Στις 16 Οκτωβρίου του έτους 1953 ημέρα Παρασκευή, ο Φραγκιαδάκης Δημήτριος του Γεωργίου (Βαφοδημήτρης) παντοπώλης και ιεροψάλτης του χωριού Βαλή Μεσσαράς του Δήμου Γόρτυνας, βλέπει στον ύπνο του έναν ιερέα να του λέει να πάει να σκάψει, στον προαύλειο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου, πολιούχουαγίου του χωριού. Στην είσοδο της αυλής του ναού, υπήρχε μία χαρουπιά.
Ο κ. Δημήτρης ρωτάει τον ιερέα: «Και που ακριβώς θα σκάψω;» Ο ιερέας του απαντά: «Θα σου έχω για σημάδι πέτρες γύρω από τον τάφομου» και του υπέδειξε κάποιο συγκεκριμμένο σχηματισμό αυτών των πετρών. Επίσης του είπε να προσέξει καθώς θα σκάβη γιατί οι κάρες αυτού και των παιδιών του ήταν στα πόδια τους. Πράγματι έτσι έγινε και ευρέθηκαν τα ιερά λείψανα με αυτο τον ιδιαίτερο τρόπο. Τιμώντας σήμερα 18/10 τη μνήμη του συν/να ευρίσκεται φωτό και το γεγονός της ευρέσεων του Ιερομάρτυρα και των τέκνων του νεομαρτύρων του 16ου αιώνα!! Να έχουμε τις ευλογίες των.
Στις 16 Οκτωβρίου του έτους 1953 ημέρα Παρασκευή, ο Φραγκιαδάκης Δημήτριος του Γεωργίου (Βαφοδημήτρης) παντοπώλης και ιεροψάλτης του χωριού Βαλή Μεσσαράς του Δήμου Γόρτυνας, βλέπει στον ύπνο του έναν ιερέα να του λέει να πάει να σκάψει, στον προαύλειο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου αγίου του χωριού. Στην είσοδο της αυλής του ναού, υπήρχε μία χαρουπιά.
Ο ιερέας του λέει: «Πήγαινε σκάψε γιατί με πατάτε, είμαι μαζί με τα δύο μου παιδιά, με λένε Τσιτέρη».
Ο Βαφοδημήτρης δεν έδωσε σημασία και συνέχισε τον ύπνο του. Το επόμενο βράδυ στις 17 Οκτωβρίου ημέρα Σάββατο, βλέπει πάλι στον ύπνο του τον ίδιο ιερέα να του λέει: «Σήκω να πας να σκάψεις!», αλλά και πάλι κοιμήθηκε. Το τρίτο βράδυ στις 18 Οκτωβρίου του 1953, ημέρα Κυριακή, ο ιερέας εμφανίσθηκε πάλι στον ύπνο του πιο επιτακτικός αυτή τη φορά και του είπε: «Σήκω τώρα να πας να σκάψεις!!» Ο Βαφοδημήτρης κατάλαβε ότι δεν υπήρχε περίπτωση αναβολής και ρωτάει τον ιερέα: «Και που ακριβώς θα σκάψω;» Ο ιερέας του απαντά: «Θα σου έχω για σημάδι πέτρες γύρω από τον τάφο μου» και του υπέδειξε κάποιο συγκεκριμμένο σχηματισμό αυτών των πετρών. Επίσης του είπε να προσέξει καθώς θα σκάβη γιατί οι κάρες αυτού και των παιδιών του είναι τοποθετημένες στα πόδια τους.
Αμέσως πήρε μια σκαλίδα και πήγε στον προαύλειο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου. Ήταν νωρίς το πρωί, ο ήλιος δεν είχε ακόμη ανατείλει. Βρήκε τις πέτρες ακριβώς όπως του είχε υποδείξει ο ιερέας. Μετά από μερικά χτυπήματα, βρίσκει την πλάκα του τάφου και μία λάμψη βγήκε απ’ την γη που κατευθυνόταν ψηλά στον ουρανό σαν μια μεγάλου μήκους ακτίνα. Ο Βαφοδημήτρης είπε ότι έμεινε χωρίς αισθήσεις για κάποια δευτερόλεπτα (κυρίως χωρίς όραση). Οι χωριανοί ακούγοντας τα χτυπήματα της σκαλίδας έτρεξαν να δούν τι συμβαίνει και βλέποντάς τον να σκάβει τον ερωτούσαν αν ονειρεύτηκε ότι θα βρεί λίρες, ενώ αυτός δεν απαντούσε σε κανέναν και συνέχιζε το σκάψιμο. Μετά από λίγο βρήκε τα σώματα των Αγίων και παρά τους πόδας των σωμάτων τις κάρες τους, όπως ακριβώς του είχε πεί ο Άγιος. Οι χωριανοί που βρίσκονταν εκεί περισυνέλεξαν τα λείψανα, τα έπλυναν και τα τοποθέτησαν σ’ ένα ξύλινο κασελάκι στην Αγία Τράπεζα του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου. Ο Βαφοδημήτρης, εντός τριημέρου, κλεισμένος στο σπίτι του με πλήρη νηστεία και πίνοντας μόνο νερό, αγιογράφησε τον ιερέα όπως τον είχε δεί και αργότερα, καθ’ υπόδειξή του σε αγιογράφο της περιοχής έγινε η παραγγελία της πρώτης εικόνας του Αγίου, με δύο μικρά παιδιά εκατέρωθεν, χωρίς να είναι γνωστά τα ονόματά τους με το όνομα: «Άγιος Τσιτέρης». Είναι η εικόνα που κοσμεί την αρχή του κειμένου.
