Ύδρας Εφραίμ: Είμαστε όλοι εδώ, δεν είμαστε μόνοι μας. Και αυτή είναι η μεγάλη μας ελπίδα και αισιοδοξία. Είναι όλος ο ουρανός, οι κεκοιμημένοι, οι ζώντες, οι πάντες είμαστε εδώ. Και αυτό μας δίνει δύναμη και προχωρούμε.
Στο «Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», την Δευτέρα 4 Οκτωβρίου, ο Κώστας Ζουρδός, Θεολόγος, υποψ. MSc Επικοινωνιακής θεολογίας και Μ.Μ.Ε , φιλοξένησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας κ. Εφραίμ, σε μια ελεύθερη και «εκ βαθέων» συζήτηση.
Η εκδήλωση μεταδόθηκε ζωντανά από το κανάλι του «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Η συζήτηση ξεκίνησε με μία αναδρομή στην ζωή του Σεβασμιωτάτου, ξεκινώντας από την παιδική του ηλικία, την κλήση του στην ιεροσύνη, ήδη από την περίοδο που διακονούσε στο ιερό Βήμα, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στα σχολικά χρόνια, την εκκλησιαστική σχολή της Κορίνθου στην οποία ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, την διαμονή του στο οικοτροφείο της Αποστολικής Διακονίας.
Όπως μάλιστα είπε χαρακτηριστικά:
«Η Εκκλησία με σπούδασε, η Εκκλησία με έθρεψε, η Εκκλησία με αγκάλιασε. Κι έχω βαθιά υποχρέωση στην Εκκλησία, δηλαδή στην πρόνοια του Θεού, γιατί βρήκα και σπίτι και φαγητό δωρεάν στην Αθήνα.»
Ακολούθησε μία συζήτηση, σε μια σειρά από πνευματικά ερωτήματα. Αρχικά τέθηκε το θέμα, αναφορικά με το που κερδίζει η Εκκλησία τον άνθρωπο, στον άμβωνα ή στο πεζοδρόμιο.
Απαντώντας ο Σεβασμιώτατος, απάντησε ότι σήμερα στον άμβωνα, δεν χρειάζεται ρητορική, αλλά απλά λόγια κι ένας τόνος που να εκφράζει αγάπη και μια αγκαλιά. Το νέο άνθρωπο θα τον κερδίσουμε με την αγάπη μας, τόνισε. Τα παιδιά, αν δούνε μία ακεραιότητα, μία αγάπη, αυτά θα μπουν μέσα τους, στα κύτταρά τους.
«Η Εκκλησία πρέπει να γίνει ελκυστική, να παρουσιάσει την αίγλη της φιλοσοφίας, το πόσο όμορφο είναι να είσαι κοντά στο Θεό, πόσο σε αγαπάει ο Θεός. Με τα κηρύγματα μας δημιουργούμε ενοχές, ενοχοποιούμε τον κόσμο και διαστρεβλώνουμε τα πράγματα.
Να νιώσω ότι με αγαπάει ο Θεός κι αφού με αγαπάει θα τον αγαπήσω κι εγώ, Αν κάποιος μου πει ότι θα με τιμωρήσει ο Θεός, δεν τον θέλω έναν τέτοιο Θεό. Δεν είναι Θεός αν έχει κακία και μίσος. Η αγάπη είναι η φύση του Θεού.
Η Εκκλησία έχει πολύ βαθύ και όμορφο περιεχόμενο, έχει κάτι μεγαλειώδες. Αυτήν την εικόνα της Εκκλησίας να δώσουμε στον κόσμο, την εικόνα του Χριστού.»
Συνεχίζοντας ο Σεβασμιώτατος σημείωσε ότι κάθε στιγμή μας δίνεται η ευκαιρία από τον Θεό, να βιώσουμε τον Σταυρό και τότε θα έρθει η χάρη του Θεού. Η χριστιανική ζωή και πνευματικότητα, είναι ο Σταυρός, είναι το κέντρο της θεολογίας μας.
Αν συλλάβει ο άνθρωπος τι είναι η Εκκλησία, δεν θα φύγει ποτέ, παρατήρησε. Είναι ένα ανέβασμα στον ουρανό, η βασιλεία του Θεού ανάμεσα μας.
Προχωρώντας στα πνευματικά θέματα, σημείωσε ότι θέλει πολύ μεγάλη προσοχή στο πως προσεγγίζεις έναν άνθρωπο, έχοντας υπόψη ότι είναι άνθρωπος, έχει ψυχή, έχει κόσμο μέσα του και να του δώσεις αγάπη. Αν έχει πάρει αγάπη ένα παιδί, θα δώσει αγάπη, αν δεν έχει πάρει, πως θα δώσει.
Πρέπει να βλέπουμε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Θέλει προσοχή το επιτίμιο, δηλαδή το φάρμακο που θα δοθεί, για να μπορεί να γίνει η μεταμόρφωση του ανθρώπου μέσα από αυτά τα οποία μπορεί να κάνει.
Ακολούθως συζητήθηκε το μέλλον της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης. Όπως τόνισε ο Σεβασμιώτατος, ο ίδιος πίστευε πάντα ότι στην Ελλάδα έπρεπε να δημιουργηθεί μία Χάλκη, ένα σχολείο με εκπαιδευτικό προσωπικό κληρικούς.
