Δεν έλειψαν όμως από τη ζωή του Αγίου Σάββα και οι ανθρώπινοι πειρασμοί. Εκτος από τους δαίμονες και από τα άγρια θηρία, είχε δυστυχώς πειρασμούς μέσα από τη συνοδεία του, μέσα από την ίδια την αδελφότητα των μοναχών. Υπήρξαν στασιαστές κακόγνωμοι μοναχοί, οι οποίοι εφθόνησαν την αρετή και το κλέος που είχε αρχίσει σιγά σιγά να αποκτά ο Άγιος Σάββας.
Επειδή μέχρι την ηλικία των πενήντα περίπου ετών δεν ήταν ιερεύς ο Άγιος Σάββας, και ενώ είχε γίνει ηγούμενος εξακολουθούσε να είναι μοναχός, πήγαν αυτοί οι μοναχοί οι στασιαστές στον Πατριάρχη και του είπαν ότι εμείς δεν μπορούμε να έχουμε ηγούμενο αυτόν ο οποίος δεν είναι κατάλληλος, δεν είναι ιερεύς, να μας κάνεις άλλον ηγούμενο. Ο Πατριάρχης, ο Σαλλούστιος, γνωρίζοντας τους κόπους τους ασκητικούς και την αγιότητα του Αγίου Σάββα, τον εκάλεσε στα Ιεροσόλυμα και χωρίς να του αναφέρει τίποτα για τις κατηγορίες τις οποίες διατύπωσαν εναντίον του, τον χειροτόνησε αμέσως ιερέα το 491 και εγκαινίασε συγχρόνως και την θεόκτιστη εκκλησία του Αγίου Νικολάου.
Επέστρεψε λοιπόν ο Άγιος Σάββας στο μοναστήρι ως ηγούμενος και σ’ ένα δύο χρόνια άρχισε τις εργασίες της ανοικοδομήσεως του μεγάλου ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, του μεγάλου ναού της Μονής του Αγίου Σάββα. Σε λίγα χρόνια, το 502, τελείωσε η οικοδόμηση του ναού του Ευαγγελισμού και το 502 έγιναν τα εγκαίνια αυτού του μεγάλου ναού. Θα ενθυμείστε ίσως ότι πριν από μερικά χρόνια, το 2002 γιορτάστηκαν τα 1500 χρόνια των εγκαινίων του Ναού και έγιναν στα Ιεροσόλυμα σχετικές τελετές. Δυστυχώς μετά πάλι νέος πειρασμός, εκ μέρους των ιδίων στασιαστών μοναχών της Ιεράς Μονής, ανάγκασε τον Άγιο Σάββα να αποχωρήσει από τη Λαύρα. Έφυγε μόνος του από το μοναστήρι, πήγε και εγκαταβίωσε σε άλλους τόπους. Οικονομία Θεού ήταν και στους άλλους τόπους όπου εγκαταβίωσε επί πέντε χρόνια, από το 503 που έφυγε από το μοναστήρι μέχρι το 508, να οικοδομήσει πολλά άλλα μοναστήρια και πολλές άλλες λαύρες.
Συνετέλεσε όμως ο Θεός ώστε να επανέλθει ο Άγιος Σάββας και πάλι στο μοναστήρι του κατά τον εξής τρόπο: Οι στασιάσαντες μοναχοί ξαναπήγαν στον νέο Πατριάρχη, τον Ηλία, και του είπαν ότι πρέπει να τους δώσει νέο ηγούμενο, διότι δήθεν τον Σάββα τον έφαγαν τα θηρία μέσα στην έρημο. Ο Πατριάρχης Ηλίας απόρησε, πως είναι δυνατον να συνέβη αυτό σ’ έναν άγιο άνθρωπο, στον οποίον εγνώριζε ότι υποτάσσονται και τον σέβονται ακόμη και τα θηρία, γι’ αυτό τους είπε να περιμένουν· την άλλη μέρα, κατά θεία παρακίνηση, εμφανίστηκε στα Ιεροσόλυμα ο Άγιος Σάββας· τον ξαναέστειλε με αυστηρό γραμμα προς τους στασιαστάς ο Πατριάρχης, πίσω στη Λαύρα, στο μοναστήρι. Καί τελικώς ήταν τόση η αντίδραση αυτών των φθονερών και στασιαστών μοναχών, ώστε όταν επέστρεψε ο Άγιος Σάββας και παρουσίασε το γράμμα του Πατριάρχου, το οποίο τους συνιστούσε υπακοή, τόσο πολύ εκείνοι εθύμωσαν, ώστε προέβησαν σε μεγάλες καταστροφές μέσα στο μοναστήρι και τελικώς ανεχώρησαν και έκτισαν νέο μοναστήρι, τη Νέα Λαύρα, όπου όμως και εκεί ο Άγιος Σάββας, δείχνοντας την μεγάλη ανεξικακία του πήγε ο ίδιος και τους βοήθησε να κτίσουν το μοναστήρι και τους εγκατέστησε ικανό και άξιο ηγούμενο για να τους καθοδηγεί.
Discussion about this post