Σύμφωνα με μαρτυρίες ο ιερέας Ισίδωρος με τα κατά σάρκα τέκνα του μαρτύρησαν από τους Αγαρηνούς, ενώ τελούσε την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου. Αφού τους βασάνισαν, αποκεφάλισαν μπροστά στα μάτια του τα παιδιά του και κατόπιν κρέμασαν τον ίδιο στην χαρουπιά, τον βασάνισαν και κατόπιν τον αποκεφάλισαν πάνω σε μια πέτρα. Οι Αγαρηνοί εσφαγίασαν και άλλους χριστιανούς απ’ το εκκλησίασμα και πήραν σε σκλαβοπάζαρο την πρεσβυτέρα και άλλες χριστιανές. Αυτό συνέβη διότι ο άγιος έφερε αντίσταση στην προσπάθεια εξισλαμισμού των κατοίκων χωριών της ευρύτερης περιοχής κατηχώντας και βαφτίζοντάς τους. Μάλιστα, βαπτίσεις τελούσε στον Ιερό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής που βρίσκεται στα περίχωρα του χωριού Βαλή κοντά σε ποτάμι, ενώ κάποιες μαρτυρίες τον θεωρούν κτήτορα αυτού του Ναού.
Ο Άγιος φανερώθηκε σε μοναχή, της ανέφερε τον τρόπο του μαρτυρίου του, και της είπε ότι ο τόπος του μαρτυρίου του, δηλαδή ο προαύλειος χώρος του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου είναι ένας δεύτερος Γολγοθάς.
Συγκεκριμμένα της είπε: «’Εδώ σε αυτόν τον τόπο υπάρχουν κι άλλοι Άγιοι που ο Θεός θα τους φανερώσει να σας φωτίζουν εν τω φωτί της γνώσεως και της αληθείας, εδώ είναι ένας δεύτερος Γολγοθάς γιατί χύθηκε αίμα Αγίων, όπου και να πατήσης θα βρεθής μέσα στο αίμα μας».
Ένα χρόνο αργότερα το έτος 1954 ήρθε στο χωριό Βαλή μία γυναίκα και συστήθηκε ως μοναχή Ελισσάβετ, έδειξε μεγάλο ζήλο και έμεινε στο χωριό ως διακόνισσα στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, όπου υπήρχαν τα οστά των Αγίων. Μάλιστα οι χωριανοί της έκτισαν ένα κελί όπου διέμενε. Μετά από ένα χρόνο παραμονής στο χωριό, η μοναχή Ελισσάβετ έκλεψε το μεγαλύτερο μέρος των ιερών λειψάνων μαζί και τις τρεις άγιες κάρες και εξαφανίσθηκε. Προς το τέλος του βίου της εντοπίσθηκε στην Αττική, αρνούμενη να παράσχει οποιαδήποτε αρωγή. Το έτος 1968 οι κάτοικοι του χωριού Βαλή, κατόπιν εράνου, ξεκίνησαν την ανοικοδόμηση Ναού στην Νοτιοδυτική είσοδο του χωριού και τον ονόμασαν «Άγιο Τσιτέρη», χωρίς να έχουν βέβαια κάποια επίσημη έγκριση.
Ο Ναός επρόκειτο να ονομασθή «Άγιοι Πάντες», γεγονός το οποίο προκάλεσε την έντονη αντίδραση των κατοίκων του χωριού Βαλή, αφού, όπως έλεγαν ότι έχουν τον δικό τους Άγιο Τσιτέρη με τα παιδιά του που σφαγιάσθηκαν από τους Τούρκους, και για τον οποίον εθεμελίωσαν Ναό.