Ένα μεταλυκειακό κολλέγιο εκκλησιαστικής κατεύθυνσης που θα το λειτουργεί η Εκκλησία με δικό της προσωπικό, με την πολιτεία να αναλαμβάνει την μισθοδοσία και την τροφοδοσία της σχολής.
Σε ένα τέτοιο μεταλυκειακό σχολείο μαθητείας, θα διδαχθεί ο σπουδαστής την αισθητική της ψαλμωδίας, του τρόπου λειτουργίας, του χώρου, την εκκλησιαστική μουσική, το τελετουργικό. Η συζήτηση προχώρησε στο θέμα της ιεροσύνης και στο ερώτημα εάν ζητάμε πολλά από ένα νέο κληρικό που είναι μέλος σε μια κοινωνία όπως όλοι και αγωνίζεται.
Ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι ο Επίσκοπος πρέπει να είναι κοντά στον κληρικό, να ενδιαφέρεται για τις ανάγκες του, την οικογένεια του, τις δυσκολίες του. Εάν δεν το κάνει αυτό, τότε τι να ζητήσει από τον ιερέα.
«Πρέπει να προσέξουμε τις επιλογές μας, να βρούμε ανθρώπους που να έχουν μια ψυχική υγεία και μετά να δούμε τα υπόλοιπα που πρέπει να δούμε.
Να έχουμε μέριμνα, ευθυκρισία, να ξέρουμε ποιους χειροτονούμε και να είμαστε κοντά τους.»
Σχετικά με το θέμα της πανδημίας, τέθηκε στον Σεβασμιώτατο το ερώτημα της επόμενης ημέρας και εάν είναι έτοιμη η Εκκλησία να αντιμετωπίσει την ροπή των ανθρώπων, μετά από μια μεγάλη κρίση και από τον φόβο ότι θα έρθει κάτι άλλο, να βγάζουν ότι απωθημένο έχουν.
Απαντώντας τόνισε ότι εξαρτάται ότι από την ωριμότητα και την σοφία που έχει αποκτηθεί μέσα από την εμπειρία, για να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη. Στην πανδημία παρουσιάστηκαν πολλές δυσκολίες και πολλές πληγές που πρέπει να θεραπευθούν δια του λόγου, της κατήχησης.
Αναφορικά με το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών, ο Σεβασμιώτατος σημείωσε πως στο μετερίζι αυτό, όταν βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος, μπορεί να κάνει θαύματα.
«Το μάθημα να γίνει ελκυστικό, να παρουσιάσει το Ευαγγέλιο της αγάπης, της ειρήνης, της καταπράυνσης των παθών, να δείξει πόσο ωραίος είναι ο άνθρωπος όταν είναι άνθρωπος. Και άνθρωπος είναι ο Θεάνθρωπος τελικά.
Να μιλήσει για την ομορφιά του ανθρώπου που έχει τον Θεό μπροστά του, τους αγίους, για αυτήν την πίστη που μπαίνει μέσα μας και μας κάνει ανθρώπους.»
Με αφορμή την συμπλήρωση 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, όπου η Εκκλησία έπαιξε καθοριστικό ρόλο και ήταν κοντά στον λαό και στην πείνα του και στον αγώνα του, τέθηκε το ερώτημα εάν σήμερα είναι κοντά στον λαό με αυτόν τον τρόπο ή μήπως θεωρείται κάτι ξένο.
Ο Σεβασμιώτατος απάντησε ότι η Εκκλησία είναι μέσα στον κόσμο και στέκεται στον κόσμο, στις ανάγκες του, τις υλικές και τις πνευματικές. Η Εκκλησία πάντα δίνει μια παρηγοριά, μια παραμυθία, πάντα έχει έναν στηριγμό να δώσει. Μιλώντας με αφορμή την πρόσφατη ταινία για την ζωή του αγίου Νεκταρίου, σημείωσε ότι οι άγιοι είναι εδώ, βλέπουν, ακούνε. Όταν μοσχοβολούν τα λείψανα τους, είναι η παρουσία της χάριτος του Θεού και των αγίων, που είναι εδώ.
«Είμαστε όλοι εδώ, δεν είμαστε μόνοι μας. Και αυτή είναι η μεγάλη μας ελπίδα και αισιοδοξία. Είναι όλος ο ουρανός, οι κεκοιμημένοι, οι ζώντες, οι πάντες είμαστε εδώ. Και αυτό μας δίνει δύναμη και προχωρούμε. Και έχουμε δει όλοι θαύματα.»
Κλείνοντας την συζήτηση, ερωτήθηκε εάν φοβάται τον θάνατο. Ο Σεβασμιώτατος απάντησε ότι τον απασχολεί, παρότι περνάει μέσα του το μήνυμα ότι παλεύει με την αιωνιότητα.
Εάν δεν υπήρχε αιωνιότητα θα ήταν ένα ταλαίπωρος άνθρωπος, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά. Η αιωνιότητα του δίνει νόημα.
Και έκλεισε την συνομιλία, λέγοντας:
«Το έλεος του Θεού να με σκεπάζει κι Εκείνος να ευλογήσει τα έργα και να δώσει, όσο προχωρούμε προς το τέλος, να γινόμαστε πιο ανθρώπινοι. Και να κατανοώ τον άνθρωπο, γιατί δια του ανθρώπου θα πάω στην αιωνιότητα. Είναι πολύ ωραία η Εκκλησία και το κήρυγμα του Ευαγγελίου είναι υπέροχο και μεγαλειώδες, είναι ότι καλύτερο μπορεί να υπάρξει στον κόσμο»
){kind=link}