Γέροντας Πορφύριος: Η αγάπη δεν έχει σύνορα

“Το στεφάνι της αγάπης μας στους φίλους μας έχει ξένα σώματα (υπολογισμό, ανταπόδοση, ματαιοδοξία, συναισθηματική αδυναμία, εμπαθή συμπάθεια), ενώ το στεφάνι της αγάπης μας στους εχθρούς είναι καθαρό”.

Μού έλεγε ακόμη:

“Η εν Χριστώ αγάπη μας πρέπει να φθάνει παντού, ακόμη και στους χίπηδες στα Μάταλα. Ήθελα πολύ να πάω εκεί, όχι για να τους κάνω κήρυγμα η να τους κατηγορήσω, αλλά για να ζήσω μαζί τους “χωρίς αμαρτίες” και ν’ αφήσω να μιλήσει μόνη της η αγάπη του Χριστού, που μεταμορφώνει. Είδα τους χίπηδες και τους λυπήθηκα. Ήσαν σαν “πρόβατα μη έχοντα ποιμένα”.
Στο θέμα των κοινωνικών σχέσεων, με συμβούλευε:

“Δεν πρέπει να κάνεις τον χριστιανικό σου αγώνα με κηρύγματα και αντιδικίες, αλλά με πραγματική αγάπη. Όταν αντιδικούμε, οι άλλοι αντιδρούν. Όταν τους αγαπάμε, συγκινούνται και τους κερδίζουμε. Όταν αγαπάμε, νομίζουμε ότι προσφέρουμε στους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουμε πρώτα στον εαυτό μας. Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού”.

(Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 54)