Το έτος 1989 ο Άγιος φανερώνεται σε ενύπνιο στην κάτοικο της Αθήνας που γεννήθηκε στο χωριό Βαλή, Ελισάβετ Καραταράκη και της λέει: «Ελισάβετ δεν με λένε Τσιτέρη με λένε Ισίδωρο και τα παιδιά μου τα λένε Γεώργιο και Ειρήνη» οπότε ειδοποιήθηκαν οι κάτοικοι του χωριού και έγραψαν αυτά τα ονόματα αντί «Άγιος Τσιτέρης» στην εικόνα του τέμπλου, χωρίς και πάλι κάποια επίσημη έγκριση.
Οταν έφτασε ο καιρός να εγκαινιασθή ο ναός με πρωτοβουλία του τότε Πρωτοσυγκέλου ο οποίος ήταν επικεφαλής της διαδικασίας αυτής, πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών «Δημόκριτος» αρχαιομέτρηση τμήματος λειψάνων και στις 02 Ιανουαρίου 2002, τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν το φύλο του Αγίου και την χρονική περίοδο κατά την οποία έζησε (1451-1627 μ.Χ.).
Επίσης την ίδια περίοδο η Γεωργία Παρασύρη, κάτοικος του χωριού Βαλή που ήταν άρρωστη με νόσο Πάρκινσον είδε τον Άγιο σε ενύπνιο και της είπε: «Γεωργία θα γίνης καλά, αλλά να μην αφήσετε να εγκαινιασθή η εκκλησία με άλλο όνομα. Το όνομά μου το έχω πεί. Και να γράψετε έξω από τον Ναό με κόκκινα γράμματα τα ονόματά μας». Κατόπιν όλων αυτών ο ναός εγκαινιάσθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2003 ως «Άγιος Ισίδωρος ο Ιερομάρτυς και τα τέκνα αυτού Γεώργιος και Ειρήνη οι παιδομάρτυρες». Μάλιστα, στην πρώτη μνήμη των Αγίων το ξηρό στεφάνι του Εσταυρωμένου άνθισε την ώρα της Θείας Λειτουργίας και κοσμεί τον Ναό, σε προθήκη πάνω από την λειψανοθήκη των Αγίων.
Το 2015 επί Αρχιερατικής Διακονίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γορτύνης και Αρκαδίας κ.κ. Μακαρίου κατασκευάσθηκε μνήμα στο σημείο ευρέσεως των ιερών λειψάνων των Αγίων. «…των δώρων Ισίδωρε των ενθέων επώνυμε και ιαμάτων ο κρουνός ο ακένωτος, ότι έλαβες των θαυμάτων το χάρισμα …»
Ο Άγιος Ισίδωρος και τα τέκνα του, έχουν επιτελέσει αρκετά θαύματα και συχνά ευργετηθέντες από διάφορα μέρη της Κρήτης, επισκέπτονται το χωριό. Υπάρχουν μαρτυρίες για ιάσεις από σοβαρές ασθένειες, αρωγή στην προσπάθεια τεκνοποίησης ζευγαριών καθώς και προστασία από σοβαρούς κινδύνους σε τροχαία και άλλα ατυχήματα.
Βέβαια στα θαύματα του Ιερομάρτυρος Ισιδώρου και των παιδομαρτύρων τέκνων του δεν θα αναφερθούμε εκτενώς, μιάς και, όπως όλοι οι Μάρτυρες, αυτός και τα τέκνα του έχουν υπογράψει με το αίμα τους την μαρτυρία της Πίστεως και της Αγάπης στον Χριστό, και αποτελούν είτε μιλήσουμε για θαύματα που έχουν επιτελέσει είτε όχι, επίλεκτο σώμα της εκκλησίας μας.
Ο τρόπος μαρτυρίου των Αγίων ομοιάζει με τον τρόπο μαρτυρίου των Αγίων Ραφαήλ,Νικολάου και Ειρήνης στην Μυτιλήνη (30 Απριλίου) αλλά και του Αγίου Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις Ακαρνανίας (7 Ιουλίου).
Η μνήμη των Αγίων Ισιδώρου και των τέκνων του, Γεωργίου και Ειρήνης, τιμάται στις 18 Οκτωβρίου, και στο χωριό Βαλή, τόπο καταγωγής και μαρτυρίου των Αγίων, τελείται Ιερά Πανήγυρις.
Πηγές: Μαρτυρίες από κατοίκους του χωριού Βαλή Μεσαράς του Δήμου Γόρτυνας, και ιδιαίτατα του θείου Δημήτρη Φραγκιαδάκη (Βαφοδημήτρη) που είχε την ευλογία να συνομιλήσει με τον Άγιο και να φέρει στοφως τα άγια λείψανα αυτού και των τέκνων του.
Discussion about this post