Του Βασίλη Σπυρόπουλου
Aπό το ένθετο Ορθοδοξία της εφημερίδας «Δημοκρατία»
Η Ζιμπάμπουε ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα αποικία της Αγγλίας. Ο θαυμαστός ορυκτός πλούτος, το ιδανικό κλίμα και τα εύφορα εδάφη είναι μερικά από τα στοιχεία που τη μεταμορφώνουν σε πόλο έλξης για ξένες επιχειρήσεις.
Στη χώρα λειτουργούν τουλάχιστον 1.000 ορυχεία, τα οποία επεξεργάζονται, μεταξύ άλλων, χρυσό, χρώμιο, αμίαντο, ουράνιο, διαμάντια και πλατίνα. Εκτός από την εξόρυξη μεταλλευμάτων, ένας άλλος βασικός τομέας της οικονομίας είναι η γεωργία. Η Ζιμπάμπουε είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο στην εξαγωγή επεξεργασμένου βαμβακιού, ενώ εξάγει και τσάι, ζάχαρη, καφέ, λουλούδια, φρούτα και λαχανικά.
Σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, όπου η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών παραμένει τεράστια, η βασική θρησκεία είναι ο χριστιανισμός, ενώ υπάρχει και δραστήρια ελληνική κοινότητα. «Η παρουσία της Ορθοδοξίας στη Ζιμπάμπουε ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα με τον ερχομό των πρώτων Ελλήνων μεταναστών, για μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τους συγγενείς τους στην Ελλάδα και την Κύπρο» τονίζει στη «δημοκρατία» ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και Αγκόλας κ. Σεραφείμ. «Οι πρώτες ιεραποστολικές προσπάθειες ξεκίνησαν με τον μακαριστό μητροπολίτη Καρθαγένης, Χρυσόστομο, στη δεκαετία του 1980» επισημαίνει ο κ. Σεραφείμ, ο οποίος δεν παραλείπει να αναφερθεί στο καρποφόρο έργο του νυν Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου.
«Η ορθόδοξη ιεραποστολική δράση αναπτύχθηκε ραγδαία από τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο, ο οποίος ως μητροπολίτης Ζιμπάμπουε προέβη σε εκατοντάδες βαπτίσεις ιθαγενών και στη δημιουργία ιεραποστολικών κέντρων, με ενορίες από ιθαγενείς, μικρές κλινικές και εκπαιδευτικά κέντρα. Στα χρόνια της διακονίας του Πατριάρχη Θεοδώρου ως Ζιμπάμπουε η μητρόπολη είχε εκκλησιαστική δικαιοδοσία, εκτός από τη Ζιμπάμπουε, στην Μποτσουάνα, στη Μοζαμβίκη, στο Μαλάουι και στην Αγκόλα. Με τη δυναμική δράση του ο κ. Θεόδωρος έθεσε τις στέρεες βάσεις για να προστατευθεί ο Απόδημος Ελληνισμός και ταυτόχρονα να ξεκινήσει το άγιο έργο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής».
Στο απαιτητικό έργο της Ιεραποστολής συμβάλλουν οικονομικά πολλοί Ελληνες από την Ελλάδα και την Κύπρο. «Ο μητροπολίτης Γουινέας Γεώργιος για έξι χρόνια (2004-2010) ξεκίνησε με επιτυχία τον θεσμό της παροχής υποτροφιών σε άπορα και ορφανά παιδιά που στηρίζουν, πολλές φορές από το υστέρημά τους, συνταξιούχοι και εργαζόμενοι οικογενειάρχες από την Ελλάδα και την Κύπρο» μας εξηγεί ο μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ, υπογραμμίζοντας ότι «το φάρμακο της θεραπείας της ταραγμένης εποχής μας είναι το μεγαλείο της προσφοράς και της αγάπης». Η προσφορά τους συνδέεται με τη βαθιά τους πίστη ότι «έτσι συμμετέχουν άμεσα στη θεία Εντολή του Ιησού Χριστού “πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη”». «Γίνονται απόστολοι της ορθόδοξης ιεραποστολής» τονίζει.
