Χριστιανοί: Διωγμοί Χριστιανών – Τι να κάνουν οι Χριστιανοί σε καιρούς διωγμών; Η Θεία Λειτουργία και τα Τίμια Δώρα θα δίνουν στους χριστιανούς τη δύναμη για να υπομείνουν την πείνα και θα τους διαφυλάσσουν από κάθε κακό, κάτω από τη σκέπη και την προστασία τηςΥπεραγίας Θεοτόκου…
Η Θεία Λειτουργία και τα Τίμια Δώρα θα δίνουν στους χριστιανούς τη δύναμη για να υπομείνουν την πείνα και θα τους διαφυλάσσουν από κάθε κακό, κάτω από τη σκέπη και την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Επίσης, είναι ανάγκη να λένε την Ευχή στον Ιησού και να προσεύχονται στην Παναγία, λέγοντας: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς! ή τη Υπερμάχω Στρατηγώ…»
«Σε καιρούς διωγμών οι χριστιανοί πρέπει να συνάζονται γύρω από τους ιερείς…
Οι σύντομες αυτές προσευχές μας έσωσαν μέσα στη φυλακή κι έτσι μπορέσαμε ν’ αντέξουμε τον διωγμό του κομμουνιστικού καθεστώτος, χωρίς να υποταχθούμε στο κόκκινο θηρίο.
Όμως αυτά είναι για τους χλιαρούς χριστιανούς, διότι οι ένθερμοι είναι πάντοτε έτοιμοι – δεν περιμένουν τον καιρό του διωγμού ή του πολέμου για να επιμεληθούν τα της ψυχής τους!
Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός.
Ο αληθινός χριστιανός είναι πάντα έτοιμος, προετοιμασμένος με αναμμένη τη λαμπάδα της ψυχής του, για να συναντήσει τον Ουράνιο Νυμφίο.
Ο γνήσιος χριστιανός δεν ζει με φόβο και αγωνία για το πότε θα ξεσπάσει ένας πόλεμος ή πότε θα πέσει μια βόμβα στο κεφάλι του.
Αναζητεί τρόπους να θυσιάζεται περισσότερο για τον πλησίον του και για τον θεό.
Ο αληθινός χριστιανός αναζητεί μέσα του τη Βασιλεία των Ουρανών και δεν φοβάται τίποτε στην εφήμερη τούτη ζωή. Γι’ αυτόν, η λύπη είναι χαρά και ο Σταυρός είναι ανάσταση.
Ούτως ή άλλως, η ζωή μας είναι στα χέρια του θεού και μόνον Εκείνος γνωρίζει το τέλος του ανθρώπου.
Επομένως, ας μην φοβόμαστε όταν ακούμε για πολέμους και άλλα φοβερά γεγονότα, διότι όλα αυτά πρέπει να συμβούν, όπως είπε ο Σωτήρας μας (πβ. Ματθ. 24,6 και Μαρκ. 13,7).
Φόβο θα έπρεπε να έχουμε για το γεγονός ότι οι ψυχές μας δεν είναι έτοιμες να συναντήσουν τον Χριστό».
Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης
Γέρων Ιουστίνος Πίρβου
σελ. 79-81
