακή αξία στη Μεσόγειο) και σε σύγχρονα υποβρύχια (4 υποβρύχια τύπου «214»). Αυτή τη στιγμή η ελληνική ναυτική υπεροχή αντανακλάται στα 4 υποβρύχια U-214 «Παπανικολή». Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει στο μέλλον λόγω της υπό συζήτηση προσφοράς των φρεγατών Belharra, αλλά προς το παρόν η κατάσταση είναι υπέρ της Τουρκίας.

•Μια πιθανή ελληνοτουρκική αναμέτρηση, γράφει, θα περιλάμβανε πάρα πολλά συστήματα αεροναυτικών όπλων. Η Τουρκία διαθέτει μια σειρά βασικών πλοίων επιφανείας (26 έναντι 13), αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας (6 εναντίον 0), δυνατότητες αεροπορικής άμυνας (λόγω των 8 πλοίων Gabya), εισερχόμενες πληροφορίες και γνώση της τακτικής ( αεροσκάφη CN-235EW, UAV π.χ. MALE ANKA-S, υπερσύγχρονο σύστημα παρακολούθησης AWACS MESA, επίγεια ναυτική παρακολούθηση, κλπ.), δορυφορικής κάλυψης και πυρομαχικών, επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και ψυχολογικού πολέμου στον πόλεμο της Αφρίν). Παρά το γεγονός ότι έχει απολύσει έμπειρους αξιωματικούς μετά το πραξικόπημα, η Τουρκία έχει διακριθεί στη σχεδίαση και εφαρμογή νέων τακτικών και δράσεων, στην ικανότητα να αναπτύσσει γρήγορα δυνάμεις, να εφαρμόζει ειδικές επιχειρήσεις και υβριδικό πόλεμο.

Πρέπει επίσης να μετρήσουμε την ικανότητα της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας να πετάξει και να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στην περιοχή. Οι δύο πλησιέστερες αεροπορικές βάσεις (στο Ικόνιο και την Αδάνα) απέχουν περίπου 400 χλμ. Ενώ η πλησιέστερη ελληνική βρίσκεται περίπου 700 χλμ. (Καστέλι) μακριά. Επιπλέον, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 7 ιπτάμενα τάνκερ KC-135R, τα οποία μπορούν να διπλασιάσουν το χρόνο πτήσης των αεροσκαφών της, μια ικανότητα που δεν διαθέτει η ελληνική Πολεμική Αεροπορία.
Η Ελλάδα μπορεί να στείλει μόνο 84 αεριωθούμενα (F-16C / Dblock52 / M), (λόγω των συμμορφούμενων δεξαμενών καυσίμου) και 24 Mirage2000-5 με εξωτερικές δεξαμενές (διαμόρφωση «DELTA»).

Τα εναπομείναντα αεροσκάφη αντιμετωπίζουν πρόβλημα να καλύψουν την απόσταση , το οποίο, για να ξεπεραστεί, θα πρέπει να έχουν εξωτερικές δεξαμενές μεγάλης χωρητικότητας (600 γαλόνια), οι οποίες κατά κύριο λόγο συνεπάγονται μείωση της φέρουσας ικανότητας μεταφοράς όπλων και, δεύτερον,περιοριμούς σε ελιγμούς (ζωτικής σημασίας σε περίπτωση αερομαχιών i). Η τουρκική Πολεμική Αεροπορία μπορεί θεωρητικά να αποστείλει όλα τα μαχητικά της (235 F-16C / D CCIP / Block50plus και 32-35 F-4E Terminator) χωρίς περιορισμούς. Τα στρατιωτικά μειονεκτήματα της Ελλάδας, λόγω των περιορισμών στο πεδίο δράσης των μαχητικών, έγιναν αντιληπτά κατά τις ασκήσεις «Νικηφόρος-Τοξότης» πριν από την εγκατάλειψη του περίφημου Δόγματος του «Κοινού Αμυντικού Χώρου» μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου (2000).

