«Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». (μτφρ: Πλούσιοι κατάντησαν στη φτώχεια και πείνασαν, όσοι όμως ζήτησαν με πόθο τον Κύριο και στήριξαν σ’ Αυτόν τις ελπίδες τους, δεν θα στερηθούν κανένα αγαθό), 33ος ψαλμός του Δαυίδ.
Στο λόγο αυτό δεν προτείνεται απλά μια διέξοδος στα υλικά προβλήματα του ανθρώπου, ούτε πάλι πρόκειται για μια πρόταση επίλυσης κοινωνικών ταξικών θεμάτων. Το νόημα της έχει ευχαριστιακή προοπτική. Ο Κύριος έρχεται να δώσει στον άνθρωπο, αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη τον ίδιο τον Θεό. Θέλει τον άνθρωπο αληθινό μέτοχο της όντως ζωής και της αιώνιας ζωής, που είναι το σώμα Του και το αίμα Του. Στη Θεία Ευχαριστία στην οποία προσφέρεται ο Κύριος, υπό τα είδη του άρτου και του οίνου, εκεί βιώνεται και το αληθινό νόημα της μη ελάττωσης των αγαθών και της καταστάσεως του ανθρώπου αληθινά πλουσίου.
[irp posts=”374850″ name=”Αγιορείτικες ιστορίες για την ψαλτική”]
Χορός αγιορειτών πατέρων με τον Γέροντα Δανιήλ της αδελφότητας των Δανιηλαίων ψάλλουν τον περίφημο και λαοφιλή ύμνο «Πλούσιου επτώχευσαν», σε αγρυπνία στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας. Ήχος πλ. α΄, μέλος Δανιήλ Δανιηλίδου του Κατουνακιώτου.
-250x180.jpg)