Το νηπιαγωγείο «Βελιβασάκη»
Σε μια απομακρυσμένη, άγονη και βραχώδη περιοχή της Ζιμπάμπουε, στο Μορέουα, με την παρότρυνση του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου και την υλοποίηση από τον μητροπολίτη Γουινέας Γεώργιο, κτίσθηκε ένα πρότυπο νηπιαγωγείο για άπορα και ορφανά παιδιά. Η προσπάθεια δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς τη χρηματοδότηση της Αδελφότητας των Κρητικών της Νέας Υόρκης, με ευθύνη του πρώην προέδρου της Εμμανουήλ και της συζύγου του Ορσας Βελιβασάκη.
«Η περιοχή αυτή είναι τόσο παραμελημένη, που οι ιθαγενείς που ζουν εκεί σε καλύβες δεν έχουν ούτε πόσιμο νερό ούτε ρεύμα. Ετσι τους βοηθήσαμε να ανοίξουν μια γεώτρηση και να έχουν επιτέλους πόσιμο νερό» αναφέρει ο σεβασμιότατος. Πρόσφατα, την περίοδο του καλοκαιριού, επισκέφθηκε μαζί με εκπροσώπους της ελληνικής κοινότητας το νηπιαγωγείο που φέρει το όνομα «Ορσα Βελιβασάκη», για να προσθέσουν θρανία και καθίσματα, ώστε να λειτουργήσει ομαλά.
Ομως, λόγω του άσχημου χωματόδρομου που οδηγεί στο Μορέουα και των ισχυρών πλημμυρών, από έντονη βροχόπτωση, λίγο έλειψε να μη φθάσουν ποτέ στον προορισμό τους. Τελικά, ύστερα από πολλές δοκιμασίες, τα κατάφεραν. «Η χαρά που ζήσαμε όταν συναντήσαμε τα άπορα και ορφανά παιδάκια της περιοχής ήταν τόσο μεγάλη, που ξεχάσαμε αμέσως όχι μόνο την ταλαιπωρία μας να φθάσουμε αλλά και την αγωνία μας για την επιστροφή σε περίπτωση που θα έβρεχε» μας εκμυστηρεύεται ο κ. Σεραφείμ. Αφού παρέδωσαν τα θρανία και τα καθίσματα για το νηπιαγωγείο και αφού μοίρασαν γραφική ύλη και δώρα που είχαν μαζί τους για τα παιδιά, αποφάσισαν να γυρίζουν πίσω, στην πρωτεύουσα της Ζιμπάμπουε.
Φοβούνταν πιθανές σφοδρές καταιγίδες, όπως συνήθως συμβαίνει εκεί το καλοκαίρι. «Ωσπου να φύγουμε από τον χωματόδρομο (που οδηγεί στο Μορέουα) δεν είχε πέσει ούτε σταγόνα βροχής. Μόλις πιάσαμε την άσφαλτο για να επιστρέψουμε στο Χαράρε, έβρεχε και μάλιστα δυνατά, ο δρόμος ήταν πλημμυρισμένος. Και έβρεχε συνέχεια ως την επιστροφή μας» σημειώνει ο μητροπολίτης Ζιμπάμπουε. Εφθασαν νύχτα στο Χαράρε. «Πήγα κατακουρασμένος και γεμάτος χώματα στη μητρόπολη. Δυστυχώς, δεν είχαμε ρεύμα, είναι κάτι συνηθισμένο στη Ζιμπάμπουε, κι όταν δεν έχουμε ρεύμα δεν έχουμε ούτε νερό.
Είναι κι αυτό κάτι συνηθισμένο, γι’ αυτό μετά το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Σομαλία τα Ηνωμένα Εθνη θεωρούν ως τη χειρότερη χώρα να ζεις τη Ζιμπάμπουε» τονίζει ο κ. Σεραφείμ και προσθέτει: «Θυμάμαι τον αγαπητό μου καθηγητή, μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο, ο οποίος μας ξεσήκωσε κυριολεκτικά στα φοιτητικά μου χρόνια για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή, που μας έλεγε “στην Αφρική να θυμάστε τρία πράγματα: Υπομονή, υπομονή, υπομονή”».
-250x180.jpg)
