Την ανάγκη ενός οικονομικού μοντέλου που «να μην λειτουργεί για το κεφάλαιο και την παραγωγή αλλά κυρίως προς όφελος του κοινού καλού» επισήμανε από το Τορίνο ο Πάπας Φραγκίσκος εστιάζοντας στην ανάγκη διασφάλισης αξιοπρεπούς εργασίας για όλους και στέλνοντας ταυτόχρονα ένα μήνυμα για τους μετανάστες:
«Η μετανάστευση αυξάνει τον ανταγωνισμό αλλά δεν πρέπει να ενοχοποιούνται οι μετανάστες διότι είναι θύματα της ανισότητας, αυτής της οικονομίας του αποκλεισμού (ανθρώπων), και των πολέμων. Το θέαμα αυτών των ημερών, κατά τις οποίες ανθρώπινα όντα αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα, φέρνει δάκρυα», τόνισε ο Ποντίφικας στο πολυπληθές ακροατήριό του, που απαρτιζόταν από εργάτες, ανέργους, αγρότες και μικροεπιχειρηματίες.
Δεν σταμάτησε στη φιλάνθρωπο προσέγγιση ο Φραγκίσκος. «Καλούμαστε», συνέχισε, «να πούμε “όχι” στην οικονομία των αποκλεισμών, που μας ζητεί να αποδεχθούμε τον αποκλεισμό όσων ζούνε στην απόλυτη φτώχεια.
Αποκλείονται τα παιδιά (γεννητικότητα μηδέν), αποκλείονται οι ηλικιωμένοι, και τώρα αποκλείονται οι νέοι (πάνω από 40% των νέων είναι άνεργοι)! Όποιος δεν παράγει, αποκλείεται κατά το μοντέλο “χρησιμοποίησέ το και πέτα το’», τόνισε για να προσθέσει: «Καλούμαστε να πούμε “όχι” στην ειδωλολατρία του χρήματος που σπρώχνει ώστε να μπούμε με κάθε κόστος στον περιορισμένο κύκλο των λίγων που, παρά την κρίση, πλουτίζουν χωρίς να νοιάζονται για τους λίγους που φτωχαίνουν, φτάνοντας ενίοτε στην πείνα».
Όμως, ο Πάπας δεν αρκείται σε αυτά ούτε στην έκκληση προς τους πολίτες να πουν όχι στη διαφθορά («που μοιάζει να είναι φυσιολογική συμπεριφορά»), στις μαφίες, στις μίζες, στις απάτες.
Δίνει, παράλληλα, έμφαση σε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης επισημαίνοντας πως το σημερινό καταστρέφει τον πλανήτη και οδηγεί, λόγω της εξάντλησης των φυσικών πόρων, σε νέους πολέμους. «Η υποταγή της πολιτικής στην τεχνολογία και την οικονομία αποδεικνύεται από την αποτυχία των παγκοσμίων διασκέψεων για το περιβάλλον», σημειώνει στηλιτεύοντας το γεγονός ότι τα επί μέρους οικονομικά συμφέροντα επιβάλλονται στο κοινό καλό χειραγωγώντας τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Με τέτοιες θέσεις, διευκολύνεται η αφύπνιση ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού που η Αριστερά δεν θα μπορούσε να πλησιάσει τόσο εύκολα.