•”Η μεγαλύτερη απειλή κατά των ελληνικών πολεμικών πλοίων προέρχεται από τους αερομεταφερόμενους πυραύλους SOM που μπορούν να χτυπήσουν εχθρικούς στόχους από μια ασφαλή απόσταση (120 χλμ.). Η Ελλάδα μπορεί να ανταποκριθεί με έναν περιορισμένο αριθμό πυραύλων τύπου AM-39 Exocet από μικρότερες αποστάσεις (50 km).

Είναι ορατό σε όλους ότι η Τουρκία βρίσκεται μπροστά σε πολλά συστήματα όπλων που μπορεί να στείλει στη νοτιοανατολική Μεσόγειο σε περίπτωση κλιμάκωσης. Τέλος, πρέπει να θυμόμαστε ότι η τουρκική κοινωνία προέρχεται από μια πολεμική κουλτούρα (λαό με πρόσφατη πολεμική ιστορία) και “αντέχει” να ακούει για απώλειες. Στην περίπτωσή μας, οποιαδήποτε απώλεια νέων ανθρώπων θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγάλες αντιδράσεις. Είμαστε έτοιμοι να το αντέξουμε;”

•”Φυσικά, η πιθανότητα μιας σύγκρουσης θα πρέπει να θεωρηθεί απίθανη (αλλά όχι αδύνατη), αλλά η Τουρκία, ξέροντας από την αρχή τις αδυναμίες που υπάρχουν , μπορεί να κλιμακώσει την ένταση στο σημείο που θέλει”.

Τι γίνεται με τις συμμαχίες που έχει συνάψει η Ελλάδα; Ο Νικόλαος Παούνης γράφει:
“Τη στιγμή της σύνταξης αυτού του άρθρου, η Τουρκία αντιτάχθηκε στη δυνατότητα επέκτασης των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 π.μ. υπενθυμίζοντας το «Casus Belli». Παρακολουθώντας στενά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις τα τελευταία 40 χρόνια, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία προσπαθεί να εξαναγκάσει την Ελλάδα να μην ασκήσει όλα τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο και επιπλέον να μην λαμβάνει αποφάσεις η Αθήνα χωρίς προηγούμενη έγκριση από την Άγκυρα.

Παρά το «εγκάρδιο κλίμα» που επικρατεί στις τριμερείς συναντήσεις μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου-Ισραήλ, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις αμοιβαίας στρατιωτικής βοήθειας, παρά το γεγονός ότι ο ισραηλινός Πρωθυπουργός Νετανιάχου εξέφρασε πρόσφατα τους φόβους του για πιθανή τουρκική επίθεση στο μέλλον εναντίον του Ισραήλ…”
“…Υποθέτουμε ότι οι ΗΠΑ δεν θα βοηθήσουν την Ελλάδα – παρά τις επιθυμίες κάποιων πολιτικών ηγετών, καθηγητών διεθνών σχέσεων και Ελλήνων πολιτών – επειδή βρίσκονται σε συνεχή επαφή με την Άγκυρα, προκειμένου να εξομαλύνουν τις σχέσεις, διότι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας είναι θεμελιώδους σημασίας. Ταυτόχρονα, στις ΗΠΑ, γνωρίζουν ότι η πιθανότητα άσκηση πίεσης κατά της τουρκικής ηγεσίας έχει αποδυναμωθεί. Οι ΗΠΑ (Exxon Mobile Company) θα διεξάγουν κανονικά τις έρευνες για αέριο και η Τουρκία θα αποφύγει να ενοχλήσει. Αυτό δεν θα προκαλέσει καμία ένταση μεταξύ δύο στρατηγικών εταίρων που έχουν βιώσει χειρότερες στιγμές στο συριακό μέτωπο, αλλά τείνουν να συγκλίνουν προς την ίδια κατεύθυνση”.