Κάθε χρόνο στις 22 Ιουνίου εορτάζεται η επέτειος της μάχης της Βέργας στο πέτρινο οχύρωμα (22-06-1826) και της κατατροπώσεως των στρατευμάτων του Ιμπραήμ, αποτελούμενα από πολυάριθμο πεζικό και ιππικό, υπό των αγωνιστών Μανιατών.
Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης Μάνης: “Ο Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ’, σήμερα Δευτέρα 22/6/20, χοροστάτησε στην επίσημη Δοξολογία στον Ι.Ναό του Αγ. Νικολάου Αλμυρού (Βέργας), συμπαραστατούμενος από τον ιερό κλήρο της περιοχής, ως και στην επιμνημόσυνη δέηση στο Ηρώον της Βέργας.
Στις εκδηλώσεις την Ελληνική Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Γενικός Γραμματέας Βιομηχανίας του Υπουργείου Ανάπτυξης κ. Καλλίρης. Τη Βουλή των Ελλήνων εκπροσώπησε ο Βουλευτής Μεσσηνίας κ. Λαμπρόπουλος, ενώ στις εκδηλώσεις συμμετείχε και ο Βουλευτής Μεσσηνίας κ. Χρυσομάλλης, τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου εκπροσώπησε η αντιπεριφερειάρχης κα Καλογεροπούλου επίσης παρέστη ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Καπέλιος. Επιπλέον παρέστησαν οι Δήμαρχοι Καλαμάτας και Δυτικής Μάνης κ.κ. Βασιλοπουλος και Γιαννημάρας αντίστοιχα. Τον Ανώτατο Διοικητή Φρουράς Καλαμάτας εκπροσώπησε ο Αντισμήναρχος Π.Α. κ. Αλλοίμονος, ενώ το παρόν έδωσαν εκπρόσωποι του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας. Επίσης παρέστησαν ο Πρόεδρος της Κοινότητας Βέργας κ. Κουρεντζής, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Βέργας κ. Αφάλης και ο εκπρόσωπος της Ερανικής Επιτροπής Ανέγερσης του Μνημείου κ. Καπελούζος.
Ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας, μετά το πέρας των εκδηλώσεων προέβη στην παρακάτω δήλωση: «Η νίκη στη σκληρή μάχη της Βέργας ήταν ένα μεγάλο κατόρθωμα του ηρωϊσμού των Μανιατών ενάντια στην επιδρομή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, στην πλέον κρίσιμη περίοδο ολόκληρης της Επαναστάσεως του ’21. Όμως, ο όρκος των Ελλήνων αγωνιστών «ὑπερ πίστεως καί πατρίδος» εμψύχωνε τις καρδιές τους. Και αυτός ο όρκος έδωσε τη νίκη και η νίκη έφερε την ανεξαρτησία, αυτή που διεκήρυξαν «ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων», το επόμενο έτος στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνος. Για μια ακόμα φορά η πνοή της πίστεως στο Θεό και η αγάπη προς την ελευθερία της πατρίδος απέδειξαν το θαύμα του ’21. Δεν αξίζει άραγε αυτές οι βασικές αρχές να μας οδηγήσουν και σήμερα σε μια γόνιμη εθνική αυτογνωσία; Τα ιδεώδη της θρησκευτικής πίστεως και τις φιλοπατρίας και πάλιν να λάβουν πρωτεύουσα θέση σ’ όλο το δημόσιο βίο. Το έχουμε απόλυτα ανάγκη».
